Het leven bestaat uit drie fazen: je jeugd (opgroeien, dan studeren), je werk (werken), en de rest. Wat is de rest? Uitrusten? Zeker, dat heb je verdiend. Maar wat nog?
Sommige mensen gaan nooit, of node, met pensioen, omdat ze hun hele leven graag hebben gewerkt. Arbeiders, ambtenaren of leraren (zoals ikzelf) weten niet waar ze het hebben. Nooit meer in die trein! Nooit meer op kantoor/voor de klas! Hoezee! Velen vallen in een "zwart gat".
Ik niet. Ik ben opgebrand als leraar. Dit laatste schooljaar gaf ik per week een paar uur leuke, weldoordachte lessen, en de rest was "Neem je boek, en laten we een paar oefeningen maken." Ik ben het systeem dankbaar dat ze me er op mijn 56ste uit laten glippen. Anderen doen het vroeger, nog anderen moeten wachten. So it is.
Ik weet niet waar ik het heb. Er zijn zo veel dingen die ik wil doen, sommige heel dringend. Mijn "briefjes" naar het ziekenfonds brengen, naar de bank gaan, naar de MediaMarket in Oostakker (of is het Sint-Amandsberg?) gaan. Al die dingen waar ik zelfs niet in de vakantie toe kwam, die kan ik nu, op mijn gemak, als het mij past, rustig doen.
Mijn huis ziet er niet uit. Het wordt weliswaar wekelijks schoongemaakt, maar waarom ligt dit hier, en dat daar? En kan ik die ladenkast in de woonkamer beneden niet beter benutten? Waarom heb ik de laatste dertig jaar pasta gegeten, terwijl ik zoveel liever aardappelen eet? Zulke idiote gedachten krijg je het moment dat je beseft dat je dagen beschoren zijn - al wou je dat zelf.
Mijn vrienden en vriendinnen zeggen dat ik "nerveus" ben. Ik voel mezelf half euforisch als ik eraan denk. Een collega zegt dat het ettelijke maanden zal duren voor je eroverheen bent.
To retire or not to retire? Ik heb mijn keuze gemaakt. Natuurlijk heb ik geen kroostrijk gezin om (financieel) voor te zorgen - deze opstelletjes gaan over één individu - jou persoonlijk, in mijn plaats. Wat zou jij doen? Hoe zou jij je voelen?
Ik voel me in elk geval niet schuldig. Ik heb de maatschappij gedurende 32 jaar dienst bewezen en ik vind dat het genoeg geweest is en dat ik mijn "rust" - of is het mijn eigen leven? - verdiend heb. In de jaren dertig schreef Bertrand Russell (Zoek hem op op Wikipedia) dat de mens niet gemaakt is om te werken. Wij werken voor de rijken, en zij werken niet. Oeps! Is dit een citaat, of meen ik het?
