Het is lente en ze zeggen dat ik je nog deze zomer zal ontmoeten, dat je me nog deze zomer komt halen.

Ik schrik: deze zomer al. De lente is zo koud, de koudste in veertig jaar.

Ik verheug me op een warme zomer met veel zonneschijn en zwoele nachten onder een heldere sterrenhemel.

Toe, doe me een plezier en kom pas in de herfst, als de zon lager staat, de avonden donker zijn en koud. Kom me pas halen als de herfst valt, gun me nog deze zomer en laat het een mooie warme zomer zijn, vol zonneschijn.

Kom me halen als de herfst valt.

Damma

Mijn grote onbeantwoorde liefde.

Overal waar ik ga en sta.

Draag ik je met me mee.

Met wie ik ook praat en lach,

altijd overschrijft jouw gezicht het beeld van de ander. 

Telkens als ik probeer van je weg te vluchten,

leidt mijn weg terug naar jou.

Vaak zocht ik een nieuwe liefde, altijd tevergeefs,

niets en niemand kan jou vervangen.

Het voelt als reuma van de ziel.

Damma

Vandaag zag ik het huis terug.

Ik liep er, bij toeval, langs en ik dacht nog, wat een mooi huis, zo lieflijk tussen de bloemen gelegen.

Pas toen ik er al voorbij was, besefte ik, dat dit het huis was, wat jíj bouwde.

De bouw, waarop ik je twee jaar lang, bijna dagelijks kwam bezoeken, met eten, wijn en tederheid.

Ik herinner me onze gelukkige uren en ook de pijn die ik voelde, toen ik afscheid van je moest nemen,

omdat het huis af was en jij vertrok naar een ander deel van het land, op weg naar een nieuw project.

Ik miste je zo heel erg, maandenlang.

En nu ben ik zomaar aan het huis voorbijgaan, zonder het nog met jou en mij te verbinden.

Het spreekwoord is dus waar!

De tijd heelt alle wonden.

Damma

Op een koude winteravond

kom ik op de fiets, door de sneeuw naar jou toe

het is een bar koude, donkere avond,

maar mijn hart is warm en mijn hoofd is vol geluk,

want ik ga de nacht doorbrengen bij mijn grote liefde,
bij mijn lieve, warme, tedere, passievolle geliefde

heel de weg naar jou zing ik, jubelt mijn hart van blijdschap.

Als ik eindelijk bij je aankom is het al elf uur.

Jij bent heel blij dat ik, ondanks sneeuwstorm heelhuids bij je aangekomen ben.

Je sluit me teder in je armen en kleedt me uit,

als verrassing en verwelkoming heb je het bad vol warm water laten lopen............

het is echt zó tof, zó lief, zó teder en zó zorgzaam van je............

ik stap in het warme bad, jij komt erbij en samen genieten we van de weldadige warmte..........

je hebt  wijn binnen handbereik staan,

we klinken op een heerlijke nacht samen.......

als het badwater koud begint te worden en wij helemaal warm zijn, stappen we uit bad en drogen elkander teder en liefdevol en heel zorgvuldig af

je steekt de kaarsen in de slaapkamer aan

we nemen de wijn mee

we kruipen onder het dekbed, dicht tegen elkaar aan, 
we zijn eindeloos gelukkig, alleen al door elkaar vast te houden........

we vallen zielsgelukkig in elkaars armen in slaap...........een verrukkelijke slaap........telkens als we even wakker worden, kijken we elkaar blij verheugd aan, in de wetenschap: je bént er nog.........de nacht is nog niet voorbij......en je bent er nog........nog altijd bij mij...........

ik hoor de lieve geluidjes waarmee je ademhaalt als je slaapt.........en ik heb je zo lief, zo eindeloos lief.......

jij houdt mij vast terwijl ik slaap en je hebt me lief, zo eindeloos lief.........samen slapen.........in elkaars armen...........het toppunt van geluk

Damma

Ik woon op een eiland, waar mensen uit alle richtingen welkom zijn en liefdevol ontvangen worden, het eiland bestaat uit een berg, er is een noordkant, met steile rotsen, daar diep beneden beuken grote golven op de rotsen, dat is de kant waar ik meestal met mijn rug naartoe zit, daar is het altijd nacht, maar het is best een mooie nacht, want het is volle maan en bijna onbewolkt,

aan mijn voorkant, mij is er de zuidkant van de berg, met de prachtig begroeide helling en uiteraard komt aan de ene kant de zon op en gaat hij aan de andere kant onder en ik kan voortdurend kiezen of ik me wil richten naar de ontroerende zonsopgang, het prachtige zuiden, of de weemoedige zonsondergang, Soms heb ik behoefte aan de zee en de volle maan, dan zit ik in het donker over zee te staren, en hoor ik diep beneden de golven op de rotsen slaan....... ik kan kíezen.......en ik wil soms hier en dan weer dáár zijn.

Zo af en toe komt er iemand naar boven, die heeft dan een hele pelgrimstocht gemaakt om bij mij te komen......

Als ik dat wil, kan ik, naar beneden gaan, naar het dal, waar de mensen zijn en ik kan me gewoon tussen hen begeven, zonder dat één van hen weet, dat ik eigenlijk op de berg hoor....

daarna kan ik weer gewoon terugkeren naar de top van mijn berg.

Damma

we waren heel lang samen,
toen gingen we uiteen,
maar deze nacht heb je me laten roepen,
omdat je me nog eens wilde ontmoeten,
en toen we samen kwamen,
zag ik in je bleke, vermagerde gezicht
het oude, vertrouwde liefdeslicht
en ik wist: dit is ons laatste samenzijn,
want weldra verlies jij je levenslicht,
maar misschien bestaat er een ander zijn
en zie ik later in een ander licht
je gelukkig stralende liefdesgezicht
damma

Het is een mooie dag in Turkije, vanuit mijn hotel heb ik een schitterend uitzicht over de baai van Içmeler en Marmaris.

Tientallen kleine zeilbootjes met witte zeilen verlevendigen de baai.

Het hotel ligt hoog, tegen een berg, zodat ik een mooie uitzicht op de baai heb. 
Dit is genieten; er staat een zacht briesje; de zon schijnt uitbundig; ik zit onder een parasol, met een drankje onder handbereik.

Gisteravond was een toffe avond, er was dansmuziek en ik genoot van de Russische mannen en vrouwen, die urenlang prachtig dansten, op alle soorten van muziek.

Er zat een heel leuke vrouw tussen, die enthousiast en vol vuur danste.

Ze nodigde me uit om samen met haar te dansen, maar ik zei nee, want ik durfde niet. 
Ik kan maar een weinig danspassen  en was  bang om voor gek te staan. Ik wou dat ik kon dansen, echt goed dansen, zoals de vrouw van gisteravond.

Kijk, daar komt ze juist aan.......ze zwaait naar me en ik zwaai terug.

Dan komt ze naar me toe en ze vraagt me,in het Engels, waarom ik niet wilde dansen, gisteren.

Ik leg zo goed als ik kan uit, dat ik niet goed, niet mooi, kan dansen. 
Ze antwoordt, dat het niet gaat om de mooie passen, maar om het plezier.

Daar heeft ze volkomen gelijk in.

"Deze avond samen dansen?" vraagt ze en ik zeg: "Ja!"

"Ik kom je halen", zegt ze nog en dan neemt ze een duik in het water van het zwembad. 
Dat is ook iets wat ik niet durf, duiken. 
Ik ga altijd heel voorzichtig van het trapje af, het zwembad in, eigenlijk ben ik een beetje bang voor water.

Ik richt mijn blik weer op de prachtige zee en droom weg.....

ik hoor muziek en zwem op de maat van de muziek.........., zonder angst voor water, zonder angst voor mensen.....

dit is dus duidelijk een droom, want even later schrik ik wakker.

Het was een heerlijke droom........zon, water, muziek, zwemmen, vrijheid, geen angst om beoordeeld en te licht bevonden te worden, gewoon gelukkig zijn en leven.
Durfde ik dat maar..........

Ik besluit een wandeling te gaan maken en alle zorgen en angst van me af te schudden.

Later die dag, als de schemering is gevallen en mensen nog nagenieten van hun maaltijd, begint de muziek te spelen.

Hier en daar staat al iemand op om te gaan dansen.

Na een poosje zie ik de Russische vrouw, Swetlana heet ze, op de dansvloer staan.

Ik zie dat ze zoekend rondkijkt en wil me klein maken en verstoppen........ik durf immers niet te dansen........
Als ze me ziet, komt ze naar me toe.

Ik ga met haar mee, de dansvloer op ook al durf ik eigenlijk niet. Ze ziet mijn angst en stelt me gerust met haar lieve lach. 
"Ik leer het je", zegt ze.
We staan tegenover elkaar en ze doet me een paar eenvoudige passen bewegingen voor, en ik doe haar na.

Ik vind het heel lief van haar dat ze mij wil leren dansen, echt heel tof.

Na een poosje gaat het dansen vanzelf en let ik niet meer op de mensen die langs de kant zitten; ik denk niet meer daarover na of ik wellicht voor gek sta, omdat ik niet mooi kan dansen.

Ik ben één met de muziek en geniet. Tot diep in de nacht, gedragen op de muziek, niks geen vermoeidheid, niks geen valse schaamte, gewoon opgaan in de muziek, meegaan met de muziek, helemaal loskomen van mijzelf.

Dit is een heerlijke avond en zoals deze zullen er nog veel volgen................ 
het is een tof verlof.
damma

Ik vind het prettig om naar je te kijken, terwijl je aan het werk bent, daarom kom ik heel stilletjes, heel zachtjes aangelopen
en houd ik stil als ik op een paar meter afstand van je ben.
Je bent bezig met het repareren van een auto.
Je handen zitten vol smeer, hier en daar zit een veeg olie op je gezicht......
Ik zie hoe je geniet van je werk. Je houdt echt van auto's, van het geluid van de motor.
 Je hoort altijd direct wat er mis is en je weet dan precies hoe je het op moet lossen.........
Ik blijf naar je staan kijken, je merkt me niet op.......
Ineens is er die blijde lach op je gezicht, als je hoort dat de motor het weer doet...........het is je wéér gelukt om een oude motor aan de praat te krijgen...........
Ik loop naar je toe en zie je ogen blij oplichten, op een andere manier dan toen je naar de auto keek, met meer tederheid..........
Ik omhels je, geef je twee kussen op je wangen en zeg dat ik fier op je ben, omdat het je gelukt is die oude motor te repareren
Je lacht verlegen, geeft me teder een kus en drukt me tegen je aan en slaat je armen om me heen. 
Nu zit ik dus helemaal onder smeervet en olie, maar dat geeft niets...........
Ik ben bij je, we zijn sámen en dat is het belangrijkste wat er is
je vraagt me om een ritje te maken met de zojuist gerepareerde auto
en natuurlijk zeg ik ja...........
Ik stap blij verheugd in de auto en ik hoop dat het ritje voor altijd zal duren...........altijd met jou samen in de auto.......altijd bij jou, nooit meer weg van jou...............voor altijd samen...........
damma

Hij zal zo af en toe nog weleens aan mij denken,

niet al te vaak, daar ben ik mij terdege van bewust,

maar soms, als hij zich eenzaam voelt en verlaten,

zal hij wensen, dat ik weer op hem zit te wachten

en spijt hebben van alle keren dat hij mij liet zitten.

Hij ging weg, omdat hij vrijheid wilde.....

al wat hij kreeg is eenzaamheid........

nooit zit er op hem nog iemand te wachten,

er is geen mens die nog van hem  houdt.

Lang geleden, was er iemand die naar hem smachtte

maar die liet hij barsten.........

nu is hij alleen en oud.........

damma

Vuurtoren

Jij, rots  in de branding van mijn leven,

Jij, steun en toeverlaat in bange tijden,

Jij, trooster bij verdriet en pijn,

Jij, getuige van mijn leven,

Wat er ook gebeurde: Vreugde,

Verdriet, teleurstelling, geluk,

liefde, bedrog. Jij was er altijd bij.

Telkens kwam ik even bij je zitten,

In goede en in slechte tijden.

Alles kon ik jou vertellen.

Altijd vond ik troost bij jou.

Damma

 Het is een mooie dag en ik kom naar je toe vliegen, in mijn mooiste jurkje met mijn vleugels mooi opgepoetst.
Ik land feilloos naast je, op acht meter  hoogte......... het is hartstikke warm, dus ik geef je eerst ijsje, in vier kleuren, groen, wit, roze en bruin, en daarna genieten we samen van het mooie uitzicht, even niet meer werken, niet meer metselen, even pauze, en dan naar beneden, de ladder af. In de schaduw, spreid ik een picknickkleed uit en eten we pizza, met champignons, salami, kaas, tomaat, paprika, pepers, we drinken er koude sangría bij met veel vruchtjes........... 
Ik heb een cd meegebracht; we genieten van de muziek, ik dans voor je, en terwijl ik dans en je naar de muziek luistert, vallen je ogen langzaam dicht en droom je een mooie droom..................
Je voelt hoe je opgenomen wordt door twee liefdevolle armen, ze wiegen je, strelen je over je lieve bolletje, je voelt dat je kusjes krijgt, tedere, zachte kusjes, liefdevol, zoals je nooit eerder in je leven ervaren hebt, of wellicht toch, vroeger, heel lang geleden..........
alle liefde die je je maar wensen kunt, wordt je nu gegeven, je wordt gewiegd, gestreeld, gekust,...............nooit eerder voelde je je zó ontspannen, zó geliefd, zó gelukkig.....................
je droomt van het volmaakte geluk, je ervaart en voelt het volmaakte geluk.................... 
terwijl je zo heerlijk ligt te dromen, kom ik zachtjes naast je liggen en neem me in mijn armen..........en droom dezelfde droom als jij.................
damma

Je hebt zo lang gestreden.

