lancering in 2012 vanaf Baikonur L1/5, van het Russische vrachtschip Progress M-14M, naar het Internationaal Ruimtestation.
Het vrachtschip koppelt op 28 januari aan de Pirs-module met 2500 kg cargo, waaronder voedsel, 400liter water, zuurstof, 530kg brandstof en uitrusting voor het uitvoeren van wetenschappelijk onderzoek.
Progress brengt ook onderdelen mee voor de leefbaarheid in het ruimtestation voor de leden van Expeditie 30.
De loskoppeling gebeurde op 19 april, waarna in tegenstelling tot de meeste Progress-missies, Progress M-14M nog extra tijd doorbrengt in een baan om de aarde. Dit voor de uitvoering van het "Radar-Progress"-experiment met een station dat zich in de regio Irkoetsk in Zuid-Siberië bevindt.
Progress, nu gevuld met afval en afgedankte uitrusting, zal op 28 april verbranden in de atmosfeer boven de Stille Oceaan.
(foto: Progress gezien vanaf het ISS)
Enkele gegevens:
NSSDC ID: 2012-004A
Norad ID: 38073
Andere namen: Progress 46/46P (NASA)
Lanceertuig: Soyuz-U
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 2003:
- dmv een Pegasus-XL, de NASA satelliet voor klimaatonderzoek SORCE (27651-Solar Radiation and Climate Experiment), door waarneming van straling dmv spectro- en fotometers.
lancering in 2001 vanaf Baikonur LC1/5, van het Russische MIR-bevoorradingsschip Progress M1-5.
Deze Progress, ook ‘lijkwagen’ genoemd omwille van de speciale lading en laatste vlucht naar MIR, heeft oa 2600kg brandstof aan boord tbv de gekontroleerde terugval van het ruimtestation.
De automatische koppeling gebeurde op 27 januari, waarna het schip twee maanden aan de Kvant-1-module van het ruimtestation bleef.
Op 23 maart viel het geheel terug naar de aarde en verbrandde boven de Stille Oceaan.
Het besluit om Mir af te schrijven, trok zowel lof als kritiek naar Rosaviakosmos, terwijl verschillende campagnes om het station te redden mislukten.
(foto: een Progress M1 in de ruimte)
Enkele gegevens:
NSSDC ID: 2001-003A
Norad ID: 26668
Lanceertuig: Soyuz-U
felicitaties aan de jarige
William Francis "Bill" Readdy (A266)
geboren in 1952 te Quonset Point, Rhode Island
die deelnam aan de pendelmissies STS 42, 51 en 79.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 2000:
- dmv een Ariane 42L, de PanAmSat geosynchrone communicatiesatelliet Galaxy 10R (26056), met C- en Ku-transponders voor digitale en video signalen in Noord-Amerika;
in 2006:
- dmv een HII-A, de Japanse (JAXA) aardobservatiesatelliet ALOS/Daichi (28931-Advanced Land Observation Satellite), voor cartografie en opvolging van natuurlijke voorraden;
in 2014:
- dmv een Atlas, het Amerikaanse (NASA) communicatierelais TDRS 12/TDRS L (39504-Tracking and Data Relais Satellite), hoofdzakelijk voor de onderlinge gegevensuitwisseling van gebruikers en satellieten, als 2de van de derde generatie van dit type.
in 2017:
- dmv een HII-A, de Japanse (DSN) militaire communicatiesatelliet Kirameki 2/DSN 2 (41940), als eerste speciale satelliet in Japan, ontworpen voor minstens vijftien jaar dienst.
die deelnam aan de pendelmissies STS 41, 53, 65 en 88;
Kjell Norwood Lindgren (A544)
geboren in 1973 te Taipei, Taiwan
die deelnam aan de Soyuz ruimtevlucht TMA17M.
