|
10 dag 8 Carcassonne Le Somail 14 mei 2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Raar maar waar, niemand heeft gesnurkt! Of zouden wij dan toch stilaan doof aan het worden zijn? Gehoortest doen bij onze thuiskomst
.Zou dit de oplossing zijn??? We menen van niet! Een paar knipogen laat iets anders vermoeden
..Zoals bijna altijd, zijn wij de eersten om te ontbijten. Onze gastvrouw is blij, ze kan eindelijk starten en bezorgt ons, een prima en tegen de Franse normen in, volumineus Petit déjeuner.
Net wanneer we, na het afrekenen, willen vertrekken, komen Brigitte haar andere gasten binnen. Ze heeft duidelijk moeite met hun mengeling van Engels en gebroken Frans. We krijgen de sleutel van haar garage en moeten ons plan trekken
.Ze wordt zenuwachtig van de taaloverschakeling. Merci, Madame Mistler, het was hier prima. Een aanrader voor wie Carcassonne wilt bezoeken.
Nu we de weg kennen, rijden we rustig richting Pont Vieux. Vandaar naar Boulevard Jean Jaurès om zo aan Gare de Carcassonne bij ons fameuze Canal du Midi te belanden. Zeggen dat het oorspronkelijke tracé van het kanaal, een grote bocht rond de stad maakte. Carcassonne wilde geen financiële bijdrage leveren aan Riquet. Nadien kreeg het stadsbestuur spijt. Omdat de omliggende dorpen een economische opbloei kenden, ten koste van hun stad. Veel later is het kanaal verlegd en tot hier gegraven. Nu loopt het door de benedenstad en is er aan het station, bij de sluis een haventje.
Het wordt warm en zonnig, drank bevoorrading vóór we de stad verlaten is absoluut nodig. Iedereen is blij wanneer we opnieuw op de fiets zitten. Een zalig fietsweertje maakt alles toch veel aangenamer en mooier. We moeten op het jaagpad onder de spoorweg door. We komen al heel vlug aan Pont Canal de Fresquel over de Aude. Met onmiddellijk daaropvolgend een enkel- en een dubbelsluis.
Op het fietspad, zo noemen ze hier zon wegel met veel takken en boomwortels, wordt er af en toe gevloekt, wanneer er gebladerte tussen de spaken meedraait. Hugo krijgt zelfs een ferme tak tussen zijn versnelling. We moeten noodgedwongen halt houden. We hebben in feite geluk! Tot nu toe is er nog geen enkele lekke band geweest. Dit zal in hoofdzaak te danken zijn aan de bandenkeuze. Sinds we met Schwalbe Marathon Plus rijden, behoren lekke banden tot het verleden. Wel moeten deze banden een hoge drukspanning krijgen, maar daar zorgt Hugo voor. Hij neemt op elke tocht zijn grote handvoetpomp met manometer mee.
 
Na de Pont de lOrbiel en lEcluse de Trèbes belanden we kilometers lang in mullig zand. Met mijn ballonbanden (Schwalbe Big Apple 50-622) ben ik duidelijk bevoordeligd. Mijn banden zijn veel breder dan deze van mijn vrienden, waardoor ik door het zand fiets zonder diepe spoorvorming, net als Sven Nys maar dan veeeeeel moeizamer en trager uiteraard!
Aan Ecluse de Marseillette moeten we naar de andere oever, op het brugje slaan we een babbel met fietscollegas. Ai, die mannen met hun koersfietsen met smalle bandjes, zullen straks plezier beleven in t zand
.Zoek maar een betere weg mannen!
