|
Er moet mij toch iets van het hart. En het doet verdomme pijn. We hebben eerder toevallig vanavond een video bekeken van onze spaanse honden van de laatste 3 jaar. In die drie en een half jaar hebben we onze Luna 4 keer een demotex aanval zien overleven en een
gezwel. Viento is een half uur schijndood geweest. Hij heeft het wonderlijk overleefd. Trueno is stilletjes uitgegaan als een kaarsje. Chaska verliest haar en dat doet het ergste vermoeden. Onze pups Marie-Carmen, Loes,waren meer dood dan levend toen ze bij ons aankwamen en het was een harde strijd om ze er door te halen. Wat zullen ze ervan overhouden? Chica, onze blinde galga, kan op haar dode oogjes een tumor ontwikkelen en dan? Belleke komt met gebroken pootjes bij ons aan als een getraumatiseerd hondje die na anderhalf jaar eindelijk een beetje zelfvertrouwen gekweekt heeft. Feetje is een echte zotte doos en we hebben het er raden naar wat ons straks te wachten staat. Dan stellen we ons vragen naar de geloofwaardigheid van een vereniging die spaanse galgos aanbiedt ter adoptie. Het lijkt allemaal goed bedoeld maar is hier niet meer in het spel? We zullen en willen het ook niet weten. Voor ons was dit het moment om definitief af te haken van hun forum waar we een buitenbeentje waren die durfden iets in vraag stellen en hevige tegenstanders waren van we hebben ze toch enkele maanden een goed leven kunnen geven. Een hond verdient een heel hondenleven een goed leven. Ja, we weten wel dat spaanse windhonden een zwaar leven vol mishandelingen achter de rug hebben maar ze slepen ook een hele boel ziektes, gezwellen
met zich mee. Het waren in Spanje gebruiksvoorwerpen. Wij houden ons hart vast hoeveel spaanse galgos we van onze tien we binnen het jaar nog zullen overhouden en we vrezen het ergste. We kunnen gewoon niet meer verder met deze vereniging en hebben hun forum verlaten na vele aanvallen op onze berichten en ons lidmaatschap opgezegd, hoe erg dat ook pijn doet. Sorry mensen bezint eer ge begint. We hebben gedacht dat we de wereld van de galgos gingen redden, maar o wee. We zijn triestig en toch een beetje boos.
31-05-2010 om 22:50
geschreven door jef deklerck
|
