"...Ik dacht al heel snel: ik heb de klap geïncasseerd, dus nu weer te paard! Maar nu pas ben ik tot het volle besef gekomen wat er is gebeurd: ik ben door de ziekte volstrekt vereenzaamd. Ik zit hier maar in m'n eentje de hele dag dingen te beleven die ik met niemand meer kan delen. Het klinkt misschien gek, maar het is een bevrijding voor me. Er is een last van me afgevallen.Ik heb het toegegeven, eindelijk heb ik het mezelf toegegeven: dit hoort bij het leven. Laat ik erkennen dat ik godverlaten eenzaam ben, dat ik zeeën tranen heb vergoten, dat ik ik weet niet hoe vaak in mijn kussen heb gebeten. Maar als je die tranen eenmaal hebt vergoten, als je het eenmaal hebt toegegeven, dan ben je er ook niet meer bang voor. Daarom kan ik nu ook in mijn eentje in het bos gaan wonen...."
Renate Dorrestein
"Gelders dagblad 1994, 1 oktober"
12-04-2005
Mijn eerste tekst is allemaal weg!
Ik had een heel lange tekst geschreven, en alles is weg! Als troost zet ik een kleine foto, het is al laat en ik heb niet echt de moed om te herbeginnen!
Reacties op bericht (3)
28-04-2005
Hallo
Hallo Cybercat, waar blijf je met je mooie plaatjes?
Groetjes, Andréa
28-04-2005 om 23:09
geschreven door andrea
Hallo
Hallo Cybercat, waar blijf je met je mooie plaatjes?
Groetjes, Andréa
28-04-2005 om 23:08
geschreven door andrea
17-04-2005
Hou de moed er in
Beste cijbercat hou de moed er in, het leven is vallen en opstaan.