12 dag 10  Vias – Montpellier  16 mei 2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Rustig, heel rustig, ja abnormaal kalm is het hier wel. Dat is voor ons raar en uitzonderlijk. Wat een verschil met de vakantieperiode. Voor mij is het ongeveer 35 jaar geleden dat ik nog hier was. Waar het Motel en alle andere horecazaken staan, was het destijds nog een grote zandvlakte met een drukke camping. Na lang zoeken heb ik zelfs nog een familiedia uit 1977 gevonden.

Ons ontbijt moeten we in de hoteleetzaal nemen, tussen enkele haastige Fransen en Engelstalige minder jonge koppels. Het is gelukkig een continentaal ontbijt met zelfbediening. Bij het afrekenen zien we voor de eerste maal onze gastvrouw Madame Babeth. Zij runt een krantenzaak aan de voorzijde van het Hotel. Wat ons hier gebracht heeft, lijkt voor haar een raadsel. Haar nieuwsgierigheid maakt dat wij nog niet onmiddellijk kunnen starten….Excuus Madame, we moeten vandaag nog in Montpellier geraken.

Merci, au revoir et salut!

Twee rotonden verder moeten we naar beneden en komen we door een park langs het Canal du Midi. De zon is van de partij maar het is frisser dan de laatste dagen. We volgen het parallelle asfaltwegje tot aan de “Ecluse Ronde” van Agde. Deze ronde sluis is een kruispunt tussen de Hérault en het Canal. Het is uniek, de schepen kunnen om hun as draaien en verschillende uitgangen kiezen.

We volgen een eindje de rivier Hérault en arriveren in het centrum van Agde. Niet te geloven hoe doods het is, in de zomer sta je hier altijd in file, nu zijn we bijna alleen. Wanneer je naar Cap d ’Agde wilt moet je hier voorbij!

Aan de oevers van de Hérault houden we halt om drank te kopen op het schilderachtig plein aan de St. Etienne kerk. We maken wat kronkels door het centrum, langs een spoorweg en over enkele bruggen komen we opnieuw langs het kanaal. Agde wordt wel eens de zwarte parel genoemd. De stad ligt op een zwarte lava rots en vele oude woningen zijn met zwarte lavasteen gebouwd.

Bij “Pont Saint. Bauzille” moeten we weg van het kanaal, er is geen mogelijkheid meer om te fietsen op de oever.…..We volgen nu de GPS, op een asfaltpad vol putten en met vals plat rijden we tussen de wijnranken. Zo komen we in het minidorp “Les Maugères”.

Het gehucht ligt tussen l’Etang du Bagnas en l’Etang de Thau. Plots staan we bij de monding van het kanaal aan “Pointe des Onglous”. Dit punt, met een sierlijke vuurtoren, is het beginpunt van “Canal du Midi” juist geteld 240km van Toulouse. We voelen ons ietsjes emotioneel…

Onze rit van de Oceaan naar de Middellandse zee langs de kanalen zit erop na 600km fietsen! Natuurlijk hadden we hier graag op gedronken…..Het zal wachten zijn tot in de bewoonde wereld, vrezen we…. Hier is niets anders dan vies zeewater!

Maar onze tocht zit er  nog niet op! We moeten iets terug tussen jachtwerven en over een reeks kanaaltjes naar Marseillan. Het is ingewikkeld, maar de gps helpt ons uit een bijna hopeloze situatie. We geraken na heel wat bochten en achterbuurtstraatjes op een fietspad naar Sète. De pas aangelegde fietssnelweg heeft Hollandse allures. Het is een lust voor lange afstandsfietsers op de landengte tussen de Etang de Thau en de Méditerranée. Hiermee zullen ze scoren als Voie Verte in de Hérault!

We blijven bijna 10km lang op het fietspad flink doortrappen. Met rechts van ons de zee en links het “Bassin de Thau”. Deze grote binnenzee is op vele plaatsen ondiep, het is een domein voor flamingo’s, eenden en andere watervogels. Toch is het best bekend als oesterpark van Bouzigues. Pol weet ons te vertellen dat ze met hun jacht mooi tussen de boeien moesten blijven, de enorme oesterbanken liggen vlak bij de vaarroute.

Zonder dat we het goed beseffen zijn we in Sète. Het fietspad stopt abrupt en we zitten middenin het verkeer….De gps, met een vooraf ingestelde route, stuurt ons gelukkig langs de zee en niet over de steile 180m hoge Mont Saint Clair. Uitein- delijk moeten we toch onvermijdelijk naar het centrum.

Het “Canal Royal” verspert de doorgang en we moeten over een brug. We rijden rond de alom bekende kleurige haven, met zijn statige huizen, met overal luxe jachten ervoor….

