Ik ben Angelika, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Diabeetje.
Ik ben een vrouw en woon in Bollenstreek (Zuid-Holland) en mijn beroep is nvt.
Ik ben geboren op 25/11/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Mensen, dieren, natuur, foto, filmpjes, computeren, Paint Shop Pro, fotobewerking en nog 1001 hobby's waar ik geen tijd voor heb, zie bovenstaande tekst :-) .
Wil je meer lezen? Wandel met me mee langs een aantal belangrijke momenten in mijn leven. Kijk dan verder bij het onderwerp, Wie ben ik?
Vergeet Uw voeten niet! Last van diabetische voetklachten? Deel Uw ervaring.
Waarom dit dagboek? Omdat Diabetes zo'n sluipende ziekte is waar je eerst niets van merkt. Geen klachten, geen zorgen. Tot het vaak bij toeval ontdekt wordt. In mijn geval te laat omdat ik al minstens 8 jaar diabetes type twee moet hebben gehad. Opeens was het helemaal mis met mijn rechtervoet. De Charcotvoet (diabetische voet) ik had er nooit van gehoord maar als je wilt, lees dit verhaal. Welkom in mijn wereld.
24-11-2009
Bult onder voeten, bij vaatchirurg geweest
Zoals ik het begrepen heb zijn die bulten weefsel van het botcapsel. De voeten zijn onrustig en de bulten een beetje ontstoken. Er zit toch wat vocht in.
Dr. N. haar voorstel is een MRI maken om te zien hoever het weefsel naar binnen groeit. Omdat je een contrastvloeistof krijgt via een infuus moet er ook gekeken worden of mijn nieren het aankunnen. Tot vorig jaar was er met de nieren niks aan de hand maar die check vond ze te lang geleden dus bloed controle, Kalium, Ureum, natrium en kreatinine.
De afspraak voor de MRI is gemaakt op 10 februari (ja, je leest het goed) 2010 Met een beetje geluk kunnen we dan een afspraak maken voor de uitslag, meteen na de MRI
Dr. N. heeft het ook over een laars met luchtkussentjes gehad, ik zal eens vragen aan de huisarts of er aktie op moet komen.
Uitslag echo bulten onder voeten Belafspraak Revalidatiearts dr. P. De bulten zijn een vaatkluwen en ik mag zo snel mogelijk een afspraak maken bij vaatchirurg dr. N. Vaatkluwen heb ik nog nooit van gehoord. Daar ga ik maar op Googelen.
Vandaag is er een echo gemaakt van mijn voetzolen. Speciaal van de Bulten. Het is geen vet of vocht maar een sponsachtige structuur. Zacht-verend en goed doorbloed.
Ik duik de boeken in en overleg met andere specialist, zegt hij. Bericht komt als er een uitslag bekend is. Hoop niet dat het een operatie wordt, dat geneest meestal niet zo goed vanwege de diabetes.
Voor de 7de keer rechts en de 4de keer links wordt het gips open gemaakt zodat het voetenteam de behandeling kan bespreken. Als het gips er zo lang omheen zit wordt de huid dun en schilferig. Die schilvers laten los en kunnen ontzettende jeuk veroorzaken. Ik had nog nooit gips gehad dus... wat een verrassing, ik mocht niet eens met een breipen er in porren. Dat had zo goed kunnen helpen maar tja... het ziet er zo niet uit en bovendien doordat je been niet gewassen kan worden, of nat mag zijn begon het behoorlijk te stinken. Daar heeft de gipsmeester wel een oplossing voor, een speciaal schoonmaakmiddel voor deze klus. Je spuit een frisruikend schuim er op en kan met een droog washandje of papier de huid wat opfrissen. Nat maken met water mag niet omdat de huid niet droog is als het gips er dan weer om moet. Daardoor kan je ontstekingen krijgen.
Voor de 6de keer wordt het gips open gemaakt met een gipszaag, een z.g. oscillerende zaag - hij trilt zich als het ware door het gips heen. Hij kan niet in je huid zagen als het zaagblad door het gips komt. Een heel speciaal kriebelend gevoel. Ik weet nog de 1ste keer, heel spannend maar nu vertrouw ik de mensen met de zaag wel ;-)
Nadat de groep artsen van het voetenteam is geweest moeten mijn voeten weer ingegipst worden.
Omdat het gips al een paar keer bij de tenen gebroken is worden nu ook de tenen ingepakt. Dat is steviger. Ze zien er nu uit als Smurfenvoetjes.
Ben aan gips vervangen toe vandaag voor de 4de keer. Elke twee weken ongeveer moet ik terugkomen bij het voetenteam. Dan zagen ze het gips open. Er lopen 7 verschillende specialisten die met elkaar overleggen hoe ze de behandeling doen. Een internist, orthopedisch chirurg, vaatchirurg, een revalidatiearts, orthopedisch schoenmaker, gipsmeester, diabetes verpleegkundige, een podotherapeut (pedicure), fotograaf (foto voor in je dossier), en ook wel eens een aankomend arts gesproken.
