|
Dag Bloglezers, Zaterdagavond in santiago de Compostela was ik met een gerust gevoel gaan slapen, Ik dacht ik heb hier alles onder controle. Had mijn treinticket op zak en er kon niets meer mis gaan! Zondagmorgen na 20 min. stappen kwam ik in het station aan,keek ik naar de klok en zag dat het al 9u22 was en mijn trein vertrok om 9u25. Wist ik nog veel dat het uur veranderd was,en dat het thuisfront ook een beetje ongerust was geweest.
Wat dat even schrikken! maar toch nog juist op tijd voor de trein.Na een treinreis van 11 uur door het volledige noorden van spanje heb ik vanop de trein nog vele pelgrims zien stappen, percies meer maar dit zal te maken hebben met de heilige week die van start is gegaan.Aaangekomen in Hendaya had ik ruimschoots de tijd voor een ticket te kopen voor de nachttein richting Parijs.Op de trein hoorde ik mensen snurken nog harder dan ik gehoord had in al de albergue's waar ik altijd sliep tijdens mijn Camino.Normaal was de aankomst van de nachttrein voorzien om 7u11 in Parijs Austerlitz, Spronk daar om 7u toch iemand onder die trein. Na een kwartier te moeten wachten op de trein, moesten wij de trein verlaten, om over de keien van de sporen tot in een kleiner station te gaan, waar ik gratis 2 treinen kon nemen richting Paris Nord. Dit was dan toch nog een geluk! zo hoefde ik niet de metro te nemen in volle ochtend spits met mijn zware rugzak. Ondertussen was het al 8u30 geworden en vertrok er een TGV om 9u01 naar Brussel midi, dus ik vlug een ticket gekocht aan automaat. Aangekomen in Brussel om 10u23 stond mijn vrouw met kleinzoon Siebe op het perron mij op te wachten, was dat een verassing zeg, en ik had ze bijna nog niet gezien. Samen zijn we dan verder richting thuis haven gereden. Mijn vrouw vond door al de weersomstandigheden dat ik had beleeft ik een heel mooie kleurtje had in mijn gezicht.
Thuisgekomen en alvorens ik op de weegschaal ging staan was er -7 kg af. Ook nog een geweldig ontvangst van mijn hond dina gekregen. Waar ik morgen toch een grote wandeling mee ga maken, kwestie van direct nie te moeten afkicken. Na een warm bad te hebben genomen en even terug mijn eigen bedje opgezocht te hebben, begin ik me stilaan terug thuis te voelen,het is toch effe wennen hoor. Om nog eens terug te komen op mijn camino heb ik de laatste week met veel pelgrims gesproken, en wij waren allen van mening dat deze tocht de eerste en ook de laatste was.Maar zaterdagavond als ik lag na te genieten in mijn bed dicht bij de kathedraal was mijn mening al vlug veranderd, ook al weet ik heel goed hoe zwaar de tocht wel is geweest.In de kathedraal waren er ook nog emotionele ontmoetingen bij van pelgrims die ik maar enkele malen gezien had en dat doet toch iets.Een ervan zat bij mij op de trein richting Hendaya.Morgen of overmorgen zal ik zeker de tijd nemen om mijn foto's op mijn blog te plaatsen.
Vele groetjes,
Danny
|
Ik ben danny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam bompi.
