|
Iedere morgen als "belg in Frankrijk" "verontruste vader", (die ik overigens best te pruimen vind), en ikzelf, al voor onze computer zitten, moet ik vaststellen dat mijn vriend Rekel waarschijnlijk nog met een vel over zijn ogen ligt. Pas een eind in de voormiddag gaat hij aan de slag.
Af en toe, heb ik gemerkt, schiet hij nog eens uit zijn sloffen, maar voor de rest beperkt hij zich tot het wisselen van zijn vroeger gepubliceerde "werken".
Maar goed... hij is mijn vriend en met zijn status moet dat kunnen.
Mijn kleine vriend Bor jr. is intussen al lang gearriveerd en loopt hier al zingend door het huis, Hij heeft er zich bij neergelegd dat hij 's morgens geen TV mag kijken en is nu bezig zijn speelgoed boven te halen en rond te strooien.
Moet ik ingrijpen?
Ik besluit om maar niets te doen en zijn vrolijke stemming niet te bederven. Straks ga ik wel meespelen.
Hij heeft ook reden om vrolijk te zijn...
Sinds kort gaat hij op HET POTJE en wordt daarvoor nog telkens zeer geprezen. Nergens worden dees dagen meer drollen bejubeld dan in het wolvenlager. Zelfs niet op het Seniorennet.
En nu hij de truuk beet heeft mag hij met Pasen naar het "scholeken". Iets waar hij danig zijn zinnen heeft op gezet..
En of het allemaal niet op kan, krijgt hij als het een beetje meezit, er nog een broertje of een zusje bij.
Opa Bor zit dan aan 6 kleinkinderwolven, die hier bijna dagelijks over de vloer komen.
Wie dacht dat ik niet gelukkig was?
|
