Het is lente en ze zeggen dat ik je nog deze zomer zal ontmoeten, dat je me nog deze zomer komt halen.

Ik schrik: deze zomer al. De lente is zo koud, de koudste in veertig jaar.

Ik verheug me op een warme zomer met veel zonneschijn en zwoele nachten onder een heldere sterrenhemel.

Toe, doe me een plezier en kom pas in de herfst, als de zon lager staat, de avonden donker zijn en koud. Kom me pas halen als de herfst valt, gun me nog deze zomer en laat het een mooie warme zomer zijn, vol zonneschijn.

Kom me halen als de herfst valt.

Damma

Het is vroeg in de morgen, het is nog donker, je zit in de auto op weg naar je werk en je denkt aan mij.

Ineens voel je een zacht, warm briesje....... en even later zit ik naast je.

Ik kijk je stralend aan en zeg: "Wat fijn, dat je me geroepen hebt!"

"Deed ik dat dan?"vraag je verbaasd.

"Ja zeker wel" zeg ik, "als je heel sterk aan me denkt, kom ik vanzelf naar je toe, ik kan niet anders........en ik wíl niet anders. Ik ben blij, heel blij, dat je me geroepen hebt. Het is fijn om bij je te zijn."

Ik leg mijn hand op je dijbeen en mijn hoofd op je schouder.

We rijden rustig door de donkere ochtend. Je voelt je gelukkig en je wilt dat deze rit heel lang duurt. Als je de parkeerplaats van je werk opdraait, vraag je: "Blijf je bij me?"

"Graag!" antwoord ik, "ik zorg ervoor dat alleen jij mij kunt zien, ik zal onzichtbaar zijn voor alle anderen."

Je lacht en zegt: "Mooi zo, dat spaart een heleboel uitleg."

We lopen samen naar binnen. Mensen groeten je, hebben je nodig, je moet dingen oplossen en onder al die drukke werkzaamheden,  zie ik je regelmatig naar me kijken, met een liefdevolle blik; je bent blij dat ik bij je ben.

Aan het eind van de werkdag zitten we weer samen in de auto.

Ik zie dat je moe bent en stel voor om even te stoppen op een rustige plek.

Ik masseer je nek, je rug, streel je lieve gezicht, je zachte haren, geef je  kusjes en knuffels,

tot je je weer helemaal fit en gezond voelt.

Daarna rijden we verder. Bij jouw huis aangekomen, moet ik afscheid nemen.

"Tot morgen?" vraag je. "Als je me roept......" antwoord ik.

Met hetzelfde zachte, warme briesje waarmee ik die ochtend gekomen ben, ga ik nu weg.

Je weet, dat je me altijd roepen kunt.........

damma

.....mijn meest tedere herinnering aan jou is toen we samen naar het graf van je vrouw gingen, ik ging water halen, toen ik terugliep zag ik je zorgvuldig de blaadjes tussen de plantjes weg harken........zo lief, zo zorgzaam, zo teder, met zoveel liefde en aandacht.... alleen al om wat ik toen zag, zal ik altijd van je blijven houden........... ik zou zo heel graag willen dat ik jou als vader had gehad, dat jij altijd voor mij gezorgd had en bij mij geweest was, zoals je altijd voor je eigen kinderen gezorgd hebt en bij hen gebleven bent, je bent de vader naar wie ik mijn leven lang gezocht heb,  bij jou zou ik een "normale", gelukkige jeugd gehad hebben, vol liefde en veiligheid.

Vaak, als ik op je schoot zit, met mijn gezicht naar het jouwe, mijn knieën naast jouw heupen, dan speel je "Het karretje dat over de zandweg reed."...... en dan boem, zak ik door de kar, en je vangt me altijd op, je laat me nooit écht vallen....... je bent zo onnoemelijk zacht en teder en lief en ook zo speels en vrolijk en zo intelligent  ............ zo heerlijk, verrukkelijk lief.............

Dan is er ook nog het goddelijke vrijen, het eindeloze beminnen, het strelen, kussen, samenkomen, één zijn, de totale overgave, het strelen, de passie,
voor de manier waarop wij elkaar liefhebben is zijn onvoldoende woorden, niemand heeft mij ooit bemind, zoals jij mij bemint, zo teder, zo vol passie en liefde, hartstochtelijk en toch liefdevol, nooit néém je mij, alsof ik een ding ben, altijd bemín je mij, of ik van kostbaar materiaal ben,
het begint met een kus, daarna het strelen, het elkaar aankijken, het liefdevol strelen en kijken......ik voel me zo speciaal, het is verrukkelijk om door jou aangeraakt te worden en even verrukkelijk om jou aan te raken, jou te kussen, overal, ik hou van je lichaam, ik hou van je ziel, ik hou van je karakter, ik hou van de schittering in je prachtige ogen, ik hou ervan, hoe je naar me kijkt, hoe we elkaar aankijken als we vrijen, hoe ik tot leven kom in jouw liefdevolle blik, onder jouw tedere aanraking.........
Damma

hoe ga je om met een grote teleurstelling........

je had iets gehoopt, verwacht, geloofd

je krijgt het niet, je wordt bedrogen

hoe ga je dan verder met je leven?

ik ga dan in een hoekje zitten, mijn hoofd omlaag,

rol me op als een foetus, kruip weg, wil niet meer leven, dit is te groot, te erg, dit wil ik niet voelen, hier kan ik niet mee overweg

na verloop van tijd durf ik de pijn te voelen,

ik wil verder met mijn leven,

ik stel me open en laat de pijn toe

het doet immens zeer,

ik kronkel van de pijn,

maar ik hou vol

en drink de beker tot het einde leeg

als alle pijn weggevloeid is

ga ik me baden

daarna trek ik mijn wandelschoenen aan

en maak een wandeling door de natuur

me verbazend over haar schoonheid

me lavend aan haar pracht

dan wordt het rustig in mij

het oude is voorbij

het nieuwe ligt voor mij, in mij, om mij,

onder mij en boven mij

ik weet: je kunt altijd opnieuw beginnen,

ook na het allergrootste verdriet

damma

Om de sombere, natte zomer  in mijn eigen land te ontvluchten, boekte ik een reisje naar de costa del sol....
In het vliegtuig verheugde ik me de hele tijd op de heerlijke zonneschijn die me te wachten stond...........
Ik arriveerde 's avonds laat in mijn sombere appartement en vertrouwde erop dat al die somberte de volgende ochtend in licht en zonneschijn zou veranderen.................
Niets was minder waar.......
De volgende morgen werd ik wakker van onweder, en het geluid van stromende regen...........
Ik dacht nog: het is een bui, die trekt wel over, straks is de hemel stralend blauw...........maar dat gebeurde niet, het bleef maar regenen en regenen, dus ging ik door de regen, naar de supermarkt om de nodige boodschappen te halen.........
Ik bleef hopen op zonneschijn.......maar die kwam niet, wel werd het droog.......
Ik toog naar het strand.........er waren geen bedjes te huur, want alle matrasjes lagen hoog opgestapeld en stevig vastgebonden onder plastic..........
Ik ging in het zand zitten en keek naar de zee........ het leek juist of de lucht opklaarde, daarginds, in de verte, leek het wat klaarder te worden............
Ik bleef wachten op de zon..........maar de wolken werden toch weer dikker en dikker en donkerder en donkerder........en wederom begon het te stortregenen...........
Ik zat daar op het strand, in de stromende regen en weende............
Toen kwam jij........ je zette je eenvoudig naast mij neer, in kleermakerszit...........
We zaten daar een tijdje stil naast elkaar..........
toen raakte jouw hand de mijne aan; ik keek je aan; je lachte me bemoedigend toe en begon te zingen: I'm singing in the rain........ onder het zingen stond je op en danste, terwijl je zong.....I'm singing and dancing in the rain....
Ik moest er om lachen, werd er vrolijk van.......spontaan stond ik op en zong en danste ik met je mee........
Als twee zottekes dansten en zongen wij daar op het strand................helemaal gelukkig en tevree............
damma

ik mis je zo heel erg

daarom kom ik op mijn bezempje naar je toegevlogen

in mijn vuurrode kleedje

je bent aan het werk in de hof

plotseling voel je een kleine wervelwind

je kijkt om

et voilà, daar ben ik

je bent zo blij, dat je me uitbundig knuffelt en kust

je pakt me vast en draait me in de rondte

je maakt een vreugdedans met me

het is zo heerlijk weer samen te zijn

wat hebben we dát gemist

helaas kan ik maar even blijven, uurke

één uurke vol genot

dan moet ik weer weg

je zwaait me na

ik werp je kushandjes toe en roep:

tot spoedig!
damma

Ik word wakker...... hoor de vogels fluiten........kijk op de wekker 09.09 uur, een mooie tijd om wakker te worden op een herfstochtend.....

er ís iets, maar ik weet niet wát, iets, dat me vaag verdrietig maakt.

Ik blijf nog even liggen, heb immers geen haast om op te staan, geen afspraken vandaag, vrije dag, dus geen haast.

Dan, ineens, wéét ik wat er is............ dit is de eerste ochtend in maanden, dat ik wakker werd, zonder meteen aan Jou te denken.

Ik begin je te vergeten............

denken aan jou gebeurt niet meer automatisch, zelfs niet bij het wakker worden

denken aan jou brengt geen vreugde meer en ook geen verdriet

Ik mis de vlinders die ik voelde, als ik aan je dacht, ik mis het geluk dat ze brachten

maandenlang hield ik van jou, dacht ik altijd aan jou, droomde ik constant over jou, ging ik slapen met een gedachte aan jou, stond ik op met een gedachte aan jou

en nu is dat voorbij

de vlinders van verliefdheid, die er heel de winter waren, ondanks sneeuw en kou, die sterke vlinders

zijn gestorven in de lente, kort voordat de zomer beginnen zou,

op een mooie pinksterdag, gingen ze dood, zómaar,

zonder waarschuwing vooraf

ze zijn weg

ik mis ze, een beetje,

maar het is beter zo

want jij hield nooit van mij.

damma

Het is vroeg in de morgen, ik lig naast je en kijk naar je.

Over een paar uur ga je weg, terug naar je eigen land, je werk hier zit erop.

Tien  maanden lang logeerde je hier in dit dorp, in deze straat.

Vanmiddag vlieg je weg, duizend kilometer ver weg.

Nu ben je nog hier.

Nog even doen we alles samen.

Straks, als jij wakker wordt, zullen we opstaan, maar nu lig ik naast je, nog even dicht bij je, onze laatste nacht samen is bijna voorbij.

Ik kijk naar je lieve gezicht, je donkere krullen, nog bijna nergens kalend, behalve op je kruintje.

Ik buig me naar je toe en streel heel zacht je lieve hoofd, voorzichtig, om je niet wakker te maken, nog even genieten van het samenzijn.

Ik herinner me onze eerste ontmoeting, niets bijzonders, je was gewoon de nieuwe kostganger, beetje stug, eenzelvig.

Soms vertelde je, 's avonds na het eten, iets over je werkdag, nooit veel, en voornamelijk feiten, niet wat je over je gevoelens bij die feiten.
Ik vroeg je wel, voorzichtig, of je het moeilijk vond, zo ver van  huis, wennen in een nieuwe baan, een ander land, andere taal en dan somde je gegevens op, gebeurtenissen, geen gevoelens. Gevoelens kwamen pas later. 
Na maanden begon je wat meer over jezelf te vertellen, hoe je je voelde, je eenzaamheid je verlangen.

