xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

13 dag 11  Montpellier – Aigues-Mortes  17 mei 2012

Beter kun je het niet dromen, een zalig bed en prachtig sanitair met alles wat er maar kan zijn….

 Het is feestdag vandaag, we zullen het rustig doen. Afspraak voor het ontbijt is _ 8h30. Christiane en Gerard zijn al in volle actie wanneer we aanschuiven. Het is te fris om op het terras te eten, geen nood mensen. Het gastgezin behandeld ons alsof ze ons jaren kennen, wat een service! Variatie aan vers brood, eigen gemaakte confituren en allerlei beleg.

Samen met het gastgezin ontbijten is op en top genieten. Gerard blijf ons maar bestoken met vragen over onze fietsvakanties, hij is super benieuwd en verwonderd wat wij al allemaal gedaan hebben!…..We geraken niet uitgepraat! Nadien legt hij ons uit hoe we in Aigues-Mortes geraken zonder storend autoverkeer.

Het is 9h30 en nog wat fris wanneer we ons verblijf verlaten. We willen eerst eens  “Port Ariane” van Lattes bezoeken. De Rue Palladio loopt recht naar de haven. Vóór de jachthaven is er een prachtige en nieuw aangelegde woonzone rond een cirkelvormige reuze vijver. De gebouwen zijn heel recent en hebben een modern architectonisch uitzicht met zuiderse crépitinten. Alles is heel smaakvol en geeft blijk van een doordachte urbanistische aanpak.

We fietsen de volle cirkel rond en komen automatisch aan het fietspad op de oever van le Lez. Het is nog 10 minuten fietsen tot op de plaats waar we gisteren het Canal du Rhône verlaten hebben. Op de brug hebben we een fantastisch zicht op het kruispunt van kanalen en de verschillende “Etangs”.

We negeren een wegversperring en volgen de zandweg op de oevers richting Carnon. Links zien we Etang de Pérols en rechts Etang de Grec met een massa watervogels. Natuurlijk zijn het meest opvallendst de “Roze Flamingo’s”. Bij Carnon wordt het moeilijk .We moeten een eindje stappen door een bouwwerf om op een paadje langs de kustweg naar “La Grande Motte” te komen. Ze hebben aan de zwakke weggebruikers gedacht. Er is gelukkig een doorlopende afsluiting als afscheiding tussen fietspad en parking-weg. Zoals meestal zouden de zonnekloppers hun auto wel slordig op de fietsstrook achterlaten…..Hoeveel keer we ons daaraan ergeren is niet te tellen. De automobilisten permitteren zich echt alles en dit ten koste van fietsers en voetganger….foei, foei, foei!

Tussen de duinen zien we futuristische hoogbouwflats van “La Grande Motte” opduiken. Gelukkig hebben ze al die betonnen mastodonten in een groen park ingeplant. Wat een verschil met de afschuwelijke muur van gebouwen aan onze kust! De hypermoderne en piramidevormige vakantieonderkomens zijn alom bekend en lijken een architectonische stunt.

We rijden, het is aangenaam, tussen de gebouwen over brugjes en duinen door de stad. Mooi en ja chique, alles is goed onderhouden en de beplanting is passend zuiders gebleven. Het is een zaligheid tussen het groen en de eigenaardige bouwvormen, over schaduwrijke wandel en fietspaadjes met veel fleurige bloemperken, te peddelen.

We blijven en dat kan wonderwel, nu het nog geen hoogseizoen is, langs het strand op de boulevard fietsen tot in “Le Grau du Roi”. Het wordt warmer en de terrasjes zijn uitnodigend. We hebben tijd zat en vleien ons aan een van die mooie kaaien neer. Het  is druk, we moeten vlug zijn om een tafeltje met vier plaatsen te bemachtigen.

Zalig eens een aperitieftime in de zon, voor de eerste keer zijn we ietsjes geconfronteerd met vakantiedrukte. Hemelvaartsdag is ook in Frankrijk vrijaf. We drinken een lekker fris biertje, ’t lijkt op Hoegaarden maar ’t is wat fletser!

Na de drukte van Le Grau du Roi moeten we over een paar kanalen, door en tussen enkele scheepsherstelwerven om richting Aigues-Mortes te geraken.

We moeten langs een grote baan door het Etang du Repausset, langs “Les Salins d’Aigues-Mortes”. Wonderbaarlijk hoe ze tot eind augustus  zeezout oogsten. Spijtig dat de bezoeken aan deze natuurgebieden  enkel in de drukke zomermaanden worden georganiseerd.