(foto’s vlnr: Cabana, Lindgren)
selektie in 2015 bij de Britse Virgin Galactic piloten, van
Mark P. “Forger” Stucky.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 2002:
- dmv een Ariane 4, de Indiase (ISRO) geosynchrone communicatiesatelliet INSAT 3C (27298);
in 2009:
- dmv een H-IIA, de Japanse (JAXA) synchrone milieusatelliet GOSat/Ibuki (33492-Greehouse Gases Observation Satellite/Adem), voor oa meting van de hoeveelheid kooldioxide en methaan in de atmosfeer,
hiermee samen:
de Japanse micro-satellieten
- Kagayaki (33495), voor ruimtepuin en aurora observatie,
- KKS-1/Kiseki (33499), als technologie demonstratie, ontworpen door een technische school in Tokio),
- PRISM/Hitomi (33493), een telescoop voor aardobservatie, ontworpen door de Universiteit van Tokio),
- SDS 1 (33497), een technologie missie “JAXA”,
- SOHLA 1 (33496), voor bliksem waarneming, verwezenlijkt door studenten en ondernemingen in Osaka,
- Sprite-Sat (33494),voor meting van diverse stralingen tijdens onweer, ontworpen in de Tohaku Universiteit, en
- STARS-1 (33498), een paar met draad verbonden satellieten ‘kukai’ en ‘kai’, waarvan de ene met een camera beelden maakt van de andere.
lancering in 2011 vanaf Tanegashima Yoshinobu 2, van het JAXA vrachtschip HTV-2 Kounotori 2, voor bevoorrading van het Internationaal Ruimtestation.
Het vrachtschip koppelt op 27 januari aan de Harmony-module met 5300 kg cargo, waarvan 4 ton in de Pressurized Logistics Carrier (PLC) en 1,3 ton in de Unpressurized Logistics Carrier (ULC).
De PLC bevat oa reserveonderdelen, voedsel, materialen voor wetenschappelijke experimenten, alsmede het Kobairo-rack (Gradient Heating Furnace) en een multifunctioneel klein payload-rack (MSPR).
Kounotori 2's Unpressurized Logistics Carrier (ULC) droeg een EP (Exposed Pallet) met twee US ORU's (Orbital Replacement Units) bevestigd: een FHRC (Flex Hose Rotary Coupler) en CTC-4 (Cargo Transportation Container-4).
HTV-2 werd 3 maal aan en afgekoppeld met behulp van de Remote Manipulator System (Canadarm 2). De laatste en definitieve loskoppeling gebeurde op 28 maart, waarna HTV-2, nu gevuld met afval en afgedankte uitrusting, op 30 maart verbrandde in de atmosfeer.
(foto’s: HTV in de ruimte en nabij het ISS)
Enkele gegevens:
NSSDC ID: 2011-003A
Norad ID: 37351
Lanceertuig: H-IIB
felicitaties aan de jarige
Thomas David "Tom" Jones (A310)
geboren in 1955 te Baltimore, Maryland
die deelnam aan de pendelmissies STS 59, 68, 80 en 98.
andere lanceringen werden niet gemeld.
in de rand:
Kounotori is Japans zijn voor ‘witte ooievaar’.
HTV is een H-II Transfer Vehicle van het Japanse ruimtevaartagentschap (JAXA), om het internationale ruimtestation te bevoorraden en ondersteuning te bieden aan het JAXA Kibo (Hoop) laboratorium of JEM. Het is onbemand en heeft een kombinatie van onder druk staande en niet onder druk gezette lading aan boord.
Tijdens het verblijf van Kounotori 2 aan het ISS vond op 11 maart de aardbeving in Japan plaats. Het controlecentrum in Tsukuba werd beschadigd en de monitoring moest tijdelijk aan de NASA worden overgedragen.
De controlekamer van JAXA hervatte de operatie op 22 maart.
die deelnam aan de pendelmissies STS 66, 82, 97 en 115.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 2000:
- dmv een Atlas-2A, de Amerikaanse geosynchrone militaire communicatiesatelliet USA 148/DSCS III(B8)F10 (26052-Defense Satellite Communications System);
in 2008:
- dmv een PSLV-C10, de Israëlische militaire waarschuwer TecSAR-1/Polaris (32476), met SAR voor beelden met 1m resolutie;
in 2015:
- dmv een Atlas, de Amerikaanse militaire communicatiesatelliet MUOS 3/MUOS SV4 (40374-Mobile User Objective System), als opvolger van de NAVY UHF Follow-On;
in 2017:
- dmv een Atlas, de Amerikaanse militaire waarschuwer SBIRS GEO-3 (41937), als derde van dit type.
die deelnam aan de pendelmissies STS 23/61B, 27, 37, 55, 74, 88 en 110.