Je was zo graag gebleven.

Ik mis je zo zeer.

Iedere nacht, telkens weer.

damma

Ik herinner me ons verlof op Santorini

ik voel nóg jouw hand in de mijne

ik hoor je stem

zie de verliefde bik in je ogen

je was mijn soulmate

we waren één

waar ben je heen mijn lief?

waar ben je heen........

denk je nog weleens aan mij..........

en ben je dan gelukkig en blij?

Damma

jij en ik
liefdevolle ogen
warmte
tederheid
gevoel
begrip
jij en ik
samen één
damma

Het is ochtend, je ligt op bed, je bent moe, niet meer zo ziek als je was, maar nog wel heel moe, deze ochtend mag je uitrusten...... je ligt wat te soezelen, je bent blij dat je niet op hoeft te staan, dat je lichaam mag rusten, herstellen, weer op kracht komen.......... je weet, er is nog veel werk te doen, boodschappen, huis, hof, maar je weet oo, dat er altíjd vel te doen is, er komt geen eind aan al wat je moet doen, 
wanneer je pas rust, wanneer al het werk gedaan is, kom je nooit aan rust toe........ en soms moet je lichaam rusten en regenereren

je hoort een zacht geruis ......... je doet je ogen open en ziet mij staan.........ik ben gekomen op engelenvleugels ..........ik lach je stralend toe.........kom naar je toe, geef vlinderkusje op je voorhoofd, help je overeind te zitten, schud je kussen op en geef je groot glas vers sinaasappelsap, ik hou je vast terwijl je drinkt 
ik voel de moeheid in je lijf, en sla behalve mijn armen nu ook mijn vleugels om je heen

als de sinaasappelsap op is, zet ik het lege glas weg en kom naast je liggen, ik neem je in mijn armen en dek je toe met mijn vleugels,

we zeggen niets, ik hou je gewoon vast , zonder dat je maar íets hoef te zeggen, voel ik je moeheid: de eindeloos lange dagen van werken, ze zijn in je lijf gaan zitten, in je ziel, in je hart, werken, werken en nog eens werken, uur na uur, dag na dag ,een eindeloos lange rij van dingen die gedaan moeten worden

je bent moe van werken, van volhouden , van doorzetten, doorgaan door alle vermoeidheid heen, en je bent moe van nog iets anders, het noemt verdriet, je praat daar nooit over, je weet: dat heeft geen zin, het is maar zielig doen en helpt nergens voor, praten daarover.........

ik weet, je wilt daar niet over praten, ik mag daar niet naar vragen,

ik voel het gewoon

ik hou je vast en voel je moeheid, je verdriet

ik lig naast je , hou je teder vast

streel je over je lieve hoofd, en voel hoe je het gevecht tegen het voelen van je verdriet opgeeft

je lichaam ontspant zich,
je voelt je verdriet , woordeloos verdriet, het mag er zijn, je voelt het, helemaal, ik hou je vast, zeg niets, vraag niets, hou je gewoon vast, terwijl je voelt, wat je al zo lang niet hebt willen, durven voelen..............je voelt het nu helemaal......de pijn, het verdriet en je neemt er tijd voor en dan laat je het los............je voelt het, met de tranen, uit je wegstromen,

ik hou je vast, streel je over je rug, over je lief bolleke, je valt in slaap, ik blijf bij je,
en als je uren later wakker wordt, is al je vermoeidheid weg, je voelt je gelukkig en vrij

je kijkt me, ietwat verlegen, aan,
ik lach je stralend toe, we praten nergens over

is niet nodig, ik hou je vast, je hebt nieuwe energie, en honger, ik zie het en zeg, kom je mee naar de keuken, ik ga koken!
ik maak je lievelingskostje, je zit in je zetel en kijkt naar mij

je verdriet is weg, moeheid is weg, je bent herboren

het eten ruikt verrukkelijk

ik schep het op de borden

schenk wijn erbij

we genieten van het eten, van het samenzijn

van je hernieuwde kracht

het leven is goed

zie, de zon schijnt, we maken wandeling door de hof

horen de vogels zingen

vlinders fladderen rondom ons, strijken op ons neer, ze houden van ons

en wij houden van het leven

hand in hand lopen we door de hof

het voelt gelijk het paradijs

dan is het tijd voor mij om weg te gaan,

je weet: als het leven weer eens moeilijk is en zwaar,

kun je altijd terug naar dit moment

naar deze ochtend in het paradijs

Damma

Het is lente en ze zeggen dat ik je nog deze zomer zal ontmoeten, dat je me nog deze zomer komt halen.

Ik schrik: deze zomer al. De lente is zo koud, de koudste in veertig jaar.

Ik verheug me op een warme zomer met veel zonneschijn en zwoele nachten onder een heldere sterrenhemel.

Toe, doe me een plezier en kom pas in de herfst, als de zon lager staat, de avonden donker zijn en koud. Kom me pas halen als de herfst valt, gun me nog deze zomer en laat het een mooie warme zomer zijn, vol zonneschijn.

Kom me halen als de herfst valt.

Damma

het is een koude, sombere dag, ik kom naar je toe,de achterdeur staat los, zodat ik zó door kan lopen
ik heb bami bij me en geroosterd vlees met pindasaus,
je bent al heel de ochtend aan het werk,
dus is het de hoogste tijd voor een lunchpauze
ik heb wel honderd kaarsjes meegenomen en die steek ik allemaal aan,
we genieten van het eten en worden slaperig van de wijn,
ik sta op en neem je lieve hoofd tussen mijn handen, streel je over je haren, geef je een kusje op je voorhoofd, je ogen, je neus, bijt zachtjes in je oor, geef je teder kusje op je mond,
ik vlij me in je armen en ik weet één ding heel zeker:
er is geen plaats ter wereld waar ik liever ben, dan in jouw armen............
Damma

Ik had je lief 

zo lief

en zo heel lief

heb ik jou

en jou alleen

nog steeds.

Damma

het is een heerlijke dag

om tien ben ik al bij je op de bouw

precies op tijd

ik geef de stenen aan en jij metselt ze

het is heerlijk om samen met jou op de stelling te staan

ik geniet van het weidse uitzicht

van het stenen aangeven

van het jou zien werken

ik geniet van het gewoon naast jou zijn, stenen aangeven

samen werken, samen zijn

om één uur maak ik de lunch klaar

spaghetti piripiri

koele sangría met veel vruchtjes en ijsblokjes

we blijven gewoon op de stelling zitten

met ons bord op schoot

na het eten blijf ik zitten kijken naar het  uitzicht

jij komt met je hoofd in mijn schoot liggen

ik streel je over je lief bolleke

geef je tedere kusjes op je oogleden,

je neus, je mond

terwijl ik zachtjes je haren streel, val je in slaap

ik geniet van het mooie uitzicht over de velden

en van jouw nabijheid

na anderhalf uur kus ik je voorzichtig wakker

het is tijd om verder te gaan met metsen

we werkten tot zes

toen moest ik naar huis

ik geef je kusje, zeg: tot morgen en ga weg

je zwaait me na..............
damma

Het is een koude, winderige dag, je bent bezig met je werk, het is één uur en ik kom naar je toe met friet en stoofvlees,
we zetten ons neer op een plekje waar we enigszins tegen de wind beschermd zijn
ik kijk naar je terwijl je eet; je ziet er moe uit en ik denk aan al die lange dagen, die je doet, in weer en wind
het is tijd om op reis te gaan
als je klaar bent met eten, zeg ik: kom eens mee...........
je volgt me naar de auto, ik doe de deuren open en zeg: stap in, we gaan weg
je zegt dat je niet zomaar weg kunt
ik zeg........jawel, gewoon instappen en je overgeven, alles loslaten en erop vertrouwen dat ik weet wat ik doe, kom, stap in.........
je bent te moe om weerstand te bieden aan het verlangen om weg te gaan van waar je nu bent
je stapt in
ik start de motor, zet een rustgevend muziekje aan en rij richting Denemarken
nog voordat we de Duitse grens bereikt hebben, lig je al heerlijk naast me te snurken,
je bent echt aan vakantie toe
het is een prachtige nacht, volle maan en vol sterrenpracht en ik besluit gewoon door te rijden, tot je wakker wordt
en dat is dus uren en uren later, in Denemarken, juist als de zon, heel vroeg, want het is juni, opkomt
ik zeg: "Welkom in Denemarken"
je kijkt eerst verbaasd en dan heel gelukkig
"tof!" zeg je, "echt tof"
we hebben honger en aangezien er nog nergens een winkel open is,
haal ik mijn noodrantsoen tevoorschijn: knäckebröd en kaas,
koffie lukt ook nog,
we genieten van ons ontbijt, terwijl de zon begint te klimmen
we staan op een lieflijk weggetje, in een wijds landschap
in de verte ligt een dorpje, daar gaan we straks naartoe, maar eerst zitten we hier gewoon en genieten, ik streel je hand, je wang,
ik kijk je aan en zie dat je gelukkig bent, tevreden en ontspannen
je maakt je nergens zorgen over..........
geniet gewoon van het moment.............
jij en ik in dat prachtige landschap...........
het klimaat is mild, weinig wind, zonneschijn, zachte temperatuur
we besluiten om op ons gemak door te rijden naar Noorwegen,
onderweg stoppen we om te lunchen, eten heerlijke zalm met vers brood, en gaan dan door, naar de pont,
alleen het overvaren vind ik al een belevenis, ik hou van de zee, van varen, en van de bergen,
we staan tegen de reling aan en je slaat een arm om me heen
trekt me tegen je aan en zegt: "dit is een fantastisch cadeau, deze trip, ik ben heel blij met je"
"ik ook met jou lieverd, wat heerlijk dat je me vertrouwde en meeging"
nog even en de pont legt aan, we rijden van boord
avondeten op een terras met uitzicht over zee
ik heb je lief mijn lief, zó lief, zo woordeloos lief
je ziet het in mijn ogen en ik zie het in jouw ogen
we hebben elkaar lief
we slapen met het raam open, zodat de combinatie van zee- en berglucht onze kamer binnenstroomt
de maan is vol, de sterren stralen
ik val in een diepe slaap
met jouw armen om mij heen
Damma

een viool klinkt in de nacht

het is mijn lief die op mij wacht

ik haast mij naar hem toe

regen en wind doen er niet toe

een viool klinkt in de nacht

het is mijn lief die op mij wacht

het waait en regent dat het giet

ik denk: vannacht ga ik maar niet

een viool klinkt in de nacht

het is mijn lief die op mij wacht

het sneeuwt en het vriest

ik blijf thuis en voel me triest

een viool klinkt in de nacht

het is mijn lief die op mij wacht

ik haast mij door de mist

maar zie: het is een list

het spel was niet voor mij

zijn liefde is voorbij

damma

Vandaag is het de laatste dag dat ik je kom bezoeken op de bouw.

Het huis is af. Anderhalf jaar lang kwam ik bijna iedere dag hierheen en bracht eten en drinken mee, soms hielp ik je met stenen aangeven, maar meestal zat ik gewoon naar je te kijken.

Ik zie je graag.

Morgen komt de eigenaar het huis in bezit nemen.

Vandaag is het huis nog van jou en mij.

Het is een bewolkte dag, een beetje motregen, het past bij mijn stemming, afscheid nemen is niet leuk.

Ik zie, dat je blij bent, dat ik gekomen ben.

Nog  één maal eten we spaghetti piripiri, drinken er sangria bij, chocolade ijs als dessert.

Je neemt me bij de hand voor een laatste rondgang door het huis.

We kussen elkaar teder en dan is het afscheid daar.

Anderhalf jaar vriendschap en liefde.......het is gedaan!

De motregen is overgegaan in zware regenval.

Terwijl ik wegvlieg hoor ik het lied: de regen valt neer als een doek op het toneel. Hoe toepasselijk...........

Vaarwel mijn lief, vaarwel.
Damma

Ik ben verhuisd; ik woon nu al tien maanden in een nieuwe omgeving.

Mijn lichaam en mijn verstand wonen hier, maar mijn ziel dwaalt nog steeds door de duinen, langs het strand, over de zee.

Mijn ziel is nog daar waar ik vandaan kwam.

Daar waar mijn ziel dwaalt, is het altijd mooi weer, de zon schijnt aan een strakblauwe hemel, de lente is daar net ontsproten, of het is een prachtige zomerdag aan het strand, ofwel een mooie dag vol herfstpracht, ofwel zijn de takken van de kale bomen berijpt en ligt er een dik pak sneeuw.

Daar waar mijn ziel dwaalt, is de hemel nooit betrokken, is er geen storm en regen.

Soms roep ik mijn ziel terug en wijs haar op de pracht van de omgeving waar ik nu woon, mijn ziel kijkt rond en beaamt dat het hier ook mooi is, maar dan vliedt zij weer weg van mij, naar de duinen, het strand en de zee van weleer.

Damma

Het was lente.

De bloesems bloeiden aan de bomen en ik wachtte elke dag op jou onder de seringenboom.