We groeiden naar elkaar, hoe meer jij je opende des te  meer ging ik van je houden.

Je bent zo mooi van binnen, zo teder en zo zacht.

Ik heb me zó aan je gehecht. Het ging vanzelf, je bent zo liefdevol, zo teder, zo zorgzaam, zo behoedzaam, zo oprecht.

Ik wil je niet laten gaan, ik wil zo heel graag, dat je blijft.

Ik hoor almaar in mijn hoofd het lied.............ne me quitte pas..........laat me niet alleen.....

ach lieverd, hoe moet dat nu straks.........als jij niet meer hier bent, maar ver weg van mij.......

Ik hou me groot, wil ons laatste samenzijn niet verknoeien met tranen, maar juist ervan genieten, om het later te koesteren als een mooie herinnering. Het moet een mooi afscheid worden, geen tranen, dat beloofde ik je.

Het is inmiddels tijd om op te staan.........ik maak je zachtjes wakker, kus je op je oor, je wang je neus, je voorhoofd. Je kijkt me teder aan. Ook voor jou is het afscheid moeilijk.

We staan op, gaan douchen, ik maak koffie, toast met confituur.

We voeren elkaar stukjes toast, en lachen, gelijk vanouds.

Dit wordt een gelukkig ontbijt, een gelukkige laatste ochtend, een perfecte herinnering.

Tranen zijn voor straks, niet voor nu, nú is er het laatste samenzijn, het laatste geluk.

Je doet je koffers dicht, pakt je papieren voor de reis. We gaan de trap af, het huis uit, de deur slaat voor de laatste maal achter ons dicht.

De weg naar het vliegveld is kort: de rij voor de incheckbalie is kort en ook het afscheid is kort. Je houdt me vast, kijkt me aan en zegt: Wees gelukkig!

Door mijn tranen heen zeg ik: Ja!

Ik heb je beloofd: geen moeilijk afscheid.

Ik hou me eraan.

Ik lach door mijn tranen heen en zeg: ik beloof je: ik ben gelukkig.

Gelukkig om tien maanden samen met jou.

Een mooie herinnering.

Nog even, dan ben je door de douane heen en kan ik je niet meer zien.

Dag lieveling, ik heb je lief , zo lief mijn lief, zo lief heb ik jou en jou alleen.

Ik blijf wachten bij het hek van Zestienhoven. Het mag niet van jou, je zei: ga direct terug, blijf niet wachten tot het vliegtuig opstijgt............maar ik kan niet terug naar huis, niet zonder jou,

nóg niet, ik hoop op een wonder.......misschien heeft het vliegtuig een dag vertraging, of misschien  bedenk jij  je en keer je terug, en dan wil ik er zijn, om je mee naar huis te nemen..............

Het wonder gebeurt niet.

Een uur later, zie ik je lopen naar het vliegtuig...........even is het net of je je om wilt draaien, om te kijken of ik er sta, maar je doet het niet...........dat is echt hoe jij bent.......stel: je kijkt om en ik sta er niet..........dus kijk je níet om.

Ik blijf wachten, wellicht, straks, in het vliegtuig, kijk je door het raampje en zie je me staan........misschien..............

Ik hoor de motoren van het vliegtuig starten.......zie het taxiën, zwaai, ook al weet ik niet of je het ziet..........en dan stijgt het vliegtuig op...........en wordt steeds kleiner en kleiner.

Je vliegt steeds verder weg........

Ik wil niet naar huis, wat moet ik thuis zonder jou?

Het is alsof ik geen thuis meer heb, nu jij weg bent.

Mijn thuis was in jouw hart. Mijn thuis is weg.

Wees gelukkig! zei je. Wees gelúkkig!, je zei dat zó vaak.

Je wilde altijd dat ik gelukkig was en ook nu wil je dat ik gelukkig ben.

Er is zoveel om dankbaar voor te zijn. Tien mooie maanden samen.

Het is voorbij en toch ook níet voorbij, want je leeft voort in mijn hart, gelijk ik in het jouwe.

Jouw Damma

Ik loop de berg af, zoals iedere ochtend, met hoop in mijn hart.
Ik ben op weg naar het internetcafé, op weg naar mail van jou.
Na een half uur kom ik daar aan en wacht tot er een pc vrij is.
Met een mengeling van angst en  hoop log ik in..........
om te ontdekken.........
alweer geen mail van jou.........
Ik zeg tegen mezelf, dat je misschien niet hebt kunt mailen omdat je pc stuk is, of omdat er is storing op het internet, of omdat je het te druk hebt............
Ik stuur je een lief mailtje,  log uit en loop de berg op.    
Tranen wellen in mijn ogen en ik voel wat ik niet wil weten...............je bent me vergeten.
Damma

Ik heb anderhalf uur doorgebracht met mijn lief, bijna een hele avond.......
we hebben koffie gedronken, appeltaart gegeten,
zoete witte wijn gedronken, nootjes erbij
en eindeloos gepraat en gekust

ik ben zo mateloos gelukkig

ik hou van mijn lief en hij houdt van mij

mijn lief HOUDT van mij!
mijn nacht kan niet meer stuk
want ik weet dat mijn lief van mij houdt
zielsveel van mij houdt
en ik hou van hem
ik ben hem zó dankbaar voor zijn liefde,
voor zijn geduld, voor zijn warmte, zijn tederheid,
zo eeuwig dankbaar voor wie hij is.....

Damma

Je ging studeren, omdat je graag een taal wilde leren.

Je kreeg veel tegenwerking van thuis en je aanleg was matig, maar toch zette je door.

Ik vond je lief, dus hielp ik je.

We oefenden, urenlang, avondenlang de uitspraak, de grammatica, de idioom.

Je eerste proefwerk maakte je slechts matig, maar daarna ging je rap vooruit.

Ik was steeds fier op je en blij met je succes.

Vandaag is een Belangrijke Dag voor jou, je krijgt je bull uitgereikt.

Je zult op het podium staan, er zullen toespraken en na afloop is er feest, met hapjes, drankjes en muziek, je zult eten, drinken, dansen en gelukkig zijn,

maar ik mag er niet bijzijn,

want naast jou op het podium staat je vrouw..............

damma

Het is ochtend, je ligt op bed, je bent moe, niet meer zo ziek als je was, maar nog wel heel moe, deze ochtend mag je uitrusten...... je ligt wat te soezelen, je bent blij dat je niet op hoeft te staan, dat je lichaam mag rusten, herstellen, weer op kracht komen.......... je weet, er is nog veel werk te doen, boodschappen, huis, hof, maar je weet oo, dat er altíjd vel te doen is, er komt geen eind aan al wat je moet doen, 
wanneer je pas rust, wanneer al het werk gedaan is, kom je nooit aan rust toe........ en soms moet je lichaam rusten en regenereren

je hoort een zacht geruis ......... je doet je ogen open en ziet mij staan.........ik ben gekomen op engelenvleugels ..........ik lach je stralend toe.........kom naar je toe, geef vlinderkusje op je voorhoofd, help je overeind te zitten, schud je kussen op en geef je groot glas vers sinaasappelsap, ik hou je vast terwijl je drinkt 
ik voel de moeheid in je lijf, en sla behalve mijn armen nu ook mijn vleugels om je heen

als de sinaasappelsap op is, zet ik het lege glas weg en kom naast je liggen, ik neem je in mijn armen en dek je toe met mijn vleugels,

we zeggen niets, ik hou je gewoon vast , zonder dat je maar íets hoef te zeggen, voel ik je moeheid: de eindeloos lange dagen van werken, ze zijn in je lijf gaan zitten, in je ziel, in je hart, werken, werken en nog eens werken, uur na uur, dag na dag ,een eindeloos lange rij van dingen die gedaan moeten worden

je bent moe van werken, van volhouden , van doorzetten, doorgaan door alle vermoeidheid heen, en je bent moe van nog iets anders, het noemt verdriet, je praat daar nooit over, je weet: dat heeft geen zin, het is maar zielig doen en helpt nergens voor, praten daarover.........

ik weet, je wilt daar niet over praten, ik mag daar niet naar vragen,

ik voel het gewoon

ik hou je vast en voel je moeheid, je verdriet

ik lig naast je , hou je teder vast

streel je over je lieve hoofd, en voel hoe je het gevecht tegen het voelen van je verdriet opgeeft

je lichaam ontspant zich,
je voelt je verdriet , woordeloos verdriet, het mag er zijn, je voelt het, helemaal, ik hou je vast, zeg niets, vraag niets, hou je gewoon vast, terwijl je voelt, wat je al zo lang niet hebt willen, durven voelen..............je voelt het nu helemaal......de pijn, het verdriet en je neemt er tijd voor en dan laat je het los............je voelt het, met de tranen, uit je wegstromen,

ik hou je vast, streel je over je rug, over je lief bolleke, je valt in slaap, ik blijf bij je,
en als je uren later wakker wordt, is al je vermoeidheid weg, je voelt je gelukkig en vrij

je kijkt me, ietwat verlegen, aan,
ik lach je stralend toe, we praten nergens over

is niet nodig, ik hou je vast, je hebt nieuwe energie, en honger, ik zie het en zeg, kom je mee naar de keuken, ik ga koken!
ik maak je lievelingskostje, je zit in je zetel en kijkt naar mij

je verdriet is weg, moeheid is weg, je bent herboren

het eten ruikt verrukkelijk

ik schep het op de borden

schenk wijn erbij

we genieten van het eten, van het samenzijn

van je hernieuwde kracht

het leven is goed

zie, de zon schijnt, we maken wandeling door de hof

horen de vogels zingen

vlinders fladderen rondom ons, strijken op ons neer, ze houden van ons

en wij houden van het leven

hand in hand lopen we door de hof

het voelt gelijk het paradijs

dan is het tijd voor mij om weg te gaan,

je weet: als het leven weer eens moeilijk is en zwaar,

kun je altijd terug naar dit moment

naar deze ochtend in het paradijs

Damma

het is een heerlijke dag

om tien ben ik al bij je op de bouw

precies op tijd

ik geef de stenen aan en jij metselt ze

het is heerlijk om samen met jou op de stelling te staan

ik geniet van het weidse uitzicht

van het stenen aangeven

van het jou zien werken

ik geniet van het gewoon naast jou zijn, stenen aangeven

samen werken,samen zijn

om één uur maak ik de lunch klaar

spaghetti piripiri

koele sangría met veel vruchtjes en ijsblokjes

we blijven gewoon op de stelling zitten

met ons bord op schoot

na het eten blijf ik zitten kijken naar het  uitzicht

jij komt met je hoofd in mijn schoot liggen

ik streel je over je lief bolleke

geef je tedere kusjes op je oogleden,

je neus, je mond

terwijl ik zachtjes je haren streel, val je in slaap

ik geniet van het mooie uitzicht over de velden

en van jouw nabijheid

na anderhalf uur kus ik je voorzichtig wakker

het is tijd om verder te gaan met metsen

we werkten tot zes

toen moest ik naar huis

ik geef je kusje, zeg: tot morgen en ga weg

je zwaait me na..............
damma

het is een koude, sombere dag, ik kom naar je toe,
de achterdeur staat los, zodat ik zó door kan lopen

ik heb bami bij me en geroosterd vlees met pindasaus,

je bent al heel de ochtend aan het werk,

dus is het de hoogste tijd voor een lunchpauze

ik heb wel 100 kaarsjes meegenomen en die steek ik allemaal aan,

we genieten van het eten  en worden slaperig van de wijn,

ik sta op en neem je lieve hoofd tussen mijn handen, streel je over je haren, geef je een kusje op je voorhoofd, je ogen, je neus, bijt zachtjes in je oor, geef je teder kusje op je mond,

ik vlij me in je armen en ik weet één ding heel zeker: 

er is geen plaats ter wereld waar ik liever ben, dan in jouw armen............
damma

Het is een mooie zomerdag en ik heb een blind date.

