Canal du Midi Fietstocht 2012

Dagboek van Canal du Midi Fietstocht 2012
Fietsen van Bordeaux naar Montpellier langs Canal de Garonne & Canal du Midi van 7 mei tot 19 mei 2012 met de Bende van Bob

07-12-2012

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

07 dag 5 St. Thècle (Moissac) Toulouse 11 mei 2012

07 dag 5 St. Thècle (Moissac) Toulouse 11 mei 2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De zon brengt altijd optimisme. Om 8h00 is onze Pol al op stap om de paarden te fotograferen. Zoiets zijn we niet gewoon van onze maat. Iedereen is al fit, en we staan te trappelen om Annette haar ontbijt eer aan te doen. We hebben alle vier een prima nacht gehad.Ofwel zijn we doof geworden ofwel is Johan zijn wijn, een mirakelvocht. t Zou ook kunnen dat zijn wijn een medicijn is tegen het snurken! We zullen het hem straks eens vragen!

Ook al zijn we te vroeg op de ontbijtafspraak, onze tafel staat al klaar. We krijgen onmiddellijk vers geperst appelsiensap. Onze gastvrouw wilt haar reputatie hoog houden en komt ons vers gebakken eitjes van haar kippen presenteren. Natuurlijk weigeren we dit aanbod niet. Het wordt een copieus ontbijt met eigen bereide confituren, veel soorten beleg en zachte kazen van de plaatselijke markt.

Het gastgezin komt op het einde van de maaltijd ons nog gezelschap houden. Zullen we nog wel weg geraken jongens? We zullen het niet doen vooraleer we weten wat de naam van hun B&B La Débottée Belge betekend. Het doet Annette en Johan duidelijk plezier dat we dat echt nog willen weten. Ze zijn op de hoogte dat wij Compostela pelgrims geweest zijn. De route naar Moissac komt voor onze deur voorbij, beginnen ze lachend. Het werkwoord débotter zou in het oud Frans schoenen of laarzen uittrekken betekenen. Dit werd gedaan in een herberg om te overnachten. Zon auberge noemde men hier in de streek La Débottée. Onze B&B is dus een rustplaats lacht Annette en gezien Johan zijn beroep ook met schoenen en botten te maken heeft, kwam dit ons heel goed uit. Belge zo worden we hier bestempeld door de plaatselijke bevolking.

Een heel mooi verhaal, hoog tijd om onze fietsschoenen aan te trekken en met veel spijt afscheid te nemen van het enthousiaste gastgezin. Annette en Johan we zullen jullie nog lang herinneren en zeker reclame maken voor de prachtige chambre dhôtes, en jullie uitzonderlijk lekkere table dhôtes.

We worden, tot we uit hun gezichtsveld zijn, uitbundig uitgewuifd. De honden blijven ook lang meelopen.t Zal veel beter gaan dan gisteren Hugo.Tot in Moissac is het bijna voortdurend in dalende lijn. Het wordt warm en de zon doet ons vóór we de stad binnenrijden halt houden om onze bidons te vullen en zonnecrème te smeren. Veel vlugger dan gedacht komen we zonder probleem aan Le Port de Moissac en kunnen we opnieuw het kanaal volgen.

Even buiten de stad, genieten we al volop van de rust langs het kanaal. Nu moeten we over de Tarn via Pont Canal du Cacor. Een wonderbaarlijk kunstwerk, een combinatie van natuursteen en rode baksteen. Ook al is hij iets korter dan deze in Agen, we vinden deze veel mooier en eleganter. Met zijn lengte van 350m en breedte van 8m staat hij op 14 steunpunten welke 15 grote bogen vormen. We moeten halt houden en enkele fotos maken jongens. We hebben toch al 15km op ons tellertje..zonnecrème smeren hoort erbij vandaag. Het kanaal loopt nu kaarsrecht zuidwaarts en maakt slechts bij Castelsarrasin een bocht naar het oosten. We moeten via de drukke D12 naar de andere zijde van het kanaal. Castelsarrasin is het dorp waar 2 jaarlijks in de zomer een grote Cadillac ontmoeting plaatsgrijpt. Hier werd Lamothe-Cadillac geboren de gouverneur van Louisiana. Hij stichtte de autostad Detroit. Het beroemde merk werd naar hem genoemd. Kort na elkaar rijden we voorbij sluis 17 St-Martin en sluis 16 Ecluse de Escatalens tot we langs een afleidingskanaal weggestuurd worden naar Pente dEau de Montech.

Wat is dat hier allemaal? Een hellende sluis met een dubbele truck op banden erin. Maar alles staat droog, werkloos te roesten. Een paneel leert ons meer.Het kanaal heeft hier op een heel korte afstand een vijftal sluizen. Om tijdverlies te beperken heeft men in 1974 deze hellende sluis gebouwd. Het is een smalle betonnen geul van 440m lengte en 3% helling. Aan beide kanten staan zware aan elkaar verbonden trucks op banden. Door een waterdicht schot te laten zakken duwen ze de boot met water en al naar boven of naar beneden in 6 minuten.

Met bewondering blijven we een poosje de bizarre constructie bestuderen. Wat heeft men hier toch allemaal bedacht zeg! Spijtig dat we de werking van die uitvinding niet meer kunnen meemaken. Er wordt weliswaar over gesproken om de helling weer in gebruik te stellen, maar hoe meer tijd er voorbijgaat, hoe minder men erin gelooft. Het is nochtans een geweldige toeristische attractie, horen we van een oudere wandelaar!

