Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
01-08-2015
op zoek naar mijn zoon !
Waar zit mijne zoon ! Ik stond gisteren op het kerkhof van Turnhout bij de graven van de jonggestorven kindjes; babys, kleuters en peuters, en ineens moest ik aan het volgende denken: Een vrouw die ik ken is op zoek naar haar zoon. Ze was achttien jaar toen ze, zo'n vijfentwintig jaar geleden na een avondje pinten pakken, zwanger raakte van een getrouwde vent. Grote paniek thuis. Een schande voor de familie. Iedereen ging er zich mee bemoeien: vader, moeder, broers, zussen, zelfs aangetrouwde familieleden. Het kindje zou direct na de geboorte afgestaan moeten worden voor adoptie. Dat besliste de familie en "de vrouw die ik ken" moest zwijgen; 't was al schand genoeg. Ergens in het noorden van Frankrijk beviel "de vrouw" van een wolk van een zoontje. Ten minste dat vertelde de vroedvrouw later want zelf mocht ze niet kijken. Over en out. Mijn vriendin kwam terug naar huis en de boeken werden gesloten. Geen kat in de parochie die wist wat er gebeurd was en iedereen was uiterst tevreden met de gevonden oplossing. Aan mijn vriendin werd nikske gevraagd. Twintig jaar en twee mislukte huwelijken later werd het geknaag en de pijn van binnen te groot en ging ze op zoek naar haar verloren zoon. Moederziel alleen, geen kat die haar hielp want de familienaam moest nog altijd waardig en zonder smet gedragen worden. "Laat het verleden toch rusten" zeiden ze vol overtuiging. We hebben het nu goed. Al vijf jaar zoekt mijn vriendin tevergeefs en zonder veel aanknopingspunten. ...En misschien loopt er ergens in Vlaanderen of waar ook een jonge knul van vijfentwintig jaar rond die wanhopig op zoek is naar zijn moeder. Ook dat moet ze er bij nemen. Jawel hoor!!! Het leven kan een feest zijn.
... Mag ik mijn opblaaspopje "Moeder Maria" noemen. ? Ik heb mijn opblaaspop tweedehands gekocht op de wekelijkse rommelmarkt in Turnhout. Op dezelfde plaats waar mijne vriend den toebaksboer zijn kastrollen en teljoren heeft teruggevonden. Eerst heb ik overwogen om mijn popje "de heilige maagd" te noemen, maar wegens het veelvuldig gebruik van mijn opblaasmie vond ik dat niet evident vandaar dus "Moeder Maria"..
"Ge noemt uw opblaaspopje zoals gij wilt" hoor ik U zeggen. Nee nee, zo simpel is 't niet. Ik ga geen 14 dagen eenzame opsluiting en veertig zweepslagen riskeren omdat ik mijn knuffelmie "moeder Maria" hebt genoemd. (Een symboolnaam.)
Ik vraag dat omdat muzzelmannen ergens in donker Soedan bovenstaande straf geëist hadden tegen een engelse lerares wiens (jonge) leerlingen hun gemeenschappelijke teddybeer Mohammed hadden genoemd. (Ook een symboolnaam). De engelse lerares had dergelijke godslastering dienen te verbieden aan die snotneuzen en moest daarom 14 dagen in "den bak".
In Soedan en meer van die aards paradijzen waar "God of den Allah" het voor het zeggen hebben is het goed toeven. Enkele voorbeelden kunnen dit alleen maar bevestigen: - In Iran waar de Ajatollahs - de plaatselijke pastoors - baas spelen worden jonge jongens die de herenliefde belijden, publiekelijk opgehangen. - In Holland weigert een gezaghebbende immam - de plaatselijke dominee - een minister de hand te schudden wegens vrouwelijk, dus onrein en geen hersens. - In nogal wat moslimstaten werden ambassades in brand gestoken wegens cartoentjes met daarop Mohammetje. - In Saudi-Arabië worden onverlaten die een velo pikken de linkerhand (of de rechter) afgekapt. - In Jemen wordt een 12jarig meisje, nadat ze brutaal verkracht is door 3 volwassen venten, veroordeeld tot een celstraf. Ze had maar bij die venten moeten wegblijven. - In al die landen moeten de vrouwen, gesluierd en gewikkeld in tientallen meters zwarte gordijnstof, in de keuken blijven zitten als hun venten van de thee slurpen.... Genoeg voorbeelden?
Bovenstaande activiteiten zijn niet het werk van terroristen, maar worden uitgevoerd in landen en door personen die voor beschaafd willen doorgaan en die allemaal deftige leden zijn van de Verenigde Naties en andere geciviliseerde organisaties. ... En allemaal in opdracht van de heilige Ko'ran en de hoofdfiguur uit dat obscuur boekske: de mohammed; Allahs eerste, echte en enige profeet.
Wij, Christenen of daarvan afstammend, hebben ook zo'n boekske. Wij noemen dat de Bijbel. En in ongure tijden, zo'n 400 jaar geleden, werden bij ons ook mensen opgestookt, handen afgekapt, regeerde de Inquisitie en de Bloedraad en moesten ons vrouwen ook aan de linkerkant van de kerk gaan zitten; om geen aanstoot te geven. Wij, den overschot of wat er nog overblijft aan gelovigen, zijn aan deze achterlijke tijden ontsnapt. Wij zijn gescheiden: de staat aan de ene, de godsdienst aan de andere. En iedereen doet met zijn "heilige boek" wat hij wil. Habib uit de Offerandestraat, Abdullah en Kemal van Rotterdam-zuid zullen het niet graag horen: De Ko'ran en de daarvan afgeleide godsdienst is op dit ogenblik een achterl gebleven godsdienst. Honderden jaren achter op de lopende tijdsband. Fundamentalisten in dat geloof - en dat zijn er vele honderden miljoenen - leven in de middeleeuwen en handelen er ook naar.Dat is geen verwijt; dat is een vaststelling. Dat de verdedigers van dit systeem ons nu proberen wijs te maken dat elke aanval op onze westerse waarden uitgevoerd wordt door terroristische moslimkwieten is onjuist. Deze kwieten halen enkel hun inspiratie uit het fameuze boekwerk dat "Ko'ran" heet en waar op zijn minst een paar bladzijden teveel in staan.
....Een knuffelbeertje Mohammed noemen !!! Shame on you. Ik heb in mijn intieme vriendenkring een spanjaard zitten met de naam Jésus en ook nog een griek die alleen luistert als ge Christophorus tegen hem roept. Misschien riskeer ik nu wel een "jihad", een "fatwa" of een "swastika".... Het verschil is me niet erg duidelijk; alleen, dat laatste doet me denken aan andere "donkere tijden"; ... de jaren 1940 - 1944. Swastika was toen een synoniem voor hakenkruis. En elke senior weet welke miserie we toen gehad hebben.!!!
God, Allah....als jullie echt bestaan, luistert dan voor 1 keer, doe ons een plezier en bespaar ons dan een herhaling van zulke barbarie.
Een van de gevleugelde uitspraken van het opperhoofd van de Arendonkse kruideniers en andere pannenkoekenbakkers is: "Ge kunt geen omelet bakken zonder eieren te breken." Een haast confusiaanse wijsheid die wij met z'n allen, dutsen en ander gewoon kerkvolk in de wijde omgeving van de Arendonkse kerkentorens, volmondig moeten beamen. Alleen, het grote opperhoofd van de plaatselijke middenstand vergeet erbij te vertellen dat zijn omeletten gebakken worden in de pan en met de eieren van ander mensen. Dat mag ook, maar dan moet hij eerst wel de eieren betalen en ze niet zomaar uit andermans kiekenkot halen.
Waarom schrijf ik dit? De aanleiding is een kneuterachtige uitspraak die de voorzitter van de plaatselijke unizo-bond deed op mijn geliefd blog van het Nieuwsblad. Daarop vertelde de leukerd dat de omleidingswegen door bos en veld over een gedeelte van Arendonk een noodzakelijk kwaad waren. Hij verwoordde dat als volgt: ".... Die (unizo)pijltjes op het stukje "priveweg" aan de grens blijft onze vriend J.Rekel toch ergeren onder het moto: "Van mijn erf, van mijn kiekes, van mijn w**f." Maar geen lekkere omelet zonder eieren te breken." Waarbij de "we", de "fe" en de tussenliggende sterretjes voor "mijn wijf" stonden. Vooreerst dit: zonder mijn "eigen wijf" vooraf te raadplegen durf ik hier met stellige zekerheid beweren dat zij niet zit te wachten tot de voorzitter van de plaatselijke middenstandbond de intentie heeft om op haar te kruipen. Mijn vrouw heeft ook haar eergevoel en ze eet ook geen bouletten of kippennuggets als er een biefsteak op het menu staat.
(1)
...De bewoners van de Grens zijn na 16 jaar wachten blij dat er eindelijk riolering en een losliggend fietspad komt. Daarvoor getroosten zij zich een hoop miserie, omleidingen, tijdsverlies, kapotte uitlaten, platte banden, en veel stoeber en stof. Allemaal voor het goede doel. Wij doen daar zelfs niet flauw over. Wat de bewoners van de Grens echter ergert is de manier waarop die omleiding wordt misbruikt door de aanhangers van het privé-initiatief. Leden van één van de actoren aan het hele wegomleidingsverhaal - om uw vereniging niet bij name te noemen - hebben flagrant hun botten geveegd aan de gemaakte afspraken met de buurt, de overheid, de aannemer.... Dat getuigt van eigenbelang en weinig respect voor de plaatselijke medeburger. Dat de lokale verkeerspolitie U in deze chaos volgde maakte het alleen maar erger. Dat alles hebben wij U meer dan eens proberen duidelijk te maken.
Het nu voorstellen dat we ons opofferingen dienen te getroosten om straks een schoon eierstruif op ons bord te krijgen is even grof als die beenhouwer die in den Humo zonder verpinken verklaarde dat hij de belgische staat op een schandalige manier verneukt... ons allen dus.!!!
Dit gezegd zijnde kunnen wij U als grensbewoners verzekeren dat wij straks, als onze velopad af is, een fijn feest willen geven aan alle bewoners die op de een of andere manier last hebben gehad van de wegenwerken. We nodigen zelfs alle arbeiders en werklui uit om met ons mee te komen vieren. We zijn zelfs niet te beroerd om de polis, de politiekers en de plaatselijke middenstand op ons feest te vragen.
Wat we ons wel afvragen is of Unizo-Arendonk straks evenveel gratis biertjes en hapjes zal serveren als destijds bij het beëindigen van de werken in Arendonk-Centrum. Laat ons afspreken dat wij de plaats, de datum en het goei weer zullen leveren en jullie de consumaties... Dan, en niet eerder, kunt U, zonder dat ze U gaan uitlachen, zeggen dat er op de Grens omeletten zijn gebakken met uw eigen eieren en in uw eigen pan. Dat U daarbij mijn "eigen wijf" en " een paar van ons eieren" wilt lenen zullen we oogluikend maar nauwlettend in de gaten houden. Ge weet immers nooit of er toch een paar profiteurs tussen zitten die schoon weer willen spelen met andermans gerief... ..............
(1) Omdat de plaatselijke unizo "ons eieren" heeft gebakken, hebben wij "hun paaskiekes" geleend. (zie bovenste foto.)
Néjke, een kennis van mij is tijdens een fietstochtje op weg naar zijn kleindochter aangevallen en gebeten door een hond van het merk rottweiler.Twee keer heeft dat rotkreng toegehapt. Het resultaat waren beten tot op het bot en vijftien hechtingen.
(deze hond heeft Néjke niet in zijn billen gebeten.)
"... Of mijn kennis alstemblieft niet naar de politie wilde gaan." Want als het dier zou afgemaakt worden, oeioei, dat overleefde het bazinneke niet. De goede raad van zijn vrienden en familie ten spijt heeft de brave man de bijtaffaire "blauw-blauw" gelaten net zoals de kleur van zijn kuiten. Ge wilt het niet geloven, maar die hond ligt, samen met een soortgenoot, elke dag aan de schoolpoort van onze lagere school. 't Vriendinneke van 't bazinneke is namelijk verkeersbrigadier en wordt geacht om fietsende kinderen veilig de straat over te helpen. Het is meer een legersergeant als ge begrijpt wat ik bedoel. Eens de kinderen de straat over zijn ligt daar een nieuw potentieel gevaar te wachten: een rottweiler met kiezen van beton. Gewoon te liggen naast het fietspad.!!! "Hij is lief voor de iedereen, een echte lamme goedzak" zegt de verkeersdeskundige. Niettegenstaande veel ouders, grootouders en leerkrachten het mormel zien als een gevaar voor hun schoolgaande jeugd verschijnt het beest elke dag trouw op de afspraak, tot schrik van jong en oud.
't Is misschien aan dovemansoren gericht, maar is er in Arendonk nu geen enkele officiële instantie of mensen met gezag en gezond verstand die aan deze situatie een einde kunnen maken? Moeten er eerst peuterkes van 4 jaar van hun fietske getrokken worden en met een hondenbeet in zijn of haar gezichtje afgevoerd worden naar de kliniek?. Gewoon verbieden die handel en verplichten die honden thuis te laten, zo niet: dan aan de een of andere politieagent of stroper vragen om - buiten zijn uren en in 't zwart - dat beest door de kop te schieten.
Als de verkeersbrigadier in kwestie deze maatregel te drastisch vindt dan moet hij/zij ander werk gaan zoeken: misschien de buurten gaan controleren op illegale stortplaatsen en rondzwervende kruiwagens.... dat mag zij/hij dan doen met of zonder rottweilers.
Arendonk geraakt stilaan in de ban van haar 800-ste verjaardag als "Stede, Vryheyt ende Heerlykheyt". Haar bewoners worden met de minuut lyrischer, nostalgischer, euforischer. Een slimme perfesser is bezig met DNA-onderzoek bij elke schilder -het weze een huisschilder, autolakspuiter of een kliederaar op de plaatselijke tekenacademie- in zijn speurtocht naar Jan Van Eyck.