De man in kwestie klonk heel charmant door de telefoon.

Om zes uur zal hij bij mij thuis komen en voor mij koken,

nog niet eerder stelde iemand me zoiets voor op een blind date.

Het lijkt me leuk, maar ik ben ook een beetje gespannen.......

zomaar een wildvreemde in mijn huis, in mijn keuken.......

enfin, ik heb nu eenmaal ingestemd,

de man had een leuke babbel, een lieve stem.........

Om precies zes uur gaat de deurbel

als ik opendoe zie ik een prachtige, lange, gespierde man voor de deur staan, met in zijn ene hand een bos rode rozen en in de andere hand een aantal plastic zakjes.

Hij geeft me een kusje op de wang en vraagt waar de keuken is.

Daar aangekomen zet hij de rozen in een vaas, ontkurkt hij de wijn die hij heeft meegebracht en schenkt twee glazen in.

Ik ga aan de keukentafel zitten en kijk hoe hij aan de slag gaat met de maaltijd.

Het is lang, heel lang geleden dat er nog iemand voor mij kookte.

Hij is heel behendig en weldra stijgen er verrukkelijke geuren op vanuit de pannen.

Hij dekt de tafel in de living ,leidt mij naar mijn stoel en serveert het eten.

Het is heel, heel gezellig, het kaarslicht weerspiegelt in zijn leuke, lieve ogen.

Gevoel voor humor heeft hij ook nog, én hij houdt van romantische muziek.

Na het eten rijden we naar het autostrand bij Oostvoorne,

we doen onze schoenen uit en wandelen langs de vloedlijn,

de ondergaande zon tegemoet.

Als we terug bij de auto komen, zegt hij: "Wil jij rijden, ik ben een beetje loom van de wijn"

en ik beken, dat ik helemaal niet kán rijden,

Drie lessen nam ik, ooit, lang geleden, en daarna durfde ik niet verder, ik ben bang van het verkeer.

Hij kijkt me lachend aan en zegt: dan krijg je nu les, van mij, hier op het strand.

Even denk ik dat hij een grapje maakt, maar nee hoor, hij is serieus.............

en ik ben overmoedig, dus stap ik gewoon achter het stuur,

start de auto en rij weg..........

wellicht komt het door de wijn, door de ontspannen avond,

in ieder geval rijd ik pico bello, ik maak geen enkele fout, de motor slaat niet af, mijn metgezel hoeft niet in te grijpen,

ik rijd gewoon een heel stuk rechtuit, keer dan en rij weer terug.

Inmiddels is het vloed geworden, de zee komt op, het is donker,

we verlaten het autostrand, hetgeen betekent dat ik het stuur over moet geven.

We rijden terug naar mijn huis, waar hij me afzet en bedankt voor de gezellige avond, die zeker en vast een vervolg krijgt........

Damma

Jij haalde het slechtste in mij naar boven, 
zoals afhankelijkheid en jaloezie.
Ik wil niet afhankelijk zijn en  zeker niet jaloers zijn.
Toch was ik dat in mijn liefde voor jou.
Het was een ongelijkwaardige liefdesband en
vanuit die ongelijkwaardigheid voelde ik me machteloos en doodongelukkig.
Daarom moest ik wel een einde maken aan die band, hoeveel pijn dat ook deed, bij mij en wellicht ook bij jou.
Damma

ik ben zo eenzaam en alleen
en ik voel me zo verdrietig
het is een gevoel
dat ik mijn hele leven al met mij meedraag
ik voel mij naakt en onbemind,
het overvalt me, zo maar, zonder reden
en ik kan niet anders doen
dan wachten tot het vanzelf weer overgaat
damma

Vandaag is het de laatste dag dat ik je kom bezoeken op de bouw.

Het huis is af. Anderhalf jaar lang kwam ik bijna iedere dag hierheen en bracht eten en drinken mee, soms hielp ik je met stenen aangeven, maar meestal zat ik gewoon naar je te kijken.

Ik zie je graag.

Morgen komt de eigenaar het huis in bezit nemen.

Vandaag is het huis nog van jou en mij.

Het is een bewolkte dag, een beetje motregen, het past bij mijn stemming, afscheid nemen is niet leuk.

Ik zie, dat je blij bent, dat ik gekomen ben.

Je omhelst me, kust me teder.
Nog  één maal eten we spaghetti piripiri, drinken er sangria bij, chocolade ijs als dessert.

Je neemt me bij de hand voor een laatste rondgang door het huis.

We kussen elkaar teder en dan is het afscheid daar.

Anderhalf jaar vriendschap en liefde.......het is voorbij!

De motregen is overgegaan in zware regenval.

Terwijl ik wegloop hoor ik het lied: de regen valt neer als een doek op het toneel. Hoe toepasselijk...........

Vaarwel mijn lief, vaarwel.
damma

ik herinner me een eerder bestaan, een ander bestaan, dan het aardse bestaan..........

en ook al heb ik geen woorden voor dat eerdere bestaan, ik herinner het me toch, met mijn gevoel...........

van tijd tot tijd stijg ik op als een arend en vlieg ik naar die andere wereld om daar een tijd te vertoeven,

als ik dan weer terugkeer op aarde, voel ik mij weemoedig en verdrietig en neem ik mij voor daar niet meer heen te gaan, omdat de terugkeer hier op aarde steeds weer zo pijnlijk is,

toch kan ik het niet laten om telkens weer op te stijgen en terug te keren naar het verloren paradijs

soms kom ik iemand tegen, die, net als ik, op zoek is naar hetgeen verloren is en waarvan we de herinnering voor altijd in ons dragen...........

een gelijkgestemde ziel, die ook op wil stijgen.................

damma

Ik woon op een eiland, waar mensen uit alle richtingen welkom zijn en liefdevol ontvangen worden, het eiland bestaat uit een berg, er is een noordkant, met steile rotsen, daar diep beneden beuken grote golven op de rotsen, dat is de kant waar ik meestal met mijn rug naartoe zit, daar is het altijd nacht, maar het is best een mooie nacht, want het is volle maan en bijna onbewolkt,

aan mijn voorkant, mij is er de zuidkant van de berg, met de prachtig begroeide helling en uiteraard komt aan de ene kant de zon op en gaat hij aan de andere kant onder en ik kan voortdurend kiezen of ik me wil richten naar de ontroerende zonsopgang, het prachtige zuiden, of de weemoedige zonsondergang, Soms heb ik behoefte aan de zee en de volle maan, dan zit ik in het donker over zee te staren, en hoor ik diep beneden de golven op de rotsen slaan....... ik kan kíezen.......en ik wil soms hier en dan weer dáár zijn.

Zo af en toe komt er iemand naar boven, die heeft dan een hele pelgrimstocht gemaakt om bij mij te komen......

Als ik dat wil, kan ik, naar beneden gaan, naar het dal, waar de mensen zijn en ik kan me gewoon tussen hen begeven, zonder dat één van hen weet, dat ik eigenlijk op de berg hoor....

daarna kan ik weer gewoon terugkeren naar de top van mijn berg.........
damma

Het is een heerlijke zwoele zomeravond aan zee.

Ik slenter langs het strand en zie een bootje liggen.

Ik loop ernaartoe, kijk erin en merk dat het leeg is.

De volle maan weerspiegelt haar zilveren licht op het zeewater.

Wat zou ik graag uit varen gaan.

Ineens staat er iemand naast mij die zegt:

"Stap maar in, ik roei wel."

Onmiddellijk stap ik in, geen seconde hoef ik er over na te denken.

De man duwt het bootje de golven in, springt er in en vaart er behendig mee over de golven.

Hij zingt een lied, het bekende Santa Lucia en kijkt me heel teder en liefdevol aan.
Het is een heel mooie man met een prettige, liefdevolle uitstraling.

Het lijkt wel of ik hier op zee vaar met een heuse engel.......
en wie weet, ís dat ook zo........
damma

Het is vroeg in de morgen, het is nog donker, je zit in de auto op weg naar je werk en je denkt aan mij.

Ineens voel je een zacht, warm briesje....... en even later zit ik naast je.

Ik kijk je stralend aan en zeg: "Wat fijn, dat je me geroepen hebt!"

"Deed ik dat dan?"vraag je verbaasd.

"Ja zeker wel" zeg ik, "als je heel sterk aan me denkt, kom ik vanzelf naar je toe, ik kan niet anders........en ik wíl niet anders. Ik ben blij, heel blij, dat je me geroepen hebt. Het is fijn om bij je te zijn."

Ik leg mijn hand op je dijbeen en mijn hoofd op je schouder.

We rijden rustig door de donkere ochtend. Je voelt je gelukkig en je wilt dat deze rit heel lang duurt. Als je de parkeerplaats van je werk opdraait, vraag je: "Blijf je bij me?"

"Graag!" antwoord ik, "ik zorg ervoor dat alleen jij mij kunt zien, ik zal onzichtbaar zijn voor alle anderen."

Je lacht en zegt: "Mooi zo, dat spaart een heleboel uitleg."

We lopen samen naar binnen. Mensen groeten je, hebben je nodig, je moet dingen oplossen en onder al die drukke werkzaamheden,  zie ik je regelmatig naar me kijken, met een liefdevolle blik; je bent blij dat ik bij je ben.

Aan het eind van de werkdag zitten we weer samen in de auto.

Ik zie dat je moe bent en stel voor om even te stoppen op een rustige plek.

Ik masseer je nek, je rug, streel je lieve gezicht, je zachte haren, geef je  kusjes en knuffels,

tot je je weer helemaal fit en gezond voelt.

Daarna rijden we verder. Bij jouw huis aangekomen, moet ik afscheid nemen.

"Tot morgen?" vraag je. "Als je me roept......" antwoord ik.

Met hetzelfde zachte, warme briesje waarmee ik die ochtend gekomen ben, ga ik nu weg.

Je weet, dat je me altijd roepen kunt.........
damma

een viool klinkt in de nacht

het is mijn lief die op mij wacht

ik haast mij naar hem toe

regen en wind doen er niet toe

een viool klinkt in de nacht

het is mijn lief die op mij wacht

het waait en regent dat het giet

ik denk: vannacht ga ik maar niet

een viool klinkt in de nacht

het is mijn lief die op mij wacht

het sneeuwt en het vriest

ik blijf thuis en voel me triest

een viool klinkt in de nacht

het is mijn lief die op mij wacht

ik haast mij door de mist

maar zie: het is een list

het spel was niet voor mij

zijn liefde is voorbij

damma

Het was lente.

