"Ik hou van je"... een zin die al miljoenen malen gebruikt is. En toch krijgt hij weer telkens een andere betekenis. Als de jaren verstrijken ga je steeds anders tegen dit leven aankijken. Je leert alles relativeren. En daarom weet ik: "Ik hou van dit leven, van deze mensen, mensen die ik ken, familie, vrienden, kennissen en mensen die ik niet ken...."
Ik zal ze missen als ik er niet meer zal zijn...
Ik hou van deze wereld die zo mooi is, zolang als mensen het niet verknoeien. Daarom noemen ze mij soms "groen", maar hebben we een andere keuze? Er is maar één mooie blauwe aarde, in dit verschrikkelijk grote universum. Waarschijnlijk betekenen we daarin totaal niets. En een god? Wie zal het zeggen... Om niet te spreken van ons mensen, minder als stofjes in de woestijn van het heelal. Hoe meer je er over nadenkt, hoe minder je het begrijpt. Maar... toch ben ik er... En toch hou ik van deze wereld en deze mensen.
Mensen die me verschrikkelijk lief zijn, en die me voor het ogenblik wat links laten liggen. Als zij dit lezen, zullen ze weten dat het over hen gaat...
Ik zal ze verschrikkelijk missen als ik er niet meer zal zijn...
Mensen die ik al lang als vrienden ken, waardeer en zeer hoogschat. Waarmee ik veel lief en leed heb gedeeld, en me soms niet altijd even lief behandeld hebben. Ik zal ze missen als ik er niet meer zal zijn...
Mensen die ik de laatste jaren heb leren kennen. Ik heb een hele fijne vriendin gevonden, en nog zeer veel andere lieve vrienden en vriendinnen. Ik waardeer zeer hun vriendschap, de deur die steeds voor me open staat. Ook mensen die ik jaren niet meer gezien had, en die ik nu terugvind, een wonderlijk en heerlijk weerzien!
Ik zal ze missen als ik er niet meer zal zijn...
Daarom de titel van dit stukje: "Ik hou van je", van dit leven, van deze wereld, van deze mensen. Het is er maar éénmaal. En ik ben er dankbaar voor. Hopelijk kan ik er nog heel lang van genieten. Ik ben nu 61, en met een beetje geluk kan ik nog een eindje mee. Ik hoop zeker de mensen die even uit mijn blikveld verdwenen zijn, nog eens terug te zien.
IK HOU VAN DE WERELD, VAN DE MENSEN, VAN JULLIE ALLEMAAL !!!!!!!!
Christine
Reacties op bericht (2)
09-12-2009
website van Christine
bedankt voor de fijne reactie.
Familie zijn we niet, denk ik, tenzij misschien heel ver. "In het zevenste knoopsgat" zeggen ze hier
Ik ben ook met de "vut", hier zeggen ze pensioen.
Vriendelike groetjes,
Christine
09-12-2009, 09:57 geschreven door christine daniels
08-12-2009
????
Beste Cristine,
Even een reactie van een achternaamgenoot. Geen familie want mijn voorvaderen komen uit Duitsland uit de buurt van Leer, dat is in het Noorden. Ik ben leraar net als jij maar twee jaar ouder en dus met de fpu (vut). Geef nog een dag in de week les in html en php aan roc friesepoort te Drachten. Ik verwijs mijn leerlingen al een paar jaar naar je site als bron van informatie.
Wel ik houd ook van de mensen en het leven en hoop dat nog lang te doen. Dank voor je site en hartelijke Groet
Daan Daniels
P.S. Mijn leerlingen geloven dat we familie zijn.
Ik ben ook met de "vut", hier zeggen ze pensioen.
Vriendelike groetjes,
Christine