Jij was meestal te laat en je had altijd een reden om snel weer weg te gaan.

Toch bleef ik op je wachten, alle dagen weer.

De sering raakte uitgebloeid en jij zei tegen me, dat je mij niet meer wilde ontmoeten.

Ik weende.............

Opnieuw is het lente; er is een jaar voorbijgegaan.

Daarnet liep ik langs de seringenboom.

Ik zag je staan, alleen.

Je weende........

Damma

Het is vroeg in de morgen, ik lig naast je en kijk naar je.

Over een paar uur ga je weg, terug naar je eigen land, je werk hier zit erop.

Tien  maanden lang logeerde je hier in dit dorp, in deze straat.

Vanmiddag vlieg je weg, duizend kilometer ver weg.

Nu ben je nog hier.

Nog even doen we alles samen.

Straks, als jij wakker wordt, zullen we opstaan, maar nu lig ik naast je, nog even dicht bij je, onze laatste nacht samen is bijna voorbij.

Ik kijk naar je lieve gezicht, je donkere krullen, nog bijna nergens kalend, behalve op je kruintje.

Ik buig me naar je toe en streel heel zacht je lieve hoofd, voorzichtig, om je niet wakker te maken, nog even genieten van het samenzijn.

Ik herinner me onze eerste ontmoeting, niets bijzonders, je was gewoon de nieuwe kostganger, beetje stug, eenzelvig.

Soms vertelde je, 's avonds na het eten, iets over je werkdag, nooit veel, en voornamelijk feiten, niet wat je over je gevoelens bij die feiten.
Ik vroeg je wel, voorzichtig, of je het moeilijk vond, zo ver van  huis, wennen in een nieuwe baan, een ander land, andere taal en dan somde je gegevens op, gebeurtenissen, geen gevoelens. Gevoelens kwamen pas later. 
Na maanden begon je wat meer over jezelf te vertellen, hoe je je voelde, je eenzaamheid je verlangen.

We groeiden naar elkaar, hoe meer jij je opende des te  meer ging ik van je houden.

Je bent zo mooi van binnen, zo teder en zo zacht.

Ik heb me zó aan je gehecht. Het ging vanzelf, je bent zo liefdevol, zo teder, zo zorgzaam, zo behoedzaam, zo oprecht.

Ik wil je niet laten gaan, ik wil zo heel graag, dat je blijft.

Ik hoor almaar in mijn hoofd het lied.............ne me quitte pas..........laat me niet alleen.....

ach lieverd, hoe moet dat nu straks.........als jij niet meer hier bent, maar ver weg van mij.......

Ik hou me groot, wil ons laatste samenzijn niet verknoeien met tranen, maar juist ervan genieten, om het later te koesteren als een mooie herinnering. Het moet een mooi afscheid worden, geen tranen, dat beloofde ik je.

Het is inmiddels tijd om op te staan.........ik maak je zachtjes wakker, kus je op je oor, je wang je neus, je voorhoofd. Je kijkt me teder aan. Ook voor jou is het afscheid moeilijk.

We staan op, gaan douchen, ik maak koffie, toast met confituur.

We voeren elkaar stukjes toast, en lachen, gelijk vanouds.

Dit wordt een gelukkig ontbijt, een gelukkige laatste ochtend, een perfecte herinnering.

Tranen zijn voor straks, niet voor nu, nú is er het laatste samenzijn, het laatste geluk.

Je doet je koffers dicht, pakt je papieren voor de reis. We gaan de trap af, het huis uit, de deur slaat voor de laatste maal achter ons dicht.

De weg naar het vliegveld is kort: de rij voor de incheckbalie is kort en ook het afscheid is kort. Je houdt me vast, kijkt me aan en zegt: Wees gelukkig!

Door mijn tranen heen zeg ik: Ja!

Ik heb je beloofd: geen moeilijk afscheid.

Ik hou me eraan.

Ik lach door mijn tranen heen en zeg: ik beloof je: ik ben gelukkig.

Gelukkig om tien maanden samen met jou.

Een mooie herinnering.

Nog even, dan ben je door de douane heen en kan ik je niet meer zien.

Dag lieveling, ik heb je lief , zo lief mijn lief, zo lief heb ik jou en jou alleen.

Ik blijf wachten bij het hek van Zestienhoven. Het mag niet van jou, je zei: ga direct terug, blijf niet wachten tot het vliegtuig opstijgt............maar ik kan niet terug naar huis, niet zonder jou,

nóg niet, ik hoop op een wonder.......misschien heeft het vliegtuig een dag vertraging, of misschien  bedenk jij  je en keer je terug, en dan wil ik er zijn, om je mee naar huis te nemen..............

Het wonder gebeurt niet.

Een uur later, zie ik je lopen naar het vliegtuig...........even is het net of je je om wilt draaien, om te kijken of ik er sta, maar je doet het niet...........dat is echt hoe jij bent.......stel: je kijkt om en ik sta er niet..........dus kijk je níet om.

Ik blijf wachten, wellicht, straks, in het vliegtuig, kijk je door het raampje en zie je me staan........misschien..............

Ik hoor de motoren van het vliegtuig starten.......zie het taxiën, zwaai, ook al weet ik niet of je het ziet..........en dan stijgt het vliegtuig op...........en wordt steeds kleiner en kleiner.

Je vliegt steeds verder weg........

Ik wil niet naar huis, wat moet ik thuis zonder jou?

Het is alsof ik geen thuis meer heb, nu jij weg bent.

Mijn thuis was in jouw hart. Mijn thuis is weg.

Wees gelukkig! zei je. Wees gelúkkig!, je zei dat zó vaak.

Je wilde altijd dat ik gelukkig was en ook nu wil je dat ik gelukkig ben.

Er is zoveel om dankbaar voor te zijn. Tien mooie maanden samen.

Het is voorbij en toch ook níet voorbij, want je leeft voort in mijn hart, gelijk ik in het jouwe.

Jouw Damma

mijn grote liefde,

ik hou zoveel van jou,
jij houdt zoveel van mij,
maar toch kies je niet voor mij,
maar blijf je bij die andere vrouw
ik zou bij je wegwillen gaan,
vergeten dat jij bestaat,
maar ik kan het niet,..........
want ik heb je zo eindeloos lief.........

Damma

Ik zit in de trein van Utrecht naar Hilversum en moet er straks in Hollandsche Rading uit.

Na al die jaren, heb ik weer een afspraak met jou. Ik ben nerveus en opgewonden tegelijkertijd.

Het verheugt me dat ik je weer zal ontmoeten, en ik maak me zorgen over hoe ik eruit zie, vraag me af of je me zult herkennen, of ik de juiste kleren aanheb: suède jasje, rokje, schoenen met een hakje, kousen.

De ontmoeting is op het heideveldje, waar we als kind zo vaak gespeeld hebben, waar zoveel herinneringen liggen, ook uit onze tienertijd. Dertig jaar heb ik jou niet meer gezien, vijftien was ik toen ik je voor het laatst zag. Ik weet nog precies hoe je er destijds uitzag: blonde krullen, achttien jaar, klaar om te gaan studeren, ver hier vandaan. De trein nadert Hollandsche Rading. Wat raar, hij mindert geen vaart. Ik besef dat ik in de intercity zit, en niet in de stoptrein. Nu moet ik door tot Hilversum. Ik ga te laat komen!, de schrik slaat me om het hart. Zul je op me wachten? of zul je denken, dat ik me bedacht heb en afzie van de ontmoeting..........

Wat erg dat ik in de verkeerde trein zit. Als je nu maar wacht. Hollandsche Rading trekt in sneltreinvaart aan mij voorbij. Kdeng, Kdeng en weg is het. Een kwartier later stap ik uit op Hilversum Sportpark uit en kijk op de dienstregeling. Het duurt vijftig minuten uur voordat er een stoptrein vertrekt naar Hollandse Rading, vijftig minuten! Ik besluit te gaan lopen. Binnendoor moet ik binnen een half uur op het heideveldje kunnen zijn.

dan ben ik maar een half uur te laat daar ter plekke, zou je zo lang op me wachten?

Ik begin vol goede moed, in rap tempo te lopen, de weg is niet veranderd in dertig jaar, maar het wordt nu rap donker, ik kan zo tussen alle bomen, al rap geen hand meer voor ogen zien. Ik ga nóg sneller lopen, daarbij zeer gehinderd door mijn hoge hakken........ik struikel over een boomtak.................au, een felle pijnscheut door mijn enkel................ik moet verder, pijn of niet, trek mijn schoenen uit en ga op kousenvoeten verder, hoe laat zou het zijn? ik kan het niet zien op mijn horloge..........ik loop zo rap ik kan in de juiste richting, en dan ineens, blijkt de weg op te houden.........ik heb me vergist in de weg, hoe kán dat nu, ik ben hier geboren en getogen, hoe kan ik hier nu verdwalen? Op goed geluk kies ik een andere weg. Zou je nog op me wachten? Het liefst wil ik gaan zitten, mijn enkel doet zeer en ik ben moe, maar de angst om je mis te lopen, drijft me voort, ik roep je naam, zo hard ik kan.............maar natuurlijk antwoord je niet.........ik blijf lopen en lopen, tot ik hard met mijn hoofd tegen een boom aanloop.........

ik verlies mijn evenwicht en kom op de grond terecht, ik wil overeind komen, maar ben te moe, te duizelig,

Wanhopig roep ik nog een maal jouw naam.

Ik hoor gekraak van takken en dan zijn daar jouw armen om mij heen.

Je neemt me in je armen, wiegt me zachtjes heen en weer en zegt:

"Je bent nog net als vroeger..................................een warhoofd!

Je streelt me teder over mijn haren, kust mijn tranen weg, en ik weet: dit is een heerlijk weerzien!
Damma

Dat ik dood zou gaan,

juist nu iedereen verder mag gaan

dat had ik niet verwacht

daar was ik niet op bedacht

het is een hard gelag

dat ik niet verder mag

mijn tijd zit erop

dat is een strop

alles gaat weer open

maar mijn ogen worden voorgoed gesloten

mijn leven is voorbij

maar ik maak geen stampij

ik heb het goed gehad

straks valt mijn laatste blad

damma

Er liggen kastanjes in het vuur

Ze liggen daar voor hém

Gelukkig niet voor mij.

Hij is niet handig met kastanjes

en ook niet met vuur,

hij zal zich branden.

Zal ik ze eruit halen,

zoals ik al zo vaak deed?

Waardoor hij alweer niet leert.....

Damma

ik ben niet meer dezelfde
als toen je van me hield
voorbij is de woede
van toen je me verried
voorbij is de schaamte
van toen je me verliet
ik laat je los in vrede
voorbij is mijn verdriet
damma

Ik, Damma, ben gelukkig, gezond, rijk, slank en dankbaar.

De Vuurproef

We zijn al een tijd bevriend, jij en ik en ik weet dat jij lid bent van een besloten club, waar men leuke dingen doet, zoals wildwatervaren, mountainbiken, zweefvliegen, klimmen tegen een bergwand, enfin, allerlei avontuurlijke sporten. Soms zijn jullie een hele week weg, soms een weekend. Je vertelt er nooit veel over, maar hetgeen je me vertelt, maakt dat ik dolgraag lid wil worden van die club.

Ik ben er al een paar maal over begonnen, over mijn lidmaatschap van jouw club, maar jij geeft altijd ontwijkende antwoorden, probeert van onderwerp te veranderen, of, erger nog, je stapt gewoon op en gaat naar huis, als ik er weer eens naar vraag. Deze avond ben ik vast van plan me niet af te laten schepen.

Je bent bij me op bezoek, ik heb het gezellig gemaakt, lekker eten gekookt, spaghetti piri piri, sangría erbij, Spaanse muziek op de achtergrond en als we na het eten gezellig samen op de bank zitten, starend in het vuur van de open haard, vraag ik je op de man af: "Waarom wil je niet dat ik bij jouw club kom?"

Je schrikt een beetje van mijn rechtstreekse vraag en je zegt: "Het is niet zo, dat ik het niet wíl, het is meer zo dat het niet eenvoudig is, om toe te treden. Allereerst al omdat er tot nu toe alleen maar mannen lid zijn, maar daarnaast ook nog omdat je geselecteerd wordt, je kunt niet zomaar binnenstappen."

Nu ben ik pas écht nieuwsgierig geworden. "Moet ik iets doen? Iets kunnen? Wát moet ik doen?"

Jij antwoordt: "Het is niet zozeer dat je iets moet dóen, je moet iets ondergáán, een soort van ritueel."

Ik antwoord vastbesloten: "Ik doe alles wat nodig is om bij die club te komen. Ik wil dolgraag met jullie mee kanovaren, bergbeklimmen, mountainbiken, zweefvliegen en alle andere leuke dingen die jullie doen en bovenal wil ik graag bij je zijn, heel vaak en onder alle omstandigheden."

Ik zie je weifelende blik zie en gooi ik er nog een schepje bovenop..........

"Ik weet zéker, dat ik alles wil doen wat nodig is om lid te worden.........Is het een soort ontgroening, waar ik doorheen moet?"

"Min of meer", antwoord jij, "maar het probleem is, dat ik je niet van te voren mag zeggen, wát de proef precies inhoudt. Het is een soort van Vuurproef en je moet je er niet op verkijken, want het is best zwaar."