Voor alle geplande festiviteiten moeten er natuurlijk uithangborden zijn. Pront uitziende venten en madammen voor op affiches, om lintjes door te knippen, voor koereurs te kussen... In een ver verleden hadden we zo'n madammen met hopen: Mitje van Doren, Kwartjes Lis, de witte muis van 't rood kruis... Dat waren rastalenten wiens schoonheid vanzelf kwam bovendrijven. Na een tijdje werd onder impuls van een supportersclub voor velos en de plaatselijke kruideniersbond,- ge kent dat ras: Mil Kevou, den Delhais, Kees Veegee, Marie'e Moe, Virgenie van Janusse,... - een echte Missverkiezing georganiseerd. Miss Katrientje, naar de heilige Catharina, geradbraakt ergens in de vroege middeleeuwen en de plaatselijke patrones van alles wat geen patrones heeft.
In de aanloop naar het bewuste feestjaar is het pas opgerichte organisatiecomité, samengesteld uit voornaeme heerdsluyden, een soort veredeld schaduwschepencollege, bezig met de coördinatie van de activiteiten. Eén van deze activiteiten is de verkiezing van een nieuw Katrientje: onze plaatselijke aardbeikoningin, de miss Globe van Arendonk.
Wegens een ongekende toestroom van potentiële missen dient de verkiezing in stappen te gebeuren. Gelijk bij de Amerikanen, in Caucussen. De eerste voorverkiezingen hadden eerder dit jaar plaats op het gemeentehuis van Arendonk. Onder de deelneemsters waaronder, naar we uit goede bron hebben vernomen, vier als travestiet verklede bureelhoofden, haalden deze drie schoonheden de halve finale. De hobbys van de dames in kwestie gaf mee de doorslag voor hun uitverkiezing: de lieftallige schoonheid links op de foto verzamelt chinese fietsbellen, de middelste bloem organiseert familiekwissen met pornografische inslag op katholieke basisscholen en de meer dan plukbare orchidee rechts op de foto is gespecialiseerd in het wassen van chirobroeken.
Volgende voorverkiezingen komen er aan in de maand maart. Aan de beurt zijn dan het RVT-rusthuis van Dr. Schrijvers en het OCMW op de Vrijheid nummerke 100. Om de kwaliteit van de verkiezingen te garanderen is de deelname beperkt tot de bewoners van beide rusthuizen. Aparte selecties zijn nog voorzien voor de pollissen van Arendonk, voor cafébazinnen, schooljuffrouwen en middenstandsdochters.
Een uitgebreide reportage van de badpakkendefilé in retrostijl tijdens de voorverkiezing onder het gemeentepersoneel brengen we in een volgende aflevering. Wij waarschuwen nu al voor schokkende beelden. Gelieve uw kinderen en venten van het computerscherm weg te houden...
Voorbeeldje van de gestelde kwisvragen: Welk standje doet wie met wie?
We hebben er een eind aangebreid, aan 2008. Zelfs de extra seconde die het jaar langer maakte zijn we zonder kleerscheuren doorgekomen.
Afgezien van de twee donkere plekken in de voorbije maanden, veroorzaakt door het wegvallen van twee van mijn beste maten, is het jaar naar redelijke tevredenheid verlopen.
Jef en Louis.
Mijn zes nakomelingen groeiden op in wijsheid, kracht en intelligentie naar het grote voorbeeld van hun grootvader daarbij zijn "averechts karakter" volgend. Zij bekwaamden zich in vissen, jonge mussen vangen, slibberen (nee Carolus Egberts, niet swaffelen) en tussendoor "het varkske" uithangen. Ook mijn wettige echtgenote is me dit jaar graag blijven zien en is nog steeds bij me, wat gezien het eerder aangehaald "averechts karakter van den opa" toch een redelijk succes mag genoemd worden. Door samen te blijven gaan we stilaan behoren tot een uitstervend ras: drie van de vijf koppels houden het statistisch voor gezien, separeren zich of beginnen iets met een ander. ....breng een mens niet op slechte gedachten.!!!
De rest van gebeurtenissen uit 2008 laat ik over aan de fantasie van mijn favoriete sterreporter van mijn lievelingsgazet. Ik leg me toe op de toekomst. Dat hebben we zo afgesproken; de sterreporter van mijn lievelingsgazet en ikke.
En daarmee zijn we in 2009 aanbeland. En zoals in de nieuwjaarsbrieven met wensen, voorspellingen, hoop en verlangens. Wat kunnen we ons zoal toewensen voor het nieuwe jaar? Gezondheid, vrede, vreugde, goedkope mazout, toch een nief lief, naastenliefde, voor sommigen onder ons de herenliefde.... Maar mag het ook een ietsje meer zijn, en
- Bijvoorbeeld vragen aan onze regeerders om het gezond verstand van de meerderheid van haar bevolking te respecteren en te opteren voor een nieuw wippend ophaalbruggeske. - Of hopen dat ons gemeentebestuur onder de curatele van het Vlaams gewest weggeraakt en zelf kan beslissen wanneer het fietspad naar Ravels wordt aangelegd. - Of nog: aan alle eigenaars van "op paden en gazonschijtende" viervoeters elke dag een paar schoenen en hun tapis-plein vol stinkende en plakkende hondenstront. - of het ultieme bewijs - bijv. een perkamenten documentje uit 1390 - waaruit zou blijken dat onze politieke verantwoordelijke van het OCMW, tevens eminent perfesser, als achter-achter-achter-kleinkind een product zou zijn van een toevallige ontmoeting tussen Jan Van Eyck -jawel, dé grote Jan - en een spaanse haagweef. - of moed aan de politieke chef van de gemeentefinanciën om te laten zien dat er wel degelijk ballen aan dat lijf hangen en alsnog zijn morele verantwoordelijkheid opneemt voor de gebeurde flaters en stommiteiten op zijn diensten. - heel veel inspiratie aan onze middenstanders bij het bepalen van hun giften en cadeautjes aan de sinte katrienazangertjes op 25 november 2009 e.k.: bij Jeanne Trul bijv. een Blonde Leffe, bij Pol Frut bijv. een kom heldere bouillonsoep, het grote vaginaboek bij den tandarts, bij de Swa op de Vraai een bonzaike met kerstballen en een piek erop en bij Mil Kavou op de Mét een consumptiebonneke voor de Wannes in de Mét. Voor de kruideniers en toebaksblaaikesverkopers zonder inspiratie een koersvelooke met een koersbrukske. - uitkijktorens in de Langschelpen, de zeshonderd, de Rooi del, op het Glossocircuit, het Kongobos, 't konijnenboske, tegenover het Stekske, en op den Deroissart. ...en ene grote op het Sluiske. - Overschot op de gemeentebegroting voor de aanschaf van twee kilo bladgoud en lasbegetten voor de grillie rond de kerk. ......... Ongetwijfeld hebt U nog bijkomende wensen; Jef Koffie's trots, J.Rekel en den Brabbes, tesamen met hun voltallige redactie zullen deze wensen in dank aanvaarden. Ondertussen wensen zij U - zij het met gepaste terughoudendheid - een gelukkig tweeduizend en negen. Gods vrede, die van Allah en zijn mullahs, de Hara Krisnjah, koning Albert en de vrede van nog een heleboel andere oelewappers zijn de Uwe.
------------------------------
Gevonden ter streke gemeentehuis Arendonk afd. Burgerlijke stand en bevolking, navelpiercing met chinese tattoo.
Wie bovenstaande buikpartij herkent kan zich melden bij de redactie. ps. de rode strepen rechts onder de navel zijn geen gevolg van een voorspoedige dracht maar het resultaat van een tehoog opgetrokken string. -----------------------------------------------------
Het caféke aan Brug IV. Vrienden van mij zijn naarstig op zoek naar een caféetje waar het rustig zitten is. Het bierlokaal waar ze al jaren een groot deel van de omzet helpen bepalen beleeft niet bepaald de meest florissante tijd van haar bestaan. Ooit was dat anders: 't Begon al in de jaren dertig van de vorige eeuw toen Frans Kölleman en zijn Fillemien aan 't kanaal Dessel-Schoten hun huis verbouwden tot staminee. De kelderkamer moest eraan geloven en de toog kwam dwars door de zitkamer te staan. Daar waar den dressoir stond. Lang duurde hun cafébazenbestaan niet en een paar jaar voor de tweede oorlog werden Gaston, die als boswachter bij graaf de Broqueville in Postel was buiten geflikkerd, samen met zijn madam Renille de nieuwe uitbaters. " 't Is hier het paradijs" zei Gaston tegen de paters van Turnhout op bedevaart naar Postel, toen die achter een pintje Desselse Campina naar de naam van het café vroegen. En het bleef het "Paradijs". Onder en na de tweede oorlog beleefde het caféke aan Brug IV hoogdagen: Het waren de jaren van de stropers, de vissers, de douaniers en de smokkelaars, de jaren van Jef Uil , van Pierre Keut en van Jef en Hubert binnendeur, de mannen van de Mols en die van de Raus..... Charel van Suske Slegers en zijn Julia, die ondertussen de zaak hadden overgenomen, zagen dat het goed was. ... En het ging er alleen maar op vooruit: Van een simpel caféetje op één van de uithoeken van Arendonk werd het "Paradijs" een drukbezochte taverne waar, achter Blonde Leffes, gerolsteiners en dagsoepen, ongeveer alle wereldrevoluties en andere oorlogen verbaal werden opgelost. Bij "Lewie en ons Nicolleke" was iedereen welkom en dat vertaalde zich dan ook in de regelmatige uitbreiding van het terras en de facturen van de brouwers.
....Als een hollander ergens 3 pinten bier op de toog ziet staan denkt hij aan een goudmijn, niet beseffend dat die pinten ook getapt moeten worden. Zo kwam het dat Kees met zijn Annemiek, toen zij voor de tweede keer in hun getrouwd leven een café aan de binnenkant zagen, zich geroepen voelden om het Paradijs over te nemen en cafébaas te worden. Zij zouden het Arendonkse volk eens leren hoe men pinten tapt en croque-monsiers in elkander flanst. Het werd een regelrechte catastrofe:Blonde leffes werden gemengd met grosseille, jenevers werden geserveerd in colaglazen, een koffie verkeerd eindigde als een Nescafé en de spiegeleieren druppelden langs de borden af. Annemiek sloeg tilt en in paniek bij elke bestelling en als het vat bier af was (wat echter hoogst zelden gebeurde) dan dook de voltallige familie samen met het ingehuurde personeel de voorraadkelder in, de tooghangers aan hun lot en de opkomende dorst overlatend. Tien dagen heeft het geduurd: toen werd Annemiek tesamen met haar dochter en schoonzoon met een zware depressie afgevoerd. Op de voordeur verscheen het bordje: "gesloten wegens omstandigheden".
Toen werd de tent overgenomen door twee schatten van meiden. Ze waren zo schattig dat men er zelfs de boel voor in de fik wilde steken. Vrijers kwamen en vrijers gingen, vogelepikkers, paardenvolk, cowboys en vissers kwamen en gingen. Jonkmannen kwamen en jonkmannen gingen en bleven weg. Toen vond één van die twee schatten van meiden de liefde van haar leven. Haar hele hebben en houden tesamen met haar lijf werd ingepalmd door een hollandse kroegbaas op wie ze stapel werd. Voor het "Paradijs" werd een noodplan uitgedokterd. "Ons Mams" zou samen met een bevriend en kundig iemand de boel draaiende houden. Laat me toe enigszins sceptisch te staan tegenover deze plannen. Waar ooit Janneke Casteleyns, 't volk uit de Rode Del (neen, dipperke: geen rooi del; nie heet worden!), de klj-ers, onze Ludo en Walterke, en zoveel verschillende clubs en verenigingen de dienst uitmaakten, waar ooit socialisten en kattelieken onder mekaar met de kaarten speelden, gaapt nu de grote leegte... Ik mag er niet aan denken maar ik denk toch dat het nooit meer tegoei komt. Ik denkt zelfs dat mijn vrienden op zoek moeten naar een nieuwe kroeg. Of het moest zijn dat er geen revoluties of oorlogen meer moeten opgelost worden, want dan heeft op café gaan geen enkele zin meer. 't Zou verdoemme spijtig zijn.!!!
Wat doet een mens op regenachtige dagen? Een beetje de rommel opkuizen, wat doodsprentjes sorteren... En dan kom je opeens een kaartje tegen van een jong meisje: Astrid. Verongelukt in Buah Nabar - Medang in Indonesië. Neergestort met een Airbus-300 in de bossen en bergen van Indonesië. Een dochter van vrienden. En dan ga je op internet zoeken wat er van dat ongeval te vinden is. Eén artikeltje in één hollandse krant en voorpaginanieuws in alle Indonesische kranten.
Vliegramp in smog-gebied: 234 doden
Door een onzer redacteuren JAKARTA/ROTTERDAM, 26 SEPT. Bij een vliegtuigongeluk met een Airbus-300 van de Indonesische luchtvaartmaatschappij Garuda bij Medan op Sumatra zijn vanochtend alle 234 inzittenden om het leven gekomen.
Medan ligt midden in het gebied dat wordt geteisterd door enorme rookontwikkeling als gevolg van talrijke bosbranden, maar autoriteiten hebben onderstreept dat de oorzaak van de ramp nog niet bekend is.
De Indonesische televisie berichtte vanmiddag dat het toestel in de lucht is ontploft. De zender baseerde zich op een verklaring van een journalist die getuige was van de explosie.
