xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

DEEL 11 - DE DOOD VAN GROOTMOEDER.

Toen Bor, Doler tegen het lijf liep, had deze voor de derde keer een kozijn begraven, een kleinzoon net als hij, van de kantwerkende grootmoeder.

Doler was tien.

Op een dag werd grootmoeder ziek, net in een periode van de zoveelste ruzie tussen haar en Dolers vader.

Waarover?

Later zou Doler met stukjes en beetjes het waarom ontrafelen en begrijpen, maar nu had het kind er het raden naar....

Dolers moeder, met haar gouden hart, trok zich het krakeel niet aan en ging kijken wat er met grootmoeder aan de hand was. Ze stelde vast dat het wel ernstig moest zijn en nam kordaat het besluit grootmoeder met zich mee te nemen, om voor haar te zorgen. Toen vader van zijn werk kwam, vond hij zijn moeder in zijn huis. Nors moest hij haar bed verhuizen en kreeg zij een plaatsje in zijn gezin.

Lang zou dit alles echter niet duren. De dokter liep af en aan, er werd fluisterend overlegd. De kinderen werden uit de buurt gehouden en gingen op de boerderij logeren. Er heerste een bedrukte bedrijvigheid en toen op een dag kwam de pastoor.

De volgende dag was grootmoeder dood.

Het was een buurvrouw die de kleine Doler meenam voor een laatste groet.

Met een bang hart ging hij met haar de trap op naar de slaapkamer van zijn zusje waar grootmoeder was overleden en door de vrouwen van de familie was opgebaard.

Als misdienaar had doler vele kisten gezien bij begrafenissen, naar nog nooit een dode mens. Het was het vreemdste wat Doler ooit gezien had. Het was grootmoeder en toch was het grootmoeder niet. Zij zag erg geel. Hij nam alle details van het moment in zich op. Het stonk op de kamer vond Doler, een weeë zoete stank, ondanks de pogingen om met reukwater die geur te verdrijven. De buurvrouw zei dat Doler grootmoeders hand moest aanraken om geen kwalijke dromen te krijgen.

Dat deed Doler.

De hand voelde koud aan... maar Doler kreeg geen kwaaie dromen over grootmoeder