"Heb jij hem gedaan, die vuurproef?" vraag ik. "Ja, natuurlijk", antwoord je, iedereen die lid is van onze club heeft die proef gedaan." "En tot nu toe zijn er alleen maar mannen lid?" vraag ik, "Is het verboden voor vrouwen?" "Nee, dat niet" antwoord jij, "er is gewoon nog nooit een vrouw geweest, die de proef doorstaan heeft, alle vrouwen die zich aangemeld hebben, zagen ervan af, zodra ze hoorden wát de proef inhield, ze liepen gewoon weg. Je moet je er niet op verkijken, het is best zwaar..........."

"Ik weet zéker dat ik de proef zal doorstaan." antwoord ik, veel meer zelfvertrouwen uitstralend dan ik vanbinnen voel.

Na een paar weken is het zover.......ik mag de "vuur" proef doen.

Vooraf heb ik me steeds af lopen vragen, wat het in zal houden......... springen over een kampvuur? over hete kolen lopen? kaarsvet op mijn huid gedruppeld krijgen..........Ik ben best een beetje bang voor de proef, maar ik wil ook heel graag bij jou in de club komen en samen met jou al die leuke, avontuurlijke reisjes maken. Ik heb al lang begrepen, dat jij die club niet op zult geven voor mij, dus als ik bij jou wil zijn, heel vaak bij jou wil zijn, dan zal ik zeker en wis lid moeten worden van die club, waar jij lid van bent, en waarvan ik de naam nog niet mag weten. De naam van de club krijg ik pas te horen, nadat ik de vuurproef doorstaan heb.

De Grote Avond is aangebroken. Ik ga met je mee naar het clubhuis, een houten gebouw, midden in het bos, aan de rand van een meer. Het gebouw ziet er eerder lieflijk uit dan angstaanjagend. Hier wordt dus de vuurproef gedaan........... ik hoop niet dat het gebouwtje vlam vat, tijdens de vuurproef.

Eenmaal binnen, word ik welkom geheten door de voorzitter, die me vertelt dat alle leden aanwezig zijn. Ik kijk om me heen en tel, zo in de gauwigheid een man of vijftien.

Ik zie een ronde ijzeren hoepel, die rechtop staat en vast geankerd is in de vloer. er zitten vier lussen in, twee boven en twee beneden, als je rechte lijnen tussen die vier lussen zou trekken, zou er een vierkant ontstaan, in die cirkel.

De voorzitter zegt, dat de plechtigheid nu gaat beginnen.

Hij loopt naar me toe, en als hij vlak voor me staat, zegt hij: "Kleed je uit!"

Ik ben een beetje verbaasd, maar ik voldoe aan zijn verzoek.

Ik trek langzaam al mijn kleren uit, mijn mooie rode zijden blouse, mijn zwarte leren rok, mijn lange zwarte laarzen, mijn netkousen, mijn rode kanten bh en mijn rode kanten slip.

In volle naaktheid sta ik daar tegenover de voorzitter en omringd door alle leden.

De voorzitter laat me beloven dat  ik niets zal vertellen van wat er hier plaats gaat vinden, ongeacht of ik nu wel of niet doorga met de proef, ik moet over alles wat er vanavond gebeurt, zwijgen als het graf. Ik beloof het en dan legt hij me uit wat er gaat gebeuren.

Ik moet plaatsnemen in de ijzeren hoepel, met mijn handen en voeten in de lussen.

Daarna zal ik behandeld worden, gedurende veertien minuten, twee maal zeven minuten, en als ik tijdens die veertien minuten STOP roep, wordt de behandeling onmiddellijk gestopt en moet ik het clubgebouw verlaten om er nooit meer terug te keren. Als ik daarentegen veertien minuten blijf staan in de ijzeren hoepel en de behandeling tot het einde toe uitzing, word ik geaccepteerd als volwaardig lid van de club en krijg ik eindelijk de naam van de club te horen.

Ik zeg dat ik het begrepen heb en dat ik zeker en wis niet van plan ben om STOP te roepen.

De voorzitter glimlacht en zegt: "We zullen zien............"

Ik loop naar de cirkel en plaats mijn handen en voeten in de lussen.

Dan trekt de voorzitter zwarte lederen handschoenen aan en haalt hij uit een emmer een bos brandnetels.

Hij gaat achter mij staan en beweegt, tergend langzaam de bos brandnetels over mijn rug......, mijn billen, ........de achterkant van mijn benen.........

Het prikt, het brandt, het bijt…

 Ik zou dat ene woord uit willen schreeuwen, waarvan ik weet dat het een einde maakt aan deze vuurproef,  maar ik wil ook heel graag deze proef doorstaan........

dus ik verbijt mijn pijn, ik bijt mijn tanden op elkaar en ik hou vol............

dan klinkt er een gong, er zijn zeven minuten voorbij.........

De voorzitter komt nu voor mij staan, hij pakt een nieuwe bos brandnetels en gaat ermee over mijn armen, ..........mijn benen, ..........mijn hals........borsten....... mijn tepels.........over mijn maag, mijn buik..........en zelfs mijn onbehaarde schaamstreek moet eraan geloven...........
Het brandt waanzinnig en ik versta nu heel goed waarom ze het Vuurproef noemen,

het brandt, zonder dat er vuur aan te pas komt.

Mijn lichaam kronkelt alle kanten heen, maar ik geef geen kik, ikbijt mijn tanden op elkaar, hou mijn lippen ferm gesloten, want ik wil niet dat ene woord roepen............

Ik hou vol, kronkelend, enigszins kreunend, maar niet huilend, niet roepend, niet weeklagend.

Moedig verdraag ik mijn zelfgekozen lot.

En dan klinkt de gong voor de tweede maal.

De veertien minuten zijn voorbij.

Iedereen roept: "Hoera, je hebt het gehaald. Welkom bij de Brandnetelclub!"

Jij komt naar me toe, pakt me bij de hand en leidt me door een deur, naar een kleine kamer waar een groot bad staat, met ijskoud water............

Ik dompel me er helemaal in onder, het helpt tegen het prikken, zolang ik in het koude water zit, voel ik het bijten minder erg.

Je zegt dat je angst had, dat ik het niet vol zou houden en dat je blij bent dat het me gelukt is.

Nu ben ik volwaardig lid van de brandnetelclub en mag ik  mee op al jullie reizen.

Ik stap uit bad, jij droogt me teder af en dan gaan we feestvieren,  met muziek, dans sangria en tapas,

Nog heel de avond voelt het of er duizend naalden in me gestoken worden, maar dat is ondergeschikt aan het grote gevoel van vreugde, dat ik voel, omdat ik nu bij de club hoor, het is als een vreugdevuur dat hoog in mij oplaait, een overwinningsvuur  en ook een liefdesvuur, omdat ik alles voor je overheb, echt alles!

Damma

Ik vergeef je dat je niet bent zoals ik wil dat je bent.

Ik vergeef je en laat je los.

Ik loop over het strand van Torremolinos.

Het is winter.

Er liggen diverse bootjes omgekeerd op het strand.

In de winter worden die bewoond.

Ik blijf even staan om ernaar te kijken.

Iemand komt vanonder een van de bootjes vandaan.

Er gaat een schok door me heen.......het lijkt wel of jíj het bent, jíj van lang geleden........

Je komt naderbij......en herkent mij, gelijk ik jou herkende.........

Met een stralende lach kom je naar me toegelopen.

Je neemt me in je armen en draait me in het rond.............

Dan zet je me op de grond, pakt me bij de hand

en neemt me mee naar je bootje.........

Dit is jouw droom: de ultieme vrijheid, leven op het strand in een omgekeerd bootje..........

Wat tof dat je het leven bent gaan leiden, waarvan je altijd droomde.

Wat heerlijk dat je er zo goed uitziet, zo gelukkig en ontspannen.

Je vraagt me, of ik bij je blijf

en ik hoef daarover geen seconde na te denken,

het antwoord is een volmondig Ja

damma

ik heb een talent
en dat is het talent om heel hoog te vliegen,

hoe hoger ik vlieg, hoe gelukkiger ik ben,
en dan, onvermijdelijk, stort ik naar beneden
en dat is vandaag gebeurd
het doet zeer
het is donker en koud
nergens brandt een lichtje
ik ben het contact met De Bron verloren
ik heb dit vaker meegemaakt
ik weet dat het over gaat
dat ik als een feniks uit mijn as zal herrijzen
maar dat is slechts rationele wetenschap
nú is het koud en donker
damma

het begint met liefde

liefde geeft mij vleugels

vliegen begint ermee dat ik van iemand hou

zonder dat ik van iemand hou

lukt vliegen niet

en na het houden van

volgt het vertrouwen

zonder vertrouwen is vliegen niet mogelijk

als het vertrouwen weg is

volgt de landing

van duizelingwekkende hoogte, in een smak op de grond

gewond, overal pijn

het stomme is

dat liefde die klap altijd overleeft

liefde is hardleers, of hartleers

niet stuk te krijgen, is liefde

vertrouwen is rap stuk

als ik liefde voel

stijg ik op met vleugels van vertrouwen,

vertrouwen dat de ander ook van mij houdt,

pijlsnel omhoog

en als vertrouwen wegvalt

omdat ik denk dat de ander niet van mij houdt

val ik te pletter

omdat het vertrouwen was

dat mij vleugels gaf

vertrouwen in de liefde

en in het vermogen van de ander om fouten te vergeven

zoals ik zijn fouten vergeef

mijn fout is mijn paniek(stoornis)

de ander heeft een andere fout

iedereen heeft fouten

ook de ander

liefde, vertrouwen, vergeving

daar draait het om

het begint met liefde

daarna is er het vertrouwen

dat ik fouten mag maken

als dat vertrouwen er is

dan stijg ik op, als een arend

totdat de ander boos wordt om een fout

dan schrik ik me rot

en val ik te pletter

ik kan liefde niet stoppen

en boosheid van ander ook niet

het enige wat ik kan stoppen is vertrouwen

als ik vertrouwen stop

vlieg ik niet meer

dan is het leven saai maar overzichtelijk

vertrouwen is de onzekere factor

vertrouwen leidt tot paniek

paniek leidt tot boosheid bij de ander

dus zonder vertrouwen

is er geen paniek meer

en geen boosheid meer bij de ander vanwege paniek

ik zou vertrouwen moeten schrappen

en dat betekent: niet meer vliegen

liefde kwijnt dan, wellicht ,vanzelf weg

ander alternatief is alleen maar vrolijk doen

opgewekt, nooit over problemen praten

dan is er geen vertrouwen én geen liefde

dan kan ik net zo goed níet online komen

ik zoek diepgang, vertrouwen, liefde

zowel om te geven als om te krijgen

me open stellen

fouten durven maken

vertrouwen in vergeving

geven en ontvangen
damma

Ik heb gemerkt dat ik kan reizen op een gedachtestraal

het gebeurde toen ik je zo erg miste,

dat het pijn deed,

ik ontdekte dat ik op een gedachtestraal naar je toe kon reizen

zodat ik je kon zien, voelen, horen, ruiken,

Alle nachten kom ik nu naar je toe

op de kracht van mijn gedachtestraal........
damma

Vandaag zag ik het huis terug.

Ik liep er, bij toeval, langs en ik dacht nog, wat een mooi huis, zo lieflijk tussen de bloemen gelegen.

Pas toen ik er al voorbij was, besefte ik, dat dit het huis was, wat jíj bouwde.

De bouw, waarop ik je twee jaar lang, bijna dagelijks kwam bezoeken, met eten, wijn en tederheid.

Ik herinner me onze gelukkige uren en ook de pijn die ik voelde, toen ik afscheid van je moest nemen, omdat het huis af was en jij vertrok naar een ander deel van het land, op weg naar een nieuw project.

Ik miste je zo heel erg, maandenlang.

En nu ben ik zomaar aan het huis voorbijgaan, zonder het nog met jou en mij te verbinden.

Het spreekwoord is dus waar!

De tijd heelt alle wonden.

Damma

Saai

Het leven is oneindig saai,

Niet nu pas, maar al mijn hele leven.

Soms is er iemand om mee te spelen,

of om ruzie mee te maken.

Maar onder al die ruzie en al dat spelen

Ligt altijd weer de saaiheid,

De oneindige saaiheid van het bestaan,

Niet nu pas, maar al mijn hele leven.

Damma

Het is een mooie zomerdag en ik heb een blind date.

De man in kwestie klonk heel charmant door de telefoon.

Om zes uur zal hij bij mij thuis komen en voor mij koken,

nog niet eerder stelde iemand me zoiets voor op een blind date.

Het lijkt me leuk, maar ik ben ook een beetje gespannen.......

zomaar een wildvreemde in mijn huis, in mijn keuken.......

enfin, ik heb nu eenmaal ingestemd,

de man had een leuke babbel, een lieve stem.........

Om precies zes uur gaat de deurbel

als ik opendoe zie ik een prachtige, lange, gespierde man voor de deur staan, met in zijn ene hand een bos rode rozen en in de andere hand een aantal plastic zakjes.

Hij geeft me een kusje op de wang en vraagt waar de keuken is.

Daar aangekomen zet hij de rozen in een vaas, ontkurkt hij de wijn die hij heeft meegebracht en schenkt twee glazen in.

Ik ga aan de keukentafel zitten en kijk hoe hij aan de slag gaat met de maaltijd.

Het is lang, heel lang geleden dat er nog iemand voor mij kookte.

Hij is heel behendig en weldra stijgen er verrukkelijke geuren op vanuit de pannen.