De bloesems bloeiden aan de bomen en ik wachtte elke dag op je onder de seringenboom.

Jij was meestal te laat en je had altijd een reden om rap weer weg te gaan.

Toch bleef ik op je wachten, alle dagen weer.

De sering raakte uitgebloeid en jij zei tegen me, dat je mij niet meer wilde ontmoeten.

Ik weende.............

Opnieuw is het lente; er is een jaar voorbijgegaan.

Daarnet liep ik langs de seringenboom.

Ik zag je staan, alleen. 

Je weende........

Damma

Dat ik dood zou gaan,

juist nu iedereen verder mag gaan

dat had ik niet verwacht

daar was ik niet op bedacht

het is een hard gelag

dat ik niet verder mag

mijn tijd zit erop

dat is een strop

alles gaat weer open

maar mijn ogen worden voorgoed gesloten

mijn leven is voorbij

maar ik maak geen stampij

ik heb het goed gehad

straks valt mijn laatste blad

damma

je kwam naast me zitten
en vertelde me uitgebreid
waarom je niet verder wilde
met mij
en al die tijd
voelde ik slechts jouw dij
tegen die van mij
damma

Ik heb je lief mijn lief

zo lief heb ik jou

en jou alleen

ik wil bij je zijn

alle uren van de dag

alle dagen van mijn leven

alleen bij jou

voel ik mij thuis

jij bent mijn rots

mijn zekerheid

mijn vaste burcht

blijf bij mij, mijn lief

alle uren van de dag

alle dagen van jouw leven
Damma

Ik ben verhuisd; ik woon nu al tien maanden in een nieuwe omgeving.

Mijn lichaam en mijn verstand wonen hier, maar mijn ziel dwaalt nog steeds door de duinen, langs het strand, over de zee.

Mijn ziel is nog daar waar ik vandaan kwam.

Daar waar mijn ziel dwaalt, is het altijd mooi weer, de zon schijnt aan een strakblauwe hemel, de lente is daar net ontsproten, of het is een prachtige zomerdag aan het strand, ofwel een mooie dag vol herfstpracht, ofwel zijn de takken van de kale bomen berijpt en ligt er een dik pak sneeuw.

Daar waar mijn ziel dwaalt, is de hemel nooit betrokken, is er geen storm en regen.

Soms roep ik mijn ziel terug en wijs haar op de pracht van de omgeving waar ik nu woon, mijn ziel kijkt rond en beaamt dat het hier ook mooi is, maar dan vliedt zij weer weg van mij, naar de duinen, het strand en de zee van weleer.

Damma

het is een heerlijke dag

om tien uur ben ik al bij je op de bouw

precies op tijd

ik geef de stenen aan en jij metst ze

het is heerlijk om samen met jou op de stelling te staan

ik geniet van het weidse uitzicht

van het stenen aangeven

van het jou zien werken

ik geniet van het gewoon naast jou zijn, stenen aangeven

samen werken, samen zijn

om één uur maak ik de lunch klaar

spaghetti piripiri

koele sangría met veel vruchtjes en ijsblokjes

we blijven gewoon op de stelling zitten

met ons bord op schoot

na het eten blijf ik zitten kijken naar het  uitzicht

jij komt met je hoofd in mijn schoot liggen

ik streel je over je lief bolleke

geef je tedere kusjes op je oogleden,

je neus, je mond

terwijl ik zachtjes je haren streel, val je in slaap

ik geniet van het mooie uitzicht over de velden

en van jouw nabijheid

na anderhalf uur kus ik je voorzichtig wakker

het is tijd om verder te gaan met metsen

we werkten tot zes uur

toen moest ik naar huis

ik geef je kusje, zeg: tot morgen en ga weg

je zwaait me na....... kushandje
damma

Op een koude winteravond

kom ik op de fiets, door de sneeuw naar jou toe

het is een bar koude, donkere avond,

maar mijn hart is warm en mijn hoofd is vol geluk,

want ik ga de nacht doorbrengen bij mijn grote liefde,
bij mijn lieve, warme, tedere, passievolle geliefde

heel de weg naar jou zing ik, jubelt mijn hart van blijdschap.

Als ik eindelijk bij je aankom is het al 23.00 uur.

Jij bent heel blij dat ik, ondanks sneeuwstorm heelhuids bij je aangekomen ben.

Je sluit me teder in je armen en kleedt me uit,

als verrassing en verwelkoming heb je het bad vol warm water laten lopen............

het is echt zó tof, zó lief, zó teder en zó zorgzaam van je............

ik stap in het warme bad, jij komt erbij en samen genieten we van de weldadige warmte..........

je hebt  wijn binnen handbereik staan,

we klinken op een heerlijke nacht samen.......

als het badwater koud begint te worden en wij helemaal warm zijn, stappen we uit bad en drogen elkander teder en liefdevol en heel zorgvuldig af

je steekt de kaarsen in de slaapkamer aan

we nemen de wijn mee

we kruipen onder het dekbed, dicht tegen elkaar aan, omhelzen elkander met armen en benen
we zijn eindeloos gelukkig, alleen al door elkaar vast te houden........

het eerste uur houden we elkaar alleen maar vast,

nu eens ik boven en jij onder, dan andersom, dan weer op onze zij......almaar elkaar vasthouden en strelen........het is zo verrukkelijk om elkaar te voelen en zo zálig te weten dat het heel de nacht mag duren.........

na een uur lang alleen maar vastgehouden te hebben, beginnen we voorzichtig te vrijen

we strelen elkaar teder, kussen elkander innig,

we nemen alle tijd om elkaar te  beminnen.........

na het beminnen vallen we gelukkig en voldaan in elkaars armen in slaap...........een verrukkelijke slaap........telkens als we even wakker worden, kijken we elkaar blij verheugd aan, in de wetenschap: je bént er nog.........de nacht is nog niet voorbij......en je bent er nog........nog altijd bij mij...........

ik hoor de lieve geluidjes waarmee je ademhaalt als je slaapt.........en ik heb je zo lief, zo eindeloos lief.......

jij houdt mij vast terwijl ik slaap en je hebt me lief, zo eindeloos lief.........samen slapen.........in elkaars armen...........het toppunt van geluk

Damma

Ik zit in de trein en zie dat de heide in bloei staat..........

ik herinner me, hoe we verliefd we waren, jij en ik,........onze wandelingen, de picknicks...........

impulsief neem ik de beslissing uit te stappen bij het eerstvolgende station.
Het is een prachtige, zonovergoten dag.

Ik wandel een heel stuk over de heide, genietend van de mooie bloemetjes, de zon, het zingen van de vogels, de berken met hun mooie witte stammen.......

Dan zie ik een lieflijk tafereeltje, een man die in zijn eentje zit te picknicken onder een berk.

Als ik langs hem wil lopen, nodigt hij me uit om bij hem te komen zitten.

Even aarzel ik.......zomaar, bij een wildvreemde op het picknickkleed aanschuiven.........kan dat wel.........

De man heeft een vriendelijke uitstraling, die maakt dat ik mijn schroom overwin en gewoon bij hem op het kleed ga zitten.

Hij schenkt me een glas jus d'orange in en geeft me een bruin broodje met kaas, tomaat en komkommer,

het smaakt heerlijk, we genieten zwijgend van de mooie natuur.

Hij vertelt over zijn grote liefde, die hem helaas, ontvallen is en ik durf hem over jou te vertellen, jij die mijn grote liefde was.

We herkennen gevoelens van verdriet, bij elkaar, maar ook van verlangen naar nieuwe liefde.

Aan het eind van de middag nodigt hij me uit, met hem mee naar huis te gaan, hij woont aan de rand van het heideveld, in een schattig wit huisje, met groen/rode deuren en blinden.

Hij maakt een eenvoudig maal voor ons beiden,

hij dekt de tafel buiten met een vrolijk rood/wit geruit kleed.

Ik voel me zo vertrouwd bij hem, zo veilig en zo gelukkig,

en ik weet.........dit is een nieuw begin,

het oude is voorbij, het nieuwe is begonnen....
Damma

.....mijn meest tedere herinnering aan jou is toen we samen naar het graf van je vrouw gingen, ik ging water halen, toen ik terugliep zag ik je zorgvuldig de blaadjes tussen de plantjes weg harken........zo lief, zo zorgzaam, zo teder, met zoveel liefde en aandacht.... alleen al om wat ik toen zag, zal ik altijd van je blijven houden........... ik zou zo heel graag willen dat ik jou als vader had gehad, dat jij altijd voor mij gezorgd had en bij mij geweest was, zoals je altijd voor je eigen kinderen gezorgd hebt en bij hen gebleven bent, je bent de vader naar wie ik mijn leven lang gezocht heb,  bij jou zou ik een "normale", gelukkige jeugd gehad hebben, vol liefde en veiligheid.

Vaak, als ik op je schoot zit, met mijn gezicht naar het jouwe, mijn knieën naast jouw heupen, dan speel je "Het karretje dat over de zandweg reed."...... en dan boem, zak ik door de kar, en je vangt me altijd op, je laat me nooit écht vallen....... je bent zo onnoemelijk zacht en teder en lief en ook zo speels en vrolijk en zo intelligent  ............ zo heerlijk, verrukkelijk lief.............

Dan is er ook nog het goddelijke vrijen, het eindeloze beminnen, het strelen, kussen, samenkomen, één zijn, de totale overgave, het strelen, de passie,
voor de manier waarop wij elkaar liefhebben is zijn onvoldoende woorden, niemand heeft mij ooit bemind, zoals jij mij bemint, zo teder, zo vol passie en liefde, hartstochtelijk en toch liefdevol, nooit néém je mij, alsof ik een ding ben, altijd bemín je mij, of ik van kostbaar materiaal ben,
het begint met een kus, daarna het strelen, het elkaar aankijken, het liefdevol strelen en kijken......ik voel me zo speciaal, het is verrukkelijk om door jou aangeraakt te worden en even verrukkelijk om jou aan te raken, jou te kussen, overal, ik hou van je lichaam, ik hou van je ziel, ik hou van je karakter, ik hou van de schittering in je prachtige ogen, ik hou ervan, hoe je naar me kijkt, hoe we elkaar aankijken als we vrijen, hoe ik tot leven kom in jouw liefdevolle blik, onder jouw tedere aanraking.........
Damma

vandaag maken we een uitstap met een groot schip...........jij en ik
aan het roer staat een engel
die ons liefdevol gadeslaat en beschermt
het is een heerlijke zonovergoten dag
we liggen als Adam en Eva op het dek van het schip
de zon kleurt ons prachtig egaal bruin
in de voormiddag legt het schip aan bij een onbewoond eiland
we zwemmen  in zee
daarna drinken we gekoelde sangría en eten er paella bij
na de maaltijd doen we een middagdutje
we liggen ineengestrengeld in de schaduw van een palmboom
en vallen in een diepe slaap vol mooie dromen
ging deze dag maar nooit voorbij.......
damma

.....mijn meest tedere herinnering aan jou is toen we samen naar het graf van je vrouw gingen, ik ging water halen, toen ik terugliep zag ik je zorgvuldig de blaadjes tussen de plantjes weg harken........zo lief, zo zorgzaam, zo teder, met zoveel liefde en aandacht.... alleen al om wat ik toen zag, zal ik altijd van je blijven houden........... ik zou zo heel graag willen dat ik jou als vader had gehad, dat jij altijd voor mij gezorgd had en bij mij geweest was, zoals je altijd voor je eigen kinderen gezorgd hebt en bij hen gebleven bent, je bent de vader naar wie ik mijn leven lang gezocht heb,  bij jou zou ik een "normale", gelukkige jeugd gehad hebben, vol liefde en veiligheid.

