Over mensen en bergen, de eigen godskennis en waarom het nodig is je tong te beschermen
Mensen en bergen
Een oud spreekwoord luidt: Mens en mens ontmoeten elkaar, berg en berg komen elkaar nooit tegen. Bij ons horen wij meer: Mensen komen elkaar tegen, bomen niet!
De wijze diaken legde dat als volgt uit: Twee eenvoudige mensen kunnen elkaar altijd en overal tegenkomen. Zijn het echter hoogmoedige lieden die zich zo groot als een berg wanen, dan zullen zij elkaar nimmer ontmoeten!
Eigen godskennis
Een kandidaat diaken vroeg aan de oude wijze diaken: Waarom lezen wij in de bijbel: De God van Abraham, de God van Izaäk en de God van Jakob?
Waarom zeggen we niet gewoon: De God van Abraham, Izaäk en Jakob?!
Uit deze woorden blijkt dat elk van onze voorvaders de Schepper op eigen wijze aanbad.
Izaäk en Jakob steunden niet op de Godskennis van hun vader Abraham.
Zij zochten elk naar hun eigen weg waarop zij God konden dienen.
Je tong beschermen
Een groep christenen wandelden tijdens een koude winterdag langs het jaagpad van de Dender. Vanwege de kou hadden zij zich flink ingepakt en waren hun handen diep weggestoken in hun jaszakken.
Zij praatten honderduit over diverse dorpsbewoners, over hun wel en wee, hun zaken, hun dromen en wensen. Kortom: zij gaven zich over aan dorpsroddel en loos gepraat. Er liep echter nog een persoon mee die de hele weg nog niets had gezegd.
Na een tijdje onderbrak deze het gesprek en nam het woord: Jullie beschermen je handen zorgvuldig tegen de kou. Jullie stoppen ze diep weg om pijn te voorkomen. Maar waarom stoppen jullie je tong niet diep weg om pijn aan je medemensen te voorkomen?
Een ongelovige spotvogel sprak eens tot een oude wijze diaken: In jullie heilige boeken staat toch dat God alle dingen schiep tot zijn eer?! Maar waarom schiep God dan de scheurkalender?
De wijze diaken antwoordde: God schiep de scheurkalender opdat de mens, elk moment dat hij er een blaadje vanaf scheurt, zich zou herinneren dat hij weer een dag minder te leven heeft. Als een mens zich dat bewust is, schept hij voor zichzelf de mogelijkheid om zich tot God te bekeren en helemaal opnieuw te beginnen.
Dat bedoelde men vroeger met de uitspraak: Denk aan je uitersten en zal in eeuwigheid niet zondigen. Zondigen: de communicatie met jezelf, de andere (n), het andere, met God verbreken.
In zijn element
Toen rabbi Abraham overleed en diens zoon Sjlomo als wees achterbleef, nam de oude rabbi Nachoem van Tsjernobyl hem liefdevol op in zijn huis.
Rabbi Nachoem zorgde ervoor dat de jongen een fatsoenlijke opleiding kreeg. Later gaf hij hem zijn kleindochter tot vrouw. Toen Sjlomo een volwassen man geworden was, week zijn levenswandel behoorlijk af van wat in chassidische kring, zeker in Tsjernobyl, gewoon was: Sjlomo kleedde zich eigentijds, kwam graag in de kroeg en hield van het goede leven.
Rabbi Nachoem maakte zich hierover ernstig zorgen en vermaande reb Sjlomo op zachte wijze: Je loopt langs de rand van de afgrond, mijn zoon. Straks zul je er nog in storten! Ik word al ziek bij de gedachte.
Maar Sjlomo was een ander mening toegedaan.
Hij vertelde zijn pleegvader de volgende parabel: Er was eens een kip die op een nest met eendeneieren was gezet. De kleine eendjes volgden de moederkip alsof ze kuikentjes waren. Op een dag kwam de hen met de eendjes bij een rivier. De kip zag haar kroost in het water springen en wild heen en weer zwemmen. In haar grote angst riep de kip: Kinderen, pas toch op! Straks zullen jullie nog verdrinken!
Ze begreep niet dat het hun lust en leven was om rond te zwemmen.
