|
Tu eres mi luna por siempre
de nacht dekt elke onvolkomenheid dicht
elk verlangen, elke angst om de morgen
stilte heerst als donsdeken van onmacht
schuift de wolk voorbij de maan
zwart, zwarte maan,
volle zwarte maan van de nieuwe lente
de bloesems rijpen in de witte sneeuw
ver weg de schreeuw van tijd
als het vioolconcenrto van Max Bruch
ay, amor tu eres mi religion
tu eres luz, tu eres mi luna
por siempre -
Op 9 februari 2007 kwam ik na enkele omzwervingen via een asiel in Spanje, een baasje die het niet zag zitten en een opvang in Flobecq bij mijn baasjes. Ik was de eerste adoptiehond uit Spanje bij de baasjes. Ik kon het direct goed vinden met het grote witte pluizenbeest Tosca en het enerverend klein mormeltje Ike. In juli 2007 werd ik plots heel erg ziek en mijn pootjes zwollen op en mijn haar viel uit. Ik kon zelf niet meer lopen en eten. Baasjes brachten mij ver weg en een lieve mevrouw die mij na een weekje er weer bovenop bracht. De baasjes namen mij telkens mee als er een nieuwe galgo uit Spanje kwam. Ik was heel fier dat ze mij kozen om mijn nieuwe vrienden welkom te heten. Ik kon het zo goed stellen met Tosca dat ze mijn liefste vriendin werd. Af en toe werd ik nog eens ziek omdat die vervelende mijt in mijn bloed zat maar de baasjes hielpen er mij doorheen. Ik mag ook mee op wandel met baas. Tof hoor. Toen gebeurde in december 2008 iets heel raar. Tosca was al een tijdje heel erg ziek en kon niet meer eten. Op een avond heeft ze mij helemaal schoongelikt en een dikke knuffel gegeven. Toen wist ik het: Tosca vertrok en ik mocht op haar zetel zitten. Ik heb dagenlang getreurd om mijn goede vriendin. Maar het hondenleven gaat verder en de kleintjes hebben mij nodig. Ik mag van de baasjes ook helemaal alleen s nachts op het grote huis letten. Daar ben ik fier op hoor. Nu ben ik een beetje de mama van alle honden in huis. Ik vind het zalig die drie jaar bij de baasjes. Een pootje van Luna voor iedereen.
09-02-2010 om 22:56
geschreven door jef deklerck
|
