Het fijngetakt geboomte zit
met witten rijp beijzeld.

De boom  houdt zich
behoedzaam stil,
dat niet het minste takgetril
't kristallen kunstwerk breke.

De klank zelfs van mijn  schreden wil
zich in de sneeuw versteken.

De grond is wit,de nevel wit.
Wat zwijgend toverland is dit ?
Wat hemel loop ik onder ?

Ik vouwde handen en aanbid
dit grootse,stille wonder. 
                              Jacqueline E.van der Waals (1868 - 1922)