Eenmaal thuis betekent niet het einde van de ellende. Heel mijn leven moet nu ingesteld worden in functie van mijn ziekte. De thuisverpleging is gecontacteerd om me driemaal per dag te verzorgen. In eerste instantie wil ik geen bed in de living maar de volgende dag verander ik al van mening. Een logeerbedje wordt naar beneden gehaald en in de hoek van de kamer geplaatst zodat ik op elk moment dat ik me zwak of moe voel, kan gaan liggen en een dutje doen. Ook voor de verpleegsters is dit gemakkelijker, dus het zij zo. Ik ben erg zwak en tot weinig in staat. Zal enkele weken moeten aansterken en daarna zal de chemokuur gestart worden.

Op 15.07 word ik verwacht in het ziekenhuis in Genk voor een controle en 's anderendaags moet ik me aanmelden bij dr. Schoofs in Maaseik die de alleereerste onderzoeken gedaan heeft. Tijdens het gesprek met haar neemt ze telefonisch contact op met de oncoloog dr. Staelens. Hij zal me begeleiden tijdens de chemosessies en er moeten nu afspraken gemaakt worden betreffende de start van deze sessies. De afspraak wordt vastgelegd op 27.07 om 14.00u. Dan wordt de chemo en de te verwachten bijwerkingen besproken. De chemosessies zullen beginnen op 04.08 en om de drie weken plaatsvinden. De bijwerkingen zullen niet mis zijn want het wordt een zware kuur. Als hij me zegt dat ik mijn haren zal verliezen gaat er letterlijk een schok door me heen. Men had me eerder in Genk te verstaan gegeven dat dit niet het geval zou zijn. Pech gehad dus. En het blijft natuurlijk niet bij de haren alleen maar ook de wimpers en wenkbrouwen verdwijnen voor en na.  Ik denk dat ik nu aan elk oog anderhalve wimper heb. Misschien iets meer maar niet genoeg om mijn ogen op te maken en er een beetje toonbaar uit te zien. Dat doet verdorie wat met je zelfbeeld! Ik ben "ik" niet meer en ik herken mezelf niet meer.

Op 27.07 word ik weer in Genk verwacht bij de chirurg om de wonde, het litteken en de algemene toestand te controleren.Hij is erg tevreden over mij maar dat was hij ook al tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis. Daar de chemosessies op 04.08 starten dient er nog een port-a-cath ingeplant en daarvoor dien ik me op 03.08 in Genk aan te bieden, waar die dezelfde dag wordt ingeplant onder het linkse sleutelbeen in een grote ader. Dat toestelletje zal telkens aangeprikt worden om de chemo toe te dienen en ook gebruikt worden om bloed te trekken of infusen te geven. Gelukkig dat er zoiets bestaat want ik heb vreselijke aders, die niet aan te prikken zijn en dat betekende steeds een lijdensweg als er geprikt moest worden en nadien blauw-zwarte plekken overal waar een poging gedaan werd. Ik mag diezelfde dag naar huis en ben nu gereed om 's anderendaags mijn eerste chemosessie te starten.

een goed idee om hier op je blog je belevernissen neer te pennen lieve Michelly .... ik vind ook dat dingen van me afschrijven helpen, misschien daarom dat ik van mijn veertiende al een dagboek bijhoud.   De haaruitval is voor elke vrouw een enorme schok, ook al word je voorbereid.  Dan is het weer sukkelen met de pruik en de muts of sjaal ... soms te warm, soms te koud .. soms jeukt het verschrikkelijk.  Gemakkelijk voor een ander om te zeggen dat je haar verliezen het minste is, het is weer iets dat jij moet verwerken en dat bovenop al je andere pijnlijke en vervelende zaken ... blijven schrijven lieve schat ... ik raad het je aan, zelfs al krijg je commentaren en reacties die je misschien niets zullen helpen.   Het schrijven zal je nog het meest helpen.   Heel warme knuffel. 

10-11-2015 om 13:40 geschreven door bojako

Je hoort het vertellen die haaruitval en dat je vermoeid zal zijn en misselijk maar ik denk dat je alleen de impact van zo'n gebeuren kan vatten als het jou overkomt. Die haren kunnen vervangen worden door een mooie pruik en sommige zijn zo echt dat je haast het verschil niet ziet. Mijn vriendin droeg die ook tijdens haar chemo zeker als ze wist dat er bezoek kwam  want ze was ook een fiere vrouw en dat vertekend zelfbeeld naast al die miserie....ze had het er ook moeilijk mee. Aan de andere kant diegenen die jou kennen en volgen, weten dat je er alles aan doet om terug gezond te worden en kijken door al die veranderingen enkel naar die dappere Elly die onze bewondering en steun verdient. Iedereen die dit hier leest, hoopt en duimt dat haar nooit zoiets overkomt, maar dat zal jij ook gedaan hebben Elly en in het leven hebben we soms geen keuze...Schrijf al die ellende maar van je af lieve Elly zoiets moet je niet alleen dragen...Hartelijk

P>

07-11-2015 om 19:24 geschreven door Natoken