|
ter
als een westenwind kwam jij
onverwacht onbeholpen
met ogen vol schrik voor de toekomst
toch nieuwsgierig
stond je rond te draaien
in het grote onbekende huis
onwennig en toch een beetje blij
dat je vrienden had
die avond dichtte de wind de stilte toe
je kreeg een nieuwe naam viento
je vleide je opde vloer
in je grote ogen blonk
hoop op wat komen zou
- ik ben thuis
Viento
Viento is nu 4 jaar bij ons. Niemand had gedacht dat onze oude jongen het zo lang zou uitzingen. Hij overleefde een schijndood van ruim twintig minuten, overleefde een hongerstaking van ruim 24 dagen, vocht voor zijn stekje tussen de mannetjes in de roedel en trekt zich nu op aan het stoere mannetjesgedrag van onze Iwan. Wie had ooit kunnen denken dat onze 7 jarige jongen uit 2007 nu in 2011 nog steeds zijn mannetje kan staan. Eigenlijk gewoon ongeloofelijk als je hem ziet. In 2007 lag hij triest en verlaten in een hok in Aalter. Op de adoptiedag wou niemand hem meenemen. Heel alleen lag hij in een hoekje verslagen op zijn houten krat. Toen mocht hij mee met Luna naar een huis . Voor ons baasjes om nooit te vergeten.
13-03-2011 om 19:23
geschreven door jef deklerck
|
