|
Awel mannekes, terwijl het buiten grijs, koud en nat is, zal flipper de flip u een fantasie verhaaltje vertellen. Wel een ongewoon verhaaltje, maar tocht de moeite om het te lezen hoor.
Nee nee, het was gene gewone fietstocht, maar wel nen fietstocht door het heelal. Want ik heb me ooit ne keer laten wijsmaken, dat daar ook schone fiets en wandelpaden zijn. En zoals bij elke meerdaagse fietstocht, hoort daar ook een voorbereideing bij.
Normaal gezien neem ik af toe nen rugzak mee, maar nu was ik wel verplicht van een paar valiezen vol te proppen en mee te nemen hé. De vraag was natuurlijk, wie al die volgepropte valiezen gaan dragen hé.
Awel mannekes, ik heb ne keer gebeld naar de Zoo van Antwerpen, om te vragen of ze mij geen paar ooievaarts kunnen opsturen voor een paar dagen. Dat is geen probleem zeiden ze, want ze waren wreed kontent dat die beesten voor een paar dagen op coungé mochten.
Ik heb mee een rapke nog twee valiezen volgepropt met eten voor die beesten, zodat ze bij hun terugkeer een paar kilo's zwaarder wogen. Mijn koersveloke nog wat opgeklonken met boenwas en een paar extra's kilo lucht in mijn dunne bandekes gepompt, om zeker te zijn dat ik met mijn korte beentjes een trapke minder ging moeten duwen.
Ondertussen waren die vier ooievaarts met op hunne rug een portebagage gebonden ook al geland aan mijn voordeur.
- Riiiiiiing.....riiiiiiiing......triiiiiing.....triiiiiing.
- Ja ja,ik kom al.
Ik deed de deur open en daar staan vier uit de kluiten gewassen ooievaart klaar met op hunne platgestreken rug elk een portebagage, precies of ze vlogen naar 't zuiden op kamp.
- Is dat hier dat flipper de flip woont, en al die valiezen moeten komen opladen?.
- Ja, maar ik heb maar dertien valiezen hoor.
- Awel flipper de flip, ge moogt ze al op onze portebagage leggen, dan vliegen we weer weg naar de plaats waar ge moet zijn.
- Jamaar, ge weet nog niet waar ik naartoe fiets en waar ik ga overnachten.
- Maakt u maar geen zorgen, we hebben onze ruimtekaart bij en we weten ook waar we precies moeten zijn.
Awel merci zeg, die beesten zijn slimmer dan ik dacht en hadden ze nu nog een spraakvermogen ook, dan zou de dierenwereld er beslist heel anders uit zien. Ik heb al die valiezen opgeladen en weg waren ze, en ik kon aan mijne ongewone fietstocht beginnen.
Potverdikke, ik was nog maar juist vertrokken en er was al een file achter ons. Ik keek even om, om te zien wat er eigenlijk gebeurd was.
Amai zeg, zo'n ne rook dat ik zag en de oorzaak was, dat mijne achterband aan 't slepen was en de maccadam aan 't verbranden was, door de wrijving zeker. Op één, twee, drie waren de pompiers daar en begonnen te blussen met schuimwater, terwijl de metselaar van de gemeente flink bezig was met al die puttekes op te vullen met kouwgomcement.
Na een klein uurke fietsen begon het bergop te lopen en kwam ik in de wolken terecht, waardoor de plastieken glazen van mijne zonnebril werden aangetast door de naamloze waterdamp van dat laaghangend wolkendek.
Ja mannekes, ik moet u wel zeggen: Als ge met uwe fiets in een laaghangende wolkendek terechtkomt, dat ge plots voor een mistig wolkenmuur staat. Plots kwam er nen auto voorbijgesnelt en ineens was dat mistig wolkendek opgeklaart, zodat ik verder kon rijden.
En hoe hoger ik reed, hoe mooier en leuker het werd.
Ik was daar wreed aan t afzien en zweten gelijk een beek die aan 't overlopen was, terwijl er juist boven mijne kale kletskop een vliegtuig vloog. Waarschijnlijk had diene piloot hem vergist van route en met het zien van mijne kale kletskop had diene waarschijnlijk gedacht dat de landingsbaan in 't zicht was hé.
