Het nieuwe modewoord is tegenwoordig = uitdaging. Wat er ook verkeerd moge lopen je kunt het beschouwen als een uitdaging of opportuniteit. Vroeger (toen de dieren nog niet spraken) wachtte een mens gewoon tot 1 of andere tegenslag, al was het maar een keelontsteking, achter de rug was. Tegenwoordig moet je er een uitdaging van maken. Hetzelfde geldt voor een financieel of ander verlies, zware ziekte, ontslag, enz. ... En als het geen opportuniteit is dan ben je een zwakkeling. Ik vraag me af wie er ooit met die idee opgekomen is. Mag een mens nog wel eens tegenslag hebben, zijn tijd nodig hebben om te helen en daarna opnieuw de draad op te nemen ?
Als men U in de volgende dagen vraagt om de actie "Kom op tegen kanker" te steunen, denk dan eens 7 maal na voor U het NIET doet. Er ligt hier iemand in huis haar lijf uit te kotsen na de eerste chemokuur en ik kan U garanderen, het is geen mooi zicht en het kan U ook overkomen.
U zou zich het gezegde "après moi le déluge" wel eens kunnen betreuren als U zelf kanker krijgt.
Niet iedereen, maar toch velen, lopen rond met het gevoel dat ze niet gelukkig zijn. Ze kennen geen rust. Ze worden bestookt met reclameboodschappen die hen onbewust aanzetten tot consumeren. Ze worden beïnvloed door de media die hen bewerkt tot ze uiteindelijk toch bezwijken onder de druk om het hebben van een nieuwe auto, een nieuwe gsm, een nieuwe computer, een nieuwe relatie, een nieuwe sexuele ervaring..... enz. Tot ze ergens alleen komen te staan, verloren in al hun "nieuwe" en toch opnieuw niet tevreden zijn. Het verlangen is ingevuld. En wat nu ? Eens het verlangen ingevuld is volgt de leegte tot ze uiteindelijk opnieuw gaan verlangen naar iets dat hun leegte opvult, enzoverder. Ze komen terecht in een cirkel van consumeren en consumeren en consumeren zonder einde. Zelfs godsdienst wordt tegenwoordig aangeprezen op bv. het internet als de bijna ultieme ervaring om hun gebrek aan geluk op te vullen. Of kan godsdienst dat gebrek effektief invullen ? Wat zeker is, is dat wanneer je het niet probeert (godsdienstig of spiritueel gaan leven) je het ook nooit zult weten of voelen.
Of durven ze niet omdat ze gaan beschouwd worden als "outcasts" ? Wie loopt er bv nu gekleed als monnik nog op straat ? Wie sluit er zich nu op in een klooster ? Alleen "de watjes" die niet weten wat te doen met hun leven. Zij die een roeping hebben. Roeping ? Wat is dat ?
Zijn we nu echter niet té veel in vraag aan het stellen ?
Een wijkplaats, een plaats waar je tot rust kunt komen in je leven hebben is voor velen iets dat misschien vreemd klinkt, maar toch zo eenvoudig en terzelfdertijd onbereikbaar is. Alleen moet je ze vinden.
Homosexuelen zijn erger dan de opwarming van de aarde. De holocaust heeft nooit bestaan. En Obamma is op zijn kop gevallen door abortus weer bespreekbaar te maken in de USA.
Nu ben ik zelf wel geen fanatiek voorstander van allerlei extremen maar ik vraag me wel af waar de kerk mee bezig is ? Terug naar de Middeleeuwen ?
Ik had als titel van dit bericht bijna beschreven "Onze paus" maar die "onze" heb ik maar weggelaten. Ik kon het niet over mijn hart krijgen.
Iemand (het kon ook mijn of Uw zoon zijn) vermoordt 2 kinderen en 1 volwassene in Dendermonde en 's avonds zitten er reeds 2 "specialisten" op gebied van massamoord in de Studio. Onze veelgeprezen Jef Vermassen (nooit schuw van wat aandacht) en een vrouwelijke profielschetser wiens naam me al ontglipt is. Binnen de kortste keren verandert mijn beeldscherm in een circus. Er wordt met "moeilijke" woorden gegoocheld dat het een lieve lust is (ieder vanuit zijn eigen vakgebied natuurlijk) en de kijker krijgt zijn zin : SPECTAKEL. Het woord autisme valt en iedere ouder van een autistisch kind wordt er impliciet aan herinnerd dat ook zijn of haar kind wel eens een massamoordenaar zou kunnen zijn.
Wordt het niet eens DRINGEND tijd dat de VRT een ethicus in huis haalt die, vooraleer men beslist iets in de ether te gooien, eerst even tot nadenken aanmaant ? Het moge duidelijk zijn dat ik geen massamoorden ga toejuichen, maar ook de ouders van de moordenaar zaten waarschijnlijk voor de beeldbuis. En wat moeten die mensen zich niet afgevraagd hebben ?
Moeten de kijkcijfers dan werkelijk ten koste van alles en nog wat gehaald worden ?
Als ik goed ingelicht ben dan gaat onze Vlaamse minister van o.a. leefmilieu (Hilde Crevits) iedereen die een roetfilter van 600 EUR installeert 400 EUR "teruggeven" = subsidieren. Op zich een lovenswaardig initiatief, maar welke Belg gaat er nu 200 EUR uitgeven als dat niet noodzakelijk (=verplicht) is ? Geeft hij die 200 EUR niet uit, dan wordt hij niet gestraft. Geeft hij die 200 EUR wel uit, dan wordt hij niet beloond.
Zoals reeds vermeld, een lovenswaardig initiatief, maar ....
Ondertussen rij ik al wel 30 jaar op LPG en betaal ik al 30 jaar ieder jaar +/- 200 EUR extra verkeersbelasting. Waarschijnlijk omdat ik het milieu minder vervuil.
