Hier zijn we dan weer, terug van weggeweest en heerlijk uitgerust. Ofschoon dat laatste niet lang zal duren als ik in hetzelfde tempo als deze week blijf doorgaan.
We zijn met de bus naar Salou geweest en de plaats en het hotel kennen we reeds van vorige verblijven. Gewoonlijk deden we deze trip met een groep van kennissen en de mannen hadden de koersfiets mee om elke dag hun kilometers te trappen. Dit jaar zijn M. en ik alleen gegaan, lekker onder ons tweetjes, gewoon wat bijtanken en doen waar we zin in hadden, dus niet teveel. Alhoewel, M. maakte elke dag urenlange wandelingen en als je de gegevens op zijn horloge- stappenteller aflas, dan waren dat er héél veel. Zo'n 23.000 tot 28.000 stappen per dag kan al tellen, niet dan?
Zelf kan ik dat niet aan sinds mijn gezondheidsproblemen maar elke avond na het eten, maakten we een wandeling van een kleine 5 km. We liepen van het hotel naar de zeeboulevard, die een van de mooiste van Europa genoemd wordt. Overal staan er banken, afwisselend met hogere en lagere zit. Goed bedacht, voor die lange Europeanen hogere en voor de kleinere Spanjaarden, Fransen of Italianen, wat lagere zit. Ongelooflijk veel mensen flaneren hier elke avond, en niet alleen vakantiegangers maar ook Spanjaarden, die met hun kroost of vrienden en familie genieten van de zee en de warme avonden. Een temperatuur van 21°C om 22u00 is mooi meegenomen en zéér aangenaam om te genieten. De terrassen zaten dan ook al overvol. Voor elk restaurant staat er een jonge man of vrouw, die probeert je naar binnen te lokken met de gekste argumenten en gebaren. Dat is een nieuwe trend, die me niet echt bevalt en me er echt niet toe zal aanzetten om op hun uitnodiging in te gaan.
Vlak langs het strand is er ook een wandelpad, zodat je dichter bij de zee kunt lopen. Regelmatig gingen we wat zitten. Ik zat dan dromerig over de zee te staren en liet me meevoeren door het geruis van de aanrollende golven. Ik had daar wel eeuwig kunnen blijven zitten. Voel dan ook geen enkele behoefte om iets te zeggen of te doen. Alleen maar zitten en mateloos genieten en het gevoel van : ik wil hier nooit meer weg. 
De eerste weken was het in het hotel relatief rustig, alhoewel ik verstomd stond van het aantal kinderen, die er waren. Vooral Engelsen schijnen ten allen tijde in het jaar op verlof te kunnen gaan. Hoe zit het daar eigenlijk met de leerplicht?  Veel Belgen waren er niet en in de tweede helft van de week, was er een toevloed van Russen. Niet mijn favoriete volkje. Het gebrek aan opvoeding van ouders en kinderen is onvoorstelbaar.
Aan tafel kon je maar beter niet zien wat ze allemaal deden en als je samen met een ouderpaar en kinderen in een lift stondt, mocht je van geluk spreken dat het ding niet blokkeerde. De kinderen timmeren op alle knopjes en geen mens maakte een opmerking dat het wel genoeg geweest was. 
Er was nog iets, wat ons allebei opviel. Er liepen ongelooflijk veel héél dikke mensen rond, vooral Engelsen, en vooral erg jonge vrouwen. Niet gewoon mollig of een beetje zwaar, maar onvoorstelbaar dik! Als de man dan niet onderdeed voor de vrouw, kan ik me moeilijk voorstellen, dat ze in een normaal bed kunnen slapen! Daar moet een speciale versteviging voor gemaakt, dat kan niet anders.
Ik vraag me dan af, hoe die mensen zich voelen bij die warmte? Vreselijk gewoon!
Het hotel was, zoals we gewoon waren, erg goed, met prachtige buffetten en zoveel keuze aan gerechten en nagerechten, dat je goed op je tellen moest passen of je ging niet meer in je kleren. Zelfbeheersing was dus de boodschap. 
En wat deed de zon goed aan die botten. Het was niet te heet en gewoonlijk waaide er een zacht windje, dat voor genoeg verkoeling zorgde.  Er was jacuzzi, binnenzwembad, massageruimte, fitnesruimte, schoonheidssalon, en aan het buitenzwembad werden door de animators voortdurend allerlei spellen en bezigheden aangeboden. En wat me vooral opviel en meeviel was, dat aan het zwembad alleen achtergrondmuziek te horen was en niet de ganse dag luide knallende muziek uit de luidsprekers galmde!
Ik moet zeggen, dat ik alleen maar lui geweest ben , gesoezeld heb en twee kanjers van boeken heb uitgelezen. En van het nietsdoen was ik 's avonds zo moe, dat ik ook nog als een blok sliep! Waar blijft een mens het halen, maar wat heeft het me deugd gedaan. 
Ik heb nu echter de neiging om heel die energie alsmaar op te gebruiken, dus zal ik mijn verstand moeten gaan gebruiken en alles goed doseren of ik ben zo weer afgeladen in plaats van opgeladen!

 

28-05-2009 om 13:36 geschreven door Michelly