Op dit kanaal houden ze elke zomer de “Les Joutes  Nautiques” De folkloristische gondelsteekspelen. Sète is ook de stad van Georges Brassens, de zanger, dichter en troubadour. We moeten dicht bij elkaar blijven, af en toe worden we toch door automobilisten uit elkaar gedreven……We zijn die auto’s niet meer gewoon en willen vlug weg uit deze heksenketel.

Oef….enkele minuten later zijn we langs het “Canal du Rhône”.

Het is bijna 13h00, we krijgen honger en dorst. Oesters, ja die zouden we wel lusten……Onze vriend Pol weet in Frontignan de weg…….“ je kan er “huitres à volonté “ kopen beweert hij. Vol goede moed volgen we hem. Maar de teleurstelling is groot, zo vroeg in het voorjaar zijn er geen toeristen en dus ook geen oesterkiosken! Geen nood Pol, op “La grande Place” vinden we een zonnig terras. Maar …..de patroon is nog in zijn winterslaap. Wanneer ik binnen ga, drank en eten bestel, blijkt hij enkel drank te willen schenken. Eten moeten we op een andere plaats zoeken, maar we mogen het gerust hier verorberen. Antoine heeft ondertussen een broodjeszaak gevonden. Enkele minuten later zijn we onze honger en dorst al kwijt.

Na een paar kronkels komen we aan “Le grand canal de Frontignan”….. Op goed geluk af, nemen we de rechter oever en volgen een zandweg….De gps kent die weg echter niet! Zouden we dit kanaal kunnen blijven volgen? Pol meent zich te herinneren dat we hierlangs kunnen blijven fietsen. Enkele lijnvissers weten het niet……maar we blijven, als echte West-Vlamingen, koppig doorfietsen. Op een smalle landstrook, tussen links het kanaal en “Etang de Vic” en rechts “Etang de Pierre Blanche” komen we na kilometers door het grove zand fietsen aan “Abbaye de Maguelone”. Op het eiland zien we zelfs wijngaarden…. Zou dit de fameuze “Muscat de Frontignan” kunnen zijn?

We weten echt niet wat we zien. Rechts van ons is er een grote gesloten poort en links een soort drijvende brug. Op een pancarte kunnen we lezen dat het een vulkanisch eiland is met een kathedraalfort erop. Het is te bezoeken vanaf de maand juni! We zijn te vroeg op het seizoen…..geen geluk dus! Aan de houten palen bij de boord van het kanaal, groeien er net onder het watervlak oesters. Plukken en openen, enkel Hugo heeft geluk en kan een volle grote oester proeven….Alle anderen schelpen hebben te weinig inhoud.

Smakelijk Hugo!

Enkele kilometers verder zijn we terug in de bewoonde wereld, Palavas les Flots. De gps komt in actie bij de brug over het kanaal. We moeten weg van het “Canal du Rhône”. Links omhoog naar de “Piste Cyclable de Méjan”, op de dijk van “Le Lez”. Dit mooie nieuwe fietspad blijft langs het water.  3 km verder zijn we aan de jachthavenhaven van Lattes “Port Ariane”.

Met de GPS is het een fluitje van een cent om onze Chambres d’hôtes in de Rue Palladio te vinden. Oei, wat een chique buurt! Met een zekere schroom, om ons voorkomen van slordige fietsers, bellen we aan bij de prachtige B&B “Figues & Palmiers”. Wat een enthousiaste ontvangst… Madame Christiane stelt ons onmiddellijk op ons gemak. We kunnen onze fietsen onder een carport stallen.

Wat een luxe!  Zo’n chique verblijf hebben we nog nooit gehad, menen we. We staan versteld hoe smaakvol de woning, de kamers en het sanitair zijn ingericht, echt subliem. Hebben we geluk ….en dit voor drie dagen!

Na onze douchebeurt nodigt het gastgezin ons uit op het aperitief ! Christiane zorgt voor de hapjes, terwijl Gerard onze glazen maar blijft vullen met lekkere frisse wijn. Gelukkig hebben we al een aantal dagen ons Frans kunnen aanscherpen. Het wordt een lange praat en drankpauze waarbij we heel wat wederzijds te weet komen.

Op aanraden van ons gastgezin stappen we voor ons avondmaal naar de jachthaven. In een klein gezellig restaurant “Tribord” worden we uitzonderlijk verwend door vriendelijke en goed kokende jonge dames. We beloven hen voor onze laatste avond terug te keren om hier afscheid te nemen van “La douce France”. Moe en voldaan strompelen we naar ons verblijf.

We zullen proberen stil (!) te slapen in ons paradijselijk verblijf……

Slaapwel!

Start :   Vias 9h30

Aankomst:  Lattes  17h00

Afstand :    73km

Tot nu toe 654km

Weer:    zon & warm +/- 22°C

Verblijf:

B&B Figues & Palmiers

15 Rue Palladio

34970 Lattes (Montpellier)

+33 6 63 26 94 03     +33 467 67 04 50 54

Madame Christiane Toureille

toureille.christiane@gmail.com

http://www.figuesetpalmiers.com/