Ook het pluimvee hebben het soms zwaar te verduren hoor.

Daarom dit kort verhaaltje, maar dan wel met wat humor erbij.

Neem nu onze kippen, die af en toe met mekaar op de vuist gingen, omdat het ene kieken twee eieren meer had gelegd dan het ander kieken.

En om dat te weten te komen, liet mijn vader de dierenarts komen, om het uit te pluizen.

Twintig kiekens waren Belgisch kieken en tien kiekens waren uit Frankrijk afkomstig.

Ik had dat al willen horen, want ze spraken twee verschillende talen.

Dat Belgisch kieken liep daar rond met ne gebroken poot en hij had ook nog twee builen op zijn kop.

Dat Frans kieken liep daar ne ganse dag te bleiten gelijk een klein kind, zodat hun honderhok direct onder water stond.

Onze oude haan is er tussen gekomen, om de boel te kalmeren, maar ook hij kreeg een rammeling van dat Frans kieken.

Ze zijn allemaal voor de rechter moeten verschijnen, en de ruziemakers kregen elk een werkstraf van 18 maanden met uitstel en een ze mochten van de rechter het land niet verlaten.

Onze haan kwam er met de schrik vanaf, en is nooit meer tussen een gevecht geweest.

De schapen waren in de weide aan het spelen, maar één schaap is van vermoeidheid flauw gevallen en is veertien dagen opgenomen in het dierenkliniek.

Onze pony was zijn wilde haren verloren, door in een hagelstorm te lopen.

Hij heeft daar potverdikke twee dagen lopen bibberen van de kou, en van het bibberen verloor hij zijn vals gebit.

De lijster die in de pereboom zat, was er per ongeluk uit gevallen, wat ze was juist bezig met ne boek aan het lezen “Dieren in de woestijn” heette diene boek.

Onze varkens liepen daar al slapend bij, want de veearts had tegen mijne pa gezegd dat die varkens veel te weinig sliepen.

Wij hadden ook nog ne reiger met lange poten, maar die reisde zodanig veel, dat hij het huis werdt uitgezet en niet meer binnen mocht.

Onze zwart, groene papegaai leesde iedere dag de krant voor en ’s avonds vertelde hij ons wat er in het nieuws gezegd is geweest.

Dat was nen echte babbelaar, zodat hij af en toe ne letter oversloeg.

Hij is na vijftien gestorven aan leukemie en uitputtingsverschijnselen.

Onze twee witte zwanen waren op straat aan het voetballen en plots ontplofte hij.

Ze waren toch wel hun beide ogen kwijt zeker en nu worden ze alle dagen begeleid door nen labrador, die hun de weg wijst.

De zwaluwen die aan ons huis op ne hangende draad zitten, die doen niet anders dan lachen.

Ze moeten lachen van al die mails, die onder hun dunne pootjes voorbij vliegen, gelijk nen sneltrein.

Awel mannekes, tijdens het lachen was er ene op zijn kopke gevallen.

Mijne pa had het nog gezegd hoor, dat ze nen helm moesten opzetten.

Een hersenschudding en twee gebroken ribben was de uitslag, en veertien dagen nadien liep hij al mankend rond op krukken.

Groetjes van flipper de flip.