Haat in bladeren
herscheppen, de eeuwige herfst zou komen.
Welnu, de pijn zou worden omgezet in letters,
laat de wind ze wegvoeren.

Om gemeenheid en laagheid opnieuw te maken.
In vrijgevigheid of spirituele nabijheid. Om
eeuwig verdriet opnieuw te maken
in de immense blauwe zee.

Uit de harten van eenzaam, ongelukkig
Je kunt een enorm kasteel
naar de hemel bouwen om de wolken met je 
handen aan te raken en daar dansen te regelen.

Om kogels opnieuw te maken tot boeketten
Naar de graven van de onschuldig vermoorde.
Het gebeurt helaas niet,
zodat wolken altijd vol zijn.

Zet haat om in bladeren.
Wel, de pijn zou worden omgezet in letters.
Maak eeuwig verdriet opnieuw
in de immense blauwe zee.

Gouden avondzonsondergang. Ik werd 
herinnerd aan je glimlach. Zonder jou
 kan ik geen dag leven, en met jou alsof
 in het paradijs. Ik zal je nooit vergeten. 

Je hele beeld staat bij mij onder de  
douche. Gouden ster om middernacht. 
Ik zal je herinneren aan mijn liefste.
 Ik hou van jou! Wat kan ik zeggen, 

wat kan ik nog meer bekennen? Zonder 
jou kan ik geen dag leven, en met
 jou alsof in het paradijs.

 Een nieuwe dageraad nam. Met jou achter het espenbos. 

Om middernacht ontmoetten we een uur.

Gisteravond nachtegalen nachtegalen zang soms 's nachts, 

en populier laat geurige gefluisterd in een droom tussen

henzelf. Tevergeefs liep je op het vertrouwde pad, 

je ging op een date met mij. Ik, lieflijk gehuld in

lusteloosheid, ik kon je niet bewonderen. Ik bewonderde

die nacht alleen, zwijgend en gebeden en beefde. 

Achter het nummer dat naar de nachtegaal keek, ruikte 

ik de populieren. Oh, de zoete lenteavond. Ik begreep je magische

licht. De aarde, verliefd op deze hemel, bloeide tot hem.

Van zonsopgang tot een karmozijnrood.