Wat is de herfst buiten! Wat een val!
Bladval valt van gedachten en neemt de afstand.
Daar, waar de lucht van goud doordrenkt is met regen,
waar ik wil ontsnappen voordat het te laat is!
En verdwaal en bevries in het midden van een gele sneeuwstorm.
Waar geen bedrog is, geen schuld en geen angst.
Waar elk blad dat zich heeft neergeslagen onnavolgbaar is,
het heeft zoveel zomer en warmte, ik weet het al!
Ik zal de herfst uitnodigen om te bezoeken, ik zal een waterkoker zetten.
Ik zal mijn geliefde een kop thee met haar delen.
De kleur van het leven is het waard om te veranderen, het is tijd.
En vind verzoening, geloof in jezelf.

In de herfst, vleugels van de wolk, en het loopvlak 
is vol van genade. Haar landschap gekleurd.
Geen droevig beeld. Wel, echt, wie heeft dit uitgevonden.
Die herfst is een betraand persoon? Ze is oneindig blij,
ze is blijkbaar gewoon benijd. Aan hoe sierlijk gekleed,
terwijl hij kijkt met amandelogen.
Haar windverlovingsring probeerde ik op een
 oranje vinger. Ze is verliefd en ontspannen, bewondert
 de zwerm vogels,versierd met heldere bladeren,
gekust door een langdurige regen. Ze houdt van 
het gebruikelijke: strooi ongeduldig goud weg.
En als je je verdrietig en koud voelt, heeft
ze er niets mee te maken. Dit is persoonlijk.

Hallo mijn vriendin!
Vriendin herfst.
Alleen jij zult mijn stille droefheid begrijpen. Draai in een kleurrijke 
ronde dans van herfstbladeren. En ik houd zorgvuldig rekening met de zeldzame dagen van mijn zomer. Ze verzamelen ze later in de rowan kralen van inspiratie. Om je herfstcadeau daaraan te geven. Die hem echt nodig heeft. Die elk moment van de dag op prijs stelt. Wie weet hoe een hart te leven en in een droom te geloven. Wie wacht op liefde. Wie is niet bang voor wat er in mijn vriendinnen zit. Je bent herfst. Herfst van mijn leven. My Autumn.

Droog de laatste traan van een nieuwe zomerregen met een licht briesje.
En geef de laatste warme dagen van de zomer.
Nog steeds vooruit is de sneeuwbrij en de grijze lucht.
Depressie door gebrek aan zon en hitte. En nu.
Nu geniet ik van je kleurenpalet.
Op het canvas, oranje, gele, paarse bladeren.
Muziek van regen en nog steeds zo'n blauwe lucht.
Het is zo goed om door de steegjes van een leeg park te lopen,
gevallen bladeren onder je voeten te ritselen en na te denken
 over het leven, over de eeuwigheid. Je herfst is tenslotte ook van mij.
Weet je, mijn vriendin.