Hij dekt de tafel in de living ,leidt mij naar mijn stoel en serveert het eten.

Het is heel, heel gezellig, het kaarslicht weerspiegelt in zijn leuke, lieve ogen.

Gevoel voor humor heeft hij ook nog, én hij houdt van romantische muziek.

Na het eten rijden we naar het autostrand bij Oostvoorne,

we doen onze schoenen uit en wandelen langs de vloedlijn,

de ondergaande zon tegemoet.

Als we terug bij de auto komen, zegt hij: "Wil jij rijden, ik ben een beetje loom van de wijn"

en ik beken, dat ik helemaal niet kán rijden,

Drie lessen nam ik, ooit, lang geleden, en daarna durfde ik niet verder, ik ben bang van het verkeer.

Hij kijkt me lachend aan en zegt: dan krijg je nu les, van mij, hier op het strand.

Even denk ik dat hij een grapje maakt, maar nee hoor, hij is serieus.............

en ik ben overmoedig, dus stap ik gewoon achter het stuur,

start de auto en rij weg..........

wellicht komt het door de wijn, door de ontspannen avond,

in ieder geval rijd ik pico bello, ik maak geen enkele fout, de motor slaat niet af, mijn metgezel hoeft niet in te grijpen,

ik rijd gewoon een heel stuk rechtuit, keer dan en rij weer terug.

Inmiddels is het vloed geworden, de zee komt op, het is donker,

we verlaten het autostrand, hetgeen betekent dat ik het stuur over moet geven.

We rijden terug naar mijn huis, waar hij me afzet en bedankt voor de gezellige avond, die zeker en vast een vervolg krijgt........

Damma

Kom, laten we nog eenmaal vliegen.
Ga je met me mee?
We stijgen op, hoog boven het dal,
vliegen over de rivier,
voelen de kracht van onze vleugels,
maken een duikvlucht
en landen in de kruin van onze lievelingsboom.
We genieten nog eenmaal van het uitzicht
en vliegen dan terug, langzaam en verdrietig,
want we weten:
morgen worden we opgehokt.
damma

Ik, Damma, heb een rijk en bruisend leven, vol aangename ontmoetingen, prettige activiteiten, liefde, tederheid, romantiek, geld, geluk, gezondheid, rijkdom, welvaart, welzijn en welbehagen.

Vannacht kom ik op engelenvleugels naar je toegevlogen.

Voorzichtig land ik op het dak.

Je raam staat, als vanouds, een stukje open.

Stilletjes glip ik naar binnen.

Ik blijf een tijdje naar je kijken;

je ligt zo lief te slapen;
het is zo lang geleden dat ik hier nog was.

Zachtjes schuif ik naast je in het grote bed.

Teder sla ik een arm om je heen.

Liefdevol streel ik je over je lief bolleke.

Je nestelt je tegen me aan;
het is alsof ik nooit ben weggeweest.

Zo liggen we samen, heel de nacht, intens gelukkig.

Ik ben zo blij, dat ik je teruggevonden heb, mijn lief,

zo blij, dat je al die tijd op me bent blijven wachten.

Damma

Het is een mooie zomeravond, ik kom naar je toegevlogen, over wolkjes, en juist als de zon ondergaat, vlieg ik door je raam dat open staat naar binnen,
je bent wel enigszins verbaasd, dat ik zomaar bij je binnenvlieg, maar je bent ook heel blij, je ogen lichten op, je neus krult, je mond opent zich in een lach..............
je bent echt heel verheugd, dat ik zo maar aangevlogen kom
je zet heerlijke hapjes op tafel, verrukkelijke drank erbij, muziek op de achtergrond, mooie muziek, die past bij een zwoele zomernacht.........
je steekt kaarsen aan
het licht weerspiegelt in je ogen
we eten van de hapjes, proeven van de drank
kijken elkaar aan, je staat op en vraagt me ten dans
heel plechtig en heel lief
natuurlijk wil ik met je dansen ,graag zelfs
je streelt mijn haren
kust me teder op mijn voorhoofd, mijn ogen, mijn neus, mijn oren
en dan, heel zacht ,beroeren jouw lippen de mijne
we versmelten, voelen hoezeer we bij elkaar horen
we zijn één, voor nu en voor altijd
damma

Ik heb over je gedroomd,

het verbaasde me, want het was zó lang geleden,

dat ik nog over je gedroomd had.

Ineens was je weer bij me,

alsof je nooit bent weggegaan..........

bij het ontwaken, was er nog het nagenieten,

van jou en mij, weer samen.

Wat er níet meer was,

was de bitterheid, omdat je,

lang geleden, níet voor mij gekozen hebt......

Dat ik terug kan zien op ons samenzijn,

zónder bitterheid en pijn,

dat ik kan genieten van de herinnering aan hoe het vroeger was,

stemt me gelukkig.

Dank je, dat je een onderdeel van mijn leven was

Damma

Het is een mooie voorjaarsdag.

Ik vertel je dat ik een verrassing voor je heb.

Je bent heel nieuwgierig, maar ik verklap nog niets, behalve dat het 2 uur voor zonsondergang gaat plaatsvinden en dat we er voor naar Sint Niklaas gaan rijden.

Heel de dag draai je om mij heen, en tracht je uit te vinden wát je te wachten staat.

Eindelijk is het zover, we stappen in de auto en na een uurtje komen we aan op de plaats van bestemming...........

Wanneer je  merkt dat we ballon gaan varen, glanst je gezicht van blijdschap, zoiets leuks heb je niet eerder gedaan.

Dolgelukkig stappen we beiden in de gondel.

We genieten van het landschap..........van de zon die bijna ondergaat en alles in een heel romantisch licht plaatst.

Je staat dicht tegen me aan, ik voel je lieve lijf tegen het mijne......

Ik neem je teder in mijn armen, fluister lieve woordjes in je oor, vertel hoeveel je voor me betekent, hoeveel ik van je hou
en dan, vlak voor het moment waarop de zon achter de horizon gaat verdwijnen, vraag ik je ten huwelijk.............

Je kijkt me intens gelukkig aan,  je ogen verdrinken in de mijne terwijl je JA, ik wil, zegt......

Nooit eerder in mijn leven ben ik zó gelukkig geweest, als op dat gouden moment........

Damma

Het is een prachtige, zonovergoten dag. 

We maken een wandeling door de duinen.

Hand in hand lopen we door het mulle zand.

Meeuwen vliegen boven  ons,

zo af en toe hupt er een konijntje langs ons heen,

het helmgras beweegt in de wind.

We zijn een beetje loom geworden van de warmte

en besluiten even halt te houden voor een picknick.

Ik haal zak met verse broodjes uit mijn rugzak en een thermoskan met koffie.

Na het eten ga ik even languit liggen......en val in slaap.

Ik word wakker doordat ik gekriebel voel....

Iets kriebelt op mijn rug, mijn schouders, mijn benen.....

Ik besef dat jij het bent, die mij plaagt met een grashalm en ik doe net of ik nog altijd slaap......

Het kriebelen gaat over in strelen.............

Je bent liefdevol en teder.........

Dan leg je je naast mij neer en vallen we in elkaars armen in slaap. 

We worden wakker van een konijntje dat aan ons zit te snuffelen.

Heerlijk uitgerust pakken we de rugzak weer in en lopen door de duinen naar het strand, waar we juist op tijd zijn om de zon in zee onder te zien gaan.

Een prachtig einde van een heerlijke dag.

Damma

Op een mooie heldere winterdag land ik in Kuusamo, voor een week sneeuwplezier in het noorden van Finland. Ik ben alleen op reis en hoop dat ik een leuke vakantievriend zal ontmoeten.
De eerste avond, tijdens de korte informatiebijeenkomst in het hotel, val je me direct op.
Je leuke, jongensachtige houding, je vrolijke lach, je twinkelende ogen...........
Je straalt levensvreugde en kracht uit en tegelijkertijd bescheidenheid.
De volgende morgen, na het uitzoeken van de thermokleding, handschoenen, enz. volgen we de gids naar de sneeuwscooters. We krijgen een korte introductie over hoe ze te besturen en dan zoeven we achter de gids, het track op.
Dit is echt genieten, de helderblauwe lucht, de witte sneeuw, de zonneschijn.......het zoeven over het track, dit alles is een heerlijke ervaring. Ik ben blij dat ik voor deze vakantiebestemming gekozen heb. We maken een tocht van honderd kilometer in de richting van de Russische grens. De lunch gebruiken we rond een kampvuur. Jij komt naast mij zitten, kijkt me aan met je leuke ogen en noemt je naam. Ik hoor je lieve stem en ben op slag verloren. Hopeloos verliefd en heel verlegen.
Je praat rustig, vertelt iets over jezelf; stelt me een paar vragen over mijzelf en mijn verlegenheid smelt als sneeuw voor de zon.
Je zegt dat ik je gisteravond al opgevallen ben en dat je me heel graag nader wilt leren kennen.
Dan is het tijd om verder te trekken, in de richting van de bossen, waar we vanavond zullen eten en overnachten in een Finse blokhut.
Terwijl we over de vlakte rijden, zweef ik op roze wolkjes van verliefdheid......
ik droom over de week die voor ons ligt, de excursies die we nog gaan maken: de tocht met de sledehonden, de tocht met de rendierslede en bovenal droom ik van jou.......
dit is echt liefde op het eerste gezicht.........
damma

Al het mooie en goede komt mij vanzelf aangewaaid en ik sta mijzelf nu liefdevol toe het te aanvaarden en ervan te genieten.

Het is een mooie dag tijdens de vakantie, dus huur ik een bootje en trek erop uit...............

Na een uurtje varen leg ik aan bij een mooi palmeneiland.

Ik doe mijn schoenen uit ,stap in het water en trek de boot op het strand.

Daarna maak ik, op blote voeten, een wandeling door het heerlijke, warme, witte zand.

Wat een zalige rust hier, ik hoor de branding ruisen, en zelfs na ruim een uur gewandeld te hebben, ben ik nog helemaal niemand tegengekomen, het lijkt op een aards paradijs, het voelt of ik omringd ben door engelen, zo vredig, zo liefdevol.

Ik ga zitten onder een palm en kijk uit over zee.

Wat zijn er hier veel vogels en wat geven ze een prachtig concert....... het is zó mooi, de combinatie van het kwetteren van de vogels en het ruisen van de zee  en nog iets anders........ik voel me gedragen, omringd door engelen.........het voelt zo prettig en rustgevend, dat ik bijna in slaap val.

Terwijl ik zo zit te soezebollen, bundelen al die liefde en al die tederheid  zich samen en is het alsof ik twee armen om me heen voel, heel teder en liefdevol, het voelt prettig, liefdevol, dus ik nestel me in die armen.
Ik voel me oneindig veilig, zoveel warmte, liefde en tederheid gaan er uit van deze omarming.......

Dit is de perfecte liefde op de perfecte plaats op het perfecte moment.

Ik ervaar het als een groot geluk, dat dit mij overkomt en ik geniet er met volle teugen van; ik laat dit geluk helemaal over mij heenkomen, zonder iets te vragen, zonder iets te zeggen.........ik geniet ..........

tot het tijd is om weer naar mijn bootje te gaan en terug te varen van waar ik vandaan kwam.

Dit was een ongelooflijk heerlijke vakantiedag, waar ik nog heel lang aan terug zal denken.

Damma

De eerste keer dat ik hem zag, waren we beiden aan het meer. Ik zat op het bankje onder de grote kastanje en hij kwam naast mij zitten. Het was toeval dat ik daar zat, het was toeval dat hij daar langs kwam.
De daaropvolgende dagen, zat hij er soms, toevallig, als ik langskwam, ik ging dan naast hem zitten en we praatten over ditjes en datjes, niets hoogdravends.
Er waren ook dagen dat hij er niet was, en dan miste ik hem. Daarna kwam de tijd, dat we tegen elkaar zeiden: morgen weer? twee uur?
Een half jaar lang zagen we elkaar bijna alle dagen, om twee uur aan het meer. Wanneer hij er eerder was dan ik, zag ik zijn gezicht oplichten, zodra hij mij zag.
Het waren heerlijke maanden, ik leefde naar die middagen toe, ze werden het hoogtepunt van mijn bestaan. Toch deden we niet veel meer dan naast elkaar zitten en praten, zo af en toe raakten onze handen elkaar, bij toeval en voelden we onze verbondenheid.
Toen kwam de dag waarop hij zei: ik kan nog maar zo af en toe. Het spijt me, te druk, teveel werk, ik kom, wanneer ik kan.
Nu zit ik hier alle dagen en wacht..............
Damma

vannacht kom ik op blauwe vleugels naar je toe

in mijn mooiste blauwe jurkje

ik land op het terras, de deur staat op een kiertje

ik loop zachtjes naar je slaapkamer,

je ligt te slapen, ik kijk naar je..........

ik heb je lief, zo oneindig lief.............

ik kruip stilletjes naast je

je wordt niet wakker

ik sla mijn armen om je heen

en dek ons toe met mijn vleugels

ik wieg je zachtjes in mijn armen

ik heb je lief mijn lief, zó lief heb je en jou alleen.........
damma

ik word wakker, veel te vroeg, en heel verdrietig en ik weet ……dit is de dag van het afscheid van de bouw en van jou.

Het huis waaraan jij twee jaar bouwde is af.

Een jaar geleden leerde ik je, bij toeval, kennen, omdat ik langs het huis kwam, dat je aan het bouwen was.

