Minister Crevits (CD&V) plant een grote bevraging van bewoners van woonzorgcentra in 2013.

Voor de Vlaamse regering wordt dat dan een investering van maximaal 1.8 miljoen.

Ze doet het overkomen als zou dit een nieuw initiatief zijn om het leven van rusthuisbewoners te bevorderen en/of verbeteren. Het betreft hier echter een zoveelste wetenschappelijk onderzoek voor ouderen in woonzorgcentra.

Het enige positieve van deze bevraging is het feit dat de problematiek nog eens ter sprake komt.

Haar initiatief bevat echter nogal wat hiaten en onduidelijkheden.

Zo staat er letterlijk in dat bewoners in eerste instantie kunnen deelnemen aan de hand van een vragenlijst.Zij vullen deze lijst zelf in of krijgen ondersteuning van een enquêteur ( een ander woord voor onderzoeksbegeleider) die met hen de vragenlijst zal doornemen. Deze bevraging zou moeten dienen om het sociale weefsel te versterken en om bij te dragen aan een positieve beeldvorming van de woonzorgcentra.

Wie de tekst doorneemt kan niet anders besluiten dan dat er van een actief en emancipatorisch seniorenbeleid met als norm een volwaardige participatie van de bewoners geen sprake is.

Over de logistieke aanpak van het onderzoek valt veel te zeggen. Er ontbreekt bijvoorbeeld elke schriftelijke verzekering naar de bewoners toe dat het project een concrete opvolging richting de doelgroep zou krijgen. Noch is er sprake van een mogelijke bijsturing van het onderzoek.

Bovendien kan men zich de vraag stellen in hoeverre dit onderzoek ( hoe goed het hopelijk ook werd uitgevoerd ) tegemoet komt aan de praktijk of in welke mate het een weerspiegeling zal zijn van e ouderengemeenschap in de woonzorgcentra ? Worden de onderzoeksbegeleiders achteraf betrokken bij de verwerking van de resultaten ? Wie kan garanderen dat bepaalde onderzoeksbegeleiders die de vragen stellen de antwoorden niet politiek kunnen sturen?

Kan men een objectief onderzoek doen als minister Crevits een oproep doet aan de directies van de woonzorgcentra om actief deel te nemen aan dat onderzoek om zoveel mogelijk bewoners en hun naasten te bertrekken ?

In hoeverre kan een enquêteur – zelf werkzaam in het woonzorgcentrum – optreden als een onafhankelijke met de macht en de kracht van een vertrouwenspersoon ? Wie kan garanderen dat hij/zij de antwoorden niet zelf sturen naar wat opportuun is voor hun werkgever ?   Welke woonzorgbewoner zou durven zeggen tegen deze personen dat het eten slecht is, dat de verzorging te wensen overlaat, dat alles veel te duur is enz enz ? Wat zullen de verantwoordelijken van datzelfde woonzorgcentrum ? Niet iedereen is rancuneus ingesteld .. maar toch ?

Ook mag men niet vergeten dat het hier een vrijwilige deelname betreft. Wat als niet alle woonzorgcentra en hun bewoners deelnemen? Hoe kan men het resultaat dan verantwoord genoeg noemen ?  en hoe gebeurt de verdeling van een investering van maximaal 1,8 euro.

25/11/20232 ,Schrijver dezes ( Eddy Elyn ) was al meer dan 20 jaar actief in de seniorenwerking, waarvan een aantal jaren als “provinciaal seniorenconsulent”