Hok van de jonge duiven 2011 Bekijk de sfeer op dit hok...

De stand van zaken in ”BLUE HEAVEN LOFT”. We zijn half februari... wat gaat de tijd toch snel?  In Poznan Polen, tijdens de 32ste Olympiade van 28-30.01.2011 hebben we zelf  kunnen vaststellen dat de duivensport nog leeft, zeker dan in de Oostblok landen waar het leden aantal nog in stijgende lijn gaat. Dat is dan toch nog  iets positiefs over onze zo geliefde sport en hobby. Intussen is er ook heel wat gebeurd. Jonge duiven werden gespeend en fladderen en vliegen van spoetnik tot spoetnik. Enkele experimenteren reeds en wagen een cirkel rond het hok. En de klein pluimpjes vallen…vooral de borst, nek en schouders vertonen haast blote plekken…dat zien we graag want dit wijst er op dat ze gezond zijn. Dagelijks, en dat is ook ons eerste werk, voor we de jonge garde de gang en de spoetnik inlaten wordt er met de stofzuiger grondig gewerkt. Het is goed voor mens en dier. We hebben trouwens een echte hekel aan rondvliegend stok en pluimpjes. Mijn vrouw is consequent en heeft altijd een gewoon stofmasker op. Ze moet mij er meestal opwijzen dat ik mijn masker niet aan heb. Het is een soort wegwerp product uit stof, precies gelijk aan dit wat de chirurgen en de verplegers dragen. Het is soepel en laat zich zeer goed aanpassen aan de rondingen van het gezicht. Geloof me…het helpt en de duiven zijn er zo aan gewend. Het is bovendien goedkoop en het beschermt vooral de ademhalingswegen... Probeer het maar eens... Voor de dagelijkse schoonmaak beurt schakelen we meteen ook het afzuigingsysteem in  en dat wordt pas uitgeschakeld in de late namiddag , als alle duiven goed gegeten hebben en weer rustig zijn. De avond valt dan ook spoedig in . Tot 1 maart laten we de natuur gewoon zijn gang gaan. Hoe het van dan af verder moet vertel ik je wel in mijn volgende bijdrage...

Je weet intussen al wel dat ik dagelijks veel praat met mijn vrouw, als het ware brengen we naar elkaar toe verslag uit over de voorbije dag, zij over de kweekduiven en de voedsters en ik over de vlieg- en de jonge duiven... Ik vind dit belangrijk omdat uit een samenspraak vaak oplossingen komen. Twee weten trouwens meer dan één. Aldus voorkomen we veel problemen en als die er af en toe toch komen dan lossen we die onmiddellijk op. Uit ervaring weet ik intussen heel goed dat vrouwen zich ook echt gekoesterd voelen als een man een gesprek begint. Voor haar is dat een bewijs dat ik interesse heb voor wat ze te zeggen heeft en ze hoeft dan ook niet bang te zijn dat ze mij verveelt. Bovendien voelt een vrouw zich nog meer bemind, geliefd en geborgen als je met sympathie reageert op haar moeilijkheden  en niet met oplossingen… Hoe ik dat allemaal weet? Wel heel eenvoudig…vrouwen leer je pas echt goed kennen door er mee om te gaan. Vaak gaan ze er mee instemmen om te doen wat je wil, maar dat wil zeker nog niet zeggen dat het dit is wat zij wil…integendeel. In Taiwan heb ik ooit een gesprek gehad met Madonna,  na een van haar optredens in Taipei. Weet je wat zij met zei ? “ Mannen bekomen niet altijd wat ze graag willen omdat ze het niet aandurven  om te vragen wat ze juist echt willen.”

Het compartiment van de vliegduivinnen... Kijk naar de rust ondanks dat ze opgesloten zitten.

