Iets over tien uur in de morgen vertrekken we met Emily naar ZhuHai, en dit met openbaar vervoer. De bus zit overvol en de chauffeur roept om om de passagiers twee plaatsen af te staan voor ons. Uiteraard begrijpen we niets van wat hij zegt, maar na de vertaling wimpelen we deze voorkeursbehandeling af en blijven we rechtstaan zoals zovele anderen. Aan de gezichten rondom ons merken we dat ze zich afvragen wat die twee vreemdelingen wel op een bus doen! Benieuwde gezichten dus maar toch ééntje die in het engels durft vragen waar we vandaan komen. Einde gesprek.
Onze bestemming in ZhuHai is als eerste het kapsalon van Wang Tan, de zus van Emily. Haarwassingen met bijhorende massages kennen we ondertussen al, maar deze maal krijgen we een behandeling met gemixte gember aangelengd met water. Deze brij wordt op de hoofdhuid aangebracht en is een remedie tegen allerlei kwalen zoals hoofdpijn en verkoudheden. Niet dat we het direct nodig hebben, maar baadt het niet toch schaadt het niet denken we maar. Na een tijdje voelen we de hoofdhuid branden en we mogen verwittigen wanneer het onhoudbaar wordt. Maar we zijn niet kleinzerig en houden het halsstarrig een tijdje vol. Maar na de massage van één arm mag het er voor mij wel af, het wordt té heet. De warmte zindert nog een tijd na maar na de volledige massage is ook de hitte verdwenen en moet ik me goed voelen zeker Nu ja, het heeft wel deugd gedaan. Erik houdt het iets langer vol maar ziet daarna wel helemaal rood. Gelukkig trekt dit ook na een tijdje weg en kunnen we rond 14 uur lunchen. Een klein restaurantje met ééntalige menu en dus laten we ons verrassen: drie éénpansgerechten met rijst, groenten en verschillende stukjes vlees.
Tijdens de wandeling merken we een gelegenheid waar we vroeger nog zijn geweest en we bestellen er elk een Ierlandse koffie, ja zo is de Irisch coffee hier vertaald. Met weinig whisky maar met veel ceremonie en slagroom krijgen we het opgediend aan de tafel, tas na tas. Goed dat we veel tijd hebben en we laten het ons smaken.
Na het afscheid bij het kapsalon nemen we de bus terug en rond 20 uur kan ik de blog aanvullen.
Vandaag is het een frisse dag geweest, amper 15 graden en af en toe een miezerige regen.
We nemen een rustig ontbijt thuis met Belgische koffie en een boterham met choco. Wat lezen buiten en tegen de middag wisselen we af met een wandeling. Toch nog even genieten van het mooie weer want vanaf morgen voorspellen ze zo maar efkens 10 graden minder! Wat in België echt niet mag gebeurt hier gewoon op de stoep: vuurke stoken. Twee vrouwen leggen hun papieren op een hoop en steken het in brand, niemand die daar van op kijkt! Ik geloof mijn eigen ogen niet, er is weer een terraske bijgekomen én er wordt koffie geschonken. We laten ons verleiden en krijgen gezelschap van de eigenaar, hij vertelt in zijn beste engels dat de koffie afkomstig is uit Macau en dat hij zelf zijn brood bakt. We bestellen dus een broodje en krijgen het in twee helften opgediend, geroosterd en rijkelijk gesmeerd met boter. Het beste dat we hier al gegeten hebben en echt lekker. Langsheen onze wandeling merken we aan de deuren van winkels en restaurants de nu al iets verdroogde mandarijnenboomjes. Blijkbaar is dit ook nog een overblijfsel van het Springfestival of het Chinees nieuwjaar, dus stel ik het me voor zoals de kerstboom met Kerstmis. De vruchten kunnen nu niet gegeten worden maar worden wel later in de zon gedroogd en op zout water gezet. Je kan ze dan kopen en het zou goed zijn voor één of andere kwaal. Op zijn Chinees dus .!
