DROL – DROLLEN – GEDROLD!

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Een vriend van mij baat een baanrestaurant uit in de haven. Een weldaad  voor al die vele vrachtwagenbestuurders uit alle windstreken, die dag en nacht de haven aan doen.

Dag en nacht zei ik?

"Dag" lukt nog wel…

Na een smakelijke biefstuk friet, zoals je die alleen in ons Vlaamse land krijgt voorgezet, wil het wel eens voorkomen dat de resten van de vorige maaltijd er alweer uit willen.

Ook daar is het restaurant van mijn vriend een zegen. Want het ligt als een eiland temidden van al die dokken en hun bedrijvige bedrijven. Wie in alle rust zijn grote boodschap wil doen kan die achterlaten in de toiletten van het drukbezochte restaurant.

Niks aan de hand dus…

Maar er was ook nog "nacht"!

Na het sluitingsuur loopt het mis…

De vrachtwagenbestuurders blijven vaak op de grote parking overnachten. Als mijn vriend ’s ochtends zijn rondgang maakt wordt hij geconfronteerd met wat na een dagje rest van de biefstuk friet.

Ontelbare drollen liggen, soms nog vers rokend, op de stoep. Anderen zijn net platgereden of al vastgekoekt aan het asfalt. Ze zijn er in alle maten, kleuren en vormen. Van degelijke respectabele opgerolde drollen over benepen keutels tot de uiterst dretsige vorm eigen aan diaree.

Sommigen zijn duidelijk met enig gevoel voor artistieke vrijheid neergepoot. Zo hing er eentje, stevige substantie overigens, kunstzinnig in S vorm omhoog gescheten aan de stootranden van de parking;

Mijn vriend kan er niet meer om lachen…

De haveninstanties schuiven de verantwoordelijkheid voor de bouw van openbare toiletten in de haven door naar de gemeenten en die weer naar mijn vriend.

Mag ik een voorstel doen?

Aangezien vele van die vrachtwagenbestuurders geen vlaams verstaan, zet borden met afbeeldingen, pictogrammen heet zoiets, met hoe HET moet.

“Men neme een plastic zakje (of zak, naargelang het formaat) en …” U kent het wel.

Voor platte drollen heb ik voorlopig geen oplossing!