In onze tuin woonde een muis, die heel goed bevriend was met onze hond.

Ik de zomer gingen ze samen gaan picknicken, om ’s avonds laat terug huiswaarts te gaan.

Op een zekere dag kregen ze ruzie en geen van de twee wist waarom ze ruzie hadden.

Ze hebben dan zeker een volle maand niet meer tegen mekaar gesproken, tot wanneer onze hond de handdoek in de ring gooide en zei:

- Verdorie, nu is het genoeg geweest.

Die muis schrok daar zodanig van, dat al haar tandjes uit vielen.

Ze is dan direct naar de tandarts geweest, die haar ne ganse mond vol valse tanden voor schreef.

Nu is de muis verplicht om twee uur vroeger op te staan, om haar vals gebit schoon wit te poetsen.

Nog een geluk dat ik de handleiding daarvan heb, anders moest ze nog een cursus volgen ook.

Onze hond ging met een boos gezicht naar haar ondergrondse parking, waar de muis een onderkomen had en geen huurgeld moest betalen, om terug de vrede te herstellen, die ze vroeger hadden.

Bij twee koppen koffie en stuk taart hebben ze eindelijk terug de vrede hersteld en zijn dan samen in de zetel en bij een brandende kaars in slaap gevallen.

Potverdikke zeg, die muis heeft de ganse nacht geen oog dichtgedaan, want onze hond lag daar de ganse nacht te snurken, dat onze koekoek vergeten was van te koekoeken.

De dag nadien is ze van colere naar de dierenrechtbank gestapt, maar wegens de Corona werd alles uitgesteld.

Er zat niets anders op, dan terug vriendschap te sluiten.

De vriendschap werd met tegenzin gesloten, maar ze bleven toch goede vrienden hoor.

Ze leefden nog lang en gelukkig, tot ze weer ruzie kregen.

Twee dagen heeft de vriendschap geduurd, dan zijn ze als twee vijanden uiteen gegaan.

Waarom ze uiteen zijn gegaan, ben ik nooit te weten gekomen.

Ik denk dat het door ruzie kwam, want de laatste tijd waren er heel wat woordenwisseling tussen die twee.

Af en toe spreken ze nog eens af, om op een geheime plaats samen te komen en laat de muis zicht van haar goeie kant zien, om te zeggen, dat ze veel veranderd is.

Waarover het ging, ben ik ook nooit te weten gekomen.

In feite waren dat mijn zakens niet hé, want ’t was privé.

De muis, dat is toch een bijzonder dier hé.

Je vindt ze bijna overal,

in elk gat of achter elk kier.

Het is een diertje dat lekker kan knagen,

en het blijft graag voedsel vragen.

Het liefst eet het kaas en knapperige dingen,

maar het is ook tevreden met ander eten.

Toch is er iets en dat moet u zeker weten,

want de muis van nu is niet meer zo snel.

Gevangen aan een draad en gekooid in een plastic lijfje,

en het is verbonden aan een modern apparaat.

Geen tochten meer naar die mooie kazen,

en geen geknabbel meer aan de cake en koek.

Nee, het leven van een moderne muis,

is helaas geworden tot scroll en een dubbelklik....

Dus, was het een computermuis.

Groetjes van flipper de flip.