Om 17 uur komt de Sunwaycar ons ophalen en na een tijdje verlaten we de goed berijdbare baan. Langsheen kleine en armoedige dorpjes en langs stoffige wegjes komen we uiteindelijk aan het restaurant. Als we hier al deze naam kunnen gebruiken De kippen en de honden komen ons al tegemoet en we worden begeleid naar een achterliggend overdekt paalterras boven een vijver. Wie voor luxe kiest zal het hier niet vinden, maar wie komt voor lekker eten is op zijn plaats. De kippen worden in ingegraven barbecues gebakken en er is een keuze uit diverse groenten en zelfs aardappelen. We mogen aan de beste ronde tafel aanschuiven met zicht op de vijver. De gebakken kippen, twee, zijn wel op voorhand besteld en komen dan ook krokant en gesneden op tafel. En we zouden niet in ZhuHai zijn moest hier de vis ontbreken. We weten ondertussen al dat kip eten met stokjes niet gemakkelijk is, maar deze keer hebben we billen, vleugels en borsten zoals wij het kennen. Dus . ik eet met de handen! En de beentjes spuwen we op de tafel .. Voor de afrekening komt raden we naar de prijs, we zijn met 6 personen en hadden 2 kippen, 6 vissen, 3 soorten groenten en 3 grote bierflessen. Dit alles samen kost 160 RMB, wat voor ons 16 euro betekent. Wie kan beter .? Onze tafelgenoten zijn terecht verbaasd als wij zeggen dat in België deze prijs nog niet voldoende is voor één persoon.
We sluiten de avond af in de bierstraat waar alle terrassen buiten staan en grote tvs uitnodigen voor karaoke. Op elke tafel staan de pokerspelen met dobbelstenen, het geliefde spel van de Chinezen. En ja, wij kunnen het ook en spelen mee .. maar telkens je verliest moet je drinken. Gelukkig zijn de glaasjes klein en kunnen we ons weer versterken met allerlei snacks zoals frieten, rauwe groentjes of fruit. Om 21 uur sluiten we deze gezellige avond af en .. het begint stilaan te regenen. Ons plan om te voet terug te keren valt letterlijk in het beetje water en we doen beroep op een fietstaxi.
Na een goeie en voldoende nachtrust kunnen we weer een Chinese dag aan. Mijn bekend gezicht op de markt heeft zo zn voordelen, ik krijg wat mandarijntjes en 3 mangos. Mijn aandacht wordt getrokken door kakelende kippen en ik kijk even achter het hoekje. In aparte kotjes zitten ze te wachten op mogelijke kopers en is er ééntje uitgezocht wordt ze helemaal gekeurd en dan gewogen. Er is ook een ruimte voorzien waar ze geslacht en gekuist worden, verser kan dus niet! In de namiddag nodigt de zon uit om buiten te vertoeven en ik maak een wandelingetje rondom het compound. Het Chinese nieuwjaar laat hier en daar nog zijn sporen na en dat merk ik aan de rode versieringen met gouden opschriften. Ook aan de schamele deuren wordt geluk en gezondheid gewenst, zo heb ik het me toch laten vertalen!
Grimbergen komt even aan de lijn en van onze Jan verneem ik dat het deze voormiddag nog heeft gesneeuwd. Wat een verschil .! Huguette en Odette komen even dag zeggen vooraleer ze gaan zwemmen, ik heb het niet gevraagd, maar dat zal zeker wel in een overdekt zwembad zijn!
In het weekend staat er heel wat op het programma en, juist ja, samen uit eten kan zeker niet ontbreken! Zaterdag neemt Andy ons mee naar een typisch Chinees restaurant met een typisch Chinees kipgerecht .. ik ben benieuwd!
Het eerste contact gisteravond met de kinderen en kleinkinderen. Goed om ze weer te horen en te zien! Het blijft voor hen moeilijk te begrijpen dat het hier al donker is en bijna tijd om te gaan slapen als zij nog kunnen gaan fietsen. Dat ze er maar van genieten, ik hoor net dat het zonnetje in Londerzeel schijnt. Aiko laat fier zijn rapport zien, maar mama moet wel wat uitleg geven. Ik denk niet dat hij zich al heel goed bewust is wat de procenten betekenen, maar we hebben hem toch een dikke proficiat gewenst met zijn resultaten!
