Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
16-03-2006
Voetballen
Zot van 't voetballen. Vrienden van mij staan zot van 't voetballen. Op zich is daar niks op tegen. Ik heb zelfs vrienden die zot staan van de vrouwen. Ieder weekend spenderen sommige gasten een zondag en vijftien euro om ergens te velde een scheidsrechter uit te schelden voor "voile zwette", met apennootjes te smijten, oerwoudgeluiden te produceren en de tegenpartij te schofferen. Als ze dat zouden doen op een doordeweekse dag op de Meir in Antwerpen dan werden ze opgepakt voor ordeverstoring en aanzetten tot ontucht en rassenhaat. Mijn vrienden zijn zo niet: die laten zich op het voetbal voor de zot houden. En nog wel door jonge gasten tussen de 20 en de 35 jaar die zonder veel scrupules naast de bal stampen, er onder door koppen, er naast pakken en dan voor dood gaan liggen. Maar mijn vrienden worden stillekesaan slimmer en beginnen zich vragen te stellen bij het gedrag en de uitlatingen van hun idolen. Zij vinden het ook niet meer vanzelfsprekend dat die jonge gasten met BMW-sportkarren liggen rond te toeren, ze snappen ook niet meer dat jonge kerels elke werkdag onder de uren van den baas ongegeneerd en de godganse voormiddag mogen kaartspelen, ze verstaan niet dat gezonde kerels na twee voetbalmatchen in één week afgepeigerd en ten einde krachten zijn, het gaat hun verstand te boven dat hun idolen na een verloren match iedereen de schuld geven behalve zichzelf. Mijn vrienden pleiten er nu voor om heel de huidige voetballerij op topniveau bij het groot huisvuil te zetten en te beginnen met een proper lei en dat houdt in: - dat in iedere club nog maar maximaal 4 buitenlandse spelers mogen opgesteld worden. - dat iedere speler verplicht wordt om met de velo of met de lijnbus naar het werk te komen. -dat iedere profspeler minimaal 20 uren onbezoldigd vrijwilligerswerk per week dient te verrichten. - dat iedere speler zijn eigen boterhammen mee naar de training moet brengen. - dat alle spelers moeten meedraaien in een beurtrol voor de opkuis van de kantine, het grasmaaien, de kalklijnen trekken en de tribunes schuren.
Mijn vrienden zijn natuurlijk maar amateurs en wat ze zoal bedenken maakt natuurlijk geen schijn van een kans. Maar er over nadenken en nog wat regeltjes erbij verzinnen zou in ieder geval geen kwaad kunnen.
Wie moet wie dankbaar zijn? Is het niet veeleer "de ene hand wast de andere"? Want hetgeen u schrijft over Sennet, blogs, en de opgebrachte bezoekers is iets dat ik maanden geleden reeds heb neergepent op mijn blog, zei het niet zo gecultiveerd als u. En respect ja! Maar dit voor elk levend wezen, zo is mij althans geleerd. En wat het aankondigen van stopzetting betreft, ook daar heb ik mijn standpunt reeds laten kennen. Ik zal mij nooit laten verjagen door enkele kriticasters die het niet eens zijn met mijn standpunt. Ik vind het zelfs ergens laf. Mijn motto is; wanneer ik strijd lever doe ik dat met open vizier, steeds eerlijk in woord en daad. Ik hoop voor iedereen hetzelfde.
16-03-2006, 14:26 geschreven door huismusje/troubadoerke
welkom a>
Dank voor je bezoekje en tot wederziens een deze dagen.
