Onze film over het leven van Jan Berchmans De Knaepe van Vlaanderen
Weinige steden in België hebben de eer en de fierheid, die wij als Diestenaars hebben, een Heilige in ons midden gehad te hebben. Hij werd geboren in 1599, in de huidige St.Jan Berchmansstraat, waar nu nog zijn geboortehuis kan bezocht worden. Inderdaad, ik heb het hier over onze Heilige Jan Berchmans. Het was feest in Diest in 1988, want onze stadsgenoot was 100 jaar ervoor heilig verklaard.
*** Onze filmclub "Damci" wilde ook haar steentje bijdragen, en op één van de vergaderingen werd besloten over het leven van Jan Berchmans een film te maken.
Voorbereiding
In het begin leek dat eenvoudig, niet veel bijzonders, we hadden al verschillende films gemaakt en wisten wel waaraan we begonnen, doch bij iedere volgende vergadering, werd het grootser, maar ook duurder, zodat we genoodzaakt waren om een middel te vinden om aan geld te geraken. Paul, onze voorzitter, stelde voor hiervoor te zorgen, en Frans zou de videospots maken. Paul was gewend te verkopen, terwijl Frans vertrouwd was met de camera. Het moest lukken, want we hadden geld nodig.
***
In de volgende dagen begon Paul rond te rijden, en videospots te verkopen, terwijl Frans reeds begon aan de eerste opnamen. Het was een hele opdracht, filmen, monteren, geluid, want het moest er proper uitzien. Maar toch was dat de enige manier, om alles betaald te krijgen.
*** Op de volgende vergaderingen werden de taken meer verdeeld, zodat iedereen wist waaraan hij moest werken. Zo kreeg hij of zij ook de gelegenheid om afspraken te maken, want er was heel wat nodig om ons project tot een goed einde te brengen.
Ricardo, één van onze leden stelde voor, het scenario te schrijven. Achter een cameraman moesten we niet zoeken, want Frans was reeds enkele jaren naar de filmschool geweest, en zou die taak perfect kunnen afmaken. Georges zou het geluid doen, terwijl René en Piérre voor het materiaal zou zorgen. Er moest nog iemand zijn voor de rekwisieten, en dat deed Staf. Romain stelde voor, een traveler baan te maken, zodat we rijdende opnamen konden maken, dat was een pracht idee, zo werden de beelden veel mooier. Paul II zou een bed in mekaar timmeren, waar de zieke moeder van Jan Berchmans haar volledige rol zou kunnen in liggen. Frans II en Piérre zou alle kabelverbindingen met het licht doen. We mochten een professionele camera lenen van Alfons terwijl zijn vriend Paul III assistent cameraman werd. We hadden natuurlijk een schminkster nodig, en die moesten we buitenshuis zoeken, ze was rap gevonden, en die was ook onmiddellijk bereid deze taak op zich te nemen. In onze club was er ook nog Jef, en die was haarkapper van beroep, beter kon het niet, die hadden we juist ook nodig, want in één van de opnamen moest er een pater zonder haar spelen, hiervoor had Jef heel wat werk, om deze man kletskop te maken. Op één van de vergaderingen merkte iemand op, dat op bepaalde plaatsen er geen stroom was voor de belichting. Het was rap opgelost, Maurice kwam uit een aannemers-familie, en zou voor een stroomgroep zorgen.
We waren genoodzaakt voor deze opdracht ook nog andere mensen bij te halen, de klederdracht, daar hadden we nog niet aan gedacht. Twee van deze mensen zijn we echt heel dankbaar, het zijn Marieke en Emma, die voor de ganse klederdracht gezorgd hebben, zowel voor de kinderen als de volwassenen. Ook hier moesten we rekening houden met de klederdracht van toen. Paul, onze voorzitter, hield vanaf het begin de touwtjes stevig in handen, en daardoor liepen de voorbereidingen toch wel op wieltjes.
Het belangrijkste moest nog komen, de spelers voor de film, alsook de figuranten. Hiervoor zetten we ons allemaal in, om in de familie of vriendenkring, mensen te vinden, die hiervoor geschikt waren, en die het ook konden en wilden doen. ook de plaatselijke kranten werden aangeschreven om op die manier mensen te vinden, want we moesten er een hele hoop hebben. Ook via de plaatselijke radio werden er oproepen gedaan om mensen te ronselen voor deze rollen.
*** De kandidaten werden uitgekozen en de rollen verdeeld. En wonder boven wonder, we vonden ze allemaal. Een computer was toen nog min of meer onbekend, zodat het niet gemakkelijk was, alles uit mekaar te houden. Er was een zeer goede samenwerking, en iedereen deed zijn werk wat afgesproken was, toch waren de voorbereidingen en afspraken enorm.
Toen de spelers, passende in hun rol gekozen waren, werden de teksten, die ondertussen uitgeschreven waren, verdeeld onder de spelers, zodat iedereen zijn rol zou kunnen instuderen.
***
Bij de voorbereiding van de opnamen, kwam heel wat kijken , zo moesten soms verschillende opnamen gemaakt worden op één plaats, terwijl ze later bij de montage in de film op een andere plaats zouden terecht komen. Door de aard van het verhaal werden de locaties soms ver van elkaar gemaakt, en mochten we niets vergeten wanneer we vertrtokken. Ik wil hier even opsommen waar we de verschillende locaties gevonden hebben: Eén van de mensen van de club, heeft niets ontzien, en heeft kilometers gereden om de verschillende locaties te vinden. Zo heeft hij uiteindelijk een oeroud kerkhof gevonden in het dorp Kuttekoven bij St.Truiden. Hier stonden nog grafzerken die we konden gebruiken om onze film te beginnen.