Bij de douanecontrole in Amsterdam hebben we voor de eerste maal voor de nieuwe scanner gestaan zoals op TV al getoond werd en die toch wel enig ophef heeft gemaakt. We herinneren ons het uiten van verzet door de paus alsook door de Moslimvrouwen. Je staat tussen twee platen met de armen omhoog en je wordt dus helemaal op de body gescand. De douane krijgt dan een beeld van je hele lichaam, weliswaar zonder details, en er verschijnt een groen licht als alles ok is. Wordt het rood dan mag je even opzij voor een verdere controle maar ik vraag me af waar ze dan nog verder zoeken? Maar we zijn gerust, het is voor beiden groen!
Deze nacht hebben we slecht geslapen, om niet te zeggen dat Erik meent dat hij geen oog heeft dicht gedaan. Is dit een jetlag ..? Om 4 uur in de morgen hebben we uiteindelijk de airco aangezet, het was té warm om te slapen. Zo eenvoudig als gezegd is dat niet, de afstandsbediening telt welgeteld 14 knopjes en buiten een en een + is al de uitleg in het Chinees. Hopend dat we niet op een timer drukken lukt het ons uiteindelijk toch om lichtjes op het toestel te toveren en de klep voor koudere lucht te openen. Het koelt wat af en ik slaap uiteindelijk toch tot om 7 u30 de wekker gaat. En dan vangt voor ons de dag aan: douchen, ontbijten, nieuws kijken op internet en om half negen neem ik met Iris de bus. Het is dringend dat ik het verjaardagskaartje voor oma post. In een postkantoortje wordt de kaart gewogen en met 3 overleggen ze welke zegels er op moeten. Uiteindelijk vinden ze een boek waar ze kunnen opzoeken wat België betreft en ik krijg de zegels en een potje met lijm en borstel en kan ze bevestigen. Of dit ooit goed komt vraag ik me wel af!
Met de skype met Maria is het klank zonder beeld, om eens iets anders te zijn. Misschien maar goed want blijkbaar was ze nog maar net uit bed!
Voor deze avond zorg ik voor boontjes met varkensvlees en pijpajuin krijg ik er gratis bij.
Bij het opentrekken van de overgordijnen zie ik Iris, de buurvrouw, al staan op onze stoep. Na een spontane omhelzing vertrekken we samen voor het ontbijt en ditmaal in een nieuw geopend restaurant van dezelfde eigenaars als datgene waar we vroeger dagelijks onze koffie dronken. We ontmoeten er al direct bekende gezichten onder het personeel en Iris heeft haar huiswerk gemaakt op voorhand. Ze overhandigt ons de vertaling bij de menu die voor ons anders niet leesbaar is, juist ja, het is enkel in het Chinees. Zo te zien heeft ze zich op onze komst voorbereid en dat geeft een goed gevoel. De vochtigheid is al iets minder, maar op zoek gaan naar een dweil en aftrekker loopt uit op een sisser, zon poetsgerief is hier niet te vinden. Ik doe het dan maar zoals zij en koop iets waar je niet met je handen moet aankomen, zoiets dat zichzelf uitwringt . misschien wel hygiënisch maar zeker niet praktisch! Ik troost mezelf . het is toch maar voor twee maanden!
Twee maanden . Kunnen jullie niet langer blijven? dat was gisteren al een vraag. Maar nee, we willen niet langer blijven, we wonen in België en waren er niet op vakantie zoals zij al durven denken!
Het is vandaag een rustige dag en ik zit buiten met een eerste leesboek. Af en toe komt het zonnetje mij gezelschap houden en dat doet ongelooflijk veel deugd na zo een lange Belgische winter en bijgevolg dus witte winterbenen en winterarmen! Maar het zou blijkbaar van korte duur kunnen zijn want naar het einde van de week toe geven ze weer koudere temperaturen. Misschien niet zo slecht voor ons, zo hebben we voldoende tijd om te wennen aan de warmere zonnestralen.