Het toestel was voor een binnenlandse vlucht vertrokken van de Indonesische hoofdstad Jakarta. Vlak voor de landing stortte het neer in de buurt van het dorpje Buah Nabar, ongeveer veertig kilometer van het vliegveld van Medan, in het noorden van Sumatra. Aan boord waren 222 passagiers en 12 bemanningsleden. .................. Een fragment uit de passagierslijsten 198. Tomimura/Mr 199. Toshiwa/Mrs 200. Tosimin/Mr 201. Tsai Wen Chin/Mr 202. Vanteen Bergen A/Ms 203. Waluyo Adi/Mr 204. Wang Jui Jung/Mr 205. Wannen Pakpahan/Mr 206. Waridi/Mr
Vandaag 27 augustus zou Astrid 33 jaar zijn geworden.
Met een ruizend handgeroffel van de "gestelde lichamen" en onder het genot van feestsigaren en feestbier werd het feestjaar "800 jaar Arendonk" op zaterdag 26 november 2011 feestelijk voorgesteld. Dat gebeurde op een vroege zaterdagmorgen in de historische site van het oude nonnenklooster.
Toen die "gestelde lichamen" lichtelijk ongesteld raakten door de genoemde sigaren, bieren en toespraken werd het tijd om over te schakelen naar de Garve, die andere Arendonkse cultuurtempel. Daar had later op de avond de prijsuitreiking plaats van de "Driejaarlijkse Poëzieprijs van de gemeente Arendonk". Toepasselijk was het onderwerp dit jaar "Mijn Dorp". Uit meer dan 300 inzendingen in verschillende categoriën werd door een vakkundige jury onder de leiding van Joannes Van Balen de eerste prijs toegekend aan Maria Faes uit de Schutterstraat. Nadat de eerste emoties een beetje waren weggeebd kreeg Maria haar prijs officieel overhandigd door de Heer Frans Lenders, schepene van cultuur. Tevens werd haar de titel van "dorpsdichteres van Arendonk" toegekend; iets waar Janneke Goris en de verenigde onderwijzersgilde van Arendonk alleen maar van hebben kunnen dromen.
Wij wensen Maria nog heel veel succes toe met haar dichterscarriëre en we hopen haar in het komende feestjaar dikwijls te mogen begroeten, zowel bij bijeenkomsten van de 'gestelde' als van de 'minder-gestelde' lichamen.
Om aan te tonen dat Maria wel degelijk kan dichten volgt hieronder haar winnende gedicht. Applaudiseren doet U daarna in stilte voor Uw computer. ------------------------------------------ mijn Dorp, wat ken ik jou al lang, als kind, in 't spel, zo blij en opgetogen, en later, over menig bos en rivierstjes die er stromen, zandheuvels bezaaid met "mastebollen", op je buik naar beneden rollen, bos op en neer...daar kwam ik...telkens weer...
Groter wordend ontdek ik tussen de hoge bomen de kleine peperkoekenhuisjes uit mijn kinderdromen, 't Sluiske in 't groen, het uitzicht lijkt wel een visioen. Hoe ver ik ook kijk, hoe groene weiden zich verspreiden, de zon haar stralen er zachtjes over laat glijden. Het talrijke grazende vee... dit alles stemt me zo tevree...
De Wamp met kwakende eenden, de berg, die vroeger eens het Lam Gods mocht heten, de Toremansmolen, zo vertrouwd, met onder zijn wieken het Heem, zij bewaart geschiedenis, waar ik zo van hou, de academie, die ons allen met de tijd met zijn kunst, kleur, vorm en schoonheid verblijdt, het sportpark, geliefd door velen...wat valt er in ons dorp toch veel te beleven... Gemeentehuis genomineerd... gefeliciteerd!
Dan rijst in alle trots de torenspits op, de blinkende haan, doet zijn deel, geeft de windrichting aan. Onze kerk in al haar glorie, waar ik kan bidden en zingen, in de toren klimmen, zij geeft met klok en klankenspel het ritme aan... roept mensen in ons dorp tesaam..
Mijn dorp, het houdt dapper stand. Mijn dorp, je wordt nu geleid met vaste hand door mensen die de Kempense taal verstaan, zoals de ouderen het ons vroeger hebben voorgedaan Mijn dorp, wat een vreugde schenkt gij mij... Mijn dorp, ...ten allen "tij"..
Zoals de meester-dichter zei "O Arendonk, gij schone stad, wat minne wij U zeer, wij zingen blij jochei vivat, Uw stede nu ter eer"
Naar aanleiding van de viering van "800 jaar stadsrechten Arendonk" in 2012 zijn 3 Arendonkse amateurfotografen aan de slag gegaan. In ruim twee jaar fotografeerden zij meer dan 100 onderwerpen in Arendonk. Het resultaat hiervan is te zien in een exclusief fotoboek.
Arendonk, een momentopname bevat 200 bladzijden met daarin een 1000-tal actuele kleurenfotos. Het fotoboek dat voorgesteld zal worden op 15 oktober 2011 kan vanaf nu besteld worden door uw naam en adres door te mailen naar fotoboek.Arendonk@gmail.com een telefoontje te plegen naar 0474-316077 of een briefje te sturen naar fotoboek Arendonk, p/a De Daries 66 C bus 1 te 2370 Arendonk.
De voorintekenprijs bedraagt 21,00 euro, bedrag dat dient gestort te worden op rekening 973-0167271-77 t.n.v. fotoboek Arendonk onder vermelding van naam en adres.
Vanaf 16 oktober 2011 wordt dit uniek fotoboek te koop aangeboden voor 25,00 Euro.
Een reus van een relatiegeschenk, een boekwerk dat elke rechtgeaarde Arendonkenaar op zijn salontafeltje heeft liggen. !!!
Voorintekenaars worden persoonlijk uitgenodigd op de presentatie van het boek.
Hierbij al enkele voorsmaakjes.
Schoenmaker, filosoof en natuurliefhebber, Gène (van de köster) Maris.
Eerwaarde Heer Pius Wim Haegens norbertijn van Postel pastoor van Voorheide-Arendonk
Op 10 september 1931 werd hij geboren te Horst (Nl). Op 9 juli 1961 werd hij tot priester gewijd. Van 9 november 1976 tot aan zijn dood was hij pastoor van de parochie St.-Jozef te Voorheide-Arendonk.
Omringd met de liefdevolle zorg van familie, parochianen en vrienden, overleed hij in "zijn" parochie op de Voorheide, op woensdag 23 februari 2011.
Pater Wim Haegens was de derde pastoor van de Voorheide. Allen die hem kenden zullen hem herinneren als een fijne mens en een goede vriend.
Lejoo, den Anton Heiboer onder de Arendonkse cafébazen.
Een kennis van mij, vriend durf ik hem niet noemen - ge zit tegenwoordig in Leuven Centraal voor ge er zelf erg in hebt - doet aan veelwijverij. Eénmaal per jaar, meestal in het najaar, gaat mijn kennis één avond op stap met een uiterst select vrouwengezelschap. Dat die jaarlijkse uitstap samenvalt met de tijd dat de geiten en de ooien moeten gedekt worden is louter een samenloop van omstandigheden.
De Lejoo, zo heet die kennis van mij, spiegelt zich aan de bosjesmannen in Kwazoeloeland en aan de moslimsheiks in de bergen van Tora Bora: die hebben allemaal twee of drie vrouwen. Dichter bij huis kijkt hij met bewondering naar Anton Heiboer, een hollander met vier vrouwen en een schilderskwast.
Zijn interesse in "veelwijven" dateert van jaren geleden: In onverdachte tijden regeerde mijn kennis over een staminee. Een plattelandskroeg met twee biljarts, jonkmannen aan den toog, en een ploegje vogelepikkers. Een caféploeg voetballers behoorde eveneens tot het uitgezakte meubilair. Als die gasten gingen trainen of een matchke spelen dan bleven de spelersvrouwen gezellig rond "de stammtisch" zitten om bij te kletsen. Nadat de Lejoo een lokale onderwereldfiguur met connecties in en rond de sacristij/kerktoren die alleen koude koffie drinkt en voor de rest normaal volk ambeteert had buitengezet, ging hij het gezelschap vrouwen animeren. Leejo was geliefd bij zijn vrouwelijk clienteel: hij was hun aanspreekengel, hun zachte schouder voor een geveinsde huilbui, hun biechtvader voor elke buitenechtelijke stap, tegelijkertijd hun platonische en onbereikbare liefde waarvan ze met z'n allen hoopten dat die liefde eens zou geconsumeerd worden. Liefst apart. Mijn kennis profiteerde van zoveel puberaal geweld en wentelde zich in de hartstochtelijke belangstelling van de spelersvrouwen: een knipoogje hier, een zachte schoudertouch daar, een portooke of sherrieke van 't huis....
Het was dan ook niet verwonderlijk dat bij het afscheid van de Leejo aan zijn plattelandsstaminee alle spelersvrouwen stonden te bleiten gelijk de katjes bij het graf van boer Bavo... Aangedaan door zoveel passie en gebroken harten beloofde de Leejo dat hij elk jaar op zijn kosten met de spelersvrouwen op kroegentocht zou gaan.
Dat gebeurt nu al jaren: de voetballers moeten op de keinder passen, alle vrouwen zitten vanaf halfdrie bij de coiffeuse, hijsen zich daarna in hun hoogst gesplitte rokske en vertrekken dan naar de kroeg... met de velo of hun rolladerke, want den BoB moet ook thuisblijven; 't is alleen voor de vrouwen en voor de Leejo. In ruil voor veel drank mogen de aanbidsters om beurt met hun afgod slowen en shaken en zijn zweetdruppeltjes afdeppen. Als ze wat te hitsig worden stelt mijn kennis voor om hem naar een andere taverne te duwen; kwestie van af te koelen. Zo bezoeken ze volgens een uitgekiend plan een tiental kroegen en tavernes in Arendonk daarbij luidkeels "Leeejooo" roepend gelijk die ander koeien in de Zwitserse bergen.
De politieke partij waartoe de Leejo behoort overweegt nu om in navolging van "Valentijnsdag", "World Aidsdag", "kuskesdag" en "sinte Katriena" ook "Leejokesdag" op de Arendonkse feestkalender te plaatsen.
Mijn kennis van zijn kant zoekt langs deze weg ambitieuse, volgzame en vooral pronte jonge dames; zijn huidige collectie bereikt binnen enkele jaren immers de uiterste houdbaarheidsdatum... Sommigen hebben zelfs al aan hun eigen streepjescode geprutst...
Elke stad die zichzelf en zijn burgers respecteert heeft een groene long. Een plaats, gewoonlijk in het midden van het centrum of in de geburen van de grote Markt, waar het rustig toeven is. Waar de natuur de bovenhand heeft, waar het fijn om te zitten is, waar zuurstof en frisse lucht in overvloed aanwezig is.
In Londen is dat Hyde Park, New York heeft zijn Central Park en in Bagdad gaan ze thee slurpen tussen de Tigris en de Eufraat.
Arendonk heeft ook zo iets.
Aangeschurkt tegen een oud sigarenfabriek ligt één van onze rustpunten.Weliswaar met een Herasje errond, maar ge kunt er naar kijken. Dat is al iets.
't Bovenstaande is natuurlijk allemaal flauwe kul, en alleen een kapstok om allerhande ontstane rotzooi in het Arendonkse centrum aan te tonen.
Mijne maat vindt, en ik supporter voor hem, dat rotzooi in het midden van Arendonk niet kan. Zelfs niet als ge daar voor betaalt.... Leegstand, verkrotting, hoogopschietend steppegras: weg met die handel.
Ander fotookes volgen.... Wel geduld hé mulderke en Addooke.
Arendonk is dezer dagen niet van de voorpagina's van de gazetten weg te slaan. Pas gisteren kwam de sigarenmakersgemeente in het werelnieuws met de eerste "paalcamping" op belze bodem.
Vandaag is er een nieuwe primeur: Tot opluchting van radeloze kinderloze echtparen en hopeloze adoptie-ouders heeft Arendonk sinds gisterenmorgen een babystockverkoop.
Gedaan met het eindeloos wachten op een baby, gedaan met alle voorbereidende sexuele uitspattingen, gedaan met vroeg en nuchter gaan slapen. Wilt U een tweeling, een drieling, een zwart en een wit kindje tegelijktijd, eentje met spleetoogjes.... U vraagt, wij leveren:
De Arendonkse "babystockverkoop" heeft het voor U in voorraad.
".... Is schilder Jan Van Eyck nu afkomstig uit Arendonk of uit Maaseik? Om dat te onderzoeken heeft dokter Mark Lissens, die behalve OCMW-voorzitter in Arendonk ook professor is, zijn collega's van de Katholieke Universiteit Leuven opgeroepen om tijdens het volgende academiejaar een licentiaatsverhandeling of doctoraatsthesis te wijden aan de geboortekwestie. Enkele leden van de Arendonkse heemkundekring beweren dat zij aanwijzingen hebben dat de schilder van Het Lam Gods een Arendonkenaar is. Lissens hoopt daarom dat een van de studenten in Leuven bereid gevonden wordt om zich een jaar lang te buigen over het vraagstuk...." -------------------------------------------- Bovenstaand stukske proza verscheen op 12 februari 2008 (dat is zo'n 889 dagen of 127 weken geleden) in een plaatselijk on-line-gazetje. Het was het antwoord van een plaatselijke professor-doktoor-voorzitter op de vraag naar activiteiten naar aanleiding van de viering van 800 jaar Arendonk in het feestjaar 2012. --------------------------------------
Navraag enkele maanden geleden bij de voornoemde professor leverde een verward gesprek op: De doctoraatsthesissen hadden geen fluit opgeleverd, de licentiaatsverhandelingen ook geen fluit. ...."ik heb er nikske meer van gehoord": verklapte de professor-doktoor-voorzitter aan een goeie vriend van mij, "Misschien al maar goed ook" voegde hij er nog aan toe. "die van Arendonk zouden wel eens van een kale reis kunnen thuiskomen." ------------------------------------------ Allé, ze zijn Jan van Eyck zijn "domicilie" kwijt.!!! Hartverwarmend voor de feestvierende Arendonkenaar.....
Daar zitten we nu: niet alleen "de Jan" maar ook de professor-raadslid "zonder" domicilie.