Vaak, als ik op je schoot zit, met mijn gezicht naar het jouwe, mijn knieën naast jouw heupen, dan speel je "Het karretje dat over de zandweg reed."...... en dan boem, zak ik door de kar, en je vangt me altijd op, je laat me nooit écht vallen....... je bent zo onnoemelijk zacht en teder en lief en ook zo speels en vrolijk en zo intelligent  ............ zo heerlijk, verrukkelijk lief.............

Dan is er ook nog het goddelijke vrijen, het eindeloze beminnen, het strelen, kussen, samenkomen, één zijn, de totale overgave, het strelen, de passie,
voor de manier waarop wij elkaar liefhebben is zijn onvoldoende woorden, niemand heeft mij ooit bemind, zoals jij mij bemint, zo teder, zo vol passie en liefde, hartstochtelijk en toch liefdevol, nooit néém je mij, alsof ik een ding ben, altijd bemín je mij, of ik van kostbaar materiaal ben,
het begint met een kus, daarna het strelen, het elkaar aankijken, het liefdevol strelen en kijken......ik voel me zo speciaal, het is verrukkelijk om door jou aangeraakt te worden en even verrukkelijk om jou aan te raken, jou te kussen, overal, ik hou van je lichaam, ik hou van je ziel, ik hou van je karakter, ik hou van de schittering in je prachtige ogen, ik hou ervan, hoe je naar me kijkt, hoe we elkaar aankijken als we vrijen, hoe ik tot leven kom in jouw liefdevolle blik, onder jouw tedere aanraking.........
Damma

Het is een mooie zomeravond, ik kom naar je toegevlogen, over wolkjes, en juist als de zon ondergaat, vlieg ik door het raam dat open staat naar binnen,
je bent wel enigszins verbaasd, dat ik zomaar bij je binnenvlieg, maar je bent ook heel blij, je ogen lichten op, je neus krult, je mond opent zich in een lach..............
je bent echt heel verheugd, dat ik zo maar aangevlogen kom
je zet heerlijke hapjes op tafel, verrukkelijke drank erbij, muziek op de achtergrond, mooie muziek, die past bij een zwoele zomernacht.........
je steekt de kaarsen aan
het licht weerspiegelt in je ogen
we eten van de hapjes, proeven van de drank
kijken elkaar aan, je staat op en vraagt me ten dans
heel plechtig en heel lief
natuurlijk wil ik met je dansen ,graag zelfs
je streelt mijn haren
kust me teder op mijn voorhoofd, mijn ogen, mijn neus, mijn oren
en dan, heel zacht ,beroeren jouw lippen de mijne
we versmelten, voelen hoezeer we bij elkaar horen
we zijn één, voor nu en voor altijd
damma

In het jaar 1999 ging ik voor het eerst op vakantie naar een Arabisch land.

Heel eng vond ik dat toen, er deden van die vervelende verhalen de ronde, dat je daar niet als vrouw alleen naartoe kon, omdat je dan op iedere straathoek aangerand zou worden, dat je bestolen werd, je paspoort en portemonnee zouden er gerold worden en als je de kunst van het afdingen niet verstond, betaalde je een vijfvoud van wat het voorwerp dat je kocht, waard was.

Voor alle zekerheid had ik in een Arabische reisgids een paar woorden Arabisch aangestreept, die ik heel beslist wilde kennen. Het Arabisch vond ik een ingewikkelde taal, niet alleen vanwege de heel andere schrijftekens, maar ook omdat niet onmiddellijk duidelijk was wélke taalgids ik nodig had, want er was het Egyptisch Arabisch, het Irakees Arabisch, het Marokkaans Arabisch, het Tunesisch Arabisch, kortom zoveel Arabisch als er landen waren in Noord Afrika en het Midden Oosten. Ik koos voor Engels Arabisch met cassettebandje van Berlitz, er was geen Nederlands Arabisch, in ieder geval niet in 1999. Bij de inleiding werd al verteld dat het ging om Egyptisch Arabisch, maar dat ik me er in de andere Arabische landen ook verstaanbaar mee kon maken. Ik oefende een paar keer en toen ik eenmaal goede morgen en goede avond kon zeggen ,ja en nee,, a.u.b. en dan u wel en I am sorry, hield ik ermee op, oh ja, het tellen, dat leerde ik ook nog en de Arabische tekens voor de cijfers.

Op een mooie Nederlandse winterdag in februari vloog ik naar Agadir. Op het vliegveld aangekomen was er even een teleurstelling. Ik maakte gebruik van het toilet en daar werd meteen een gulden voor gevraagd, die ik natuurlijk niet betaalde. Bakshisch lè. Dat stond ook boven de toiletten geschreven, in diverse talen, dat je geen bakshisch hoefde te geven. Het mocht natuurlijk wel, maar als het zo afgedwongen wordt, heb je daar helemaal geen zin meer in.

De rit met de bus door de stad naar het hotel was adembenemend. De terracottakleur van de aarde, de pastelkleuren van de huizen en ja, natuurlijk ook de minder mooie buurten, maar al met al vond ik het een sprookje, vooral ook toen ik de eerste dromedarissen zag, want ik was vastbesloten om een ritje op zo’n dier te maken.

Het was een voordeel dat ik goed Frans sprak, zo kon ik in het hotel mineraalwater bestellen, met gas, de l’eau gaseuse, toeristen die alleen maar Engels spraken hadden daar meteen al moeite mee, want wat is Spa Rood in het Engels? En de ober was beslist vriendelijker tegen mensen die Frans spraken dan tegen degeen die dat niet konden.

De volgende morgen ging ik, na een heerlijk ontbijt met vers geperst sinaasappelsap, naar het strand en daar liepen meerdere mannen met kamelen. Ik koos de vriendelijkste man uit, een al wat oudere man die zijn dromedaris heel lief behandelde. De man heette Mohammed en de dromedaris Saïd. Ik vroeg hem hoeveel het kostte om op de kameel te mogen rijden en hij noemde een bedrag in dirham, dat ik zo snel niet om kon rekenen naar guldens, dus zei ik, de afdinggedachte in mijn hoofd: ik wil er alleen op rijden, ik wil hem niet kopen. Mohammed moest lachen en verlaagde de prijs met de helft en dat vond ik prima, het ging mij er niet om de man financieel uit te kleden, meer om proberen of afdingen zou lukken. De rit op Saïd was heel prettig, ik torende hoog boven het zand en de zee en dat gaf mij een prettig gevoel, alsof ik een koningin was. De volgende dag was Mohammed er weer met Saïd en maakte ik ,voor hetzelfde bedrag, opnieuw een ritje, na een paar dagen mocht ik een stukje draven, Mohammed hard lopend naast Saïd en ik staande op de pedalen. Marokkaanse dromedarissen hebben een zadel met koperen pedalen aan de zijkanten, dat is heel comfortabel onder het rijden. De vierde dag zag ik Mohammed niet, wel kwam er een andere man met dromedaris naar mij toe en toen ik nee zei, vroeg hij: “Waarom niet?’ Ik antwoordde dat ik op Mohammed en Saïd wachtte. De man zei: ‘Ik ben Mohammed en dit is Saïd.” Ik lachte hem toe en zei: “U denkt dat ik de ene Arabier niet van de andere kan onderscheiden?”

Een uurtje later kwam de “echte” Mohammed met de “echte” Saïd. Mijn vakantie duurde maar een week en dat was natuurlijk veel te kort. In Marokko heb ik alleen maar vriendelijke mensen ontmoet, ik ben er niet bestolen en ook niet “afgezet” noch fysiek lastig gevallen. De mensen die ik ontmoette waren vriendelijk, het eten was verrukkelijk en vanaf dat moment ben ik nooit meer bang geweest om naar een Arabisch land te reizen.

Damma

Ik vergeef je dat je niet bent zoals ik wil dat je bent.

Ik vergeef je en laat je los.

het monster is er!

ik voel het..........

het monster belaagt me,

staat achter me

en tegelijkertijd vóór me,

naast me,

onder me en boven me;

het omringt me,

niet als een goede fee.

maar als een kwade geest,

angst genaamd.........

ik ben verstijfd van angst!

vluchten kan dus niet......

ik kijk angst aan

en angst kijkt terug,

even bang als ik angst aankijk

kijkt angst mij aan.........

angst is bang voor mij?

ik ontspan me en vraag aan angst:

"wat maakt jou zo bang?"

angst begint te vertellen

eerst angstig, maar allengs rustiger,

vertelt angst dat hij mij te naïef vindt,

te goed van vertrouwen;

hij maakt zich daar grote zorgen om,

want hij ziet al aankomen, dat ik beduveld zal worden,

ik vráág daar gewoon om, zegt angst, doordat ik te goed van vertrouwen ben, vraag ik erom, dat ik bedonderd zal worden..........

angst maakt zich grote zorgen om mij.

als angst helemaal uitgesproken is,

bedank ik hem voor zijn bezorgdheid

en zeg ik hem dat ik vertrouwen aan het kweken ben.

dat ik dat nooit eerder kon, in mijn leven, vertrouwen hebben in iets of iemand,

dat ik altijd juist zo bang geweest ben

als hij is,

maar dat ik dat niet meer wil, bang zijn

en dat ik daarom Vertrouwen uitgenodigd heb in mijn leven,

omdat ik gelukkig wil zijn i.p.v. bang.

ik bedank angst nogmaals voor zijn bezorgdheid

en vraag hem vriendelijk te vertrekken

omdat Vertrouwen klaar staat om mij te steunen

dat zij achter mij staat,

en ook voor mij,

maar ook naast mij

en boven mij en onder mij

en terwijl angst zich terugtrekt

voel ik hoe Vertrouwen mij helemaal omringt

damma

Mijn allerliefste,

Ik neem je teder in mijn armen.

Ik hou je vast, innig, lang en stil.

Ik kus je overal, intens, zacht en teder.

Ik heb je zo oneindig lief

Voor altijd

Jouw Damma

jij en ik
liefdevolle ogen
warmte
tederheid
gevoel
begrip
jij en ik
samen één
damma

Saai

Het leven is oneindig saai,

Niet nu pas, maar al mijn hele leven.

Soms is er iemand om mee te spelen,

of om ruzie mee te maken.

Maar onder al die ruzie en al dat spelen

Ligt altijd weer de saaiheid,

De oneindige saaiheid van het bestaan,

Niet nu pas, maar al mijn hele leven.