 
We hebben gelukkig heel veel drank meegenomen. t Wordt warm en veel mogelijkheden om iets te kopen is er niet. De sluizen liggen iets verder uiteen, toch krijgen we heel wat eigenaardige zaken te zien. Epanchoir de lArgent-Double is er zo eentje waar we even bij stilstaan. LArgent-Double is een kleine rivier met zijn bron in de Montagne Noire, die naar de Aude stroomt. Het debiet kan, zoals bij de meeste rivieren in deze streek, sterk variëren naargelang het seizoen. Maar ook met hevige onweersbuien, in de zomer. Waar deze rivier het kanaal kruist is er niet alleen een kanaalbrug maar ook een overstort, waardoor het overtollige water automatisch afgevoerd wordt. Natuurlijk is het allemaal iets ingewikkelder, er zijn bedieningsstuwen en bodemkleppen met drainage openingen
maar dat is te gecompliceerd, vinden we!
 
In Homps, het eerste dorp met iets of wat beweging, vinden we bij de brug aan de jachthaven van Le Boat een terras. Het is hoog tijd om te eten en te drinken, een echt goede beslissing
..We ploffen neer en drogen ons zweet. We zijn niet de enige Vlamingen, een bende vrienden uit Mechelen, hebben juist hun middagmaal genomen
..
Grote verwondering en ongeloof, wanneer wij hen vertellen dat wij al een week onderweg zijn met de fiets vanuit Bordeaux. Zij doen jaarlijks samen een boottocht op het Canal en vertrekken nu van hier naar Castelnaudary. We kunnen hen nog juist goede vaart wensen!
Enkele Leffe s met voor ieder een Pizza vormt ons middagmaal. Als toetje nemen we een crème, het is ijsjes-weer
.Genieten maar!
Homps was vroeger een belangrijke haven langs het kanaal, maar werd meermaals verwoest. Enkel de fraaie Romaanse kapel en kasteeltoren zijn nog overgebleven.
Na onze middagpauze komen we wat traag op gang. We zijn een beetje loom, maar dat duurt niet lang. Het oeverpaadje wordt nog slechter, hobbeliger en gevaarlijker. Hier en daar hebben ze de platanen uitgedaan. De prachtige bomen worden al een tijdje bedreigd door de platanensterfte afkomstig uit de VS. Hier en daar worden zieke bomen gerooid en daardoor zijn de oevers omwoeld met alle gevolgen van dien voor de fietsers! Erg soms hoe de paadjes erbij liggen. Maar we zetten door geen nood!
Iets voorbij Argens-Minervois komen we in Roubia. Antoine heeft in Sint-Niklaas, bij een wijnbeurs daar, mensen van het wijnkasteel Chateau Tourril ontmoet. Hij werd er zelfs uitgenodigd. Met veel hoop stel ik de gps in en daar gaan we dan. Vanuit het dorp zou het +/- 3 km zijn. Het is echter zweten geblazen. Het blijft maar bergop met een aanzienlijk stijgings percentage door de glooiende wijnvelden.
Na een poosje is Hugo het klimmen beu, samen met Pol rijdt hij terug naar het dorp. Antoine en Bob zetten door en worden op het wijndomein met open armen ontvangen. Ze herkennen Antoine en we moeten van alle wijnen proeven na een bezoek aan de kelders.
Gelukkig is het bergaf op de terugweg naar het kanaal. Onze maatjes hebben ondertussen een dutje gedaan onder de platanen bij de brug van Rubia. Ze zijn blij en daar gaan we dan voor onze laatste 12 km voor vandaag.
Vlak na Paraza, maakt het kanaal een bocht naar het noorden en terug, zon 500m landinwaarts. Midden in de prachtige natuurlijke omgeving komen we bij een waterbouwkundig kunstwerk Aquaduc du Répudre. Dit is de 1° kanaalbrug ooit gebouwd in Frankrijk. Paul Riquet de architect van het kanaal, heeft deze ontworpen, alle andere pont canals zijn later door Vauban geconstrueerd. Er is een in natuursteen gebeitelde plaquette, ter ere van de ontwerper, aangebracht.