Op een gegeven ogenblik kom ik daar toch wel aan een luchtspoorweg die in de lucht aan onzichtbare luchtkabels waren vastgemaakt zeker. Daar kwam nen luchttrein in volle vaart afgevlogen en dan nog in zijnen achteruit.
Ondertussen had ik op mijne gsm een gsm-berichtje gekregen van één van die ooievaarts, om mij te zeggen dat mijn valiezen in mijn hotel waren aangekomen. Opeens zie ik daar een verkeersbord staan die in één van die stilhangende wolken was vastgeplant, met daarop geschreven in grote koeieletters: Hotel: De luchtkoker, hoog maar droog.
Potverdikke zeg, ik kom daar toch wel in twee aaneengeplakte luchtwolken terecht, die waarschijnlijk tijdens hun vlucht in de dikke mist op mekaar gebotst zijn en blijven plakken zijn zeker. Die ooievaarts lagen daar al goed te ronken en te snurken op zo nen luchtwolk, want die vliegende beesten waren totaal uitgeput, waarschijnlijk van de lange vliegende reis zeker.
Maar één van die vliegende ooievaart had zijne dunne steltpoot verstuikt, want hij was toch wel over één van mijn kartonnen valiezen gestruikeld zeker. Maar het merkwaartigste was toch wel in de luchtkeuken, daar hadden ze nen hele hoop van die luchtwolken liggen, om er het luchteten van te maken. En hoe meer ik van die luchtwolken at, hoe mager ik werd.
De dag nadien wou ik nog ik nog wat verder rijden naar mijn volgende bestemming, maar was noodgedwongen om terug te keren. Midden in de nacht waren daar tocht wel een paar luchtwolken tegen mekaar gebotst zeker, en kort daarop was er al een luchtaardbeving geweest in de lucht.
Alles was daar afgezet door de luchtpolitie, en luchtwolken waren aan 't branden. 't Was precies het vagevuur die in brand stond, en de luchttreinen die waren tegen de luchtvliegtuigen gereden. Ondertussen zijn die vliegende ooievaarts van 't verschieten ook wakker geschoten, en kwamen kijken naar het luchtspectakel die zich in de lucht had voorgedaan.
Ja mannekes, zo een luchtspectakel in de lucht is niet elke dag te zien, en trekt dan ook heel wat kijklustigen aan. Met tegenzin was flipper de flip verplicht om rechtsom te keren en huiswaarts te rijden en in volle vaart daalde wij af, zodat af en toe mijn korte beetjes konden uitrusten. Maar ik had het geluk dat de luchtpolitie in de lucht 't verkeer aan 't regelen was, zodat ik minder file had onderweg.
Potverdikke zeg, ik was nog geen vijfhonderd meter aan 't dalen, als daar plots nen ondergrondse blinde luchtmol uit één van die luchtwolken kwam gekropen en mij een aalmoeske vroeg.
Maar ja, ne euro wordt daar in de lucht niet aanvaard hé, daar wordt nog altijd betaald met luchtroepis of met luchtbellen. Opeens werd ik van 't verschieten uit mijne diepe slaap gewekt door het geroep van de voorbij vliegende meeuwen, en ik moet u zeggen dat het mij enige tijd heeft gekost om te weten waar ik was.
't Is toch raar hé, dat ne mens tijdens zijne diepe rustige slaap zo kan wegzakken en in nen mooie droom kan belanden. Al is het maar ne droom, toch ben ik blij dat ik nog altijd met mijn beide voeten op de grond sta en rustig kan en mag rondlopen.
Met dit verhaaltje wil ik u allen de goeie raad meegeven, blijf met beide voeten op de grond en begint vooral niet te zweven. Want eens men begint te zweven, dan blijft ge zweven. En wat gebeurt er dan?.
Ik wens ieder van u veel leesplezier met dit humoristisch droomverhaal van flipper de flip.
Groetjes van flipper de flip.
|