Na diverse verzoeken van mijn kant wordt er nu eingelijk ook een X-foto gemaakt van mijn andere voet. Links dus. Meteen na de foto weer terug naar de gipskamer en ook gips voor de andere voet. Hier is ook een ontsteking gaande en deze voet moet ook rusten. Nou, daar zit je dan met twee benen in het gips. Gebeurt bijna nooooooit, en toevallig bij mij wel. Nou, dat moet dan maar en meteen gaat het nieuwe gips er weer omheen. Kan je helemaal niets meer behalve zitten of liggen. Wat een teleurstelling. Gelukkig is mijn man er altijd bij en dat steunt mij enorm.
Voor ik het besefte stond er al een verpleegster aan mijn zijde om te vertellen hoe ik moet spuiten en dat ik voortaan elke dag mezelf moet injecteren met Heparine. Waarom? Omdat mijn onderbenen niet bewegen is er ook geen pompfunctie zodat het bloed goed terugstroomt richting hart. Dat zou klontjes kunnen geven en een trombosebeen kunnen veroorzaken. Nou, spuiten dan maar, het was niet moeilijk maar ik had wel snel blauwe plekken op mijn buik en bovenbenen. Tja, alles voor het goede doel... om weer te kunnen lopen.
Mijn rechterbeen is voor de eerste keer, ingepakt met gips en er zullen er nog veel pakkingen volgen. Als ik het goed begrepen heb was dat een contact gips. De bedoeling is dat dat goed aansluit en steun geeft. Het gips zat tot onder mijn knie. Ik had nog nooit ergens gips gehad dus tot nog toe viel het allemaal wel mee.
Foto gelukt, zei de zuster die de foto maakte. Een paar uur later stond de zaalarts bij mijn bed en vroeg of ik een ongeluk had gehad - kort geleden. Dat heb ik niet, zei ik. Ze vertelde me over de foto. Ik vroeg of ik hem ook mocht zien en ze haalde de computer. Toen ik de foto zag vroeg ik of het wel echt mijn voet was die er op stond - "grapje" zei ik snel - maar ik kon bijna niet geloven dat deze botverzameling mijn voet was. Het bot van de grote teen was helemaal van zijn plek geschoven. Dus naar de plek van de tweede teen, enzovoort. het was allemaal naar rechts geschoven en naar onderen.
Ik begreep het niet. Van tevoren had ik geen last gehad. Behalve toen hij dik te worden. De zaalarts vertrok en ik wist nog niet wat het precies was. Ik vroeg een zuster hoe mijn aandoening genoemd werd. Het was een Charcotvoet. Met dat woord heeft mijn man gezocht op Google en hij wist niet wat hij zag. Hier wordt je niet blij van zei hij tijdens het volgende bezoekuur. Hij had wat voor me uitgeprint dat heb ik later gelezen. Wat een toestand, ik kon het nog niet helemaal bevatten. De volgende dag kwam de internist met enkele assistenten om uitleg aan ons te geven.
Dit komt nooit meer goed. Niet met duw en trekwerk en ook niet met een operatie. In het ergste geval wordt het een amputatie. Daar denken we nog maar niet over na.
Na mijn vakantie weer aan het werk. s'Morgens merkte ik dat mijn rechter schoen niet paste. Dus met een hakkie en een gympie invallen bij de receptie. In de auto viel het niet mee om de pedalen te bedienen maar ik was er gekomen.
Gedurende de dag werd het rechter onderbeen en voet steeds dikker en roder. Er zat al een paar weken een blaar onder mijn voet die maar niet wilde genezen. Weer open dan weer dicht. Ik had er eigenlijk geen aandacht aan besteed. Via de blaar zijn er bacterien ingekomen hoorde ik later. De huisarts gebeld, ben bij hem langs geweest en meteen doorgestuurd naar de EHBO Het kon bijvoorbeeld een trombosebeen zijn maar het was Wondroos.
Ziekenhuis opname. Krijg meteen infuus met zakjes antibiotica om de 4 uur. De volgende dag wordt een Röntgenfoto gemaakt en de botjes in mijn voorvoet zijn los van elkaar. Het kraakbeen is weg, opgelost. De voet moet absolute rust houden en ik mag er in geen geval op staan of lopen. Inpakken in zwachtels voor meer steun en druk. Elke dag controle hoe het met de ontsteking is.
Een paar dagen later kwam fysio met looprekje en krukken. Oefenen met rechterbeen ontzien, hinkelen en een rolstoel was al voor gezorgd. Het oefenen ging eigenlijk wel goed maar mijn linkervoet werd inmiddels ook dik. Nou, zelfde verhaal. Ook charcotvoet, komt nooooooit voor twee tegelijk maar ik had dat wel. Zo min mogelijk mee bewegen.
Toen ik naar huis mocht moest mijn rechter been/voet in het gips om te stabiliseren.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Brand een kaars voor alles dat je lief is.
Nieuwsbrief
Schrijf in voor de Nieuwsbrief. Blijf op de hoogte van dit blog. Bekijk informatie of interessante links die door mij gevonden of ontvangen zijn. Zet je adres in de balk.
Heb je een blog of website? Mail dan de link, ik surf graag naar je toe. Email een site Klik hier
Uitschrijven kan je zelf.
Ik ben Angelika, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Diabeetje.
Vandaag is er een echo gemaakt van mijn voetzolen. Speciaal van de Bulten. Het is geen vet of vocht maar een sponsachtige structuur. Zacht-verend en goed doorbloed.