De eendjes riepen: Wees niet bang, moeder. We zijn hier in ons element!
(Chassied: volgeling van een rebbe; vrome. Meervoud : chassidim. Het woord stamt van het Hebreeuwse woor chesed = genade, trouw, goedheid)
Het was in Antiochië dat de leerlingen voor het eerst christenen werden genoemd. Lucas rapporteert ons in het derde hoofdstuk van de Handelingen van de Apostelen, dat in Antiochië de leerlingen van Jezus voor het eerst christenen werden genoemd. Met gevoel voor humor zouden wij ons kunnen afvragen waarom wij geen jezuieten ( het gezelschap la compagnie van Jezus), werden genoemd, of anders redemptoristen, omdat wij door de genade van God, zowel redders als geredden zijn, of nog spiritualisten (bezield door de Spiritus, de Geest). Wij hadden ook nog dominikanen kunnen heten, Domini canes, de honden van de Heer: wij moeten zijn als de hond die de Goede Herder helpt zijn kudde te verzamelen, of zoals een hond die aan de voeten van zijn meester zit, en het geluk smaakt in dienst te staan van zon meester. Hij slaapt met een oog open, altijd op de loer om op het eerste teken van de meester recht te springen en zich laat leiden door wat Jezus wil.
Maar wij heten christenen !
Proberen wij dus na te denken over wat dat allemaal betekent Dat woord komt van Christus, Griekse vertaling van het Hebreeuwse messias, dat gezalfde betekent, degene die de zalving heeft ontvangen, degene die doordrenkt is, gemerktekend.
Vooraf moeten wij zeggen dat wij geen christen zijn zoals men maoist of marxist is, of leopoldist, Een christen is geen aanhanger van een manier van denken of handelen. Een christen is een bewonderaar van Jezus, van zijn leer, van zijn wijze waarop hij aal wezens en de gebeurtenissen benaderd. Het doopsel waardoor wij christen worden is geen toetreden tot een vereniging. Op de dag dat het water over ons hoofd werd uitgegoten en de woorden werden uitgesproken Ik doop je in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, ontvingen wij op het voorhoofd de zalving met het heilig chrisma, dezelfde olie die men gebruikt bij het vormsel en voor de zalving van handen van een nieuwe priester. God tekent u met de olie van het heil opdat u zoudt delen in de waardigheid en de zending van Christus, priester, profeet en koning.
Als wij een pasgeboren kind in de moederhuis gaan bezoeken, moeten wij zeggen op wie hij of zij gelijkt:
- Ik vind dat hij de manieren van zijn grootmoeder heeft
- Ik vind dat hij helemaal op zijn vader trekt..
- Mij doet hij denken aan zijn overgrootvader langs moeders kant. Hij trekt er heel goed op
- Hij heeft de lach van zijn tante
- Hij gelijkt op zijn oudere broer. Hij komt uit dezelfde vorm
De heilige Ambrosius zegt dat er een manier bestaat om te zeggen op wie iemand gelijkt, en dat zonder zich te vergissen, namelijk door te zeggen dat hij op God gelijkt Hij is het beeld en de gelijkenis van zijn Vader die in de hemel is. Hij is meer kind van God dan van zijn ouders Bij het doopsel kijkt de Vader naar het kleine kind alsof het persoonlijk het lijden van Jezus heeft ondergaan: Deze is mijn welbeminde dochter, zoon die ik doordreng met mijn liefde.
Ik mag in mijn lichaam aanvullen wat er nog aan Christuslijden ontbreekt, ten behoeve van zijn lichaam, de kerk. (Kol 1, 24)
Op zekere dag nam een vijftigjarige wijnbouwer deel aan retraite. Hij zoekt tijdens de retraite de pater predikant op en vertelt hem over zijn vermoeidheid: Het leven wordt al maar ingewikkelder. Er is een echte wettenwaterval. Men vertelt ons dat de school gratis is, maar dat is niet waar! Als men kinderbijslag (gezinsbijslag) nodig heeft, blijken die afgeschaft, en mijn twee oudsten aan de universiteit kosten mij verschrikkelijk veel geld
De predikant raad hem aan daarover met de Maagd Maria te spreken en ook om goed te profiteren van deze retraiteweek om zich uit te rusten: Hier heb je tenminste zes dagen dat je s avonds kunt gaan slapen zonder een pijnlijke rug te hebben.