Omdat we nog precies 515 dagen en omgerekend 73 weken van de start van de feestelijkheden zijn verwijderd hebben ander vrienden van mij het op een tijdelijk akkoordje kunnen gooien met de standbeeldbeheerders in Maaseik. Rik Van Steenbergen voor een jaar naar het bronsgroen eikenhout, Jan en zijn broerke één jaar op de Mèt in Arendonk. (als nu de duiven maar wegblijven en niet beginnen te schijten.) ---------------------------------------
Dokter Mark Lissens, die behalve OCMW-voorzitter in Arendonk ook professor is, kwam vorige week in het nieuws omdat hij zijn collega's van de Katholieke Universiteit Leuven (KUL) had opgeroepen om volgend academiejaar een licentiaatsverhandeling of doctoraatsthesis te wijden aan de geboortekwestie van Jan VanEyck, de beroemde schilder van 'Het Lam Gods'.
Vandaag laat Lissens weten dat hij zijn contacten heeft uitgebreid naar de universiteiten van Gent en Antwerpen. Indien zijn collega-professoren na de zomervakantie een geschiedenisstudent bereid vinden om zich een jaar lang te buigen over de omstreden geboortekwestie, wordt het mysterie misschien voor eens en voor altijd uitgeklaard. De meeste historici gaan er vandaag van uit dat schilder VanEyck een Limburger is. In Arendonk wordt die theorie ten stelligste in twijfel getrokken.
Na een vermoeiend veloritje met 4 allochtone inburgeraars en één electro-fietsende medeburger ging een kennis van mij een Blonde Leffe consumeren op het terraske van een bevriende staminébaas. ...Allemaal om terug op zijn eigen te komen.
Naast die kennis van mij zaten zes heren in kostuum. Niettegenstaande de thermometer aan de gevel bij de gebuur-apotheker vierendertig graden Celsius in de schaduw aanwees droegen de heren zonder uitzondering ene plastron. Eentje had zelfs manchetknopen in de korte mouwen van zijn Armanihemdje. De zes hadden het duidelijk getroffen met hun gezelschap en met zichzelf.
Het bleken kaderleden te zijn van een plaatselijk filiaaltje van het grote BNP-Paris-Bas-Fortiesje. Uit de conversatie bleek duidelijk dat ze naast een russische minnares - een zekere Natasja - ook andere waterkes hadden doorzwommen en zwarte gaten hadden opgevuld. De zes hadden het voortdurend over fraudulerende collega's, omgevallen stapels effecten, wisselkoersaccidenten en andere malversaties waar een gewone pensioenspaarder de miximatose van krijgt. Alle kempische filialen van -zelfs lang ter ziele gegane- banken hadden zij kortstondig bemand. Nu waren zij - gemeinsam- tot het Kaderpersoneel gaan behoren van het Arendonks filiaaltje. Vandaar hunne plastron en de manchetknopen.
Een mens hoort weleens het woord "tunnelvisie". Of dat spreekwoord van "een paard met oogkleppen". Zes van die gasten is die kennis van mij deze namiddag tegengekomen op een Arendonks terraske. Zes volwassen kerels die alleen maar leuterden over collega's, zwart en wit geld, kasbons en staatsobligaties en over oplichters.... Nikske over de voetbal, over de schoon vrouwen, over hobbies of pinten pakken.... Eventjes maar over de fysieke paraatheid en het grote zwarte gat van Natasja. Daarna over geld...geld...geld.
Nadat die cafékennis van mij ook zijn tweede Blonde Leffe "contant en cash" had afgerekend heeft hij het terras verlaten met de mededeling aan de zes kaderleden dat hij zich een paar lange zwarte sokken ging aanschaffen om zijn zuurverdiende centen in op te bergen en te verstoppen onder zijne boxspring. Hij vertrouwde de zaak niet meer. !!!
Waar is de goeie ouwe tijd van Frans Van Himbergen en Herman Oris.!!!! Die droegen gene plastron, en ook geen manchetknopen: die klapten met de mensen.
Goei cafékennissen van mij aangevuld met wat toebaksblaaikesboeren en keverbakkers zeggen me wel eens: "Brabbes, ge bent aan 't kankeren." 't Zal wel.
U dient te weten dat ik een fanatiek wielertoerist ben. In die hoedanigheid fietste ik vorige week in het gezelschap van een aimabele zwarte neger uit Congo-Brazzaville, door de residentiële wijk waar ik gedurende jaren deel van uitmaakte. Ter hoogte van Brug vijf waar die wijk overgaat in een meer proletarische buurt reed ik de voorband van mijn fiets plat. Tegelijkertijd zakte mijn congoleze broeder door de fourche van zijne velo.
Oorzaak van dit dubbel onheil was de staat van het fietspad boven op Brug vijf. Meer dan vijf maanden na het Siberisch vriesweer en het uitstrooien van tonnen strooizout ligt het wegdek er bij zoals de E40 tussen Kirgizië en Kazakstan. Mijn vriend de neger krabde achter zijn oren en schudde meewarig zijn zwarte krullebol: dat had zelfs hij, als ervaringsdeskundige op gebied van kotters en bulten op de route nationale tussen Lumumbashi en Kinshasa nog nooit meegemaakt. Losgevroren stukken wegdek, omhoog stekende betonijzers, losliggende kiezels en keien,... de lol kan niet op.
Zelfs met mijn averechts karakter begrijp ik dat de winter een berg schade aan ons nationaal wegenpark heeft aangericht en dat de A388bis4 tussen Chevetogne en Bourg en Bresse absolute prioriteit heeft. Maar de verantwoordelijken in deze - de provincie Antwerpen of het Vlaams gewest- zouden 5 maanden na datum toch de moeite kunnen doen om het ergste onheil te verhelpen. 5 Minuten moed -gelijk de welke -, elke dag een kwaad telefoontje van onze plaatselijke politiekers naar hun collega's, een zak koude asfalt en 2 losse gasten met een schup, dat is alles. Mijne sympathieke vriend uit Congo-Brazzaville wil desnoods helpen depanneren met een derde schup. De tijd begint te dringen: mijn favoriete kroeg aan de vaartkant gaat eerdaags open....
Zo genoeg gekankerd, ik ga de voorband van mijne fiets laten plakken en rij daarna in een grote boog naar die residentiële wijk waar al mijn vrienden wonen en... waar mijn Blonde Leffe staat.
Sinds een paar dagen wordt de voormalige Duitse basis in Arendonk niet alleen bevolkt door een 300 asielzoekers uit Kosovo, Kirgizië en flerjejeppers uit Friesland, neen er verblijven ook een paar pelotons van de een of andere Hollandse Divisie Luchtlandingstroepen. ...de vierenzestigste naar verluid.
Sinds Walterke Bos de stekker uit de hollandse regering trok en "en passant" de troepen van Willem van Oranje en het kruim van de nederlandsche krijgsmacht uit Afghanistan naar huis floot, verblijven een deel van die gasten in de buurt van het Arendonkse asielcentrum. Zij blijven daar verder oefenen en hokken daar in tenten, verven hun snuit zwart, ambeteren burgers in Budel en omstreken en verplaatsen zich heel de dag door "van A naar B" door de Noorderkempen.
Een ander ongemak waar we vandaag mee zaten was de enorme stofwolk die om 19.37 uur passeerde ter hoogte van het Schotelven. Waren het de overtrekkende aswolken van de ijslandse vuurspuwer, de eerste trainingsritten op de Glosso of toch die uitdeinende donderwolk ten huize van Kaai Betta.
Arendonk wordt dezer dagen wakker en gaat slapen met tikkende breinaalden. Oorzaak van dit ongewoon geluid is de actie van "Broederlijk delen" van het Sint Claracollege. De leerlingen van het secundair worden verondersteld om tegen elkaar op met bollen saai en priemen in de weer te zijn. Bedoeling is om op vrijdag 2 april een reuzetrui van 5 meter bij 5 meter en met mouwen van 3 meter af te leveren.
Verondersteld wordt dat het de leerlingen zijn die breien; 't zijn natuurlijk geen lomperikken die van het secundair en om hun weinige vrije tijd die ze met hun lieven of vrijers in de Hufkes niet te verprutsen besteden ze " rechts en averechts" uit aan hun oma's, hun moekes, suikertantes en toevallige sympathisanten.
Er is in Arendonk geen bol saai meer te krijgen, bij Zeeman in Reusel snappen ze er ook nikske van en alle overschotjes bij de Kringloop zijn opgekocht. Het gaat een reuzetrui worden: ze moet in het Guinessbook of Records komen en iedereen mag komen kijken op vrijdag 2 april vanaf 10.00 uur in de Arendonkse Bemdhal.
Regelmatig eens doorscrollen naar onder voor nieuwe fotokes.
We vinden van ons zelf dat we net zoals de boeroendoeks, de wipstaartvleermuizen en andere exoten onze winterslaap dubbel en dik verdiend hebben.
Daarom gaan we in afzondering, pakken sinte katriena, sinterklaas, de kerstman en nievejaarkezoete mee en beginnen na het nuttigen van de laatste Blonde Leffe van 2009 enthousiast aan de eerste van 2010.
Wilt U ons nu laten slapen.? Merci.
Misschien publiceren we tussendoor wel een fotooke van de een of andere dorpsnotabele, van de deze bijvoorbeeld.
...Of de deze: Miami Vice in de straten van Arendonk.
...en raar volk dat men tegenkomt met Sinte Katriena.
het wereldrecord frietenbakken staat nu op 10 seconden voor een tipzak. inclusief mayo en pikkels.
geen paniek: de deze zat om 18.00 uur al terug in de Sanokliniek in Geel.
Vuurke stoken en uw eigen joeng de schuld geven....
Een bevriende familie die me nauw aan het hart ligt is op weekend geweest. Ieder familie die zichzelf een beetje respecteert trekt er heden ten dage minstens een dag of drie tussenuit. Op midweek, op weekend, naar centerparcs, de duinse polders of als er een rijke sponsor in de familie zit met een soort cottage achter de hand, naar de Ardennen. Tegen de tijd dat men zoekt te vertrekken worden familiebanden strakker aangehaald, de ruziestokers worden verzocht om drie dagen hun mond te houden, kilos stoofvlees en vidévulling worden gehamsterd en de jonge vrijsters in de familie zagen en plagen vruchteloos om hun nieuwste lief alsnog mee op kamp te mogen nemen.
De bewuste familie die me zeer nauw aan het hart ligt kan niet achterblijven en is dus veertien dagen geleden eveneens met pak, zak en vidévulling voor enkele dagen naar ander oorden getrokken. Niettegenstaande zij verwanten hebben die halvelings eigenaar zijn van de Rode Del, die privégolfterreinen bezitten, (weliswaar afgezwakte) aandelen hebben van alle belgische banken trok de familie dit jaar naar de kolonie van Wortel. Er zijn daar een groot aantal varkensstallen gerenoveerd.... en men kan er vuurke stoken.!!!
Hoe het verder gelopen is met de inderhaast opgeroepen brandweer, leest U verder als het laatste familielid het prison in Turnhout heeft verlaten.
Een vriend van mij heeft zwaar met de piepers gezeten. Schrik uitgestaan zeg maar. Omwille van zijn medisch verleden moet hij tweemaal per jaar zijn bloed laten onderzoeken. Het oliepeil van een oldtimer moet ook rapper gecontroleerd worden dan dat van een nieuwe Lada. Bij de laatste controle kwam een zwaar gestoorde leverfunctie naar boven. Paniek in 't huishouden en direct moesten de nodige onderzoeken en specialisten de revue passeren. Een gestoorde lever kan verschillende oorzaken hebben: problemen met de gal, langdurig gebruik van medicatie, virale infecties, hepatitis zus en hepatitis zo, veel pinten pakken...ge noemt maar op. Na twee dagen van onderzoek en spanning kwam aan het licht dat mijn vriend teveel de "bourgondische levensstijl" tot de zijne maakte. Binnen 2 maanden volgt een nieuwe test. Ondertussen heeft mijn vriend het contract met zijn brouwer voor de levering van Blonde Leffe stopgezet en vervangen door eentje die potjes platte yoghurt levert. De vette friten met mayonaise zijn vervangen door gestoomde broccoli, oud hard brood komt in de plaats van krentenkoeken en de flessen Pineau moeten plaats ruimen voor plat water en blauwe Spa. Nadat hij eerder gestopt was met roken, is nu ook een einde gekomen aan zijn leven als bourgondiër, en weldra zal ook zijn sexleven tot het verleden behoren en enkel een vage herinnering zijn. Maar de doktoors hebben gezegd dat zijne lever terug in orde komt....
Enkele weken geleden plaatsten we hier een schriftelijke vraag aan mevr. Crevits betreffende het wipbruggeske aan Brug vier op het kanaal Dessel-Schoten.
Madame de minister heeft niet lang gewacht met een antwoord en voor de laatste twijfelaars is het duidelijk. Weg wipbruggeske, hip hip hoera voor de bergbeklimmers onder ons.
Hier onder kunt U het integrale antwoord van minister Crevits lezen. Drogargumenten en rond de potdraaierijen zijn ook argumenten. Wij gezond nadenkende burgers kunnen daar niet tegen op.
hilde crevits
vlaams minister van mobiliteit en openbare werken
antwoord
op vraag nr.81van17
van dirk peeters
1.De industriezone Moerenstraat en de woonzone ten noorden van het kanaal worden enkel via brug 4 ontsloten en de betrouwbaarheid van deze brug voor de hulpdiensten is bijgevolg levens-belangrijk. Bovendien kan de veiligheid van zowel de scheepvaart, het gemotoriseerd verkeer als de zwakke weggebruiker door de ouderdom van de brug niet langer gegarandeerd worden. Verder ondervindt de scheepvaart hinder van de beperkte doorvaartbreedte. Gezien deze problemen is het noodzakelijk dat er zo snel mogelijk een oplossing werd geboden voor deze brug.