(foto’s vlnr: Aldrin, Ross)
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 2005:
- dmv een Kosmos-3M, een Russische militaire navigatiesatelliet van het type Parus (Kosmos 2414-28521),
hiermee samen:
- de Russische micro-satelliet voor ruimtefysica Tatiana (28523), ter gelegenheid van het 250-jarig bestaan van de Lomonosov Universiteit;
in 2011:
- dmv een Zenit, de Russische weersatelliet Elektro-L1/GOMS 2 (37344-Geostationary Operational Meteorological Satellite 2), voor oa waarneming van wolken en stormhaarden;
- dmv de eerste Delta IV Heavy, de Amerikaanse geheime NRO-satelliet USA 224 (37348), zonder bekende gegevens;
in 2012:
- dmv een Delta, de Amerikaanse militaire geosynchrone communicatiesatelliet USA 233/WGS SV-4 (38070-Wideband Global Satcom 4);
in 2016:
- dmv een PSLV-XL, de Indiase geosynchrone navigatiesatelliet IRNSS-R1E (41241), als lid van zeven satellieten voor het opzetten van een onafhankelijk GPS-systeem.
lancering in 2006 vanaf Cape Canaveral LC41, van de NASA ruimtesonde New Horizons, als eerste missie van een ruimtesonde naar de dwergplaneet Pluto en Kuiperobjekten.
De lancering vindt twee dagen later dan gepland plaats wegens het slechte weer op 17 januari en een technisch defect op 18 januari.
Doel van New Horizons is de studie van het uitzicht, de samenstelling en de atmosfeer van Pluto met zijn manen en andere Kuipergordelobjecten (waar Pluto en zijn manen deel van uitmaken). Hiertoe gebeurde onderzoek in de zichtbare golflengte, in het IR- en in het UV-spectrum.
Na passage van Pluto gaat New Horizons, tijdens de inmiddels verlengde missie, op weg naar objecten in de Kuipergordel, met als twee mogelijke doelen: 2014 MU69 (d45km) en 2014 MU70 (d76km).
In augustus 2015 viel de keuze op 2014 MU69, waarna New Horizons de noodzakelijke koerscorrecties uitvoerde, voor de ontmoeting rond januari 2019.
Enkele data in de vlucht:
Op 13 juni 2006 vliegt de sonde op 101.867 km voorbij planetoïde 2002JF56.
Op 28 februari 2007 wordt de planeet Jupiter gepasseerd, waarbij de sonde gebruik kon maken van een zwaartekrachtslinger.
Na enige weken testen, begint de daadwerkelijke missie op 15 januari 2015.
Dan start de sonde met de waarnemingen van Pluto.
Door een fout in een reeks instructies schakelde New Horizons op 4 juli terug naar veiligheidsmodus.
Op 6 juli vond de vluchtleiding de fout en startte de sonde opnieuw op.
New Horizons passeerde Pluto op 14 juli 2015, op ongeveer 12.500 km.
Reeds een jaar voordat Pluto bereikt werd, stuurden de camera's beelden door van Pluto en zijn manen. De beste foto's van Pluto hebben een resolutie van 60 meter.
De sonde naderde Charon tot op 27 000 km.
Op 25 oktober 2016 ontving NASA het laatste gedeelte van de opgeslagen gegevens.
Doorgeseinde opnames van april 2015, op 103 à 111 miljoen km afstand, toonden voor het eerst in de geschiedenis details van het planeetoppervlak. De vluchtleiding vond geen gevaarlijke stofwolken, ringen of nieuwe maantjes op de foto's.
Het volgende doel voor New Horizons is het Kuipergordelobject 2014 MU69 dat op 14 maart 2018 Ultima Thule werd gedoopt.