Even nog terug naar begin januari... Toen alle vroege winterjongen hun voetring aan de poot hadden. Ik mag niet vergeten jullie te vertellen wat ik toen heb vastgesteld en ook meegemaakt. Om het opnieuw met eieren komen te verhinderen hebben we ingegrepen. Niet zoals ieder jaar maar volgens een ander concept. We verhuisden de duivinnen, toen hun jongen amper 10-12 dagen oud waren, naar de afdeling waar ze gans het vliegseizoen moeten verblijven. Ze kregen iedere dag de vrijheid en mochten dan een uurtje terug bij hun jong komen  om dit te azen. De doffers waren intussen overgeplaatst naar de afdeling waar normaal de duivinnen verblijven. Eens de duivinnen terug op het hok gaan de duivers naar buiten en verhuizen de duivinnen weeral terug naar hun afdeling waar ze dus ook de nacht doorbrengen. De duivers blijven dus voortdurend in het gezelschap van hun kroost. En nu komt het… Na een tweetal dagen in dit circuit gezeten te hebben is er iets gebeurd wat we nooit voordien ervaarden. Zowel de doffers als de duivinnen zijn beginnen te trainen en hoe? Niet gewoon wat rond het hok vliegen of slenteren, neen…maar vliegend met een snelheid werkelijk als van opgejaagde dieren sneden ze door het luchtruim. Ik stond er bij en ik keek ernaar. Ik liet begaan…want dat gaf me een goed gevoel , niet wetende echter  dat ik hiermee in de fout ging…Ja ook ik maak nog geregeld fouten. Gevolg : zowel bij de duivinnen als bij de duivers zag ik een paar duiven die nog wel niet echt de symptomen van scheefvliegers vertoonden, maar toch de neiging er naar hadden. Dus weeral paniek…ik wou geen verdere risico’s nemen en heb toen vliegensvlug terug overgeschakeld naar de werkwijze die we ieder jaar gebruikten. Namelijk hebben we toen alle jongen, samen met hun moeder verhuisd naar het hok van de jonge duiven. Hiermede keerde de rust terug en konden we een tiental dagen winnen. De jongen waren reeds vlug toen we ze alleen lieten en de duivinnen opnieuw terugkeerden naar het rotatiesysteem. De duivers zitten nu alweer terug in hun nestbak die half geopend is. En om de week mogen de geslachten nog eens samenlopen voor een namiddag en een  nacht, vliegen ook samen uit en worden pas bij het binnen komen terug gescheiden. Waarom dit verhaal nu? Wel we zijn er vast en heilig van overtuigd dat melkers die het gewone weduwschap spelen, dus alleen met duivers vliegen, het liefst en het best eraan doen om het nieuwe seizoen aan te vangen op een groot jong. Duivers gespeeld vanuit deze positie krijgen, vrij snel, hun eerste en ongeëvenaarde forme op bezoek. En als je er dan nog kunt voor zorgen dat hun jong een duivinnetje is kan je hen zo zelfs spelen tot hun jong zelf samen mee in en uit de nestbak vliegt... Probeer het maar eens! Succes verzekerd...

Het weduwnaars-hok (1-12, 13-24, 25-36)

Lezers vragen :
“Erwtenstro op de hokken van de weduwnaars en de jonge duiven?” Ik heb het allemaal gebruikt, niet alleen erwten stro, maar ook gewoon tarwe stro van bij de boer. Het lijkt mooi op het eerste zicht en voor een tijdje maar we zien niet altijd alles. Als er wat slecht in zit als beschimmeld –en resten van muizennestenstro en allerlei ander ongedierte dan is de keuze gauw gemaakt. Binnen de korstte tijd(twee weken ongeveer) hebben we het stro weggenomen en opgebrand. En naar ik verneem is erwtenstro schaarser en schaarser geworden en naar het schijnt al niet meer verkrijgbaar in sommige streken van Nederland. Vraagsteller zoekt naar een goed alternatief? Ofwel krab en kuis je, is nog steeds het allerbeste, ofwel ga je over tot het leggen van houten roosters. Als je krabt en kuist zie je  meteen ook hoe de mest er uit ziet. Je merkt ook vlug als er iets misloopt met de gezondheid van je duiven. Slecht mest is een teken van  een minder goede conditie .Het kan zelfs te maken hebben met de gezondheid. Want een duif, niet in goeie doen, produceert slap mest. Je kan dus vrij snel reageren als je er in slaagt om de oorzaak hiervan ook te achterhalen. Houten roosters ontlasten je wel van het dagelijks krabben en zuiver maken maar hou er wel rekening mee dat je de roosters oordeelkundig aanbrengt. Een raad die we je meegeven: je doet er best aan de roosters aan te brengen op ten minste 10 centimeters boven de vloer, liever wat hoger dan lager en leg het zo aan boord dat je de roosters neerlegt met de latten horizontaal gelijklopend met de nestbakken. Zeker niet verticaal. Dat was bij ons het geval. Al vlug hadden we gezien dat dit verkeerd was. Hebben onze hokkenbouwer hierover ook geïnformeerd. Want als de duiven van uit hun nestbak naar de vloer vliegen hebben ze aldus met beide poten een houvast bij het landen. En als de latten van de rooster verticaal liggen (in de richting dus van de nestbakken) gebeurt er meermaals een onzachte landing omdat ze gemakkelijk met een poot door de roosters glijden. En nog wat : als je geen vloerverwarming hebt en geen gebruik maakt van verwarmings platen moet je bij gebruik van roosters wel goed opletten voor de opgehoopte mest eronder. Vooral onder de zitplaatsen. Bij vochtig weer kan de mest langzamerhand schimmel gaan vormen met nadien de geur van ammoniak als gevolg. En als er iets is op je hok dat je kan missen als de pest is het wel deze geur... het werkt nefast op de ademhalingswegen... Je doet er dus best aan om alle twee weken de roosters even op te nemen en met een hark de mest te verwijderen.(Wij doen dat telkens als de duiven op reis zijn). Zo behoud je steeds een zindelijk hok, vrij van schadelijke geuren, aangenaam voor je zelf en optimaal voor je gevleugelde vrienden...

THE LOST SON