Na het dorpje Ventenac komen we in het, voor ons althans, mooiste plaatsje aan het kanaal Le Somail. We moeten over het pittoreske romaans brugje en rijden recht onze B&B voor vandaag binnen. Het gastgezin heeft ons zien komen, het is een hartelijke ontvangst, in het Brugs. Jawel, het gastgezin Depré zijn beiden rasechte stadsgenoten van ons. Terwijl Lucrèce onze de fietsen veilig binnen brengt, gaan we met Dirk naar onze kamers. We hadden een 4-persoonskamer gereserveerd, maar we krijgen twee 2-persoons kamers aan de zelfde prijs.
Wat een service zeg!
Na ons verfrissingsuurtje is het aperitieftime op het terras. Een gezellige babbel leert ons heel wat over het dorp en de geklasseerde chambres dhotes woning.
Le Somail wordt als het meest opvallende dorpje op het Canal du Midi bestempeld. Er zouden slechts 200 inwoners zijn. Net voor het haventje vind je er de oudste en mooiste brug van het Canal du Midi. Tegen de brug werd een kapelletje gebouwd waar de kanaalschippers vroeger kwamen bidden. In het piepkleine dorpje ligt een hoedenmuseum met niet minder dan 6.500 exemplaren uit 85 landen.
We moeten absoluut de oude bibliotheekwinkel bezoeken. Het is, een verbazingwekkende plaats met tienduizenden boeken, van goedkope paperbacks tot echte antiquiteiten. Natuurlijk allemaal in het Frans.
De Deprés hebben hun B&B, na een vakantie in de streek, toen ze reeds op de terugweg waren, hals over kop gekocht. Bij hun bezoek aan Le Somail hadden ze een bod gedaan op de bestaande B&B, die ja en neen te koop stond. Enkele dagen later heeft de toenmalige eigenaar, zich bedacht en plotseling aan hen verkocht. Het Brugs gezin baat de Chambres dhôtes uit, zonder ook maar enige wijziging aan te brengen en slechts gedurende de vier zomermaanden. Nu zijn ze hier uitzonderlijk in de maand mei. Voor jullie, lachen ze beiden
..Toch zijn al hun kamers onverwacht bezet! Dit hadden ze helemaal niet verwacht, beweren ze. Toch gaan ze op het eind van de week terug naar Brugge, waar ze zich zullen voorbereiden op 4 maanden Zuiden, weten ze met veel enthousiasme te vertellen.
We willen nog souperen na een bezoek aan de fameuze bibliotheek. Op de andere oever, vinden we tegen het water een gezellig buitenterras in de zon. Het wordt een lange eet-en drinkavond met veel ambiance en belevenissen. Zo zien we een groot prachtig plezierjacht de brugopening missen. Er is veel paniek bij de jachteigenaars van de aangemeerde bootjes, wanneer de boot recht op de brug afvaart. De schipper kan slechts op het laatste ogenblik zijn motor in achteruit gooien. Dit op enkele meters vóór de brug. Toch botst het schip tegen heel wat gemeerde jachten en bezorgt ze veel averij. Veel geroep en getier doen iedereen op de oever belanden. Nadien is er drukke ( zoals alleen de Franse het perfect kunnen) discussie met veel armgezwaai. Wijzelf hebben van op het terras, heel wat gekraak van hout en polyester kunnen horen. Amai, wat een toestand
..wat moet dat in de zomermaanden zijn?
We nemen nog een flesje wijn om rustig af te sluiten. Vandaag vieren we één week onderweg. Alle mogelijkheden zijn goed om met elkaar te klinken toch!
Het wordt donker en fris, hoog tijd om onze bedjes op te zoeken.
Naar goede gewoonte zullen we maken dat er geen storende geluiden zijn
Slaapwel!
Start : Carcassonne 9h00
Aankomst: Le Somail 17h00
Afstand : 70km
Tot nu toe 511km
Weer: zon & warm +/- 25°C
Verblijf:
Chambres d'Hotes « Le Neptune »
Allée des Cyprès
11100-LE SOMAIL
Familie Depré (Brugge)
04-68.46.04.74
www.chambresleneptune.com
chambresleneptune@hotmail.com
|
