Ik bedoel, hoe weten zij wie ik ben, als ik hun niet eens ken,

De reden waarom ik er zo bij wil lopen,

De manier waarop ze mij belachelijk maken,

Het maakt me misselijk, dat ik niet eens met jullie mode mee wil lopen,

Ik walg van de opmerkingen die jullie over mij maken,

 Leraren beantwoorden niet eens al mijn vragen,

Komen niet op voor mij, tegen al hun pesterijen,

Ouders respecteren mij niet, ik wil er niet eens meer naar vragen,

Of ze dan maar niet naar mij willen kijken,

 xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" />

T

huis durf ik mezelf niet meer te vertonen,

Ik hoor niet bij het gezin, ben een schande voor jullie allemaal,

Het spijt mij dat ik nog niet weg ben gegaan, dat ik ooit ben thuisgekomen,

Wat ik nu schrijf is verzonnen, maar het is helaas wel een realistisch verhaal!