Ik kwam tot de vaststelling, dat ik maar beter nog even
naar de Colruyt reed om wat inkopen te doen. Volgende week zou daar niet veel
van in huis komen door een operatie aan mijn rechtse oog. Na die ingreep mag er
niet gebukt of getild worden en dat is niet erg handig hé, als je van alles en
nog wat mee naar huis moet slepen!;-)
Maar eerst reed ik even naar de winkel van een nichtje,
die allerlei mooie dingen als
accessoires te koop aanbiedt. Voor het komende kerstconcert worden we verondersteld volledig in het zwart te
verschijnen, maar dat zwart wel opgefleurd met vuurrode attributen. Dat kan
dan van alles zijn: halssnoer, oorbellen, rode roos, rode oorbellen, rode
sjaaltje, laarzen enz....
In de schattige winkel dus wat rondgesnuisterd en mijn
keuze gemaakt.
Daarna maar verder op weg naar de winkel. Het was er
ongelooflijk druk, en dat is ondermeer één van de redenen dat ik normaal
gesproken nooit op vrijdag of zaterdag naar een grootwarenhuis ga. Er was
nauwelijks een parkeerplaats te vinden op de grote parking en dat wil al wat zeggen.
Ik was blij als de inkopen afgerekend waren en ik alles in het koffer van de
wagen kon laden.
Ik stond heel kort bij de uitrit geparkeerd en hoefde
alleen maar achteruit te stoten en enkele meters te rijden tot aan de uitrit
van de parking. Snelheid had ik dan ook absoluut niet. Ik wilde net de draai
naar rechts nemen, maar had de parking nog niet verlaten toen er een kleine Opel
Corsa met een rotvaart van rechts aangereden kwam en de parking opreed en mij
helemaal sneed terwijl hij de helft van mijn bumper meenam.
Kan niet beschrijven wat er door me heen ging. Niet
weer! De auto was nog maar hersteld van in het begin van het jaar en dat voor
dezelfde stukken.
Er stapt een jonge kerel met een petje op uit de auto en
hij zegt doodleuk: je had me toch kunnen zien aankomen!! Maar ik stond helemaal
correct en hij snijdt mij de hoek af en dat vindt hij niet eens abnormaal. Na
wat tevergeefse pogingen om M. te bereiken belde ik zijn broer, die in Bree
woont. Deze is direct naar me toegekomen om me behulpzaam te zijn bij het
invullen van de gegevens. Plots kwam er een jonge vrouw naar ons toe en ze zegde zachtjes: ik raad u aan om de politie
in te schakelen, want ik ken die jonge man en die is heel dikwijls onder
invloed. Er had me ook al een man aangesproken, die me een briefje in de hand duwde
met zijn naam en telefoonnummer en de opmerking: als je me nodig hebt, bel me
maar, ik ben getuige van hetgeen gebeurd is.
Ik heb dan de politie gebeld en na een lange tijd wachten
kwamen die om de toestand op te nemen. Ik stond te beven van de spanning en de
koude en dan is méér dan een uur buiten staan echt geen opkikker!
Mijn schoonbroer had de ongevalaangifte al ingevuld en ik
moest maar even in de combi van de politie gaan om nog wat toe te voegen en te
ondertekenen. De jonge man had nog niets
ingevuld en dat moest allemaal gebeuren in de combi. Nadien kwam de agent en
overhandigde mij mijn exemplaar. Het was half vijf en begon al donker te
worden. Als ik thuis het ingevulde papier opnieuw bekeek, zag ik dat de
aanrijder onderaan geschreven had, dat ik midden op de uitrit stond, wat
pertinent onwaar was. Maar zelfs als dat waar geweest was, moet hij me daar nog
niet aanrijden!
Ik voel me nog steeds opgefokt en boos en dat ligt als
een steen op mijn maag!
Voor zover mijn fijne rustige zaterdag!!!!