Pas zo'n 80 dagen voor passage zal New Horizons naar verwachting betere opnames van 2014 MU69 leveren. Tijdens de vlucht naar 2014 MU69 onderzoekt het ruimtevaartuig vanaf grote afstand tien à twintig andere Kuipergordelobjecten.
De sonde zal naar verwachting zijn doel op 1 januari 2019 bereiken en op een afstand van 3500 kilometer passeren.
De eerste waarneming van Ultima Thule door de sonde vond plaats op 16 augustus 2018. Het doelwit bevond zich exact op de berekende plaats. Dat bewees dat inschattingen omtrent zijn omloopbaan grotendeels juist waren.
(afbeeldingen: vrije voorstelling van de sonde nabij Pluto en een foto van de dwergplaneet)
lancering in 2007 vanaf Baikonur L1/5, van het Russische vrachtschip Progress M-59, naar het Internationaal Ruimtestation.
Het vrachtschip koppelt op 20 januari aan de Pirs-module met 2500 kg cargo, waaronder voedsel, zuurstof, brandstof en uitrusting voor het uitvoeren van wetenschappelijk onderzoek.
Progress bracht ook onderdelen mee voor de leefbaarheid in het ruimtestation.
De loskoppeling gebeurde op 1 augustus, waarna Progress, nu gevuld met afval en afgedankte uitrusting, nog dezelfde dag verbrandde in de atmosfeer boven de Stille Oceaan.
(foto: Progress nabij het ISS)
Enkele gegevens:
NSSDC ID: 2007-002A
Norad ID: 29714
Andere namen: Progress 24 of 24P (NASA benaming)
Lanceertuig: Soyuz-U
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 2009:
- dmv een Delta, de Amerikaanse geheime NRO-satelliet USA 202/Advanced ORION 4 (33490), zonder bekende gegevens;
in 2010:
- dmv een Protn, de Russische geosynchrone militaire communicatiesatelliet Raduga-1M/Globus (36358), zonder bekende gegevens.
die deelnam aan de pendelmissies STS 8, 18/51G, 32 en 49.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 2016:
- dmv een Falcon 9, de Amerikaans/Franse satelliet voor oceaanobservatie Jason-3/OSTM (41240), voor radarmeting van het zeeniveau tot 3cm nauwkeurig, als een gezamenlijk NASA-CNES-NOAA project.
vertrek in 2003 vanaf Kennedy Space Center LC-39A, van de ruimtependel STS 107 – Columbia/F28 (Norad: 27647), voor een 16 daags verblijf in een baan om de aarde.
De inzittenden zijn:
390 Rick D.Husband, bevelhebber (2de missie), (+)
431 William C.McCool, piloot (1ste missie), (+)
374 Michael P.Anderson, ladinggezagvoerder (2de missie), (+)
432 David M.Brown, missiespecialist (1ste missie), (+)
430 Ilan Ramon, ladingspecialist – Israel (1ste missie) (+)
Opdracht:
Deze 113de pendelvlucht heeft Spacehab aan boord met 80 wetenschappelijke ESA-experimenten in het kader van het EMIR-programma, ter waarde van 78 miljoen dollar, waaronder: APCF 6, ARMS, ERISTO en FAST 2.
Ramp:
De pendel keert na een succesvolle opdracht op 1 februari terug, maar valt boven Texas uiteen en verbrandt in de atmosfeer. De oorzaak van deze ramp was de beschadiging van het hitteschild van de linkervleugel dat tijdens de lancering getroffen werd door een afgebroken stuk isolatie van de externe brandstoftank.
Tijdens de terugkeer in de dampkring drong plasma door het ontstane gat de vleugel binnen, wat leidde tot het uiteen spatten van de shuttle.