Damma

ik mis je,
ik mis het dat ik niet meer van je hou......
ik mis het samen vliegen,
en in de wolken wiegen,
de hoge toppen, de diepe dalen,
waaruit je me kwam halen,
zodat ik dan weer pijlsnel stijgen zou,
om hoog in de lucht te zijn bij jou,
ik mis het fladderen van de vlinders,
het gelukkig zijn, als waren we nog kinders,
ik mis het, dat ik niet meer van je hou.......
Damma

Kom, laten we nog eenmaal vliegen.
Ga je met me mee?
We stijgen op, hoog boven het dal,
vliegen over de rivier,
voelen de kracht van onze vleugels,
maken een duikvlucht
en landen in de kruin van onze lievelingsboom.
We genieten nog eenmaal van het uitzicht
en vliegen dan terug, langzaam en verdrietig,
want we weten:
morgen worden we opgehokt.
damma

ik heb één talent
en dat is het talent om heel hoog te vliegen, om gelukkig te zijn, hoe hoger ik vlieg, hoe gelukkiger ik ben
en dan, onvermijdelijk, stort ik naar beneden
en dat is vandaag gebeurd
het doet zeer
het is donker en koud
nergens brandt een lichtje
ik ben het contact met De Bron verloren
ik heb dit vaker meegemaakt
ik weet dat het over gaat
dat ik als een feniks uit mijn as zal herrijzen
maar dat is slechts rationele wetenschap
nú is het koud en donker
damma

Hoe ik weet, dat ik over je heen ben?
Je telefoonnummer is niet alleen uit mijn gsm gewist,
maar ook uit mijn hoofd en uit mij hart..........
Ik word 's nachts niet meer wakker, huilend om jou........
Ik kan weer lachen.........
Er is vrede in mijn hoofd en in mijn hart........
Ik gun jou, zonder een zelfs maar een zweem van jaloezie,
je geluk met die ander......
Damma

het is een frisse herfstdag

je bent bezig in het huis

eindeloos de ladder op en af

eindeloos stenen in cement leggen

je houdt niet van cement, je houdt niet van metselen

je verveelt je rot bij het eentonige werk en je droomt van leuker werk,

maar je weet ,dat je gewoon door moet gaan met de stenen, totdat ze op zijn, dag in ,dag uit, je zet je verstand op nul en gaat door met het metsen........

dan hoor je een licht geruis en voel je een windje, zomaar, binnen in huis,

je ruikt een heerlijke etensgeur.............

je draait je om en je ziet dat ik er ben, op bezempje

ik kijk je stralend aan, knip en mijn vingers, zeg: tafeltje dek je

en er staat een prachtig gedekte tafel

ik schep het eten op de borden en schenk er heerlijke wijn bij

je komt de ladder af, naar beneden, wast je handen en neemt plaats aan tafel........

ik vind het heerlijk om bij je te zijn, ik straal helemaal van geluk, dat ik hier zo met je aan tafel zit

het eten smaakt je goed en dat maakt me gelukkig

als we klaar zijn met eten, knip ik wederom in mijn vingers, zeg een toverspreuk  en er staat een heerlijk, groot, zacht en warm bed

we gaan een middagdutje doen

we kleden ons uit en kruipen heerlijk dicht tegen elkaar aan

vergeten zijn de stenen, vergeten is het cement

er is alleen maar dit zachte bed en mijn zachte warme lichaam tegen het jouwe

teder verkennen we elkaars lichaam

ik streel je lieve haren, geef je vlinderkusjes op je ogen,voorhoofd, neus en oren,

mijn lippen beroeren de jouwe, onze tongen dansen met elkaar..........

we vergeten de saaiheid van het dagelijks bestaan

we doen een heerlijk middagdutje, waaruit we ontwaken als herboren,

als je wakker wordt, zie je me nog juist wegvliegen op bezempje

je zwaait me na

ik zwaai terug en roep........tot volgende keer!

 damma

Vandaag is de dag, waarop ik jou zal ontmoeten.

Al jarenlang chatten we met elkaar.

Ik heb je stem al gehoord, en je gezicht gezien via de webcam,

maar een ontmoeting in het echte leven is er nog niet geweest.

Ik ben heel zenuwachtig, heb angst dat je me helemaal niet leuk meer zult vinden, dra je me in het echt ziet.

Het wordt een ontmoeting tussen vier personen.

Jij en je vrouw ontvangen mij en mijn man.

Ik heb mijn mooiste kleedje aangetrokken en een prachtig boeket bloemen voor je vrouw uitgezocht.

Dankzij routeplanner vind ik je huis, dat verscholen ligt tegen een beboste heuvel, moeiteloos.

Je komt naar buiten, samen met je vrouw, we geven elkaar een hand.

Ik vind het heel leuk je te ontmoeten.

We drinken koffie met een Mattetaart, heerlijk smaakt die.

Je hebt een hartstikke leuke vrouw, heel sympathiek.

Al gauw merk ik, dat ik het veel gezelliger vind om met haar te praten, dan met jou.

Mijn man voelt zich, zoals altijd en overal, direct op zijn gemak.

Ik zie dat je vrouw regelmatig naar mijn man kijkt, om zijn grapjes lacht,

ik denk dat zij het misschien leuker vindt om met hem te praten, dan met mij,

dus geef ik haar de ruimte en richt me tot jou.

Je bent heel anders, dan ik had verwacht, niet zo sprankelend als op messenger.

Ik zie mijn man praten met jouw vrouw en het valt me op hoe leuk hij is, charmant, onderhoudend, belangstellend.

Mijn gesprek met jou kabbelt voort, maar ik heb meer oog voor mijn eigen man.

Als we aan het eind van de middag terugrijden naar huis, weet ik dat mijn sprookje met jou voorbij is.

Mijn sprookje gaat verder, maar nu met mijn eigen man in de hoofdrol.

damma

Op een mooie zomerdag wandel  ik in het bos. Ik kies de kleine, smalle paadjes, waar het heerlijk rustig is. Zo af en toe zie ik een eekhoorntje. Regelmatig hoor ik een vogel fluiten. Het is een heerlijke dag. Ik besluit even te gaan liggen op het zachte mos ………en val in slaap……… Als ik wakker word, hoor ik een lieve mannenstem zeggen: “Ik ben maar even naast je komen zitten om over je te waken."
Ik open mijn ogen en zie twee lieve ogen in een vriendelijk lachend gezicht .........
De man opent zijn rugzak en haalt er een thermoskan uit; hij schroeft de dop eraf en ik ruik de heerlijke geur van koffie, hij heeft ook nog verse broodjes bij zich.........
We picknicken op het mos en stellen ons aan elkaar voor........
Hij noemt mij de schone slaapster en ik noem hem de prins op het witte paard. We hebben een gezellige middag en na afloop vraagt hij me of ik met hem mee wil, achterop zijn paard, de wijde wereld in en natuurlijk zeg ik ja, dit is immers waar ik altijd van gedroomd heb!..........of droom ik nog steeds?……….
damma

Ieder moment gaan er deuren voor mij open naar nieuwe mogelijkheden.

Ik benut de kansen die vandaag op mijn pad komen.

Op de plek, waar zielen wachten tot het hun tijd is om geboren te worden, in een mensenleven, op aarde, was er een zieltje, dat heel bang was, om naar de aarde te gaan, want op aarde, zo had ze gehoord, zou ze  iemand ontmoeten van wie ze zou gaan houden en die ander zou dan zómaar bij haar weg kunnen gaan.
Ze wist zeker, dat ze dat niet zou overleven.
Ze had op voorhand al heel grote angst, paniek zelfs, als ze er alleen maar aan dacht, dat die ander, van wie ze zóveel zou houden, weg zo gaan...........

Ze was zo bang, dat ze maar liever niet naar de aarde wilde gaan.

Er was daar nog iemand, die bang was, maar hij was juist bang voor mensen die in paniek raakten.

Hij had gehoord, dat hij op aarde van iemand zou gaan houden én dat er op aarde heel veel mensen waren, die in paniek raakten.

Hij was bang dat hij juist van iemand zou gaan houden, die heel vaak in paniek raakte.
Hij wilde dat niet; hij had een grote hekel aan paniek.

God, in al zijn wijsheid, stuurde hen op hetzelfde moment naar de aarde, en in het ene zieltje plaatste Hij een magneetje met Angst + en in de andere ziel een magneet met Angst -

zodat Hij zeker wist, dat ze elkaar aan zouden trekken,

om samen hun angst te overwinnen.

Ze konden zich aan elkaar slijpen.

damma

Kom, laten we nog eenmaal dansen...
Ga je met me mee?
Samen naar de haven,
Slenteren over de boulevard,
Genieten van het uitzicht,
We drinken zoete wijn,
Dansen tot diep in de nacht.
Tegen het ochtendgloren lopen we langzaam we terug naar je hotel, bedroefd en stil.
Jouw vakantie is voorbij, zo dadelijk vlieg je terug naar huis, naar je leven in Europa en ik blijf hier achter, verdrietig en alleen.......
damma

Het is een koude winteravond. In het donker haalt hij houtblokken vanonder de overkapping in de tuin, waar hij ze sinds jaar en dag mooi opgestapeld heeft liggen.

Eenmaal binnen, werpt hij de eerste houtklos in de open haard, daarna pakt hij de tweede en juist voordat hij die in de open haart wil gooien, ziet hij dat er een hart in gegraveerd staat.

Hij zakt ineen op het kleed voor de haard en denkt aan haar voor wie hij, jaren geleden, dit hart heeft gezaagd, met de punt van zijn kettingzaag, in een klos van een van de vele bomen, die hij die dag in stukken aan het zagen was.

Tijdens het zagen had hij steeds aan háár gedacht, aan zijn Mariposa, zijn lieve vlinder.

Heel de zomer had zij hem gezelschap gehouden, tijdens het werken in de tuin. Zij was zijn vlinder en hij was van haar gaan houden.

Toen de herfst aanbrak, zei hij, dat ze weg moest gaan, maar ze wilde niet bij hem vandaan, dus bleef ze tot de winter aanbrak; pas toen het vroor was ze bij hem weggegaan, naar warmer streken, vlinders kunnen immers niet tegen koude. Ze had hem bij het afscheid teder gekust en beloofd, dat ze terug zou komen.

In het voorjaar had hij vol verwachting naar haar uitgekeken, tot ver in de zomer had hij gehoopt op haar terugkeer, toen het herfst werd, had hij alle hoop verloren en in de winter die volgde was zijn hart bevroren. Nooit dacht hij meer aan Mariposa.

Ze had haar belofte niet gehouden, ze was niet teruggekomen en zijn hart was bevroren.

Nu zat hij daar, met "haar" boomstronk in zijn handen.

Hij herinnerde zich die ene mooie zomer; zag haar weer door de tuin fladderen, voelde weer haar "butterflykisses". Langzaam smolt het ijs rond zijn hart. Hoe had hij, destijds, kunnen denken, dat zij de vorst had kunnen overleven? Natuurlijk was ze gestorven op haar tocht naar het zuiden. Geen vlinder kan zo ver vliegen in zulke koude, eigenlijk had hij dat destijds al beseft, maar niet wíllen weten.

Hij had haar zo graag willen geloven, toen ze zei, dat ze terug zou komen en hij was zó teleurgesteld geweest, toen ze almaar niet terugkwam.

Maar nu, met de houtklos in zijn hand, besefte hij, dat ze wel degelijk teruggekomen was........

