ik herinner me een eerder bestaan, een ander bestaan, dan het aardse bestaan..........

en ook al heb ik geen woorden voor dat eerdere bestaan, ik herinner het me toch, met mijn gevoel...........

van tijd tot tijd stijg ik op als een arend en vlieg ik naar die andere wereld om daar een tijd te vertoeven,

als ik dan weer terugkeer op aarde, voel ik mij weemoedig en verdrietig en neem ik mij voor daar niet meer heen te gaan, omdat de terugkeer hier op aarde steeds weer zo pijnlijk is,

toch kan ik het niet laten om telkens weer op te stijgen en terug te keren naar het verloren paradijs

soms kom ik iemand tegen, die, net als ik, op zoek is naar hetgeen verloren is en waarvan we de herinnering voor altijd in ons dragen...........

een gelijkgestemde ziel, die ook op wil stijgen.................

damma