Op 21 september 2005 werd door nv De Scheepvaart een aanvraag ingediend voor het bekomen van een stedenbouwkundige vergunning voor de bouw van een nieuwe brug nr. 4 te Arendonk. Op 22 juni 2006 werd deze aanvraag geweigerd.
Rekening houdend met de door de stedenbouwkundige ambtenaar opgegeven motivering voor de weigering van deze vergunning werd op 18 december 2006 een nieuwe aanvraag ingediend. Op 28 september 2007 werd dan een stedenbouwkundige vergunning bekomen.
Vervolgens werd door vzw Natuurpunt een procedure bij de Raad van State ingeleid; een proce-dure die later door vzw Natuurpunt werd ingetrokken. Om aan de opmerkingen van Natuurpunt tegemoet te komen, werd op 18 maart 2008 een nieuwe aanvraag voor het bekomen van een stedenbouwkundige vergunning ingediend. Deze werd op 31 augustus 2009 geweigerd.
Omwille van de onveilige situatie werd gestart met de werken voor de bouw van een nieuwe brug conform de stedenbouwkundige vergunning die op 28 september 2007 werd afgeleverd.
2. Ingevolge de bezwaren geformuleerd op het openbaar onderzoek naar aanleiding van de aanvraag tot het bekomen van een stedenbouwkundige vergunning ingediend door nv De Scheepvaart op 18 december 2006, werd door de stedenbouwkundige ambtenaar gevraagd om het fietscomfort van de brug te verbeteren door een vrijliggend dubbelrichtingsfietspad aan te leggen en de hellingen van de opritten minder steil te maken. Na het doorvoeren van die aanpassingen werd op 28 september 2007 aan nv De Scheepvaart een stedenbouwkundige vergunning verleend.
3.Nv De Scheepvaart (2002) is één van de actoren die meegewerkt heeft met de provincie Antwer-pen bij het opstellen van een multifunctioneel ontwikkelingsperspectief en een strategisch beleidsplan voor kanaal Dessel-Turnhout-Schoten. De uitvoering van de werken aan de brug gebeurt in overleg met de kanaalmanager.
Er werd een MER-studie met passende beoordeling uitgevoerd door nv De Scheepvaart, ook al viel dit project niet onder de MER-plichtige activiteiten. De conformverklaarde MER-studie was bij alle aanvragen toegevoegd.
Met het vervangen van de oude en versleten brug wordt enkel het verbeteren van verkeers-veiligheid voor zowel de scheepvaart, het gemotoriseerd verkeer als de zwakke weggebruiker beoogd.
4. De werken worden uitgevoerd conform de toegekende stedenbouwkundige vergunning van 28 september 2007. Zoals reeds eerder vermeld, is er dringend een nieuwe brug nodig om enerzijds de enige toegang tot het gebied ten noorden van het kanaal te behouden en anderzijds de veiligheid van zowel het scheepvaartverkeer, het gemotoriseerd verkeer, als de zwakke weggebruikers te garanderen. Bovendien zijn deze werken dringend nodig gezien de stabiliteit van de huidige brug te wensen overlaat.
----------------
De uitslag van een gerechtelijke procedureslag waarbij vzw. Natuurpunt onder zware druk zijne kak moest intrekken is hiermede beslecht. Of alles volgens de wetten van Jezus Christus, de belze staat en van de republiek Arendonk verlopen is durven we betwijfelen. Hopelijk komen ooit die oude koeien terug uit de gracht gekropen.
In het kader van heel deze problematiek toch nog even de email van "Natuurpunt" meegeven die via een strakzittende wind onze luxueuse kantoren binnenwaaide.
Beste,
De persoon die dit bezwaarschrift heeft ingediend werkt niet meer bij Natuurpunt. Ze is ook op wereldreis en dus op dit moment moeilijk te bereiken.
Ik heb haar mails ivm de brug bekeken en kan u volgende zeggen. Natuurpunt heeft op uitdrukkelijke vraag van de lokale afdeling, een schorsings- en vernietigingsprocedure ingesteld bij de Raad van State tegen de bouwvergunning van de brug. Na het instellen van deze procedure is er ongelooflijk veel overleg geweest en op verschillende niveaus. Uiteindelijk is er beslist om de procedure weer in te trekken. Reden: zware druk vanuit de gemeente Arendonk, vanuit Ravago (het bedrijf dat zowat de enige belanghebbende is van de nieuwe brug) en vanuit NV De Scheepvaart + een aantal beloftes: van Ravago om nabijgelegen gronden te verkopen/in beheer te geven aan Natuurpunt, en van NV De Scheepvaart over een andere locatie van de brug. Zie ook onderstaande mail van de NV De Scheepvaart. Indien u meer informatie wil, kan u misschien het afdelingshoofd van de waterbouwkunde hierover bellen. Ik heb proberen bellen, maar heb hem nog niet kunnen bereiken.
gisteren was het weer zover: de jaarlijkse herdenkingsmis in de abdij van Postel voor de stamouders van "Jef Koffie's trots". Nikske was er veranderd met de voorgaande jaren: de paters waren dezelfde, madam de barones zit nog steeds te verpeuteren in haar zijnis en de ondertussen ex-prelaat kijkt nog altijd alsof hij alle lijden van Jezus Kristus, van alle kattelieke martelaren en van alle armoeizaaiers van de hele wereld op zijn schouders heeft geladen. En dan zijn er telkens nog de alomtegenwoordige hollanders.... Vandaar onderstaand artikeltje dat enkele jaren geleden al eens verschenen is op dit blog. ------------------------------- Eénmaal per jaar komt het volk van "Jef Koffie's trots" in Postel. In Postel staat immers, naast drie respectabel cafés, ook een kloosterkerk. Verschillende takjes van "Jef Koffie's stamboom" zijn in deze Norbertijnerkerk gedoopt geworden, enkelen hebben het zelfs gewaagd om elkaar daar een trouwring om de vingers te schuiven. Voorwaar een verheffende gebeurtenis.
Hoe komt ge in gods- of andermans naam in de Norbertijnerkerk van Postel terecht? Wel een zijtak van "Jef Koffie's trots" maakt daar al jaren mee het schoon weer. Binnengegaan als een gewoon postulantje heeft hij zich via het paterschap opgewerkt tot de plaatselijke vervanger van paus Benediktus de zestiende en de bisschop van Antwerpen: de zijtak is in Postel namelijk prelaat en prior van de abdij annex kruidentuin en kaasmakerij. Voorwaar een verheven roeping.
Zoals gezegd gaan we daar elk jaar met z'n allen een jaargetijdenmis vieren voor onze va en ons moe. Dat hebben we op hun sterfbed moeten beloven: ze waren namelijk - ook nog op hun oude dag - fier op de zijtak van hun familie; de eerwaarde heer prelaat dus. We durven betwijfelen of die fierheid wederkerig is: het gezicht van de hoogwaardig heer plaatsvervanger trekt in een diepe frons als hij "het geslacht van Jef Koffie" op de voorlaatste rij in zijn tempel ziet zitten. Ze stralen dan ook niet direkt een gelukzalige glimlach van heiligheid uit.
Om oogcontact met onze prelaat te vermijden probeert de familie al jarenlang om de laatste rij stoelen in de kerk te bezetten. Telkens komen zij te laat. De laatste rij is steevast bezet door een stel bejaarde hollandse venten - op het eerste zicht: boeren - met dikke buiken en ditto missaals en zangboeken. De kerk mag halfleeg zijn, toch zitten ze daar. Ook weer dit jaar.
Terwijl "de trots van Jef Koffie" in café "Den Beiaard" een kom koffie ging drinken, moest een lid van de familie plaatsen gaan houden in de kerk. Op de laatste rij. Het lid was weer telaat want wat bleek: op elke stoel lag een keurig geplastificeerd kaartje met daarop in gotische letters "gereserveerd". Dat kwam het familielid ons melden.
... Onze prelaat-prior zat met zijn gevolg van 15 Norbertijnen al lang in het kapittel, de welkompsalm was al lang uitgestorven, de voorbeden al lang gebeden toen met luid gestommel het stel bejaarde hollandse venten bezit nam van de laatste rij stoelen. Ze stoken het geplastificeerd kaartje in hun binnenzak en begonnen ijverig mee te zingen aan het "Gloria Halleluja". De jeneverwalm en de biergeur van die gasten sloeg te pletter in de nek van Jef Koffie's volgelingen. We hadden het kunnen weten: ze zaten in café "den Beiaard" luidruchtig te kleurenwiezen bij een fles jonge klare en een Postelse tripel. Bij het "Urbi et Orbi" van ons geëerd familielid-hoogwaardig heer- prelaat haalden de hollandse venten het "gereserveerd"-kaartje terug uit hun binnenzak, legden het op de stoel achter hun en begaven zich, luid boerend, naar hun hofsteden waar de boerin-moeder de boerenstoemp met spek reeds op de keukentafel had staan.
"Jef Koffie's trots" overweegt klacht neer te leggen bij de zijtak van de stam en gezien de kleine kans op succes, te verzaken aan hun belofte gedaan aan vaders sterfbed. Volgend jaar blijven ze in café Den Beiaard zitten... ook onder de jaargetijdenmis.
Even een intermezzo als hommage aan tien goei vriendinnekes.
Al meer dan 20 jaar gaat een groep chiroleidsters met hun her en der opgevreeën wederhelften op weekend. Ze doen dit om elkander weer te zien en om oude herinneringen op te halen. Hieronder enkele sfeerbeelden van hun laatste bijeenkomst aan de Belgische kust al dan niet vergezeld van tekst en uitleg.
Mijn trouwe lezers moeten eventjes geduld hebben, volgende week klappen we weer over wipbruggeskes, swastikaatjes en nonkel Fonnie.
Mocht er iemand één van de tentoongestelde exemplaren kennen kan mits het goede antwoord te geven een Blonde Leffe verdienen. We zijn curieus...
...tja, er liepen een paar schoon juffrouwen over 't straat en met mijn gegaap ben ik tegen een stapel rioolbuizen gelopen...
den doktoor zegt dat ik een paar ribben heb gebroken..
en nu zit ik hier, ik kan zelfs niet meer lachen.
Neptunus en zijn gemalin terug opgedoken op het strand van Blankenberge.
Bier was er genoeg en van alle soorten maar ge mocht het maar half opdrinken.
... Vanaf morgenvroeg exclusieve en schokkende beelden uit de duinse Polders. Ooit een rustplaats voor overwerkte katellieke bouwvakkers. Nu een oord waar oud-chiroleidsters met hun dementerende en uit vreemde naties aangesleepte partners vertier zoeken.
Ver weg van de Arendonkse kerkentoren waar iedereen ze herkend.
Het laatste fanbal voor den Dolf in het Arendonks volkshuis was klein bier vergeleken met de escapades van de Pee-ix-meisjes uit 1945-46 en 47.
dat is een toffe pee, en den Dolf...." Luid klonk deze duitse evergreen uit de jaren 30-40 van de vorige eeuw door de deutsche Wein- und Bierstuben. In Arendonk heeft men dat lieke nooit gezongen behalve sporadisch een keertje in de werkhuizen van Miss Tattoo aan de andere kant van de vaart.
Als gevolg van een verkeerd afgelopen accidentje in 1945 kunnen de germaanse horden van Blood and Honnor, Combat 18 en andere swastika-aanhangers hun tophits niet meer in de eigen duitse kroegen laten galmen. Noodgedwongen dienen zij daarom uit te wijken naar de omliggende landen en de daar gelegen negorijen. Vorige weekend was Arendonk aan de beurt.
... Ter gelegenheid van een groots opgezette Wodca-aktie organiseerde onze burgervader een prettig theekransje in zijn eigenste Wetstraat 16. Om aan voldoende volk te geraken werden daarbij de minister van Binnenlandse zaken, de staatssecretaris van mobiliteit, drie procureurs-generaal, de provinciegouverneur en diverse politiegeneraals uitgenodigd en getrakteerd op plat- en bruiswater aangevuld met drie dozen koekskes van petit- beurre. Het was per slot van rekening een theekransje in het kader van Wodca.
Waren ze balorig omdat ze niet uitgenodigd waren bij de dames Turtelboom en Berx en de heer Schouppe, kregen zij plotseling diepduistere germaanse sympathiën, werden zij in het ootje genomen en hebben zij zich laten kloten, zijn ze zo goedgelovig of doen ze maar alsof??
Feit is dat de verantwoordelijke beheerders en responsabelen van huize Antoon Spinoy, in Arendonk genoegzaam bekend als het Volkshuis en pleisterplaats van supporters van de Internationale (..nog zo'n bedenkelijk lieke) op het zelfde moment als de gemeentehuisparty hun deuren openzetten voor de jolige bende van Blood en Honnor. Een serieus uitziend koppel (!!!) met trouwplannen had op voorhand het achterafzaaltje van het Volkshuis afgehuurd.Ze zouden zelf hun bier, limonaat en plastikke bekerkes meebrengen.
Zo'n 180 skinheads, neo-nazis en met swastika's beschilderde nostalgieken kwamen er luisteren naar racistische liekes van duitse en deense muziekgroepen, negen in totaal. Van een trouwkoppeltje was er geen sprake meer. Wel van veel troep, kots, vettige frut, lege limonaatflessen en een achtergelaten schilderijke van den dolf.
Van de heer burgervader mocht het gezelschap doorfeesten. Zijn argumentatie klonk meer dan aannemelijk en was mogelijk ingefluisterd door zijn nieuwgevormd en terplaatse samengesteld schepencollege van mevrouw en mijnheer de ministers, van de provinciegouverneur en de aanwezige procureurs en politiegeneraals.
