Na mijn bezoek bij de radioloog, waaruit bleek dat alles in orde was, bestelde ik mijn ontstekingsremmers.  Ik kreeg ze 2 dagen later toegestuurd en vreemd genoeg was mijn pijn opeens verdwenen.  Is het door het feit dat ik wist wat ik had alsook het feit dat het 'Syndroom van Tietze' onschuldig is, maar wel heel pijnlijk,  blijkbaar was ik genezen.   Wat een opluchting.  Het is een ziekte die komt en gaat. 

Daar de pijn was, voelde ik mij ook genezen en was de kous ook af.  Ongelofelijk hoe snel een mens pijn kan vergeten en gelukkig maar.

De lente verloopt zonder problemen maar in de zomer komen de klachten opnieuw. Ditmaal echter veel echter, nu had ik pijn overal op de ribben en was de borststreek niet zo pijnlijk.  Lachen, diep ademen, buigen, niezen, draaien naar links en rechts, alles deed pijn.  Ik had het gevoel dat al mijn ribben gekneusd waren.  Het rare was dat het de ene dag de rechterkant was, drie dagen later de linkerkant en nog later de aanhechting van de ribben aan de ruggegraat.   Mijn vriend kon me niet eens lekker vastpakken, en kinderen konden hun moeder niet knuffelen. 

Ik nam de ontstekingsremmers die ik in januari had besteld, maar het hielp niet, de klassieke ontstekingsremmers genomen, maar deze hielpen ook niet.   Dit keer ging het niet vanzelf weg, ik vroeg me af of ik met zo'n pijn moest leren leven.