We raakten aan de praat, ik vond je leuk en zo gebeurde het dat ik een jaar lang bijna iedere dag naar je toe kwam, voor een babbeltje en al rap bracht ik eten en drinken mee, voor de gezelligheid.

Soms hielp ik je met stenen aangeven, maar meestal zat ik gewoon naar je te kijken.

Ik zag je graag, toen al en dat gevoel is alleen maar gegroeid.

Je bouwde het huis niet voor jezelf, maar in opdracht en morgen komen de eigenaars het huis in bezit nemen.

Vandaag leg je er de laatste hand aan, vandaag is de laatste dag dat ik bij je kan zijn, morgen vertrek je naar een ander deel van het land, om daar aan een nieuwe opdracht te beginnen.

Ik trek mijn mooiste kleedje aan, maak je lievelingseten en kom naar je toe.

Ik zie, dat je blij bent, dat ik gekomen ben.

Je neemt me in je armen en omhelst me teder, ik voel het kloppen van je hart, het klopt zo lief voor mij...............

Na een paar minuten maak je je voorzichtig los van mij, neemt me bij de hand en samen lopen we nog eenmaal het huis door, eerst beneden: keuken, hal, living......... dan de trap op, de slaapkamers, het weidse uitzicht.

Ik herinner me dat de stelling hier stond en hoe we hier zaten en aten en uitkeken over de weidevelden.

Het is een prachtig huis geworden, je mag fier zijn op je werk en toch denk ik........was het nog maar vorig jaar, was het  huis nog maar níet klaar, dan hoefde je nog niet weg.

We hebben al de tijd geweten, dat onze liefde zou eindigen, als het huis af was, je hebt immers elders andere verplichtingen...........

Ik pak de mand met eten uit en voor de laatste keer eten we samen, drinken we samen,

na het eten neem ik je, als altijd, in mijn armen,

kus je teder op je voorhoofd, je lieve ogen, je neus, je mond,

nog eenmaal liggen we in elkaars armen

en dan is het sprookje voorbij,

Ik moet gaan,

jij moet gaan

Vaarwel mijn lief, vaarwel

je woont voor altijd in mijn hart

damma

Ik ben de baas over mijn leven en volmaakt één met het universum.

Mijn gedachten zijn puur, liefdevol en positief.

Ik put nu uit deze nieuwe kracht in mij en ik doorloop deze groeiende fase moeiteloos.

Het is een zwoele nacht, ik ben ver bij jou vandaan.
Ik kijk naar de maan en denk aan jou.
Ik mis je enorm ............. ik wenste dat je hier kon zijn, naast mij, op dit verlaten strand, je arm om mij heen, samen kijkend naar de maan die zo mooi weerspiegeld wordt door de zee........
Ik heb je lief mijn lief, zo lief heb ik jou en jou alleen.
In mijn verbeelding ben je bij me, nu hier, naast me.
Ik ruik je geur, ik voel je warmte, en als ik mijn hoofd tegen je borst leg, hoor ik zelfs het kloppen van je hart.
Tijd, ruimte, afstand, het is allemaal verdwenen,
je kwam naar me toe op een gedachtestroom,
juist toen ik hevig naar je verlangde..........
zó zul je altijd bij me zijn
soms kom je op een gedachtestroom en voel ik je naast me "landen" als een zuchtje wind..........
dan weer kom je als een klein wolkje aan de (bijna)wolkeloze hemel.........
telkens weer is er die groet van jou
dat teken van leven
van liefde
van nabijheid
hoe ver ik ook bij je vandaan ben,
je bent altijd dicht bij me
dank je voor je vriendschap
dank je voor je genegenheid
dank je voor je trouw
Damma

Iedere dag gaat het, in ieder opzicht, steeds beter met mij.

Er staat in de tuin van het huis, waar ik juist ben komen wonen, een boom, die veel schaduw geeft op mijn terras. Als echte zonaanbidster kan ik daar absoluut niet tegen. Ik ben dus begonnen met hem drastisch te snoeien, met de handzaag heb ik er al zoveel mogelijk takken afgehaald, de onderkant van de stam is al kaal, maar de hogere takken, daar kan ik niet bij. Jij bent, toevallig, bezig in je eigen tuin.
Je hebt me al een tijdje gadegeslagen en het eerste wat je opviel, was, dat ik helemaal niet voor het karwei gekleed ben. Ik draag een  kort, rood klokkend rokje, daarboven een felgeel topje en daaronder rode open schoentjes met een hakje.
Het ziet er leuk uit, maar het is totaal ongeschikt voor werken in de tuin. Ik plaats een ladder tegen de boom, teneinde ook de takken die hoger zitten, af te zagen.
Je ziet me op de ladder, die enigszins scheef staat, klimmen en je weet op voorhand dat het fout zal gaan.
Je loopt alvast mijn erf op...... en juist als je bij de boom met de ladder gearriveerd bent, val ik naar beneden, precies in jouw armen.
Ik kijk naar wie mij zo liefdevol heeft opgevangen en zie een paar prachtige ogen heel liefdevol naar mij kijken. Ik voel me heerlijk in jouw armen en hoop dat je me voor altijd vasthoudt.
Jij, op jou beurt, hebt het gevoel dat je mij voor altijd vast zou willen houden, dus zet je me niet onmiddellijk op de grond, maar draag je me naar de living. De schuifpui staat open, dus je kunt zó doorlopen. Ik zeg je, dat ik je heel dankbaar ben en jij antwoordt, dat een goede buur beter is, dan een verre vriend.
Ik beaam dat volmondig en zeg dat ik hier helemaal alleen woon en dat ik nog geen enkele vriend heb.
We kijken elkaar aan en ik verdrink in je lieve ogen.  Je kust me teder en je zegt: "Dit is liefde op het eerste gezicht! Vanaf het eerste moment, dat ik je daar bezig zag met die boom, werd ik door je aangetrokken, als door een magneet.......... en ik was zó blij dat die ladder scheef wegzakte, zodat ik een reden had om naar je toe te komen........ en toen ik je eenmaal in mijn armen voelde, wilde ik je nooit meer loslaten."
Ik neem je lieve gezicht teder tussen mijn handen, kus je voorhoofd, je lieve ogen, je neus, je oren en tenslotte je mond...........
het begint als een tedere, liefdevolle kus ,maar het wordt steeds gepassioneerder..........ik heb je lief, mijn lief, zo lief heb ik jou en jou alleen............... ik verlies mezelf helemaal in jou.... er is geen verschil meer tussen jou en mij..........we zijn één....................Damma

Ik concentreer me en creeër een beschermende bubbel van liefde en licht om mij heen.

Harmonie staat altijd tot mijn beschikking.

Kastanjes aan de boom
nog in hun groene bast
straks vallen ze

bruine kastanjes
in het natte gras

damma

Vandaag maken we een uitstapje met de boot naar Koh Samet. Ik verheug me er zeer op. 

Eerst heerlijk ontbijten , jij en ik samen aan één tafeltje, dan met de boot naar het tropisch paradijs, we huren een mountainbike en bezoeken het binnenland, het is echt toppie, de natuur is prachtig  we hebben een rugzakje bij ons met eten en drinken voor de lunch........we stoppen op een romantisch plekje...........pakken ons lunchpakket uit en genieten van onze boterhammetjes, als twee reuzenvlinders vlak naast ons neerstrijken.......ze hebben prachtige kleuren en zijn heel groot...............
ze houden van ons, want ze blijven de hele tijd dicht bij ons........ze willen ons laten genieten van hun schoonheid............ze zijn mooi, zo mooi!

dan vliegen ze op, een komt op jouw been zitten, op je rechter dijbeen, a.h.w. op je schoot en de ander op mijn linker been ze blijven daar gewoon zitten.......
we voelen ons heel bijzonder, omdat deze prachtige vlinders ons uitgekozen hebben...............
we kijken naar elkaar, naar de vlinders...........
we voelen ons gelukkig en blij, ik schuif voorzichtig wat dichter naar jou toe.
de vlinder blijft zitten, ik leg mijn hoofd op je schouder, we genieten, van de omgeving, van de vlinders, van elkaars nabijheid,
dan komt er een grote groep mountainbikers luid pratend voorbij en de vlinders schrikken op en vliegen weg, 
wij ruimen ons rugzakje weer in, nemen uiteraard ons afval mee terug, laten niets rondslingeren,
we gaan terug naar het strand, waar we onder een palmboom gaan liggen,
we voelen het zachte ,witte, warme zand, zien de takken van de palmboom boven ons, zachtjes bewegen in het briesje,
dit is genieten!

we blijven zo liggen tot het tijd is om naar de boot te gaan, de dagtocht loopt ten einde

hand in hand slenteren we naar de boot, gaan als laatsten aan boord, zitten hand in hand, genietend van elkaars aanwezigheid, het eten aan boord is verrukkelijk, in de verte zien we Bangkok opduiken, het ziet er mooi verlicht en sprookjesachtig uit.........ik wil hier altijd blijven, samen met jou,

Damma

Hoop wordt telkens weer geboren
in de armoede van het eigen hart,
in het niets, de leegte ,de onmacht nabij,
Na iedere nederlaag doet de hoop weer licht schijnen
uit oude puinhopen herrijst zij weer
Damma

Ik werk als vakantiehulp in Spanje, in Mijas, bij een gezin, dat woont in een villa die tegen de berg aangebouwd is. Vanaf het terras heb ik een schitterend uitzicht over het dal en over andere villa's. In de villa juist onder die waar ik vertoef, woont een aantrekkelijke man. Hij is leuk om te zien en ik vind hem sympathiek. Telkens als hij me ziet zwaait hij joviaal. Na een paar dagen ontstaat er een ritueel. Iedere morgen om elf uur zwaaien we naar elkaar en iedere middag om drie uur opnieuw.

Op een nacht, als ik niet slapen kan vanwege de warmte en ik verkoeling zoek op het terras, zie ik hem zwemmen, bij het licht van de volle maan. Gefascineerd sla ik hem gade.

Op een gegeven moment ziet hij mij en gebaart hij mij naar beneden te komen en met hem mee te zwemmen. Even aarzel ik, want de smalle paadje, dat van onze villa leidt naar die van hem, is vrij steil. Hij merkt mijn aarzeling en komt mij tegemoet, over het smalle pad en neemt me bij de hand. Veilig leidt hij mij naar zijn villa, naar zijn zwembad.

We duiken in het water, dat verrukkelijk koel is, in deze hete zomernacht.

Hij zegt dat hij me leuk vindt. Ik voel mijn hart sneller kloppen. We kijken over het dal, dat zo mooi belicht wordt door de volle maan. Hij houdt mijn hand vast.

Tegen het ochtendgloren moet ik terug naar de villa waar ik werk, om voor het ontbijt te zorgen.

Hij kust me teder en zegt...............kom je iedere nacht bij me terug?

Ik zeg, dat ik dat heel graag wil, maar dat ik nu echt moet gaan. Als ik bovenaan het pad ben aangekomen, draai ik me om en zwaai naar hem, hij zwaait terug..........

Dat is de laatste maal dat ik hem zie.........

de volgende nacht is hij er niet, en de daaropvolgende nacht ook niet.......

ook overdag zie ik hem niet meer..........

Zijn villa ziet eruit alsof ze nooit bewoond is geweest.........

Iedere nacht ga ik naar beneden, over het smalle pad, dan zwem ik in zijn zwembad, in de hoop dat hij ineens naast me opduikt.......... maar niets van wat ik wens gebeurt.

Hij is verdwenen.........het prille geluk is zomaar voorbij.

Damma

Ieder moment gaan er deuren voor mij open naar nieuwe mogelijkheden.

Ik benut de kansen die vandaag op mijn pad komen.

Ik kom naar je toegevlogen, op vlindervleugels.
Je bent aan het werk in de tuin.
Ik neem je liefdevol in mijn armen,
aai je over je lieve bolleke,
geef tedere kusjes op je voorhoofd,
je lieve ogen, je neus, je mond......
We horen bijen zoemen, vogels fuiten.
Rozen verspreiden hun heerlijke geur.
Wat is de wereld mooi, hier in de tuin.
Ik zou op deze plek willen blijven,
met jou in mijn armen..............
voor altijd............
damma

Ik zit op een terrasje in Spanje, er komt iemand langs, hij houdt halt en gaat aan het lege tafeltje  tegenover mij zitten.

Ik observeer hem, hij ziet er prachtig uit, groot, breed, leuke uitstraling.
Hij draagt een mooi roze overhemd, dat hem heel goed staat.

Ik ben op slag verliefd en kan mijn ogen niet van hem af houden. Ik moet mijzelf echt forceren om de andere kant op te kijken, quasi nonchalant draai ik me van hem af.

Even later merk ik dat hij opstaat.

Ik ben bang dat hij weggaat en voel me heel teleurgesteld en een beetje verdrietig,

maar direct daarna ben ik heel blij, want hij komt naast mijn tafel staan en zegt:

"U zit alleen aan tafel, ik ben ook alleen, zou het niet veel prettiger zijn als we sámen de maaltijd gebruikten?"

Ik ben zó gelukkig, dat ik het niet verbergen kan; ik straal helemaal als ik zeg: "Ja, leuk!"

De man stelt zichzelf voor, hij heeft een leuke, vlotte naam;

ik zeg mijn naam en rap daarna komt de ober om de bestelling op te nemen. 
We besluiten paella voor twee te nemen met een karaf sangría.