De verantwoordelijken van den spa en beheerders van huize Antoon Spinoy vragen om clementie en verschoning. "Wir haben es nicht gewusst" zegt de plaatselijke chef en zijn apostelen knikken instemmend. "Sie haben uns geklööt und mit unser Ballen gespielt" zegt de persverantwoordelijke. De pastoors van de Vraai en van het centrum slaakten een zucht van verlichting: hun parochies waren aan de baarlijke duivelse duitsers ontsnapt. ...hun parochiecentra waren die zaterdagavond al gereserveerd voor twee trouwfeesten: echte ditmaal, in 't wit en met smoking. 't Zou d'r anders nogal gestoeberd hebben bij onze linkse kameraden-rakkers. ---------------------- De heer M.A. H., geintegreerd Vlaming met marokkaanse roots en voormalig uitbater van het Arendonkse Volkshuis wil desgevraagd nog meedelen dat hij de gemelde kroeg destijds proper achterliet. Zelfs zijn tjechische serveuses laadde hij in 't koffer van zijn Volkswagen Passat, ook het wijf van die met de gouden handjes" dixit M.A.Helabassie... --------------------- Toch nog een tip voor de volgende gemeenteraad: Heren raadsleden, BITTE, stem een politiereglement dat alle optredens of bijeenkomsten van clubs als die welke dit weekend in Arendonk rondschoefelden verbiedt. Dan is alle commotie niet voor niets geweest. Curieus welke partijen hiertegen kunnen of durven zijn?
't Helpt altijd dat uw vriendjes overal rondhangen...
Of wat denkt U van onderstaand epistel dat één van de vriendjes in den Brabbes zijn brievenbus deponeerde?:
Schriftelijke vraag van Dirk Peeters aan mevrouw Hilde Crevits, Vlaams minister van Mobiliteit en Openbare Werken over de aanleg van een vaste oeververbinding aan brug 4 in Arendonk.
In de gemeente Arendonk bestaat er al geruime tijd commotie rond de aanleg van een vaste brug ter vervanging van een ophaalbrug aan brug 4.Ten bewijze hiervan de ondertussen 3 bouwaanvragen die de NV De Scheepvaart hiervoor al indiende.
Deze zone van het kanaal Schoten is in het provinciaal plan Multifunctioneel ontwikkelingsperspectief en strategisch beleidsplan voor het kanaal Dessel-Turnhout-Schoten ook ingekleurd als groen, recreatief en toeristisch gebied.Er staat ook gestipuleerd dat een hogere verkeersdynamiek hier dient vermeden te worden.
Nu plots en onverwachts - geeft de NV De Scheepvaart in een schrijven van 15 juli 2009 aan het College van Burgemeester en Schepenen vanArendonk te kennen dat zij de bouwwerken voor de constructie van deze nieuwe brug in de maand september zal aanvatten.
Zij steunen hiervoor op de stedenbouwkundige vergunning 403.003 die verleend werd op 28 september 2007.Dit is de tweede aanvraag die werd ingediend door de NV De Scheepvaart.
Hierbij moet opgemerkt worden dat er een nieuwe, derde vervangende - aanvraag tot stedenbouwkundige vergunning voor dezelfde brug (Brug 4), werd ingediend door de NV De Scheepvaart.Het openbaar onderzoek liep tot eind mei 2008.
Volgens de juridische info die ik in deze zaak verzamelde is door deze vervangende (derde) aanvraag de eerdere aanvraag komen te vervallen.NV De Scheepvaart heeft door zijn nieuwe aanvraag te kennen te geven te verzaken aan de eerder verleende vergunning.Deze aanvraag is dus komen te vervangen.De Raad van State sprak zich in verschillende zaken in die zin uit.
De derde aanvraag werd ingediend omdat Natuurpunt dreigde klacht in te dienen bij de Raad van State tegen de aanvaag die nu dreigt uitgevoerd te worden.Een klacht waarvan ze uiteindelijk na overleg op terug gekomen zijn.
Deze nieuwe aanvraag werd ingediend als gevolg van een compromis, bemiddeld door NV Ravago, tussen NV De Scheepvaart en Natuurpunt. Deze laatste was dan bereid haar verzoekschrift bij de raad van state in te trekken.
Graag vestig ik hier nog uw aandacht op het volgende:
1. AROHM Antwerpen weigerde eerder deze bouwaanvraag (Dirk Brusseleers, 22 juni 2006);
2. Na het openbaar onderzoek werden de dimensies van de constructie substantieel gewijzigd. De brug kreeg een breedte van 9,84 meter ipv 8, zijnde +23 %; de hellingen gingen van 6 naar 4,5 en 4,1 % waardoor de constructie heel wat langer werd.Dit zijn geen kleine aanpassingen meer die op een werfvergadering worden afgesproken en die in een asbuilt-plan worden opgenomen.
Hierdoor wordt de landschappelijke impact veel groter in een kwetsbaar gebied aangeduid als een groene, recreatieve zone.. Een dergelijke substantiële wijziging dient m.i. zeker terug aan een openbaar onderzoek te worden onderworpen omdat we weer over een nieuw dossier spreken.
3. Werken van deze omvang in dit kwetsbaar gebied moeten gepaard gaan met een MER wat hier totaal ontbreekt.Een simpele bouwaanvraag zonder meer kan hier niet in dit gebied.
Gelet op het voorgaande zijn mijn vragen aan de minister de volgende:
1. Deelt de minister de mening dat NV De Scheepvaart aan zijn vergunning heeft verzaakt door een nieuwe aanvraag in te dienen?
2. Is de minister ook van oordeel dat er na zulke ernstige wijzigingen (wegbreedte, brughellingen) in het bouwplan ook terug een openbaar onderzoek moet georganiseerd worden.
3. Kan dit werk - in tegenstelling met het provinciale beleidsplan zonder MER gerealiseerd worden?Wat is dan nog de waarde van het multifunctioneel toekomstperspectief dat de provincie Antwerpen opmaakte?
4. Zal de minister de bouw van deze brug alsnog een halt toeroepen en toezien op een correct procedureel verloop want nu dreigt deze brug zonder geldige bouwvergunning gebouwd te worden?
Dirk Peeters Vlaams volksvertegenwoordiger, 7 september 2009
Over naftpompen, mazoutboeren en kiekenborsten....
Weet ge watte Brabbes, misschien als gij ooit naar de markt verhuisd, dan kiezen we hier achter de brug een nieuwe burgemeester en dan wordt het hier stillekes..... Den Brabbes heeft die goeie raad opgevolgd, is tussen het chique volk op "de mèt" gaan wonen, ze hebben een nieuwe burgemeester, maar aan de grens is het nog altijd niet stillekes.
Aanleiding voor de commotie op de Grens is de geplande komst van een onbemand naftstation op de gronden van de vroegere quarantainestallen. Waar vroeger koeien en kalveren op een stempel moesten wachten wil een slimme hollander een benzinestation neerpoten. Om dit te verhinderen heeft een gepensioneerde importeur van kiekenborsten en tsjop choi, een gebuur links en rechts van zijn voordeur gemobiliseerd, zichzelf uitgeroepen tot spreekbuis - nieuwe burgemeester dus - van dat zelfde gebuurte en een bezwaarschrift ingediend tegen het geplande station. De nette middenstander wordt hierin gesteund door drie wanhopige pompisten. Nu heeft het verleden ons geleerd dat petities en bezwaarschriften in Arendonk geen fluit uithalen en eerder contra werken: 12 jaar geleden een petitie voor een fietspad naar Ravels, nog 3 jaar eerder een zelfde papierke voor een velopad aan de Grens, bezwaarschriften tegen de komst van den duits in 1959, tegen zwarte negers en geel chinezen in 2001, tegen varkenskoters in 2005, tegen vuurwerk in 2007 en tegen een hoog bruggeske in 2005 en 6 en 7 en 8 en 9: alles wat men niet wilde is er gekomen of komt er, alles wat men vroeg duurde of duurt eindeloos.
Het bezwaarschrift ingediend door bovenstaand kwartet van middenstanders, aangevuld met wat schatplichtigen, gaat dus over een onbemand benzinestation op de grens van bels en holland. De kiekenborstenimporteur vreest voor zijn rust, de pompisten voor hun inkomsten. Om hun bezwaar enigszins valabel te maken hebben zij in hun bezwaarschrift een aantal -totaal onnozel- argumenten aangehaald: broodroof, overlast, onveiligheid, nachtlawaai, aantrekking van booswichten, ontploffingsgevaar, loslopende truckersliefjes, enzovoort enzoverder. We hebben het even nagekeken: de laatste tien jaar zijn er wereldwijd 2 pompstations ontploft: eentje in Nigeria toen ze daar een pijpleiding illegaal aftapten en eentje in Tsjetjenië toen een zelfgemaakte bom te vroeg ontplofte...
De reden van het bezwaar gaat enkel terug tot eigenbelang: verlies van omzet en inkomsten. Op zich is dit een fatsoenlijk argument en iedereen moet opkomen voor zijne boterham, maar gebruik dan geen drogredenen en span geen burgers -en dan nog onder zachte dwang- achter uwe velo. Morgen, misschien overmorgen komt er links of rechts ergens in Arendonk een bakker bij, opent een of andere kastelein met of zonder haar een kroeg, begint klein peerke of een ander suske met een gazettenwinkeltje, openen de Mormonen of mijn Jehova-vrienden een nieuwe tempel of arriveert er een Sjarel die met een keverbakkerij begint. Moeten dan alle Arendonkse bakkers, cafébazen, krantenuitdragers, pastoors en beenhouwers hun familie en vrienden mobiliseren en bezwaarschriften indienen? Neen dus. De gemeente zou nogal wat adjunct-gemeentesecretarissen moeten toevoegen aan hun personeelsbestand. Nest, onze gewaardeerde burgervader, heeft het dus -samen met zijn eveneens gewaardeerde schepenen- bij het rechte eind en de ingediende vergunningsaanvraag positief geadviseerd.
Het enigste argument contra zou kunnen zijn dat het hier weer "een slimme" hollander is die de patatten van ons teljoor komt halen. Maar zegt dit niet meer over ons "lompe belzen" dan over die "slimme kezen".?
Het gaat uitstekend met het golfterrein...Dank U wel.
Op 17 april 2009 - 17 dagen na de officiële spadesteek - verscheen onderstaand berichtje op dit blog.
"...De kogel is eindelijk door de kerk, de bal is in het holleke geslagen.... In een van de residentiele wijken ten noordoosten van Arendonk, vlak in natuurgebied met uitgebreide landerijen, zijn de eerste werkzaamheden gestart voor een heus golfcourt met openluchtzwembad. "......In het RUP is voor het gehele golfterrein van 67 ha de bestemming gebied voor golfterrein aangeduid, met een voorziening voor bebouwing en infrastructuur in relatie tot het golfterrein."
bovenstaande gegevens komen uit een Persmededeling van de Viceminister-president van de Vlaamse Regering Vlaams minister van Financiën en Begroting en Ruimtelijke Ordening. Tot zover dit berichtje van 17 april.
Ondertussen zijn de werkzaamheden op de privéterreinen van de plaatselijke electronica-gigant fameus opgeschoten. Eind augustus werd het openluchtzwembad in alle beslotenheid ingehuldigd en zoals dat met een zwembad bij de jetset gaat: met teveel drank en te weinig kleren. Een onbemande heteluchtballon steeg, zeer tot de verbazing van de omliggende gebuurten - op en verdween richting Oud-Turnhout.
(dat er illegale polen zouden werken is ons onbekend)
Met het golfterrein zelf liep het in eerste instantie niet zo'n vaart. Op de ingediende plannen was er namelijk een holleke teveel getekend. "Eén boven par" dus om in het vakjargon te blijven. Niet dat de bouwheren zich daar een fluit van aantrekken. Het egaliseren, inzaaien, heuveltjes bouwen en aanbrengen van fauna en flora gaat onverminderd verder. Alle wilgenkatjes, lijsterbes en vogelkers zijn deskundig gekapt en peren- en appelbomen zijn in de plaats gekomen. Op hole 1, het voorste holleke zoals de zoon van de electronica-gigant liefdevol de startplaats van zijn vrijetijdsfolieke noemt wordt reeds duchtig geoefend en de cavabar is permanent geopend evenals de aanwezige pitspoezen.
(de gigant in het plonsbadje.)
Dat het megalomane sportcomplex de ogen uitsteekt bij behoorlijk wat inwoners van Arendonk getuigt de zoektocht naar het complex: een lokale importeur van bolacasia's en spitse taxussen speurt al weken met Google Earth de wijde omgeving af en de voorzitter van Arendonks grootste en meest serieuse oppositiepartij heeft, tesamen met een vriendin, heel de grote vacantie rondgereden daar ten noordoosten van Arendonk. Dat een lokale kroegbaas, tevens prominent partijlid en chouchou van de ocmw-voorzitter, hem daarbij niet kon helpen verhoogde alleen maar zijn frustratie.
Naar een reactie gevraagd aan de lokale voorzitter van de partij Groen ! kwam deze uit de lucht vallen; hij wist zelfs niet eens dat er aan Brug vier een brug lag, laat staan een golfterrein ten noordoosten van Arendonk. ..Wordt ongetwijfeld en naar verluid van horen zeggen vervolgd zou "de Leo" de toenmalige legendarische sterreporter van de Kempenaer welluidend gezegd hebben. We kunnen ons daar enkel bij aansluiten en blijven het project volgen.
---- Kijk, zulke berichtjes hieronder bij "reageer" maken mij depressief:
ge zijt ne zeikerd.
Ik ben al een week aan het zoeken naar dat fameus golfterrein van U: ten noord-oosten vind ik alleen maar een kerkhof, Sarel den toebaksblaaikesboer en ne leurder in varkenspoten, een hoge brug en ergens in een carpoort een louch stamineeke. Van golfterreinen geen sprake. Volgens mij zijt ge ons met ons kloten aan 't spelen Brabbes.
Zo de vacantie zit erop. Al meer dan een week. Eerst en vooral al de trouwe lezers en lezeressen bedanken die elke dag van de vacantie opnieuw naar "Jef Koffie's trots" kwamen kijken of er nieuwtjes waren. 't Doet een mens deugd en besluiten om toch weer door te gaan.