Hij schonk een glas sangria in, nam er een bord spaghetti piripiri bij, precies zoals hij dat zo vaak gedaan had in de zomer dat ze bij hem was. Hij at en dronk met smaak en daarna plaatste hij het blok hout met het hart van zijn Mariposa, in het houtvuur..............

Hij keek naar de vlammen en herinnerde zich die heerlijke zomer, tot in het kleinste détail........

De warmte, het eten en de wijn maakten hem een beetje slaperig..........

Ineens was ze daar, zijn Mariposa..........het houtblok was vergaan en Mariposa was tot leven gekomen..........Ze gaf hem vlinderkusjes, gelijk weleer............en ze zei: "Zie je wel dat ik teruggekomen ben.................."

Damma

Ik woon op een eiland, waar mensen uit alle richtingen welkom zijn en liefdevol ontvangen worden, het eiland bestaat uit een berg, er is een noordkant, met steile rotsen, daar diep beneden beuken grote golven op de rotsen, dat is de kant waar ik meestal met mijn rug naartoe zit, daar is het altijd nacht, maar het is best een mooie nacht, want het is volle maan en bijna onbewolkt,

aan mijn voorkant,  mij is er de zuidkant van de berg, met de prachtig begroeide helling en uiteraard komt aan de ene kant de zon op en gaat hij aan de andere kant onder en ik kan voortdurend kiezen of ik me wil richten naar de ontroerende zonsopgang, het prachtige zuiden, of de weemoedige zonsondergang, Soms heb ik behoefte aan de zee en de volle maan, dan zit ik in het donker over zee te staren, en hoor ik diep beneden de golven op de rotsen slaan....... ik kan kíezen.......en ik wil soms hier en dan weer dáár zijn.

Zo af en toe komt er iemand naar boven, die heeft dan een hele pelgrimstocht gemaakt om bij mij te komen......

Als ik dat wil, kan ik, naar beneden gaan, naar het dal, waar de mensen zijn en ik kan me gewoon tussen hen begeven, zonder dat één van hen weet, dat ik eigenlijk op de berg hoor....

daarna kan ik weer gewoon terugkeren naar de top van mijn berg.........
damma

Het is een mooie dag in augustus, je werkt op het land.
Tegen het middaguur kom ik naar je toe, met zelfgebakken brood, boter, ham en een ketel koffie.
Al van uit de verte zie ik, dat je  bezig bent met het repareren van de motor van de landbouwmachine. 
Terwijl ik naar je toeloop zie ik hoeveel je houdt van het werken aan de motor.
Je werkt al jaren op het land, maar je passie ligt bij motoren.
Zelden zag ik je gelukkiger dan wanneer je bezig was met het repareren van een motor, het maakt je niks uit, dat je handen vol smeer en olie zitten, je bent gewoon gelukkig, als je kunt prutsen aan een motor.
Ik weet dat de tijd gekomen is om de boerderij over te dragen aan onze zoon, zodat jij kunt doen ,wat je echt leuk vindt. Onder het eten zeg ik tegen je:
"Ik denk dat ons kind de boerderij maar over moet nemen, hij is er oud genoeg voor ."
Je kijkt me verrast aan en je vraagt: " en wat moet ik dan doen? ik ben nog veel te jong om te stoppen met werken."
Ik antwoord: "Wat dacht je van een eigen garage? Je bent zó goed in het repareren van motoren, het heeft je hart............."
Je straalt helemaal als je antwoordt: "Vind je dat écht goed?"
Ik neem je teder in mijn armen en zeg: "Natuurlijk lieverd, ik heb al mijn angst voor armoede en mislukking losgelaten, ik wil graag dat je doet, waar je goed in bent en wat je gelukkig maakt en  ik heb 100% vertrouwen in je!"
Je neemt me in je armen en kust me, gelijk je nooit eerder gedaan hebt, zo vol liefde en passie. 
Je houdt van me, ik zie het en ik voel het en ik hou, eindelijk, ook van jou.
Damma

Mijn lief,

Ik voel me geborgen in jouw armen

beschermd door je liefde en je kracht.

Vol vertrouwen geef ik me over

aan je warmte, je passie en je macht.

Versmolten in een tedere omhelzing,

bij het ontluiken van de nacht.

Damma

Het is een mooie zomeravond, ik kom naar je toegevlogen op engelenvleugels, over de wolken, en, juist als de zon ondergaat, vlieg ik door het raam, dat  openstaat, naar binnen.
Je bent verbaasd, dat ik zomaar bij je binnenvlieg, maar je bent ook heel blij, je ogen lichten op, je neus krult, je mond opent zich in een lach..............
je bent echt heel verheugd, dat ik zo maar aangevlogen kom
je zet heerlijke hapjes op tafel, verrukkelijke drank erbij, muziek op de achtergrond, mooie muziek, die past bij een zwoele zomernacht.........
je steekt de kaarsen aan
het licht weerspiegelt in je ogen
we eten van de hapjes, proeven van de drank
kijken elkaar aan, je staat op en vraagt me ten dans
heel plechtig en heel lief
natuurlijk wil ik met je dansen ,graag zelfs
je streelt mijn haren
kust me teder op mijn voorhoofd, mijn ogen, mijn neus, mijn oren
en dan, heel zacht ,beroeren jouw lippen de mijne
we versmelten, voelen hoezeer we bij elkaar horen
we zijn één, voor nu en voor altijd.
Damma

Ik ben de baas over mijn leven en volmaakt één met het universum.

Mijn gedachten zijn puur, liefdevol en positief.

Ik put nu uit deze nieuwe kracht in mij en ik doorloop deze groeiende fase moeiteloos

Ik kom naar je toegevlogen, op vlindervleugels.

Je bent aan het werk in de hof.

Ik neem je liefdevol in mijn armen,

aai je over je lief bolleke,

geef tedere kusjes op je voorhoofd,

je lieve ogen, je neus, je mond......

We horen bijen zoemen, vogels fluiten.

De rozen verspreiden hun heerlijke geur.

Wat is de wereld mooi, hier in de hof.

Ik zou op deze plek willen blijven,

met jou in mijn armen..............

voor altijd............
Damma

Ik dwaalde door het bos en riep, in wanhoop, 

naar de bomen:

"Mijn lief houdt niet meer van mij!"

De bomen antwoordden:

"Vergeef hem.........."

Ik schreeuwde naar de bomen:

"Ik hou nog wel van hem!"

Ze antwoordden:

"Vergeef jezelf......."

Ik huilde:

"Hij houdt van een ander!"

De bomen zeiden:

"Gun het hem......."

Ik snikte:

"Ik kan niet zonder hem!"

De bomen zeiden:

"Laat hem los............."

damma

Ik concentreer me en creeër een beschermende bubbel van liefde en licht om mij heen.

Harmonie staat altijd tot mijn beschikking.

vandaag maken we een tochtje met een schip
aan het roer staat een engel
die ons liefdevol gadeslaat en beschermt
het is een heerlijke zonovergoten dag
we liggen als Adam en Eva op het dek van het schip
de zon kleurt ons prachtig egaal bruin
in de voormiddag legt het schip aan bij een onbewoond eiland
we zwemmen  in zee
daarna drinken we gekoelde sangria en eten er paella bij
na de maaltijd doen we een middagdutje
we liggen ineengestrengeld in de schaduw van een palmboom
en vallen in een diepe slaap vol mooie dromen
ging deze dag maar nooit voorbij.......
Damma

Ik herinner me ons verlof op Santorini

ik voel nog steeds jouw hand in de mijne

ik hoor je stem

zie de verliefde bik in je ogen

je was mijn soulmate

we waren één

waar ben je heen mijn lief?

waar ben je heen........

denk je nog weleens aan mij..........

en ben je dan gelukkig en blij?
Damma

ik beleef mijn zoveelste slapeloze nacht.

iedereen slaapt.

het is juist, of ik helemaal alleen op de wereld ben.

drie uur in de morgen.

ik voel me eenzaam en alleen,

loop wat rond in huis

en dan zie ik haar

een nachtvlindertje.

ze fladdert heen en weer

en landt dan op mijn arm

"kun je niet slapen?" vraagt ze me

als ik verdrietig nee schud

zwaait ze met haar toverstafje

en maakt mij juist zo klein als zij is, met dezelfde ragfijne vleugels

"je hoeft niet bang te zijn" zegt ze,

"straks maak ik je weer groot...........

vlieg nu maar met me mee,

slapeloos door het huis dolen is niks gedaan,

kom.............. "

voorzichtig probeer ik mijn vleugels,

het lukt!, ik schater het uit van plezier.

vliegen is verrukkelijk!

mijn nieuwe vriendinnetje en ik vliegen het raam uit,

buitelen over elkaar heen,

zitten elkaar achterna,

we hebben het grootste plezier.

wanneer ze ziet, dat ik helemaal moe en uitgelaten ben,

brengt ze me terug naar huis,

als ik in bed lig, zwaait ze met haar toverstafje en word ik weer groot.

ze geeft me een kusje op mijn voorhoofd en zegt: "slaap wel"

terwijl ik haar het raam uit zie fladderen, val ik in een diepe, gelukkige slaap.
Damma

Ik maak een rondreis door Namibië.
Niet ík heb deze reisbestemming uitgekozen, maar jij. Jarenlang praatte je over niets anders dan een bezoek aan het zuiden van Afrika.
Evenzoveel jaren kwam er telkens iets tussen, werk, projecten, waardoor we de reis nog een jaartje uitstelden.
Dat ik hier uiteindelijk toch rondtrek, is dus dankzij jouw droom..........
De reis gaat vanaf Windhoek via Khomashochland en de Gamsberg pas, naar de Namib Woestijn.
Daarna met een 4x4 voertuig naar de Sossusvallei, een enorme kleipan in het centrum van de Namib woestijn, de oudste woestijn. De duinen zijn er soms meer dan driehonderd meter hoog en behoren tot de hoogste zandduinen ter wereld. De kleurschakeringen van de duinen variëren van geel over feloranje tot vuurrood.
Ik mis je, meer dan ooit, zó graag had ik deze reis sámen met jou gemaakt..........
Ik daal af in de Sesriem canyon en bewonderde de grillen van de natuur.
Ik zie Walvisbaai, Damaraland, Opuwu, de Rucanawatervallen, het prachtige Etosha National Park
en ik schreeuw tot het universum:
Wáárom was er dat ongeluk, dat jou voor altijd uit mijn leven rukte? Waarom?
Tenslotte ga ik via Otjiwarongo terug naar Windhoek.
Al die tijd ben je in gedachten bij mij. Spreek ik tegen je en meen ik, soms, je stem te horen, je gestalte te zien.
Een enkele keer denk ik zelfs dat ik je arm om mij heen voel.
Morgen vlieg ik terug naar huis, de reis is bijna voorbij.
Ik laat je hier achter, in je geliefde Afrika.
Mijn rouwen om jou, het moet voorbij zijn.
Ik wil mijn leven hervatten.
In mijn herinnering zul je altijd voortleven,
hier in Afrika.
Ik moet verder, zonder jou.
damma

Mijn lief,

Ik voel me geborgen in jouw armen,

beschermd door je liefde en je kracht.

