Zaterdag 12 augxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Voor het eerst in een week wat minder geslapen. Ik had last van pijn en dat kan zo allesoverheersend zijn. Nadat ik vrijdagavond rond acht uur een pijnstillende spuit had gehad moest ik om 0u15 mijn steunkousen uitdoen omdat mijn benen zeer deden.
Tegen 06u en opnieuw rond acht uur vroeg ik een pijnstillende spuit. Bij achtten kreeg ik ook Movicol. Na mijn ontbijt ging ik snel onder de douche, in de hoop om en proper en wakker te worden. Het eerste lukte, het 2de niet. Dan maar toegeven en een beetje slapen.
Dan kwam Dr. Nielander langs op zijn ronde. Hij had zijn witte doktersjas niet aan maar gewoon een hemd, een lekkere trui en een sportieve broek. Hij zag ontspannen uit. Hij zei dat hij had gesproken met de longarts en dat hij ook zou gaan praten met de chirurg aanstaande maandag. Het was mij duidelijk dat hij vind dat het hoogste tijd wordt dat zij iets gaan ondernemen. Die indruk gaf de longspecialist gisteren ook.
Rustig aan gedaan tot aan de lunch. Die bestond uit tomatensoep en een schaaltje vanillevla. Dan kreeg ik opnieuw Movicol. Een klein uurtje zit computeren. Tegen half twee vroeg ik een spuit tegen de pijn. Daarna weer geslapen.
Toen kwam het bezoekuur. Margriet en Babette en Sjaak en Jules en Olivier kwamen rond half drie, kwart voor drie aan. Iets na drieën bleef Margriet bij mij terwijl de anderen iets gingen drinken in de cafetaria. Dan kwamen Christiaan en Karianne en Isaac en Helena en Cecilia. Zij hadden een groot rood hart meegenomen met een foto van elk kind. De foto`s van Isaac en Cecilia zitten achter luiken terwijl die van Helena verborgen zit achter een blauw gordijn. Onder Helena`s foto is een glitterrok en glitterschoenen aangebracht. Schitterend. Zij kwamen afscheid nemen omdat zij op vakantie naar Frankrijk vertrokken.
Babette vertrok met de jongens om pizza`s te kopen voor jongens en Margriet. Zelf ging Babette uit eten met Sjaak om hun 11de huwelijksverjaardag te vieren. Dan kwam Babette Margriet halen om te eten met de jongens.
Dan geheel onverwachts doken Ko en Leonie op rond 18 uur. Na 20 minuten gingen zij iets drinken beneden in de cafetaria. Dan kwamen Babette en Margriet even langs en Ko en Leonie kwamen eventjes afscheid nemen.
Omdat ik zo veel pijn had, contacteerde de verpleegster, de dokter van wacht in de hoop dat zij een soort sonde in mijn buik zou durven steken, om de druk te verminderen. De dokteres was daar helemaal niet happig op. Zij wilde eerst spreken met Dr. Nielander om zijn mening te horen. Maar het lukte haar niet om hem te pakken te krijgen.
Met behulp van pijnstillende spuiten, lukte het me uiteindelijk te gaan slapen.
|