Is er wat gebeurd in de loop van de laatste twee maanden hoor ik U vragen. Natuurlijk is er wat gebeurd:
- In tegenstelling tot Antwerpen waar de aanleg van de "Lange Wapper" zal afhangen van een volksraadpleging - van het gezond verstand dus - zet men in Arendonk de kont tegen de krib en is men deze week begonnen met het kappen van bomen rond Brug Vier en aan het nabijgelegen natuurgebied de Hooyput. De crisis lijkt voorbij in ons dorpje aan de Wamp.
- De korpschef van ons plaatselijk politiekorps is aan de beterhand na een attack van de mexicaanse griep. Snoodaards en verkeerszondaars die met kwade bijbedoelingen nog een cadeautje wilden afgeven aan de commissaris zijn er aan voor de moeite.
- De werkzaamheden aan het nieuw aan te leggen golfterrein ten noord-oosten van Arendonk vorderen gestaag. Het eerste holleke is kant en klaar en wacht op het eerste bolleke. Even checken op Google earth.
-Onze hollandse fonnie, een copie van Piet Hein en zelfverklaard oud-bemanningslid van een nederlands duikbotenflottielje is afgezet als voorzitter van de Arendonkse oud-strijders. Zijn medailles en zijn in de hollandse kleuren geschilderde onderbroek mocht hij aanhouden. Arendonkse nuchterheid en hollandse arrogantie: 't zal nooit geen schoon huwelijk opleveren.
- Aan het warenhuis van de Cash werden de ontbrekende toykes - de moderne versie van onze vroegere chocolade Jacquesprentjes - geruild.
Genoeg stof dus om de komende weken zinvol door te brengen.
Voor de negende keer richtte de cultuurraad met centen van het Arendonkse gemeentebestuur een tellorenlekkersdag in. Voor toevallige lezers en passanten uit Zierikszee: tellorenlekken is uw bord proper terug in de kast zetten zonder dat ge het hebt afgewassen, met andere woorden: wij in Arendonk likken na de soep en de patatten ons bord schoon. Dat spaart water, afwaszeep, een keukenhanddoek en een ambetante vent omdat hij anders moet afdrogen... En een keer per jaar, eind juni ongeveer, vieren wij ons vuil manieren.
Als hij beloofd om zijn bord proper te likken krijgt iedere bezoeker aan onze tellorenlekkersdag een gratis bord rijzepap*. Ge kunt aan uwe kleine teen voelen dat ze stonden aan te schuiven... we wonen ten slotte niet ver van de hollandse grens. Tegelijkertijd krijgen de Arendonkse verenigingen de kans om hun clubkas te spijzigen door pinten, jenever, ribbekes aan de man te brengen. De klein mannen kunnen vissen, ponyrijden en hunne vader de oren van zijne kop zagen om nog een creemglaske.
Hieronder in een tiental fotos een impressie van weeral een geslaagde dag tafelen en feesten.
en tot slot de grote baas die ook dit jaar weer dik content was...
Het verhaaltje over de fietsende boerinnekes komt er hoor! Met en zonder camionnetteke van de gemeente. ...Alleen, den Brabbes laat zich niet opnaaien.
Eerst naar een "wilde fuif" van laatstejaarsnonnekes, geplastroneerde yuppies, en naar sex smachtende directiesecretaresses, allemaal te beleven in 't Verdiep op de Mèt in Arendonk. Mijne vriend gaat zijn handen vol hebben. En dan, pas dan een reisverslag van mijn "landelijke vriendinnen-boerinnen" naar Herentals.
Blijven kijken op het "brabbes"-blog....
Voor de slechte karakters onder jullie... Het één heeft niks met 't ander te maken.... in laatste instantie afgezegd: zowel voor het velorijden als voor 't fuifke.
Midden 2007 stonden camions met beton en staal zich te verdringen aan het Goorken, het vroeger stort van Arendonk. Uit al die gestorte rotzooi naast de Wamp was al jaren geleden het plastiek en de onverteerbare pampers uitgesorteerd en het gebied aangeplant met hoge en lage boomkes. Nu was het hoog tijd geworden om een uitkijktoren te bouwen... Het Goorken is inderdaad een prachtig natuurgebied met plassen, zeldzame fauna en prachtige flora. Vandaar al die camions met staal en beton.
"Natuur en bos" de beheerder van het Goorke met ons geld had grote plannen. Een stalen constructie van 12 meter hoog. Het moest een godsgeschenk worden voor liefhebbers van planten en vogelen... Bij elk nieuw verdiep van de uitkijktoren zagen de dagelijks toestromende ramptoeristen met verbazing dat de omringende bomen en bossen harder en hoger groeiden dan de toren lang werd.
Eindelijk, in januari 2008 was het zover: het dak erop, een trap erin en de ondertussen rijen dik aanschuivende nieuwsgierigen zouden kunnen genieten van unieke vergezichten en zich vergapen aan schotse hooglanders en exotische paardjes. Zouden... want het enigste dat men te zien kreeg waren dichtbegroeide boomtoppen.
"'t Komt in orde" zegden de gasten van Natuur en Bos, "links en rechts eentop eruit en ge ziet de waterjuffers en libellekes over de plassen dansen".
Vandaag leven we midden 2009, twee jaar na aanvang van de werken. De schotse hooglanders hebben ondertussen twee keer gekalfd, er is op het Goorke een kolonie Canadese ganzen komen nestelen en de grote modderkruiper is terug van weggeweest. De uitkijktoren staat er nog altijd, nog altijd even hoog, de bomen groeien ongegeneerd hoger en hoger en van de heerlijke voorspellingen van de bouwheer is geen fluit terecht gekomen.
(zicht van voren.!!!) (zicht van achteren !!!) (zicht naar de linkse kant !!!) (zicht naar de rechtse kant.!!!)
Voor de boekhouders onder ons: de hele constructie heeft meer dan 100.000 (honderd duizend) euro gekost. Veel geld om de bloei van elzenkatjes te bewonderen.
Een vriend van mij heeft zich bezig gehouden met een studie van de plaatselijke verkiezingsborden... Het eerste wat hem opviel was dat de geportretteerde kandidaten totaal geen problemen hebben met hunne kop op een affiche: een handdoek er over had in veel gevallen tot betere resultaten geleid.
Zoals het een democratie past heeft elke partij evenveel plaats op een Arendonks verkiezingsbordje. Sommige partijen maken er gebruik van, anderen - waarschijnlijk bij gebrek aan centen - dan weer niet. Schrokkoppen maken dan gretig gebruik van de niet-beplakte delen.
"Het Bertje" hierboven is daarvan een voorbeeld: hopeloos alleen in een onbenoemd vakje, ver weg van zijn nieuw vriendjes en broederlijk geplakt naast andere feestneuzen. "Het Bertje" is pas twee maanden lid van zijn zoveelste partij en de bazin van dat clubke begint nu ook al te snotteren in den Antwerpse dierentuin.
Aan de andere kant van het bord hangt Margriet te hangen; dicht aangeschurkt tegen de partij van haar vriend de Jean Marie. Margriet snapt het ook al jaren niet meer. Godgans alleen op haar stukske plaat, geen enkele blauwe in haar buurt. Wie wel in haar buurt hangt zijn de troepen van Jean Marie en van de Flip. Alle lege plekjes op hun blokske volgeplakt met keiharde slogans. Wat opvalt is dat zij alles overplakken wat er onder hunne papborstel komt: de voorkant van de borden, de achterkanten, de voorbehouden plaatsen voor linkse Jef uit Mol (cap). De strijders voor orde, netheid, en tucht klodderen maar aan.
...en dan is er nog de Ward. Volgens zijn eigen plakaten is de Ward er ene met Kennes van zaken. Aan de manier waarop zijn borden en affiches scheef en schots in de grachten waaien durft mijne vriend zich ernstig afvragen of de Ward Kennes nu wel echt de Kennes heeft die Ward orakelt.
... En Arendonk zou Arendonk niet zijn: de laatste week is er alsnog een nieuw éénmanspartijke opgedoken. Het heeft nummerke 30 als lijstnummer gekregen. De partijnaam is "Lange" en hij heeft het voor den "os". Zijn fotooke als plechtig communicantje kom je tegen op elke electriekpaal en op elke eikenboom. ......................
Welke Arendonkse politicus wil jij in het Vlaams parlement? Dit is het voorlopig resultaat (86 stemmekes) van een fictieve stemming in een lokaal gazet.
- Silvy Van Beers (VB)
40,70%
- Nest Buijs (CD&V)
16,28%
- Wim Hendrickx (SP.A)
13,95%
- Kristof Hendrickx (A+)
13,95%
- An Hermans (NVA)
12,79%
- Karin Sneyers (Open VLD)
2,33%
40,70 procent... Er zitten dan toch nog onnozelaars in Arendonk !!!
In afwachting van de verkiezingsborden hieronder een Arendonks gedichtje....
Arendonk beschikt over een uniek dialect. Een van de grote bezielers en promotors van ons dialect was E.H. Remi Lens. Enkele jaren geleden zijn zijn gedichtjes en vertelselkes in "echt Arendonks dialect" op CD gezet. Hieronder een pareltje.
(zet uw boxen open, klik hieronder op luister hier om te beluisteren, en klik daarna rechts boven het horizontaal streepje aan voor de tekst.)) enkele seconden geduld.....
Mijn muisje , zei de muis, Ik moet nog over en weer van huis. En gij blijft binnen ! Hoort ge dat ? En 't muisje zei: Ja ja.
En voor dat g' iemand binnenlaat, kijk eerst eens door dit sleutelgat. Ik heb dat al eens voorgedaan : Heilà, wie is er aan ?
En ziet ge door dit sleutelgat, is 't boerke Gijs zijn rosse kat. 't Is van goed op te passen dan, als die canaille(gemeen vrouwpersoon) aan u kan. Ik druk het op uw hert. in één, twee, drie zijt ge opgefret. Slokop, verstaat ge dat ? En 't muisje zei: Ha! ha!
Nu krijgt ge nog een toetje van ullie muizemoetje. en nog een zwaardje spek, tenè (hier zie,pak aan)! En 't muize zei: dà dà!. (daag) Toen keek ze nog eens om :Ik ben aanstonds weerom . Ze hadden de kat door 't veld zien lopen met een kater, katjes kopen. Kom maar binnen, niet verzinnen !, op de zolder van de Gijs, muize muize muizespijs! Zullen we hem te nacht eens hebben hij daar met zijn kat en klemmen, op de kosten van die vrek met zijn meel en met zijn spek ? Hij kan niet lijden dat ik bijt. Hij zal hij freten wat ik schijt . En maar knabbelen, doemeneren, ritereren, een gestommel en een gebom, tomme -romme -dom. En in meelzak, en in bloembak, keutels daar en keutels hier keutels van plezier. Als de kat maar uit den huis is, dan is 't feest bij al wat muis is ! En terwijl dat dat muisje te wachten zat, hoorde het kloppen, "'kot in de nacht, keek eens door dat sleutelgat maar 't was donker, zag geen kat. Wie is daar ? en zeg het gauw. 't Hoorde niets als ... miauw. Poert, zei 't muiskens, poert en foert. Blijft maar buiten. Ik moet sluiten ! Ze miauwde nog eens wederom. -Neen ", zei 't muisje, 'k mag niet van ons moem . Trok dan door dat sleutelkotje gauw venijnig nog een snuitje. Kort na datum hoorde het weerom op dat deurke van bom bom. Wie is er aan ! Hier wordt niet opengedaan! Woef en waf! Kom dan maar af. 't Is de hond. 't Is gemeend. Binnen!, zei het muizekind . Maar ne klauw! Het was de kat die nog vol koleire zat, die het muisje kraakte en krookte en het zo naar binnen s1okte, huid en haar en darmen. Dat muiske toch, ocharme. Doe dan al uw deur op slot, wijd van huis, och heer och got. Dat is 't vertelsel van de kat; ge hebt ze toch niet onderschat. Binnen , zegt ze, kunt ge altijd ; als ge maar tweeta1ig zijt!
Een vriend van mij is een toer aan het maken rond de Arendonkse verkiezingsborden.... Als hij er geen indigestie aan overhoudt volgt vanavond zijn verslag...
De Plechtige Communie... een hoogdag voor outlet en casuals.
In Arendonk volgen de hoogdagen zich op: "Zingt en swingt" van de chiro, " de bloemenhulde voor dode carabiniers" van het 11-novembercomité, "met uwe velo naar den bakker" van den Unizo en afgelopen zaterdag het heilig Vormsel, in de volksmond de Plechtige Communie.
In tegenstelling tot een gewone zondagse mis werden de vier ingangen van de kerk royaal anderhalf uur voor aankomst van de bisschop van Postel bezet en gebarricadeerd door ongeduldig wringende ouders, grootouders en nieuwsgierige geburen. De vormelingen zelf stonden erbij en keken ernaar. Om half twee gingen de kerkdeuren open en werd er geduwd alsof iedereen op de laatste reddingssloep van de Titanic moest. Er werd zelfs - weliswaar ingehouden - gevloekt en onkerkelijke scheldwoorden uitgewisseld. Toen de 100 communicantjes op hun plaats zaten was het tijd om op de bisschop van Postel te wachten en rond te kijken....
Het was duidelijk: Voor velen onder het verzameld kerkvolk was het zichtbaar de eerste keer, de derde keer of meer dan dertien jaar geleden (trouwfeest, doopfeest) dat ze Gods tempel nog aan de binnenkant hadden gezien: Onwennig, ongegeneerd, gegeneerd, nerveus rondkijkend, speurend en zoekend naar hun ex-vent met zijn nieuw vlam, naar hun ex-madam met hare nieuwe vrijer. Naar het debardeurke naast haar en marcelleke voor haar. Voor velen onder het verzameld volk was het waarschijnlijk ook de laatste keer dat ze tempel des heren betraden. Of het zou verticaal met de voeten vooruit moeten zijn als hun kinderen-erfgenamen zouden besluiten dat een begrafenis met drie heren een acceptabele kostenpost op de erfenis mocht zijn.