Alle inzittenden komen om het leven.
felicitaties aan de jarige
Michael Lloyd "Mike" Coats (A144)
geboren in 1946 te Sacramento, California
die deelnam aan de pendelmissies STS 12/41D, 29 en 39;
Anatoliy Yakovlevich Solovyev (A208)
geboren in 1948 te Riga, Letland
die deelnam aan de Soyuz ruimtevluchten TM5(TM4), TM9, TM15 en TM26,
alsmede aan de pendelmissie STS 71(Soyuz TM21);
Blaine Lloyd Hammond Jr (A246)
geboren in 1952 te Savannah, Georgia
die deelnam aan de pendelmissies STS 39 en 64;
Jerry Michael Linenger (A317)
geboren in 1955 te Mount Clemens, Michigan
die deelnam aan de pendelmissies STS 64 en 81(84).
overlijden in 2017 van Eugene Andrew ‘Gene’ Cernan
amerikaanse piloot/astronaut (A027)
geboren op 14 maart 1934 te Chicago, Illinois
selektie: Nasa Groep 3-1963
missies: Gemini 9, Apollo 10 en Apollo 17
verbleef 23,59 dagen in de ruimte
maakte 1 ruimte- en 3 maanwandelingen – samen 24u10’57”
mede snelheidsrecordhouder (11107 m/s) in Apollo 10
elfde man op de maan - Apollo 17
laatste man van de maan vertrokken op 14 december 1972
overleed in een ziekenhuis te Houston, Texas.
Hij ontving meerdere onderscheidingen, waaronder de Space Flight Medaille (hier afgebeeld).
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 2002:
- dmv een Titan-4B, de Amerikaanse geosynchrone militaire communicatiesatelliet USA 164/Milstar 2-5 (27168), als vijfde in de Milstar 2 vloot en laatste van de vier-leden groep (de lancering van Milstar 2-4 mislukte);
in 2010:
- dmv een CZ-3C, de Chinese geostationaire navigatiesatelliet Beidou 3/Compass G1 (36287), als lid van de Compass-vloot van 35 satellieten.
- dmv een Zenit, de geostationaire communicatiesatelliet Thuraya 3 (32404) van de Verenigde Arabische Emiraten, voor oa GSM gebruik in Azië en Australië;
in 2013:
- dmv een Rokot, drie Russische communicatiesatellieten van het type Rodnik-S (Kosmos 2482-39057, Kosmos 2483-39058 en Kosmos 2484-39059), voor militaire berichtgeving in afgelegen gebieden;
in 2016:
- dmv een CZ-3B, de Chinese geostationaire communicatiesatelliet BelinterSat-1 (41238), met C- en Ku-band transponders.
lancering in 2005 vanaf Cape Canaveral LC17B, van de NASA komeetsonde DeepImpact, voor onderzoek van komeet 9P/Tempel 1.
Deze ruimtesonde bestaat uit twee delen, nl een drager van 650 kg en een 370 kg zwaar bodemprojektiel, waarvan 90 kg aan instrumenten (Impactor).
Deze voert op 4 juli 2005 een harde landing uit op de door de zon beschenen zijde van de komeet, met een kinetische energie gelijkwaardig aan 4,8 ton TNT. Hierdoor ontstaat een krater en een pluim van brokstukken, die door de hoofdsonde onderzocht werden met camera’s en spectrometer.
Vóór de inslag werden van op afstand beelden gemaakt door de drager, terwijl deze laatste foto’s van de komeetkern doorstuurde bij de inslag.
De drager kwam tot 500 km boven de kern.
De Deep Impact-missie was een samenwerking tussen de University of Maryland (UMD), het Jet Propulsion Laboratory (JPL), het California Institute of Technology en Ball Aerospace and Technology Corp.
Buiten de hoofdopdracht vloog Deep Impact op 4 November 2010 tot op 700 km voorbij de komeet 103P/Hartley 2. Dit deel van de missie heette EPOXI.
(afbeeldingen vlnr: vrije voorstelling van de sonde nabij Tempel 1, de komeetkernen Hartley en Tempel 1)
Enkele gegevens:
NSSDC ID: 2005-001A
Norad ID: 28517
Andere namen: Discovery 7 / DS4 “Champollion”
Lanceertuig: Delta 2
Massa: 1.020 kg.
felicitaties aan de jarige
Sergei Nikolayevich Revin (A527)
geboren in 1966 te Moskou, Rusland
die deelnam aan de Soyuz ruimtevlucht TMA04M.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 2012:
- dmv een CZ-3A, de Chinese weersatelliet Feng Yun 2F (38049), voor meteobeelden om de 15 minuten.
lancering in 2015 vanaf Cape Canaveral SLC-40, van het ISS bevoorradingsschip Dragon CRS-5; samen met enkele kleinere satellieten (zie “lanceringen van allerlei aard”).
