Diepe sporen,
 van pijn.
 Jouw haren sieren 
 als seringen.
 Koud zweet
ademt droevig.
De laatste zucht.

Nieuw leven is op komst,
maar jij gaat het onbekende tegemoet.
Duizenden
dagen en nachten,
kroonden je talenten je
tot moeder.
De rozentuin
 was een geschenk
voor  ieder die van
rozen hield.

 
Je vergat  jezelf
te verwennen.
Ik bewaar in mijn  hart
die laatste roos. 
'k probeerde
eenvoudig, klein,
 bloemenhartje te zijn.

Idealistisch moederke.
Dank  voor de stimulans.
De natuur
die ik ontdekte
in jouw tuin
vol rozen.

christine

< A href=http:// blog.seniorennet.be/christine >

10-07-2010 om 22:27 geschreven door christine