In afwachting van de komst van de bisschop van Postel begon de modeshow. Mama's in tekort afgeknipte rokjes, push-up-behaakes in alle maten, paarsgeverfde haren en teennagels, de papa's, sommigen met een bel in oor en ook in onderlip met Bikkembergs op de rug, een enkeling een Lonsdale zonder bijbedoeling, uitgelopen strepen "bruinen zonder zon" op armen en benen, hoge hakken om in Friesland mee te fierljeppen, een Lacoste-hempie open tot het vierde knoopsgat het borsthaar kreunend onder de gel, witte leggings, een strakke strik op een strakke kont.... Spullen uit Maasmechelen Village, demodés van Van Nooten, Versacé, Vankets en andere Van Beirendonken. Casuals en Outlet: sjik maar niet duur. En maar kijken en maar gluren.
Toen kwam de bisschop. De bisschop van Postel is eigenlijk geen bisschop. Hij is gewoon afkomstig van ergens tegen Brussel, is abt en prelaat tegelijkertijd in de abdij van Postel en bij feestelijke gebeurtenissen draagt hij een speciale hoed en heeft hij een stok met een krul eraan. In vakjargon een mijter en staf. Vandaar dat één van de aanwezige kleuters krijsend in oma's rokken dook, in paniek omdat hij Sinterklaas rond deze tijd van het jaar niet verwachtte. En dan nog wel een klaas zonder baard.!!
Het werd een prachtig vormselfeest: pater-pastoor glunderde en keek tevreden om zich heen, opa's glimden, oma's pinkten een traantje en bij "de Vrede van de Here" werden zelfs minzaam handjes geschud zij het onder voorbehoud. En daarna was het feest. Met z'n allen aan de champitter, de cava, en de Blonde Leffe. Het werden leuke feestjes en toen - laat op de avond - de chocolattemousse stond te verpieteren was het plechtig communicantje van s'morgens voor de eerste keer een dronken tiener. ...Zatte nonkel was ook content.!!!
't Is tegenwoordig mode om te spreken over verzuurde mensen, pessimisten, een samenleving die naar de verdommenis gaat, individualisme, gasten die elkaar straal voorbijlopen en negeren....
Het voorbije weekend was er midden in Arendonk een grandioos volksfeest. Kenners en andere fantasten spreken van een rockfestival, de duizenden die er vrijdag en zaterdag rondliepen hebben het eerder over een regelrecht volksfeest. Het was voor de achtste keer "Arendonk zingt en swingt". De zondagse ballast van de andere jaren was over boord gegooid en het feest groeide dit jaar uit tot een festijn van zangkoren -volwassenen, kleine en grote jeugd - aangevuld met een luid meezingende massa van sympathisanten en Franske Bauers in opleiding.
Een vriend van mij - een fervente chirosupporter - had een all-in badge ( front- en backstage) versierd, een professionele camera geleend bij zijn schoonzoon en in het zog van de organisatie twee dagen lang het lief en leed van een grandioos spektakel op een digitaal kaartje vastgelegd.
Overal lachende gezichten, vriendelijke mensen, behulpzame wc-dames, rood kruis, wijkagenten, eet- en drankverkopers... Er waren zelfs twee hoogwaardige heren schepenen die op aarde nederdaalden en de fotograaf van dienst vriendelijk toelachten.... (zjust is zjust en fair is fair: zij waren er tenminste.)
Hieronder volgt een kleine montage van sfeerbeelden. Geinteresseerde lezers die (gratis) de volledige reeks van 200 foto's op CD willen hebben moeten eventjes contact met den Brabbes opnemen. Ge bent welkom via email of via een reactie hieronder.
Aan de organisatie, het vast werkcomité en al de vijfhonderd vrijwillige helpers, een dikke proficiat. 't Was twee dagen groot feest in Arendonk. Dat chirovolk kan watte hé. !!!
Verslag van 1 mei: Feesten langs de beesten af.....
Vrienden van mij -volgelingen in de leer van Marx en Louis Major - zijn al twee dagen aan het feesten. Terwijl in Holland koningin Beatrix en haar gevolg hun oranje hoedje wisselden voor een zwart exemplaar met voile, begonnen in Arendonk en omstreken de voorbereidingen op de jaarlijkse hoogmis van het socialisme.
Arendonk is al van oudsher -sommigen zeggen nog voor "Das Kapital" zijn tweede druk beleefde - een socialistisch bolwerk. Terwijl de omliggende gemeentes nog overspoeld werden door hondenkarren en kromgelopen boeren hadden wij al onze industrie: sigarenfabrieken, den dynamiet, het zakkenkot, en vakbonden.... Waar de Arendonkse sportliefhebbers stoefen met Rik van Steenbergen vertellen mijn rode kameraden-dorpsgenoten met trots dat hun grootvaders al in 1900 rondliepen met rooi zakdoeken rond hunne nek. Ik gun ze met plezier hun jaarlijks opkomend orgasme.
Het feest begon al op donderdagavond met een groots opgezette walking-afterdinner-party in het achterafzaaltje van het Arendonks volkshuis. Aan de gevel, vlak onder het standbeeld van Louis Major, hing een rooi vlag en daaronder trof ik een vriendin van mij die een sigaretje kwam smoren. Ze was ingehuurd om lege glazen te spoelen en de rode rozeblaadjes van het podium te vegen na het speechen door Kathleen Deckx. Vroeger...in onverdachte dagen zat het zaaltje afgeladen vol en waren er vendelzwaaiers, keurturners, harmonies en toespraken van Willy Claes, Steef Stevaert en zelfs Freddy Willockx. Vanaf toen begon het verkeerd te lopen: de aanwezigen pakten zo'n schrik van de Freddy dat ze massaal wegbleven. Het effect van een rosse kater op een nest grijze muizen. Volgens mijn smorende vriendin waren ze dit jaar nog met enkele handjesvolle kameraden. Allemaal waren ze daar voor Kathleentje, volgens Google Wikipedia een veelbelovend jong meiske van tweeënveertig.... Google vermeldde niet in wat ze veelbelovend zou gaan worden.
Noch steeds volgens mijn smorende vriendin werd het uitbundig feest afgesloten met in de ene hand een verschaald glas Jupiler, de andere hand gebald voorwaarts in een hoek van 45 graden. De Internationale werd uitzinnig meegezongen; het lijflied van het Jean Wijnen Combo -Arendonk gaai zé gaai vur maai...- iets minder.
's Anderendaags 1 mei, mocht de partij uitslapen. De kameraden uit Retie zouden de vrienden uit Arendonk wakker toeteren en een ontbijt op bed serveren. Persoonlijk ken ik plezanter manieren om wakker gemaakt te worden dan door de retiese socialisten maar da's persoonlijk... Drie pistoleekes, een kroissantje, een erg crisisgebonden potteke goei boter en een schel hesp zat er in het overlevingspakket. Voor een kom zwarte koffie moesten de geburen zorgen; een geval van heirkracht: de thermoskan - uitgeleend door de Retiese middenstand - was onderweg beginnen lekken.
....Voor mijn rooi vriendjes uit onze dorpkes is het pintenpakken voorbij, maar niet getreurd. Volgende week wordt er aan al dat feestgewoel een vervolg gebreid: dan komt de kattelieke bond uit spleten en spelonken, dan is 't Rerum Novarum en wordt de processietoer bevolkt met nostalgieken van kardinaal Cardijn en pastoorken Daens. Dan wordt den biljaar in de Koeistraat opzijgeschoven, 't plafond van ons eigen huis gestut en weg en weer gekust onder fanfaregetoeter, dan worden de demoties uitbundig gevierd.
....In een onbewaakt moment gaat de modale burger zich afvragen waarom de varkensgriep onze dorpkes zonder bloedvergieten links (en ook rechts) heeft laten liggen. Een beetje Influenza Mexicana had ook hier wonderen kunnen verrichten. Ik geloof niet meer in "de straffende hand" van de Here Gods. Hij heeft kompassie gekregen met zijn schepsels...... groot en klein, rood en oranje.!!!
De kogel is eindelijk door de kerk, de bal is in het holleke geslagen.... In een van de residentiele wijken ten noordoosten van Arendonk, vlak in natuurgebied met uitgebreide landerijen, zijn de eerste werkzaamheden gestart voor een heus golfcourt met openluchtzwembad. De nieuwsgierigen onder U zullen zelf op onderzoek uitmoeten of wachten tot woensdag voor verdere info.
Ik ga eerst een week velorijden met mijne maat en jenever drinken in het maasland. ----------------------------- "......In het RUP is voor het gehele golfterrein van 67 ha de bestemming gebied voor golfterrein aangeduid, met een voorziening voor bebouwing en infrastructuur in relatie tot het golfterrein."
bovenstaande gegevens uit een Persmededeling van de Viceminister-president van de Vlaamse Regering Vlaams minister van Financiën en Begroting en Ruimtelijke Ordening.
Na veel sneeuw, dichtgevroren vijvers en meer regen dan een doorsnee caféganger in héél zijn leven aan Blonde Leffes kan opdrinken is ook in Arendonk de lente en het goei weer weer wakker geworden. We laten windmolens, nieuw gemeentesecretarissen, uit de hand gelopen belastingen en opvallend gepiercete navelbuiken voor wat ze zijn en flaneren eventjes losjes door Arendonk...
Een impressie.
...Schoon volk in, op en aan "de Mèt".
een proper opgekuisd voortuintje. Eentje die liever de ruskes uittrekt dan ............
...jonge merels, wachtend op maaikes en pieren.
...pas geboren, wringen om opgedroogd te geraken en dan klaar voor de grote stap voorwaarts.
...en met de mama een stapke in de wereld zetten. Zoeken waar de papa eigenlijk zit.!!!!
Geduldig op de kant van de Wamp zitten broeden en wachten op de joengskes. Als 't een beetje lukt heeft ze er meer dan een modaal zigeunerhuishouden.
De rest van de familie is al opgefreten door de ratten...
2de paasdag: paaseikes rapen met de kindjes uit de buurt en het klein volk uit het asielcentrum.
Als we in holland niet mogen velorijden dan komen we gewoon naar Arendonk.... En we bezetten alle opritten en gazons. Lege drinkbussen kunnen die Belzen ook gebruiken, dus flikkeren we ze toch gewoon tussen de paasbloemekes.
Lente... tijd om de beerkarren buiten te rijden. Hollandse zeik over Gods en vooral Vlaamse akkers.
...Binnenkort komen de klokken van Rome, tenminste als den opa den hof heeft opgekuist.
Dezer dagen loopt de schepene van openbare werken van onze plattelandsgemeente - overigens een zeer aimable man - er met een gelukzalige glimlach bij. Bij goed weer en met de opgaande zon in de juiste stand zien vroege cafégangers van op de Arendonkse terrassen zelfs een oplichtende stralenkrans rond zijn zilvergrijze edoch kalende schedel. Sint Christoffel zonder wandelstok en schelp zeg maar...
De reden waarom onze heer schepene met een zwierige gank over het Arendonks marktplein flaneert zijn de kasseien op de "Huiskens". De Huiskens zijn samen met de Berendonkse hoeve een middeleeuwse site aan de zuidelijke rand van Arendonk. Tussen een tiental huizen slingert zich al sinds mensenheugnis een 750 meter lange kasseiweg. Volgens de overlevering moeten hier zo'n tweeduizend jaar geleden Romeinse cohorten doorgetrokken zijn achtervolgt door Asterix en zijn Galliërs, everzwijnen achter zich aansjouwend.
Door de veelvoudige passages van hondenkarren, melkkoeien en verloren gereden wielertoeristen raakten de kasseien door de jaren heen schots en scheef gezakt met putten en bulten erin en erop.
Onze schepene van openbare werken - als een kloek wakend over het heil en geluk van haar kuikentjes - wilde de kasseiweg restaureren en terug berijdbaar maken door er een laag asfalt over te smeren. De vox populi van terplaatse met hun mechelse schepers opteerden voor een fatsoenering van de aanwezige kasseien bang als ze waren voor de verloedering van hun bobbelweggeske tot een race-circuit. Omdat "onze gekozen leiders", één en al oor zijn voor de verzuchtingen en wensen van hun kiespubliek, werd het asfalt terug in zakken geschept en de kasseien opgeblonken en teruggelegd.
De democratie en de wensen van de kloek met haar kuikentjes werd gerespecteerd. Vandaar alle lof en hoerageroep voor onze schepene van openbare werken. Hij is, naast een meer dan aimable man, ook iemand die uitblinkt in twee zaken: a) hij staat als ware democraat open voor de wensen van "zijn" mensen en b) hij is een mens die nostalgie en aandacht voor historie, cultuur en natuur hoog in zijn vaandel draagt. Dat siert een mens, ....of niet?
Nu is't te hopen dat deze twee menselijke deugden die mee de stralenkroon rond de schepeneschedel helpen oplichten ook blijven doorstralen bij zijn volgende beslissingen. Zeg nu zelf: wat is er nostalgischer en historischer dan een mooi wipbruggeske over ons eigenste kanaal. Kan men meer respect opbrengen voor de stem en de wensen van "uw eigenste volk" dan uw mening te herzien in verband met datzelfde bruggeske ?.
Door te luisteren naar de liefhebbers van kasseien heeft onze aimable schepene van openbare werken zich een plaats verworven in de lokale geschiedenisboekskes naast Caesar, Asterix en de gallische horden . Naast deze eeuwige roem kan hij nu ook respect van 't Volk verdienen door vanaf nu te ijveren voor het behoud van het wipbruggeske over onze vaart (*).
.....Misschien kan een volksraadpleging soelaas brengen. Als de uitnodigingen tenminste op tijd op hun plaats geraken. --------------- (*) zie de vorige afleveringen over het wel of niet plaatsen van een nieuwe brug over het kanaal Dessel-Schoten.
(1)