Vol vertrouwen geef ik me over

aan je warmte, je passie en je macht.

Versmolten in een tedere omhelzing,

bij het ontluiken van de nacht.

damma

het is een koude, winderige dag, je bent bezig met je werk, het is één uur en ik kom naar je toe met friet en stoofvlees,
We zoeken een plekje waar we enigszins tegen de wind beschermd zijn.
Ik kijk naar je terwijl je eet; je ziet er moe uit en ik denk aan al die lange dagen, die je werkt, in weer en wind.
Het is tijd om er een tijdje tussenuit te gaan.
Als je klaar bent met eten, zeg ik: kom eens mee...........
Je volgt me naar de auto, ik doe de deuren open en zeg: Stap in, we gaan weg.
Jij zegt dat je niet zomaar weg kunt.
Ik antwoord.......jawel, gewoon instappen en je overgeven, alles loslaten en erop vertrouwen dat ik weet wat ik doe, kom, stap in.........
je verlangen om weg te gaan van waar je nu bent is groot,
je stapt in.
Ik start de motor, zet een rustgevend muziekje aan en rij richting Denemarken,
nog voordat we de Duitse grens bereikt hebben, lig je al heerlijk naast me te snurken.
Je bent echt aan vakantie toe.
Het is een prachtige nacht.
Ik zie de volle maan en sterrenpracht en ik besluit gewoon door te rijden, tot je wakker wordt
en dat is dus uren en uren later, in Denemarken, juist als de zon opkomt.
Ik zeg: "Welkom in Denemarken."
Je kijkt eerst verbaasd en dan heel gelukkig en zegt:
"tof! echt tof."
We hebben honger en aangezien er nog nergens een winkel open is,haal ik mijn noodrantsoen tevoorschijn: knäckebröd, kaas, sinaasappelsap.
We genieten van ons ontbijt, terwijl de zon begint te klimmen.
We staan geparkeerd op een lieflijk weggetje, in een wijds landschap, in de verte ligt een dorpje, daar gaan we straks naartoe, maar eerst zitten we hier gewoon en genieten, ik streel je hand, je wang.
Ik kijk je aan en zie dat je gelukkig bent, tevreden en ontspannen
je maakt je nergens zorgen over..........
geniet gewoon van het moment.............
jij en ik in dat prachtige landschap...........
het klimaat is mild, weinig wind, zonneschijn, zachte temperatuur.
We besluiten om ,op ons gemak, door te rijden naar Noorwegen, onderweg stoppen we om te lunchen, eten heerlijke zalm met vers brood, en gaan dan door, naar de pont.
Alleen al het overvaren vind ik een belevenis, ik hou van de zee, van varen, en van de bergen.
We staan tegen de reling aan en je slaat een arm om me heen, trekt me tegen je aan en zegt: "Dit is een fantastisch cadeau, deze trip, ik ben heel blij met je"
"Ik ook met jou lieverd, wat heerlijk dat je me vertrouwde en meeging", antwoord ik.
Nog even en de pont legt aan, we rijden van boort
dineren op een terras met uitzicht over zee.
Ik heb je lief mijn lief, zó lief, zo woordeloos lief.
Je ziet het in mijn ogen en ik zie het in jouw ogen:
we hebben elkaar lief.
we slapen met het raam open, zodat de combinatie van zee- en berglucht onze kamer binnenstroomt.
De maan is vol, de sterren stralen.
Ik val in een diepe slaap, met jouw armen om mij heen
Damma

Mijn grote onbeantwoorde liefde.

Overal waar ik ga en sta.

Draag ik je met me mee.

Met wie ik ook praat en lach,

altijd overschrijft jouw gezicht het beeld van de ander. 

Telkens als ik probeer van je weg te vluchten,

leidt mijn weg terug naar jou.

Vaak zocht ik een nieuwe liefde, altijd tevergeefs,

niets en niemand kan jou vervangen.

Het voelt als reuma van de ziel.

Damma

Vandaag zag ik het huis terug.

Ik liep er, bij toeval, langs en ik dacht nog, wat een mooi huis, zo lieflijk tussen de bloemen gelegen.

Pas toen ik er al voorbij was, besefte ik, dat dit het huis was, wat jíj bouwde.

De bouw, waarop ik je twee jaar lang, bijna dagelijks kwam bezoeken, met eten, wijn en tederheid.

Ik herinner me onze gelukkige uren en ook de pijn die ik voelde, toen ik afscheid van je moest nemen,

omdat het huis af was en jij vertrok naar een ander deel van het land, op weg naar een nieuw project.

Ik miste je zo heel heel erg,maandenlang.

En nu ben ik zomaar aan het huis voorbijgaan, zonder het nog met jou en mij te verbinden.

Het spreekwoord is dus waar!

De tijd heelt alle wonden.

Damma

Op een koude winteravond

kom ik op de fiets, door de sneeuw naar jou toe

het is een bar koude, donkere avond,

maar mijn hart is warm en mijn hoofd is vol geluk,

want ik ga de nacht doorbrengen bij mijn grote liefde,
bij mijn lieve, warme, tedere, passievolle geliefde

heel de weg naar jou zing ik, jubelt mijn hart van blijdschap.

Als ik eindelijk bij je aankom is het al elf uur.

Jij bent heel blij dat ik, ondanks sneeuwstorm heelhuids bij je aangekomen ben.

Je sluit me teder in je armen en kleedt me uit,

als verrassing en verwelkoming heb je het bad vol warm water laten lopen............

het is echt zó tof, zó lief, zó teder en zó zorgzaam van je............

ik stap in het warme bad, jij komt erbij en samen genieten we van de weldadige warmte..........

je hebt  wijn binnen handbereik staan,

we klinken op een heerlijke nacht samen.......

als het badwater koud begint te worden en wij helemaal warm zijn, stappen we uit bad en drogen elkander teder en liefdevol en heel zorgvuldig af

je steekt de kaarsen in de slaapkamer aan

we nemen de wijn mee

we kruipen onder het dekbed, dicht tegen elkaar aan, 
we zijn eindeloos gelukkig, alleen al door elkaar vast te houden........

we vallen zielsgelukkig in elkaars armen in slaap...........een verrukkelijke slaap........telkens als we even wakker worden, kijken we elkaar blij verheugd aan, in de wetenschap: je bént er nog.........de nacht is nog niet voorbij......en je bent er nog........nog altijd bij mij...........

ik hoor de lieve geluidjes waarmee je ademhaalt als je slaapt.........en ik heb je zo lief, zo eindeloos lief.......

jij houdt mij vast terwijl ik slaap en je hebt me lief, zo eindeloos lief.........samen slapen.........in elkaars armen...........het toppunt van geluk

Damma

Al het mooie en goede komt mij vanzelf aangewaaid en ik sta mijzelf nu liefdevol toe, het te ontvangen en ervan te genieten.

Damma

we waren heel lang samen,
toen gingen we uiteen,
maar deze nacht heb je me laten roepen,
omdat je me nog eens wilde ontmoeten,
en toen we samen kwamen,
zag ik in je bleke, vermagerde gezicht
het oude, vertrouwde liefdeslicht
en ik wist: dit is ons laatste samenzijn,
want weldra verlies jij je levenslicht,
maar misschien bestaat er een ander zijn
en zie ik later in een ander licht
je gelukkig stralende liefdesgezicht
damma

Ik woon op een eiland, waar mensen uit alle richtingen welkom zijn en liefdevol ontvangen worden, het eiland bestaat uit een berg, er is een noordkant, met steile rotsen, daar diep beneden beuken grote golven op de rotsen, dat is de kant waar ik meestal met mijn rug naartoe zit, daar is het altijd nacht, maar het is best een mooie nacht, want het is volle maan en bijna onbewolkt,

aan mijn voorkant,  mij is er de zuidkant van de berg, met de prachtig begroeide helling en uiteraard komt aan de ene kant de zon op en gaat hij aan de andere kant onder en ik kan voortdurend kiezen of ik me wil richten naar de ontroerende zonsopgang, het prachtige zuiden, of de weemoedige zonsondergang, Soms heb ik behoefte aan de zee en de volle maan, dan zit ik in het donker over zee te staren, en hoor ik diep beneden de golven op de rotsen slaan....... ik kan kíezen.......en ik wil soms hier en dan weer dáár zijn.

Zo af en toe komt er iemand naar boven, die heeft dan een hele pelgrimstocht gemaakt om bij mij te komen......

Als ik dat wil, kan ik, naar beneden gaan, naar het dal, waar de mensen zijn en ik kan me gewoon tussen hen begeven, zonder dat één van hen weet, dat ik eigenlijk op de berg hoor....

 daarna kan ik weer gewoon terugkeren naar de top van mijn berg.

Damma

Ik vind het prettig om naar je te kijken, terwijl je aan het werk bent, daarom kom ik heel stilletjes, heel zachtjes aangelopen
en houd ik stil als ik op een paar meter afstand van je ben.
Je bent bezig met het repareren van een auto.
Je handen zitten vol smeer, hier en daar zit een veeg olie op je gezicht......
Ik zie hoe je geniet van je werk. Je houdt echt van auto's, van het geluid van de motor.
 Je hoort altijd direct wat er mis is en je weet dan precies hoe je het op moet lossen.........
Ik blijf naar je staan kijken, je merkt me niet op.......
Ineens is er die blijde lach op je gezicht, als je hoort dat de motor het weer doet...........het is je wéér gelukt om een oude motor aan de praat te krijgen...........
Ik loop naar je toe en zie je ogen blij oplichten, op een andere manier dan toen je naar de auto keek, met meer tederheid..........
Ik omhels je, geef je twee kussen op je wangen en zeg dat ik fier op je ben, omdat het je gelukt is die oude motor te repareren
Je lacht verlegen, geeft me teder een kus en drukt me tegen je aan en slaat je armen om me heen. 
Nu zit ik dus helemaal onder smeervet en olie, maardat geeft niets...........
Ik ben bij je, we zijn sámen en dat is het belangrijkste wat er is
je vraagt me om een ritje te maken met de zojuist gerepareerde auto
en natuurlijk zeg ik ja...........
Ik stap blij verheugd in de auto en ik hoop dat het ritje voor altijd zal duren...........altijd met jou samen in de auto.......altijd bij jou, nooit meer weg van jou...............voor altijd samen...........
damma

Hij zal zo af en toe nog weleens aan mij denken,

niet al te vaak, daar ben ik mij terdege van bewust,

maar soms, als hij zich eenzaam voelt en verlaten,

zal hij wensen, dat ik weer op hem zit te wachten

en spijt hebben van alle keren dat hij mij liet zitten.

Hij ging weg, omdat hij vrijheid wilde.....

al wat hij kreeg is eenzaamheid........

nooit zit er op hem nog iemand te wachten,

er is geen mens die nog van hem  houdt.

Lang geleden, was er iemand die naar hem smachtte

maar die liet hij barsten.........

nu is hij alleen en oud.........

damma

Ik herinner me ons verlof op Santorini

ik voel nóg jouw hand in de mijne

ik hoor je stem

zie de verliefde bik in je ogen

je was mijn soulmate

we waren één

waar ben je heen mijn lief?

waar ben je heen........

denk je nog weleens aan mij..........

en ben je dan gelukkig en blij?

Damma