In Montech eindigt het fietspad bij het havengebouw. We moeten onder een brug langs een gevaarlijk smal paadje en over een fietsbrug naar de overkant. Bij de volgende sluis veranderen we opnieuw van oever. We rijden tien kilometer in de schaduw van de platanen. Soms zien we kleine oeverhuizen versierd met blauweregen en seringen. Een zaligheid die soms heel knus aanvoelt, zo tussen de bomenrijen en oevers vol riet. In Dieupentale, het eerste dorp dat we tegenkomen na 10km absolute rust, willen we stellig aan eten geraken, het is ondertussen 13h00 en we hebben al 46km. We rijden met veel moed, wat honger maar vooral dorst richting het kerkje, meestal is daar wel iets.

Het dorp ligt op het kruispunt van de D6 en de D813 op 500m van het kanaal. Op het eerste terras dat we tegenkomen ploffen we neer. Wat een geluk, hier kunnen we eten en drinken in de schaduw.

Alles duurt wat lang, maar we zijn toch heel tevreden, onze dorst is gelest en we hebben een kleinigheid kunnen eten..We zullen wel in Toulouse geraken. We moeten nog ongeveer 30km vandaag en we vorderen goed langs het kanaal waar steeds meer industrie opduikt. Iets voorbij Grisolles komen we in het departement Haut-Garonne . Dit departement zou een van de streken zijn met meer dan 2000h zon per jaar. We ondervinden het, want wanneer we uit de schaduw van de platanen komen voelen we de sterke straling van de zon. Het is ondertussen meer dan 27°C.

De sluizen volgen zich snel op en de nummers gaan in dalende lijn. Na Castelnau-dEstrétefonds komen we aan sluis nr. 7 met het Pont Canal de lHers Deze kanaalbrug overspant met 3 bogen de bijna droogstaande rivier Le Hers. Hoog tijd voor een sanitaire stop en fotos. Na Lécluse de St.Jory en lEspinasse rijden we dicht bij een drukke snelweg en een spoorweg, overal is er industrie. We beseffen dat we in de voorsteden van Toulouse beland zijn.

Gelukkig kunnen we het kanaal blijven volgen en hebben we nog steeds een tamelijk goed fietspad. Na de laatste sluis nr. 1 Ecluse de la Lalande moeten we over een brug naar de andere kant van het kanaal. Vanaf hier is het zoeken naar onze B&B. We rijden op GPS tussen het onvoorstelbaar drukke stadsverkeer. Het is goed opletten geblazen, bij elk kruispunt moeten we op elkaar wachten en worden vele malen door gekke automobilisten de weg afgesneden.

We komen uiteindelijk aan Canal du Midi en moeten dit ongeveer 4km volgen op een erbarmelijke aarden strook, beneden vlak naast het water. Enkele keren moeten we zelfs afstappen en onze fietsen over de meertouwen van de woonboten dragen.Bij het standbeeld van de ontwerper van Canal du Midi, Pierre-Paul Riquet, moeten we omhoog en verlaten we de kanaaldijk. We volgen Avenue de la Gloire, een flinke lange beklimming tussen toeterende autos. Na 3km geeft de GPS aan dat we ter plaatse zijn.

Inderdaad enkele meters verder vinden we Rue du vol à voile, met onze gelijknamige chambre dhôtes. Madame Michèle bezorgt ons onmiddellijk de 2 kamers, de fietsen kunnen we op het terras plaatsen. We zijn erg bezweet en iedereen wilt zich vlug opfrissen en een douche nemen. Gelukkig staat er fris water in de ijskast.

We kunnen een wasje doen en alles mooi laten drogen aan de draden in de achtertuin. Toch zitten we te popelen om de stad Toulouse te bezoeken. Onze B&B ligt ongeveer 3km van het centrum. We besluiten om, op aanraden van onze gastvrouw, er naar toe wandelen. We zijn ons niet bewust dat Toulouse de 4° grootste stad van Frankrijk is waar meer dan 1 miljoen mensen wonen. Enkel Parijs, Marseille en Lyon zijn groter. De stad heeft zijn belangrijkheid te danken aan Charles de Gaulle die hier de vliegtuigbouw liet ontwikkelen, later kwam daar nog de ruimtevaart bij.

In dalende lijn slenteren we naar de binnenstad van La Ville Rosé met zijn overwegend bakstenen architectuur. Toulouse heeft een kleine oude kern, het is zoeken en vragen om het te vinden. Opvallend toch hoeveel studenten hier rondkuieren en luidruchtig de terrasjes terroriseren.

Na een poosje vinden we een plaatsje en bestellen, enkele echte Belgische trappisten. We hebben echt teveel dorst om wijn te drinken. We weten ondertussen hoe we bij de Basilique St.Sernin en Cathédral St.Etienne geraken. Het zijn absolute hoogtepunten van Zuid-Franse romaanse bouwkunst, dit hadden we niet verwacht in deze bruisende stad.

Het is 19h en we krijgen honger, na een poosje vinden we toch een terras waar ze reeds eten willen geven. We hebben duidelijk de verkeerde keuze gemaakt. We worden in sneltempo bediend. Ze zien ons liever vertrekken om bekende klanten onze tafel te kunnen aanbieden.We vinden het absoluut Franse arrogantie! Zoiets hebben we in de dorpjes nooit meegemaakt.Betalen en wegwezen is de boodschap.

Iets verder willen we onze bezoekavond afsluiten met een ijsje en daarna nog een slaapmutsje aan de rand van de binnenstad. Het is bijna donker wanneer we na wat zoekwerk, bij onze overnachtingplaats arriveren. Zullen we goed slapen in die broeierige zolderkamer ???