- op het Begijnhof van Diest binnenopnamen bij Jan Berghmans thuis
- op het Begijnhof van Leuven
- te Dassenaarde in Schaffen, Jan Berghmans op weg naar Mechelen
- het oud ziekenhuis te Diest De kamer van Jan Berghmans te Rome - op een boerderij in Rummen - de Alleheilige kapel te Diest - de Abdij van Averbode - de stadswallen van Diest - de Allerheiligenkapel te Diest. - in een bos te Wolfsdonk
Ook voor de rekwisieten was heel wat voorbereiding aan vooraf gegaan. Er waren immers vele vragen hieromtrent. Hoe was de klederdracht in die jaren, hoe zag het tafelgerei eruit, hoe was het brood op tafel, het waren verschillende vragen, die historisch gezien moesten opgelost worden. Omdat ook in die jaren de bevolking af te rekenen had met de pest, konden we niet anders dan hieromtrent een tafereel inlassen. Maar hoe... en de ratel uit die tijd, allemaal vragen ? En de spreektaal uit de jaren 1615 was ook anders dan nu, ook hiermee moest rekening gehouden worden. Vanzelfsprekend moesten we hiervoor op diverse plaatsen adviezen inwinnen.
De film zou gemaakt worden op 16 mm. ook hiervoor moest er gezorgd worden wat betreft de filmband en de camera. We hadden natuurlijk diverse lampen nodig, verlengkabels voor licht en geluid, micro's en band opnemers.
Het filmen
In één van de beginopnamen moest Jan Berchmans gaan wandelen met 2 kinderen, hiervoor werden Andy en Tessa uitgekozen, per toeval onze kleinkinderen. Tessa was nog zo klein, dat we dat kind niet konden sturen waar we wilden, doch we hadden er iets op gevonden. Om de opnamen zo vlot mogelijk te laten verlopen, moest ze eenvoudig de Oma gaan zoeken, op die manier konden wij de juiste opnamen vastleggen.
Soms moesten we aan het decor of de achtergrond werken. Zo is er een voorval, de opnames gingen beginnen, maar we hadden een veld met maïs op de achtergrond. Door het feit, dat in 1620 er geen maïs bestond moest deze volledig weggewerkt worden, om niet in beeld te komen.
In een van de binnenopnamen moest de open haard branden, maar die moest met de juiste vlam branden op het moment van opnamen, dat was op het Begijnhof van Diest. De klankman Georges had ik een gepast plaatsje uitgekozen, lekker warm aan het vuur. Deze opname gebeurde met een draagbare profes-
sionele cassetterecorder van Paul. Na enige tijd kreeg hij het echt te warm maar hield toch vol; toen de vlledige scène ingeblikt was, zag hij tot zijn ontsteltenis dat het doorzichtige opengeklapte deksel van de recorder de hitte niet had kunnen weerstaan, totaal vervormd en practisch onbruikbaar was geworden !
Paul was toen niet zo heel tevreden, want ik meen mij te herinneren dat hij dit apparaat van iemand had geleend.
Veel heisa voor de beschadigde recorder, maar met de arme zwetende geluidsman had niemand medelijden !
Zo waren er tientallen euvels, die we terplaatse moesten oplossen. Soms moest er binnen gefilmd worden, maar met een buiten lichteffect, hiervoor waren weer andere lampen nodig. Bij de opnamen moesten we telkens rekening houden met de bijgeluiden, zo moesten we telkens wachten wanneer er een vliegtuig van Schaffen overkwam, of wanneer er iemand in de buurt begon in een muur te boren. Toen we met de opnamen in Dassenaerde bezig waren, kwam er een kraan aan te pas, om de opnamen van onder naar boven te maken. De technieker vergiste zich echter op een gegeven ogenblik, en de bak waar de camera instond kantelde een beetje, het gevolg was dat de statief met camera en al omviel, ook de cameraman lag in de bak. Er is toen hevig gelachen, en het leverde achteraf nog prachtige beelden op ook. In de Abdij van Averbode kwam er een elektrische lamp in beeld, ook die moest eerst verwijderd worden, voor de opnamen konden beginnen. We ondervonden dat er heel wat voorbereiding aan te pas komt, voor de eigenlijke opnamen konden beginnen.
Toen de opnamen klaar waren, moest de film ontwikkeld worden bij ;;;;;;;;;.In samenspraak met de verantwoordelijken...
Uiteindelijk was de film af, en konden wij hem vertonen voor het publiek. We hadden het geluk hem te kunnen vertonen in een grote cinemazaal, waar in ieder geval veel mensen tegelijkertijd konden naar toe komen.Wegens het succes van deze amateurfilm werd deze toen geselecteerd om mee te doen aan Internationale wedstrijden
Dit waar gebeurd verhaal, zal ook dagelijks gewijzigd of aangepast worden.
Wordt vervolgd !!!
Is er iemand die dit leest, die vrienden of kennissen heeft, die in Duitsland militair waren in 1954 - 1955 namelijk in Bruhl bij Keulen, een seintje aub.
Reacties op bericht (0)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