Het is een broedgebied  voor duizenden trekvogels en loopt tot aan de muren van de oude stad.  De zoutproductie dateert vanuit de oudheid en is een van de belangrijkste  activiteiten van de Camargue.

Een samenspel van micro-organismen en algen geven  een roze kleur aan het water.

Aigues-Mortes, wat feitelijk dood water betekend, is gebouwd door Louis IX als uitvalsbasis voor een van de kruistochten.  Midden op het mooie pleintje staat zijn standbeeld. Rond het stadje is er een hoge dikke muur met kantelen,. Hier en daar een poortgebouw en een ronde toren van 40m hoog.  Binnen de muur zijn er smalle straatjes vol met, hoe kan het anders, souvenirwinkeltjes en eetgelegenheden. Je loopt je moe tussen al dat volk….We zoeken een zonnig eetplaatsje en bestellen enkele broodjes met een koel wijntje. Dat is genieten mensen.

Natuurlijk hadden we graag de Camargue in gefietst tot Saintes-Maries-de-la-Mer, maar dat is te ver. We maken een ruime bocht rond de versterkte stad. “Naar de overkant van het kanaal en die blijven volgen”…..weet Pol ons te vertellen. Hij kent het nog .We rijden langs het Canal du Rhône in Noordelijke richting tot er een splitsing komt. Er is enkel doorgang voor 4x4, paarden en stoere fietsers…..Op de splitsingshoek moeten we bijna 180° naar links. We zitten in de uitlopers van de Camargue .We zien witte paarden en jonge zwarte stieren.   

We blijven het kanaal volgen .Enkele keren moeten we van oever wisselen. We fietsen flink door, een groot verschil zonder onze  bagage. We rijden op een bepaald ogenblik naast een wijngaard. De wijnstokken staan in het witte grove zand. “Vin des sables” kunnen we lezen op de pancarte. Zou deze wijn dan zoutig smaken? Dat zouden we straks wel willen proeven!

In de verte zien we de luchthaven van Montpellier…..Nu we zo dicht zijn willen we wel eens gaan zien hoe we overmorgen zullen vertrekken en waar de fietsen kunnen worden ingepakt…… Gelukkig brengt de GPS ons, al is het wel heel eigenaardig en moeilijk voor fietsers, tot bij het vliegplein…..Het is niet veel zaaks, net iets zoals Oostende, maar veeeel moderner. En….. een Airport waar Ryanair komt! Een half uur later zijn we terug in ons prachtig verblijf. Iets later komt ons gastgezin ons op de aperitief uitnodigen. Ze maken ons nieuwsgierig en we besluiten deze avond de tram naar Montpellier te nemen en daar ons souper te nemen.

Na 10 minuten wandelen kunnen we de tram nemen bij Port Ariane. De tramlijn is eind april ingehuldigd en is een groot succes. Alles is splinternieuw. Gelukkig worden we geholpen door de plaatselijke bevolking, kaartjes uit de muur halen is voor ons fietsers niet zo evident…..maar ’t lukt allemaal wonderwel. De tramstellen zijn nieuw en het is een plezier, wat een vervoermiddel …..Een half uur en 15 stopplaatsen verder zijn we midden in de stad.

Wanneer je voor het eerst in zo’n grote stad komt voel je je wat onwennig. Het is wat rondwandelen van pleintje naar pleintje. Aan de kathedraal vinden we een gezellig terras op een groen plein. Hoog tijd om onze dorst te lessen. Iets verder vinden we een, naar onze mening, niet toeristisch restaurant. Toch hebben we ons duidelijk vergist…..gisterenavond hebben we voor de helft van de prijs, tweemaal beter gegeten! Het is er snikheet en het duurt en blijft duren…..

Na een slaapmutsje, op een druk terras met veel jongeren, gaan we terug naar onze afstapplaats om de tram te nemen. We worden er na een tijdje op gewezen dat we enkele honderden meters verder op een evenwijdige avenue moeten opstappen. Gelukkig zijn er overal gedienstige medemensen!

Na een drukke dag vallen we als een steen in slaap….Hopelijk maken we niet teveel storende geluiden!

Start :   Lattes -   Aigues Mortes 9h30

Aankomst:  Lattes  17h00

Afstand :    73km

Tot nu toe 712km

Weer:    zon & warm +/- 22°C

Verblijf:

B&B Figues & Palmiers

15 Rue Palladio

34970 Lattes (Montpellier)

+33 6 63 26 94 03     +33 467 67 04 50 54

Madame Christiane Toureille

toureille.christiane@gmail.com

http://www.figuesetpalmiers.com/