In de namiddag maken we een eerste wandeling door Sanxiang en stoten we al op hun voor ons rare gewoontes. Aan een hek langs de straatkant hangt vlees en vis te drogen. Niet direct mijn dada . Op een terrasje met amper één tafel en twee stoelen bestellen we een ijskoffie. De man van Taiwanese afkomst komt er graag bijzitten voor de traditionele fotosessie met westerlingen. Uit zijn verhalen kunnen we opmaken dat hij een echte wereldreiziger is en zodus kan hij ook engels. Interessant om zo iemand te kunnen ontmoeten en we maken al direct een afspraak om ons te laten begeleiden naar een goed massagesalon. We zien wel . . Het is zalig zitten in zo een eerste voorjaarszonnetje en we nemen niemands plaats in, Chinezen houden toch niet van de zon!
We nemen het avondeten buitenshuis en daarna hopen we op een eerste skype met het thuisfront. Onze eerste volledige dag zit er op.
Zaterdag 27 februari slapen Aiko en Lou in de Bergstraat. Onze Chinareis komt weer dichtbij en we genieten graag nog van de kleinkinderen. Zondagmiddag hebben we onze jaarlijkse reünie met de Robberechtsen en, je gelooft het niet, maar we eten Chinees in Wilrijk in de Peking Wok. We wapenen ons met de stokjes en onze Marcel en onze Jan blijven proberen tot ze de kramp voelen in hun hand, maar .. net het begint te lukken schakelen ze toch maar over op mes en vork. Ja, het zal voor ons ook weer wennen zijn, maar we hebben het toch niet verleerd. Zondagnamiddag na een laatste bezoekje in de Gildenstraat kijken we nog naar het favoriete programma Witse. Flint, Sep en Jomme zullen weer gegroeid zijn als we terugkomen, maar we blijven via skype contact houden!
Maandag vroeg in de morgen staan we op, we kunnen toch niet meer slapen. Is er de gekende stress .? De koelkast is in orde, de lammetjes staan al buiten en voldoende eten voor onze Mango staat in het tuinhuis. We kunnen gerust vertrekken! Iets na 15 uur staat onze Marcel voor de deur en goed dat een Mercedes een grote koffer heeft. Twee valiezen en twee handbagages is toch niet overdreven voor twee maanden en twee personen? We hebben nauwkeurig op het gewicht gelet, maar toch zitten we in totaal er iets meer dan 3 kg over. Ik wijt het aan de vele paaseitjes waar de Chinezen zo zot van zijn! Maar probleemloos kunnen we inchecken en vanaf nu vangt onze vierde Chinareis weer aan. De vlucht naar Amsterdam en nadien naar Hongkong verloopt zoals gepland, zonder problemen, zonder vertraging. Ditmaal hebben we gekozen voor een comfortzone en betaalden daarvoor elk 125 euro extra, enkele vlucht. We hebben inderdaad ruimere zitplaatsen en ja, het is zn geld wel waard want zo een nachtvlucht waar je dicht op mekaar zit is toch niet echt comfortabel. Om 9 uur Belgische tijd (16 uur in China) landen we bij een temperatuur van 25 graden maar met een vochtige atmosfeer. Helaas kunnen we de ferry vanuit de luchthaven niet meer halen en zijn we genoodzaakt een taxi te nemen naar Kowloon. Hier vertrekt een ferry om 17u45 en na de nodige controles zijn we net op tijd. Met een telefoontje laten we weten dat we op komst zijn. Het pilletje tegen reisziekte kan nog net en om 19 uur zetten we de eerste voet in China. Dragon, Chrystal en Candy wachten ons op en de chauffeur zorgt voor de bagage. En wat is hun eerste vraag: Hebben jullie honger? We maken weer kennis met de drukte van een Chinees restaurant, eigenlijk meer een eetzaal, en eten smakelijke seefood. Het is dinsdag en Erik geniet van Chinese karakollen! Niet uitzonderlijk, we zitten aan de kust! In de Jusco, een Japans warenhuis, vinden we onze eerste inkopen zoals het betere brood, de boter en o.a. ook spaghetti. Veel volk hier, geen probleem, de openingsuren zijn tot 22u30! Om 22 uur pakken we de valiezen uit en we kijken terug op vele bekende zaken die we de laatste keer hier achterlieten, vooral veel zomerkleding hopelijk hebben we het hier wél nodig de volgende twee maanden. Nu is het binnen ook 25 graden maar de vloer is nat van het hoge vochtgehalte. We kijken dus uit naar droog en warm weer .!
