HET RODE FIETSJE....xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

DOLER vertelde BOR een verhaal over een avontuurlijke uitstap met een rood fietsje, dat ging als volgt:

Toen Dolertje een jaar of drie was, kreeg hij een klein rood tweewielig voertuigje.

Nou tweewielig… laat Doler eerlijk blijven. Vader had aan weerszijden van het achterwiel twee kleinere wieltjes bevestigd, zonder die bleef Dolertje niet overeind.

Maar dat duurde maar een poosje. Toen kon Doler zonder die wieltjes.

Prompt trok hij op een mooie zomerdag de wereld in. Langs kleine weggetjes door de velden, kwam hij in een naburig dorp terecht. Groot was zijn verwondering dat er ook nog andere dorpen waren dan het zijne.

Maar naarmate de dag verstreek, steeg thuis de onrust om wat er met Dolertje was gebeurd en paniekerig gingen zijn ouders en buren op zoek.

Blij, verbaasd en vreemd genoeg boos waren ze, toen de kleine Doler op zijn rood rijtuigje langs dezelfde weg op eigen houtje weer thuis raakte.

Dat mocht hij NOOIT meer doen!

Doler begreep niet waar ze het over hadden, voor hem was het grote avontuur nu echt begonnen. Vooral nu…nu Dolertje bij de nonnekes ging leren kleuren en plakken!

Dolertje ging naar school…

Plots waren er vele kinderen om hem heen. Je kon er wel mee spelen, maar eigenlijk deed ieder zijn eigen ding. Doler deed zijn best om orde op zaken te houden, maar dat eindigde meestal met een huilbui van de andere kinderen. Met het gevolg dat Doler nogal eens in een hoek moest gaan staan of met een lange kartonnen tong om zijn hals, op de achterste bank gaan zitten.

Dan voelde Doler zich gekrenkt… Hij bedoelde het toch goed?

Eén ding was hem een troost: vroeg of laat zouden ze hem wel begrijpen. Dat maakte de straf licht om dragen.