Het is de vijfde commerciele bevoorradingsopdracht naar het internationale ruimtestation, uitgevoerd door SpaceX voor NASA, en de zevende vlucht van een Dragon vrachtschip.
CRS-5 komt op 12 januari met 2300 kg cargo aan bij het ISS en wordt door de RMS-arm aan de Harmony module gekoppeld. De lading bevat oa voorraad en uitrusting voor de bemanning, reserveonderdelen en wetenschappelijke uitrusting en experimenten.
De missie eindigde op 11 februari.
(afbeeldingen: het schip nabij het ISS en het embleem ervan)
Enkele gegevens:
NSSDC ID: 2015-001A
Norad ID: 40370
Andere namen: Dragon SC7, SpaceX CRS-5, SpX-5
Lanceertuig: Falcon 9
lancering in 2015 vanaf Cape Canaveral SLC-40, van het ISS bevoorradingsschip Dragon CRS-5; samen met enkele kleinere satellieten (zie “lanceringen van allerlei aard”).
Het is de vijfde commerciele bevoorradingsopdracht naar het internationale ruimtestation, uitgevoerd door SpaceX voor NASA, en de zevende vlucht van een Dragon vrachtschip.
CRS-5 komt op 12 januari met 2300 kg cargo aan bij het ISS en wordt door de RMS-arm aan de Harmony module gekoppeld. De lading bevat oa voorraad en uitrusting voor de bemanning, reserveonderdelen en wetenschappelijke uitrusting en experimenten.
De missie eindigde op 11 februari.
(afbeeldingen: het schip nabij het ISS en het embleem ervan)
Enkele gegevens:
NSSDC ID: 2015-001A
Norad ID: 40370
Andere namen: Dragon SC7, SpaceX CRS-5, SpX-5
Lanceertuig: Falcon 9
overlijden wordt vandaag herdacht van
Pavel Ivanovich Belyayev (A017)
geboren op 26 juni 1925, te Chelishchevo
missie: Voskhod 2
stierf in 1970 door verwikkelingen na een maag- en pancreasoperatie, te Moskou.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 2001:
- dmv een Ariane 4, de Turkse geosynchrone communicatiesatelliet Turksat 2A/ Eurasiasat 1 (26666), ter vervanging van verouderde Turksat 1C;
in 2007:
- dmv een PSLV, de Argentijnse experimentele pico-satelliet PehuenSat-1 (29712), voor ervaring op te doen met bouwen en volgen van satellieten, in samenwerking met wetenschappelijke instellingen;
hiermee samen:
- de Indonesische micro-satelliet LAPAN-Tubsat (29709), uitgerust met twee camera’s, voornamelijk bedoeld als technologie demonstratie, en
- de Indiase aardobservatiesatelliet CartoSat 2AT (29710), tbv cartografie en ruimteplanning, voorziet in beelden met resulutie van 1 meter;
in 2015:
samen met Dragon CRS-5
- twee Planet Labs cubesats Flock/Dove, voor aardobservatie,
- de Brasiliaanse wetenschappelijke satelliet AESP-14 (40389).
in de rand:
- Turksat 2A kreeg een dubbele benaming omdat deze satelliet eigendom is van zowel Turk Telecom als Alcatel.
- Voor de eerste maal slaagt SpaceX er in om de eerste trap van de Falcon raket te laten landen op een daarvoor uitgerust schip. Door de te harde landing was de rakettrap, alsmede een deel van het bergingsplatform, echter zwaar beschadigd.
Volgens Musk was een gebrek aan de hydrolische uitrusting de oorzaak van de gedeeltelijke mislukking.
lancering in 2001 vanaf Jiuquan LA-4/SLS-1, van het Chinese onbemande ruimteschip Shenzhou 2, als tweede test tbv de latere bemande missies, voor een zevendaags verblijf in een baan om de aarde.
Het geheel bestaat uit een Vostok-type orbiter & dienstmodule.
