|
Ik wil zelf wat ondernemen om mijn conditie op te krikken en dus heb ik via de oncoloog aangevraagd om tweemaal per week revalidatie te volgen in Bree in het ziekenhuis. Dat is dan wel niet echt voor kankerpatiënten zoals dat in veel ziekenhuizen aangeboden wordt, maar het zal toch zeker wel wat zoden aan de dijk brengen en die conditie verbeteren. Dus elke dinsdag en donderdag op naar Bree en van 10.30u tot 12.00u fietsen, steppen, roeien, lopen op de loopband, muurpompen etc. Natuurlijk is dat zwaar maar het kan niet anders.
Een van mijn broers, die elk jaar verschillende keren naar de Provence gaat om villa's en apartementen van een vriend te beheren en te controleren, heeft mij en M. uitgenodigd om mee te gaan en onder de provencaalse zon wat te bekomen van al de ellende. Dat gaan we dus doen en ik verheug er me heel erg op. We maken elke dag lange wandelingen, bezoeken pittoreske stadjes en markten, genieten van de lavendelvelden, klaprozen en zonnebloemen en keren dan elke keer terug naar de villa met zwembad waar we ons onderkomen hebben. Tijdens die wandelingen moet ik wel regelmatig gaan zitten op een muurtje maar daarna gaat het weer verder. Heerlijk ontspannen en zalig genieten van het gezelschap van broer en schoonzusje. We verblijven er van 30 mei tot 12 juni. Ik voel hoe veel goed het me gedaan heeft en hoe mijn krachten langzaam maar zeker terugkeren.
Tijdens ons verlof in de zon heeft er in België een noodweer gewoed en er zijn huizen en straten ondergelopen. Dat lees ik op de nieuwsflashes op mijn tablet. En voor de eerste keer in al die jaren, dat we op verlof gaan, bel ik naar de buren om te vragen hoe de toestand in ons dorp is. Onmiddellijk als mijn buurvrouw mijn naam en stem hoort zegt ze: oh bij jullie is het het ergste! Ons huis staat 1.20m onder water en de brandweer is al anderhalf uur aan het pompen zodat het niet in de living loopt. Alles in de bergruimtes en garage dobbert op het water en is vernield. Zelfs de diepvriezer, de brander van de verwarming , alle elctrische materialen zijn naar de vaantjes. Het water staat zelfs in de de mazoutton buiten en moet later door een gespecialiseerde firma eruit getrokken worden. Op de foto's ligt ons huis midden in een meer van water. De sectionale garagepoort is in twee gebroken door de kracht van de aanstormende vloed. De buren hebben onze zoon verwittigd en die is in allereil samen met schoondochter en een vriend uit Nederland overgekomen en die staan te werken in de smurrie. Hij heeft de buren verboden om ons te bellen omdat we toch niets kunnen doen en hij absoluut wil dat ik eindelijk wat rust krijg. Hij wil me de aanblik besparen van die ellende en het gevoel van machteloosheid bij het zien van het wassende water. Als hij hoort dat ik zelf gebeld heb, belt hij me terug en legt uit wat er allemaal gaande is. Hij heeft alles in handen en zorgt dat het hoogstnodige kan gebeuren. Heeft de verzekering al gebeld en de electricien is al ter plaatse om eventuele gevaarlijke situaties het hoofd te bieden.
Dat was het welkom thuis na onze reis naar de Provence, en als we terug arriveren begint de opkuis door een gespecialiseerde firma, opname van de schade. Ik heb geen enkel paar schoenen of laarzen meer behalve die ik mee had op verlof. Alles vernield en naar de vaantjes.
En natuurlijk een hoop stress bij de aanblik van alles wat vernield is en vervangen moet worden.
Tot zover de heerlijke rustgevende vakantie!
|
Je zal af en toe wel terug aan die ellende van vorig jaar gedacht hebben. Hopelijk is de materiele schade nu helemaal verleden tijd!