Dit is pas de eerste dag van mijn vakantie en ook van die van mijn tafelgenoot, die een aangename gesprekspartner blijkt te zijn.

Na het eten slenteren we over de boulevard, ineens horen we vanaf een terrasje mooie dansmuziek, uit onze jeugd: amapola en bésame mucho. 
Hij vraagt me ten dans, ik smelt in zijn armen, figuurlijk natuurlijk, we dansen tot diep in de nacht, daarna maken we nog een strandwandeling, terwijl de volle maan  glimlachend op ons neerziet.

Dit belooft een gouden vakantie te worden........

Damma

Ik sta mijn geest toe te ontspannen

Alles is duidelijk en in harmonie

Ik ben op vakantie.......

Het is heerlijk warm en wolkeloos

Ik mis jou zo heel erg, mijn lief........

Overdag lig ik in de zon, of zwem ik in zee,

's Avonds wandel ik langs de vloedlijn.

's Nachts zit ik op het strand en kijk ik naar de sterrenhemel

en denk ik aan jou.

Er hangt hier een heel bijzondere sfeer.

Het is net, of ik steeds jouw aanwezigheid voel.........

Ik zie je niet écht, maar ik voel je aanwezigheid.......

Het is nonsens, het kán niet

en toch voel ik je, hier, dicht bij mij..........

Op de derde dag van mijn vakantie,

als ik voor de zoveelste maal een verkoelende duik in zee neem,

voel ik ineens een paar bekende handen, die mij vasthouden.........

Wanneer ik boven water kom, ben jíj daar...........

Je neemt mijn hoofd teder tussen je handen

en geeft mij een innige kus.........

Ik ben zó blij, dat je mij gevolgd bent,

dat we sámen hier zijn.......

Nu begint het vakantie pas écht..........

damma

het is een frisse herfstdag
je bent bezig in het huis
eindeloos de ladder op en af
eindeloos stenen in cement leggen
je houdt niet van cement, je houdt niet van metselen
je verveelt je rot bij het eentonige werk en je droomt van leuker werk,
maar je weet ,dat je gewoon door moet gaan met stenen metselen, totdat ze op zijn, dag in ,dag uit, je zet je verstand op nul en gaat door met het metselen........
dan hoor je een licht geruis en voel je een windvlaag, zomaar, binnen in huis,
je ruikt een heerlijke etensgeur.............
je draait je om en je ziet dat ik er ben, op mijn bezempje
ik kijk je stralend aan, knip met mijn vingers, zeg: tafeltje dek je!
er staat een prachtig gedekte tafel
ik schep het eten op de borden en schenk er heerlijke wijn bij
je komt de ladder af, naar beneden, wast je handen en neemt plaats aan tafel........
ik vind het heerlijk om bij je te zijn, ik straal helemaal van geluk, dat ik hier zo met je aan tafel zit
het eten smaakt je goed en dat maakt me gelukkig
als we klaar zijn met eten, knip ik opnieuw in mijn vingers, zeg een toverspreuk en er staat een heerlijk, groot, zacht en warm bed.
we gaan een middagdutje doen
we kleden ons uit en kruipen heerlijk dicht tegen elkaar aan
vergeten zijn de stenen, vergeten is het cement
er is alleen maar dit zachte bed en mijn zachte warme lichaam tegen het jouwe
teder verkennen we elkaars lichaam
ik streel je lieve haren, geef je vlinderkusjes op je ogen,voorhoofd, neus en oren,
mijn lippen beroeren de jouwe, onze tongen dansen met elkaar..........
we vergeten de saaiheid van het dagelijks bestaan
we doen een heerlijk middagdutje, waaruit we als herboren ontwaken ,
als je wakker wordt, zie je me nog juist wegvliegen op het bezempje
je zwaait me na
ik zwaai terug en roep........tot volgende keer!
damma

Het is een mooie dag en ik kom op engelenvleugels naar je toegevlogen, in mijn mooiste jurkje en met mijn mooiste vleugels, land ik feilloos naast je, op acht meter hoogte......... het is hartstikke warm, du heb ik een ijsje voor je meegebracht, een in vier kleuren, groen, wit, roze en bruin, en daarna genieten we samen van het mooie uitzicht, nu niet meer metselen, even pauze, naar beneden,

in de schaduw, spreid ik het kleed uit en eten we ...........pizza, met champignons, salami, kaas, tomaat, paprika, pepers, we drinken er koude sangría bij , met veel vruchtjes........... ik heb een cd meegebracht; we genieten van de muziek, ik dans voor je, en terwijl ik dans en je naar de muziek luistert, vallen je ogen langzaam dicht en droom je een mooie droom..................je voelt hoe je opgenomen wordt door twee liefdevolle armen, ze wiegen je, strelen je over je lief bolleke, je voelt dat je kusjes krijgt op je lief bolleke, tedere, zachte kusjes, liefdevol, gelijk je nooit eerder in je leven ervaren hebt, of wellicht toch, vroeger, heel lang geleden..........alle liefde die je je maar wensen kunt, word je nu gegeven, je wordt gewiegd, gestreeld, gekust,...............nooit eerder voelde je je zó ontspannen, zó geliefd, zó gelukkig.....................je droomt van het volmaakte geluk, je ervaart en voelt het volmaakte geluk.................... terwijl je zo heerlijk ligt te dromen, kom ik zachtjes naast je liggen en neem me in mijn armen..........en droom dezelfde droom als jij................. 
Damma

Samen gingen we naar de paaswake, tijdens ons verlof op dat mooie Griekse eiland.
De paaskaars werd binnengebracht in de donkere kerk, het licht kwam in de duisternis.
We mochten allemaal onze kleine kaars aansteken aan de grote kaars.
Aan het eind van de avond liepen we met onze brandende kaars naar huis.
Iedereen de die kaarsvlam brandend kon houden vanaf de kerk naar zijn huis, zou gezegend worden..........
Mijn kaars bleef branden.......de jouwe ging uit.
Opnieuw bezoek ik de paaswake, nu zonder jou............
Ik mis je warmte, je liefde, je tederheid, maar ik zal je gedenken, in mijn hart, nu en altijd..........
Damma

Waar ik mij op focus groeit, ik richt mijn aandacht dus op leuke positieve zaken, als liefde, geluk, genezing, gezondheid, tevredenheid, welbehagen, welvaart, welzijn.

Het is een mooie zomerdag, ik sta langs de kant van de weg, met mijn rugzakje in de hand en hoop op een lift.
Jij komt aangereden, ik steek mijn duim op, je stopt en je zegt: "Ik ga naar Gent." 

Ik zeg: "tof", gooi mijn rugzakje op de achterbank en stap in.

Je ziet er leuk uit: slank, lang, mooie haren, leuke ogen en een lieve lach.

Ik voel me helemaal op mijn gemak bij jou in de auto.

Mooie muziek heb je opstaan...... the power of love, dat is een van mijn lievelingsliedjes.

We rijden onder de bomen, alle raampjes staan open, de warme zomerlucht, prettige geuren,

wat mij betreft mag de weg naar Gent eindeloos lang duren.

Tegen tweeën parkeer je de auto langs de kant van de weg.

Etenstijd, zeg je en je pakt een thermoskan en twee bekers van achter je stoel en een brooddoos.

Ik zeg.........kom, laten we onder de bomen gaan zitten en er een echte picknick van maken.

Ik pak mijn rugzakje van de achterbank, we stappen uit en lopen een stukje het bos in, tot we een mooi bemost plekje vinden , ik maak mijn rugzakje open en haal er een kleed uit, een zak met appels en banen en een thermoskan met koele witte wijn, ook nog twee glazen.

We eten van jouw brood, van mijn fruit, drinken van de koffie en van de wijn.

We voelen ons loom en verliefd. Ik buig me naar je toe, kijk je in je lieve ogen en kus je teder op je lieve lippen, ik streel je over je zachte haren.

Je neemt me in je armen, beantwoordt mijn kus.

Ik heb je lief, mijn lief, zó lief..............

Tegen vieren breken we op en lopen naar de auto, je moet om vijf in Gent zijn.

Onderweg zeggen we niets, luisteren naar de muziek, genieten we nog na van onze picknick.

Eenmaal in het centrum van Gent aangekomen, zeg je: vanavond om tien uur rijd ik terug............Mijn hart springt op van vreugde en ik antwoord........ ik zal er zijn!
damma

Het is een mooie zomerdag. 
Ik zie je werken in de tuin en blijf staan om naar je te kijken..........ik zie je graag, heel graag.
Ik besluit om spaghetti piripiri te maken, je lievelingskostje.
Als ik met het eten naar buiten kom, licht je gezicht op van blijdschap. Ik schenk er koele, witte wijn bij, we eten en genieten.
Als we klaar zijn met eten, zie ik ,dat er een beetje saus aan je mondhoek zit........ik buig me naar je toe, en lik het zachtjes weg...........ik neem je lieve hoofd tussen mijn handen, streel je over je haren, geef kusjes op je voorhoofd, je ogen, je neus, je mond, tedere ,vluchtige kusjes, vlinderkusjes..........
We zijn loom geworden door het eten en de wijn en vlijen ons neer op het zachte mos in de schaduw van de kerselaar, we liggen als lepeltjes tegen elkaar, je slaat je arm om mij heen en we vallen in slaap, vlindertjes fladderen om ons heen, strijken even op ons neer, fladderen dan weer weg en komen terug.............ze houden van ons............
Damma

Het is een mooie herfstdag. We wandelen door het bos. Dit is onze eerste ontmoeting, we zijn nog wat verlegen.
Ik vind je leuk, aantrekkelijk, je hebt lieve ogen, met lichtjes erin, daar hou ik van.
Ik leg mijn hand in de jouwe, we genieten van de mooie herfstkleuren, van de rust in het bos, van het samenzijn.
Zie, daar is een bankje, ik pak mijn rugzakje en haal er de broodjes met ham en de thermosfles met koffie uit.
Er zit een eekhoorn in de boom naast ons, hij komt dichterbij en zit nieuwsgierig naar ons te kijken. 
Wat later komen er twee reeën langs.
Je legt je arm over mijn schouder en fluistert in mijn oor: dit is een goed teken, eekhoorns en reeën brengen geluk...........
ik leg mijn hoofd tegen je borst en voel me volmaakt gelukkig
zo zou ik altijd willen blijven zitten, 
voor altijd zo dicht bij elkaar.......
damma

Ik weet het : je wilt weg, weg bij mij....

ik voel het al een hele tijd,

maar ik, ik wil zo graag,

dat je blijft, bij mij.....

Toch weet ik, dat ik je moet laten gaan.

Ik vraag je:

"Kom, laten we nog eenmaal vliegen.
Ga je met me mee?"
We stijgen op, hoog boven het dal,
vliegen over de rivier,
voelen de kracht van onze vleugels,
maken een duikvlucht
en landen in de kruin van een boom.

"Ga maar, vlieg maar weg, je bent vrij......"

Je kijkt me aan, verrast en blij.

"Mag ik?"

"Ja, ga maar, het is goed"

Je slaat nog eenmaal teder een vleugel om mij heen

en vliegt weg, gelukkig en blij.

Ik kijk je na en fluister zachtjes.........denk je, zo af en toe, nog eens aan mij?
Damma

Dwars tegen alle regels en logica in
ben ik van je gaan houden, 
heeft dat zin?
Dwars tegen alle regels en logica in
zie ik op jouw gezicht
de glans van hetzelfde licht.......
Damma

Vol vertrouwen laat ik los.

ik mis je zo heel erg

daarom kom ik op mijn bezempje naar je toegevlogen

in mijn vuurrode jurkje

je bent aan het werk in de tuin

plotseling voel je een kleine wervelwind

je kijkt om

et voilà, daar ben ik

je bent zo blij, dat je me uitbundig knuffelt en kust

je pakt me beet en draait me in de rondte

je maakt een vreugdedans met me

het is zo heerlijk weer samen te zijn

wat hebben we dát gemist

helaas kan ik maar even blijven, een uurtje slecht,

één uurtje vol geluk,

dan moet ik weer weg

je zwaait me na

ik werp je kushandjes toe en roep:

tot spoedig!
damma

Ik ben verdronken in de diepte van mijn eigen hartstocht,
toen ik het contact met mijn bron verloren was.
Damma

Ik mis je zo, heel erg, mis ik je,
de tijd heeft je nog niet uit mijn hart gewist.
Ik droomde, dat ik weer bij je was.
Het voelde zo echt, zo werkelijk, zo tastbaar,
maar toen ik ontwaakte,
was er slechts de herinnering
aan wat mij ooit gelukkig maakte.
Nu lig ik hier eenzaam en alleen 
en ween.........
Damma

Hoe ga je om met een somberheid?
Je gaat er Niet mee om. 
Het gaat met jou om.
Het is alom tegenwoordig.
Je kunt je er niet voor verstoppen.
Je kunt er niet even pauze van nemen.
Het IS er en het blijft bij je zolang het wil.
Je kunt er niets tegen doen.
Het is groter dan je zelf bent.
Het omhult je helemaal en je moet wachten, tot het weggaat.
Er is geen enkele manier waarop je somberheid kunt ontlopen.
Je moet wachten tot het je verlaat
en dat gebeurt, altijd!
Zo maar ineens breekt de zon door de wolken en somberheid verdwijnt.
Dat is telkens weer wonder.
Het is het wonder waarop ik nu wacht.
damma

moed betekent voor mij  volhouden,
in donkere tijden, als ik de weg kwijt bent en almaar in kringetjes ronddraai, 
zonder te weten waarheen te gaan, 
ik ben dan stil en wacht tot het licht gloort........
damma

Je ging studeren, omdat je graag een taal wilde leren.