Om de overlevingsapparatuur uit te proberen bevinden zich in de capsule een hond, een aap en een konijn. Naast deze dieren zijn ook meerdere wetenschappelijke ladingen aan boord, zoals detektoren voor de waarneming van kosmische stralen en gamma-uitbarstingen.
Voor de communicatietest worden op band opgenomen berichten uitgezonden.
Over een al dan niet geslaagde zachte landing van de capsule op 16 januari in Binnen Mongolië, bestaan echter twijfels. De rest van het ruimtetuig bleef nog 220 dagen in orbit.
(afbeelding: vrije voorstelling van het schip in de ruimte)
Enkele gegevens:
NSSDC ID: 2001-001A
NORAD ID: 26664
Lanceertuig: Chang Zheng (Lange Mars) 2F
Massa: 7400 kg.
lancering in 2014 vanaf Mid-Atlantic Regional Spaceport LP-0A, van het ISS bevoorradingsschip Cygnus PCM-1; samen met een dertigtal kleinere satellieten (zie “lanceringen van allerlei aard”).
Dit ruimtetuig werd de C. Gordon Fullerton genoemd als eerbetoon aan de NASA-astronaut die op 21 augustus 2013 stierf.
Op 12 januari komt deze eerste van acht voorziene vluchten van Orbital Sciences (onder het Commercial Resupply Services-programma van NASA), aan bij het Internationaal Ruimtestation met ongeveer 1260 kg nuttige lading, inclusief wetenschappelijke experimenten, apparatuur en reserveuitrusting.
Onder de experimenten zijn er 12 als onderdeel van het Student Spaceflight Experiments-programma, waarbij 7200 Noord-Amerikaanse studenten betrokken zijn, met oa de studie van het gedrag van mieren in de ruimte.
Canadarm 2 ontkoppelde de Cygnus van de Harmony-module op 18 februari, waarna het ruimtevaartuig op 19 februari in de atmosfeer verbrandde, volgestopt met ongeveer 1500 kilogram afval.
(afbeeldingen: foto van een dergelijk schip nabij het ISS)
Enkele gegevens:
NSSDC ID: 2014-003A
Norad ID: 39502
Andere namen: SS C.Gordon Fullerton / Orbital-1 / Orb-1 / CRS
Lanceertuig: Antares 120.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 2001:
- dmv een Zenit-SL, de internationale communicatiesatelliet XM-Roll, waarvan de lancering mislukte;
in 2012:
- dmv een LM-4B, de Chinese aardobservatiesatelliet Zi Yuan 3 (38046), als eerste van een reeks voor hoge resolutie beelden ten behoeve van oa ecologie, rampen-observatie en stedebouw;
hiermee samen:
- de Luxemburgse satelliet voor plaatsbepaling van schepen VesselSat 2 (38047), die zal deel uitmaken van ORBCOMM’s volgende generatie (OG2) vloot;
in 2014:
samen met Cygnus PCM-1, met gebruik van een CubeSat bus, de volgende 1 à 2 kg lichte mini-satellieten:
- 28 Planet Labs Flock/Dove, voor aardobservatie,
- ArduSat 2 (VS), LituanicaSAT 1 en LitSat 1 (LT), SkyCube (VS) en UAPSat 1 (PE) voor opleiding en technologie;
in 2017:
- dmv een Kuaizhou-1A, de Chinese communicatiesatelliet Caton-1/Kaidun (41913), voor VHF Data Exchange via Inmarsat;
hiermee samen:
- de Chinese aardobservatie satelliet LSC Weixing 3 Linye 1 / Jilin-1S3 (41914), en
- de Chinese technologie satelliet Xingyun Shiyan-1 (41915).
in de rand:
De Cygnus is een commercieel ruimtevaartuig ontwikkeld door het Amerikaanse ruimtevaartbedrijf Orbital Sciences Corporation (daarna Orbital ATK en nu Northrop Grumman Innovation Systems). De Cygnus, voluit Cygnus Advanced Maneuvering Spacecraft, dient als onbemand bevoorradingsschip van het internationale ruimtestation ISS, onder NASA's Commercial Resupply Services (CRS)-contract, dat de Space Shuttle vervangt.