Je kreeg veel tegenwerking van thuis en je aanleg was matig, maar toch zette je door.

Ik vond je lief, dus hielp ik je.

We oefenden, urenlang, avondenlang de uitspraak, de grammatica, de idioom.

Je eerste proefwerk maakte je slechts matig, maar daarna ging je rap vooruit.

Ik was steeds fier op je en blij met je succes.

Vandaag is een Belangrijke Dag voor jou, je krijgt je bull uitgereikt.

Je zult op het podium staan, er zullen toespraken en na afloop is er feest, met hapjes, drankjes en muziek, je zult eten, drinken, dansen en gelukkig zijn,

maar ik mag er niet bijzijn,

want naast jou op het podium staat je vrouw..............

damma

het is de eerste avond van mijn vakentie

de eerste avond zonder jou
ik mis je heel erg............
ik kan niet slapen en zit op mijn balkon, naar de hemel te staren, soms zie ik de maan op zee schijnen en dan weer bliksemt het......
die bliksem treft mijn hart.......
ik mis je zo er dat het pijn doet
in gedachten ben ik bij je..........
ik doe net of je nu naast mij zit
je slaat een arm om mij heen
en fluistert lieve woordjes in mijn oor
je blijft bij me tot ik in slaap val......

damma

Om de sombere, natte zomer  in mijn eigen land te ontvluchten, boekte ik een reisje naar de Costa del Sol....
In het vliegtuig verheugde ik me de hele tijd op de heerlijke zonneschijn die me te wachten stond...........
Ik arriveerde 's avonds laat in mijn sombere appartement en vertrouwde erop dat al die somberte de volgende ochtend in licht en zonneschijn zou veranderen.................
Niets was minder waar.......
De volgende morgen werd ik wakker van onweder, en het geluid van stromende regen...........
Ik dacht nog: het is een bui, die trekt wel over, straks is de hemel stralend blauw...........maar dat gebeurde niet, het bleef maar regenen en regenen, dus ging ik door de regen, naar de supermarkt om de nodige boodschappen te halen.........
Ik bleef hopen op zonneschijn.......maar die kwam niet, wel werd het droog.......
Ik toog naar het strand.........er waren geen bedjes te huur, want alle matrasjes lagen hoog opgestapeld en stevig vastgebonden onder plastic..........
Ik ging in het zand zitten en keek naar de zee........ het leek juist of de lucht opklaarde, daarginds, in de verte, leek het wat klaarder te worden............
Ik bleef wachten op de zon..........maar de wolken werden toch weer dikker en dikker en donkerder en donkerder........en wederom begon het te stortregenen...........
Ik zat daar op het strand, in de stromende regen en weende............
Toen kwam jij........ je zette je eenvoudig naast mij neer, in kleermakerszit...........
We zaten daar een tijdje stil naast elkaar..........
toen raakte jouw hand de mijne aan; ik keek je aan; je lachte me bemoedigend toe en begon te zingen: I'm singing in the rain........ onder het zingen stond je op en danste, terwijl je zong.....I'm singing and dancing in the rain....
Ik moest er om lachen, werd er vrolijk van.......spontaan stond ik op en zong en danste ik met je mee........
Als twee zottekes dansten en zongen wij daar op het strand................helemaal gelukkig en tevree............
damma

Ik heb anderhalf uur doorgebracht met mijn lief, bijna een hele avond.......
we hebben koffie gedronken, appeltaart gegeten,
zoete witte wijn gedronken, nootjes erbij
en eindeloos gepraat en gekust

ik ben zo mateloos gelukkig

ik hou van mijn lief en hij houdt van mij

mijn lief HOUDT van mij!
mijn nacht kan niet meer stuk
want ik weet dat mijn lief van mij houdt
zielsveel van mij houdt
en ik hou van hem
ik ben hem zó dankbaar voor zijn liefde,
voor zijn geduld, voor zijn warmte, zijn tederheid,
zo eeuwig dankbaar voor wie hij is.....

Damma

De laatste zondag van het kerkelijk jaar.

Jouw naam die afgeroepen wordt.

Waardoor je weer aanwezig bent.

Jouw naam, die mij nog steeds iets doet.

Herinnering aan jouw lieve ogen.

Jouw naam die afgeroepen wordt.

Waardoor je weer aanwezig bent.
Damma

Ik ben geboren op de top van een berg.

Ik koesterde mij overdag in het licht van de zon

en ’s nachts in het licht van de maan en de sterren.

Zo’n duizend meter onder mij begon een dicht en donker bos.

Daaronder was een dal, met mensen.

Zij waren samen en dat wilde ik ook.

Ik wilde samenzijn met andere mensen, niet langer alleen op de berg,

Dus trok ik door het donkere, dichte bos, naar het dal.

Ik struikelde en viel, doorstond pijn en angst en bereikte het dal.

Eindelijk niet meer alleen........

maar de mensen waren heel anders dan ik had verwacht.

Ze vonden mij niet aardig, hielden niet van mij,

ze bedrogen, mishandelden en bestalen mij.

Ik dacht dat ik iets fout deed en probeerde almaar om dingen beter te doen,

maar wat ik ook deed, niets hielp, de mensen mochten mij niet.

Dus ging ik de weg terug, door het dichte,donkere bos, omhoog naar de top.

Heel tevreden zit ik daar nu, helemaal alleen, in het licht van de zon en van de maan.

Ontsnapt aan de hel, die mensen heet.

Damma

Het is een koude winteravond. In het donker haalt hij houtblokken vanonder de overkapping in de tuin, waar hij ze sinds jaar en dag mooi opgestapeld heeft liggen.

Eenmaal binnen, werpt hij de eerste houtklos in de open haard, daarna pakt hij de tweede en juist voordat hij die in de open haart wil gooien, ziet hij dat er een hart in gegraveerd staat.

Hij zakt ineen op het kleed voor de haard en denkt aan haar voor wie hij, jaren geleden, dit hart heeft gezaagd, met de punt van zijn kettingzaag, in een klos van een van de vele bomen, die hij die dag in stukken aan het zagen was.

Tijdens het zagen had hij steeds aan háár gedacht, aan zijn Mariposa, zijn lieve vlinder.

Heel de zomer had zij hem gezelschap gehouden, tijdens het werken in de tuin. Zij was zijn vlinder en hij was van haar gaan houden.

Toen de herfst aanbrak, zei hij, dat ze weg moest gaan, maar ze wilde niet bij hem vandaan, dus bleef ze tot de winter aanbrak; pas toen het vroor was ze bij hem weggegaan, naar warmer streken, vlinders kunnen immers niet tegen koude. Ze had hem bij het afscheid teder gekust en beloofd, dat ze terug zou komen.

In het voorjaar had hij vol verwachting naar haar uitgekeken, tot ver in de zomer had hij gehoopt op haar terugkeer, toen het herfst werd, had hij alle hoop verloren en in de winter die volgde was zijn hart bevroren. Nooit dacht hij meer aan Mariposa.

Ze had haar belofte niet gehouden, ze was niet teruggekomen en zijn hart was bevroren.

Nu zat hij daar, met "haar" boomstronk in zijn handen.

Hij herinnerde zich die ene mooie zomer; zag haar weer door de tuin fladderen, voelde weer haar "butterflykisses". Langzaam smolt het ijs rond zijn hart. Hoe had hij, destijds, kunnen denken, dat zij de vorst had kunnen overleven? Natuurlijk was ze gestorven op haar tocht naar het zuiden. Geen vlinder kan zo ver vliegen in zulke koude, eigenlijk had hij dat destijds al beseft, maar niet wíllen weten.

Hij had haar zo graag willen geloven, toen ze zei, dat ze terug zou komen en hij was zó teleurgesteld geweest, toen ze almaar niet terugkwam.

Maar nu, met de houtklos in zijn hand, besefte hij, dat ze wel degelijk teruggekomen was........

Hij schonk een glas sangria in, nam er een bord spaghetti piripiri bij, precies zoals hij dat zo vaak gedaan had in de zomer dat ze bij hem was. Hij at en dronk met smaak en daarna plaatste hij het blok hout met het hart van zijn Mariposa, in het houtvuur..............

Hij keek naar de vlammen en herinnerde zich die heerlijke zomer, tot in het kleinste détail........

De warmte, het eten en de wijn maakten hem een beetje slaperig..........

Ineens was ze daar, zijn Mariposa..........het houtblok was vergaan en Mariposa was tot leven gekomen..........Ze gaf hem vlinderkusjes, gelijk weleer............en ze zei: "Zie je wel dat ik teruggekomen ben.................."

Damma

Ik loop de berg af, zoals iedere ochtend, met hoop in mijn hart.
Ik ben op weg naar het internetcafé, op weg naar mail van jou.
Na een half uur kom ik daar aan en wacht tot er een pc vrij is.
Met een mengeling van angst en  hoop log ik in..........
om te ontdekken.........
alweer geen mail van jou.........
Ik zeg tegen mezelf, dat je misschien niet hebt kunt mailen omdat je pc stuk is, of omdat er is storing op het internet, of omdat je het te druk hebt............
Ik stuur je een lief mailtje,  log uit en loop de berg op.    
Tranen wellen in mijn ogen en ik voel wat ik niet wil weten...............je bent me vergeten.
Damma

een viool klinkt in de nacht

het is mijn lief die op mij wacht

ik haast mij naar hem toe

regen en wind doen er niet toe

een viool klinkt in de nacht

het is mijn lief die op mij wacht

het waait en regent dat het giet

ik denk: vannacht ga ik maar niet

een viool klinkt in de nacht

het is mijn lief die op mij wacht

het sneeuwt en het vriest

ik blijf thuis en voel me triest

een viool klinkt in de nacht

het is mijn lief die op mij wacht

ik haast mij door de mist

maar zie: het is een list

het spel was niet voor mij

zijn liefde is voorbij

damma

Ik, Damma, ben rustig, tevreden en vrij;

ik hou van alle mensen en ze houden van mij.

ik herinner me een eerder bestaan, een ander bestaan, dan het aardse bestaan..........

en ook al heb ik geen woorden voor dat eerdere bestaan, ik herinner het me toch, met mijn gevoel...........

van tijd tot tijd stijg ik op als een arend en vlieg ik naar die andere wereld om daar een tijd te vertoeven,

als ik dan weer terugkeer op aarde, voel ik mij weemoedig en verdrietig en neem ik mij voor daar niet meer heen te gaan, omdat de terugkeer hier op aarde steeds weer zo pijnlijk is,

toch kan ik het niet laten om telkens weer op te stijgen en terug te keren naar het verloren paradijs

soms kom ik iemand tegen, die, net als ik, op zoek is naar hetgeen verloren is en waarvan we de herinnering voor altijd in ons dragen...........

een gelijkgestemde ziel, die ook op wil stijgen.................

damma

Nieuw geluk is onderweg, het heeft mij bijna ingehaald.

Op een koude winteravond

kom ik op de fiets, door de sneeuw naar jou toe

het is een bar koude, donkere avond,

maar mijn hart is warm en mijn hoofd is vol geluk,

want ik ga de nacht doorbrengen bij mijn grote liefde,
bij mijn lieve, warme, tedere, passievolle geliefde

heel de weg naar jou zing ik, jubelt mijn hart van blijdschap.

Als ik eindelijk bij je aankom is het al elf uur.

Jij bent heel blij dat ik, ondanks sneeuwstorm heelhuids bij je aangekomen ben.

Je sluit me teder in je armen en kleedt me uit,

als verrassing en verwelkoming heb je het bad vol warm water laten lopen............

het is echt zó tof, zó lief, zó teder en zó zorgzaam van je............

ik stap in het warme bad, jij komt erbij en samen genieten we van de weldadige warmte..........

je hebt  wijn binnen handbereik staan,

we klinken op een heerlijke nacht samen.......

als het badwater koud begint te worden en wij helemaal warm zijn, stappen we uit bad en drogen elkander teder en liefdevol en heel zorgvuldig af

je steekt de kaarsen in de slaapkamer aan

we nemen de wijn mee

we kruipen onder het dekbed, dicht tegen elkaar aan, 
we zijn eindeloos gelukkig, alleen al door elkaar vast te houden........

we vallen zielsgelukkig in elkaars armen in slaap...........een verrukkelijke slaap........telkens als we even wakker worden, kijken we elkaar blij verheugd aan, in de wetenschap: je bént er nog.........de nacht is nog niet voorbij......en je bent er nog........nog altijd bij mij...........

ik hoor de lieve geluidjes waarmee je ademhaalt als je slaapt.........en ik heb je zo lief, zo eindeloos lief.......

jij houdt mij vast terwijl ik slaap en je hebt me lief, zo eindeloos lief.........samen slapen.........in elkaars armen...........het toppunt van geluk

Damma

ik ben zo eenzaam en alleen
en ik voel me zo verdrietig
het is een gevoel
dat ik mijn hele leven al met mij meedraag
ik voel mij naakt en onbemind,
het overvalt me, zo maar, zonder reden
en ik kan niet anders doen
dan wachten tot het vanzelf weer overgaat
damma

Het was lente.

De bloesems bloeiden aan de bomen en ik wachtte elke dag op je onder de seringenboom.