Deze wijnbouwer had wijn meegebracht, zeer goede wijn. Omdat het een gesloten retraite is is het toegelaten te communie te gaan onder twee gedaanten. Na de mis komt de wijnbouwer naar de pater toe: Ik heb mijn wijn herkent Wel, als mijn wijn en wij kunnen ons voorstellen wat dat voor hem allemaal betekent het bloed van Christus wordt, krijg ik opnieuw moed.
Tijdens de mis, verenigen wij ons leven met het leven, het lijden, met de dood van Jezus voor zijn lichaam dat de Kerk is. Wat dat offer betreft bereiken wij niet allemaal hetzelfde niveau.
Dat leert ons het verhaal van de kip en het varken van boer Ginderachter. Die zegden tegen elkaar dat zij veel geluk hadden met zon goede meester.
- Ik geloof dat wij iets bijzonders moet doen voor boer Ginderachter, zegt de kip.
- Waaraan denk je? vraagt het varken.
- Wij zouden hem een ontbijt kunnen opdienen met eieren en spek, suggereerde de kip.
- Misschien is dat wel goed, antwoordt het varken, maar voor jou is het maar een geschenk. Voor mij is het de totale gave.
Ik houd veel van de volgende uitspraak van Bernadette Soubirous Aangetast door tuberculose, moet zij veel te bed blijven, in het klooster van Nevers. De zuster verpleegster is een beetje geïrriteerd omdat zij haar moet verzorgen. De heilige Bernadette zegt haar: Zuster, de kerk is als een uurwerk wij hebben allemaal van die uurwerken gezien in hun prachtige houten kast en hun uit koper geslagen uurwijzerplaat: daarbij horen prachtig geciseleerde en vergulde wijzers die het uur aanduiden. Maar een uurwerk werkt niet zonder gewichten, en ik, ik moet een van die gewichten zijn.
Misschien ben je aan je bed of aan je zetel gekluisterd en misschien denk je wel een gewicht te zijn. Besef dan goed, dat zonder jou, de kerk minder goed zou functioneren.
Nieuwe OKRA-secretaris pleit voor inhaalbeweging voor de pensioenen
BRUSSEL (Kerknet) - "Er moet een welvaartskoppeling en inhaalbeweging komen voor de pensioenen", zegt de nieuwe OKRA-secretaris Jan Vandecasteele in een gesprek met Kerknet. "Wij pleiten voor solidariteit in de zorgverzekering. De sociale zekerheid moet een sociaal stelsel blijven dat geleid wordt door solidariteit en niet door de commercie. Als sociaal-culturele organisatie hebben we een partner in de mutualiteit, die evenzeer naar betaalbare zorg streeft."
Index Vandecasteele vindt de koppeling van de lonen aan de index een goede zaak. "Die koppeling moet blijven. De vraag is echter hoe de index bepaald wordt. Momenteel steunt die vooral op het uitgavenpatroon van de actieven, terwijl uitgaven van bejaarden vaak anders liggen. Lonen worden aangepast aan loonovereenkomsten, maar dat gebeurt niet met de pensioenen." OKRA vraagt een verhoging van de laagste pensioenen en wil dat die welvaartsvast worden. Vandecasteele beseft dat de financiering daarvan een probleem stelt. Daarom pleit OKRA voor een belasting op vermogen. "De inkomsten voor pensioenen kan men even goed uit andere bronnen als arbeid halen. We denken in eerste instantie aan vermogen." Daarnaast pleit OKRA voor een kleine heffing op bijkomende pensioenen, zoals pensioensparen en de groepsverzekering. Daarvan kan een solidariteitsbijdrage overgeheveld worden naar lagere wettelijke pensioenen.
OKRA-secretaris Jan Vandecasteele (Foto: Kerknet)
Gezondheidszorg Een ander zorgenkind van OKRA zijn de stijgende kosten van de gezondheidszorg. Vandecasteele: "Als je ouder wordt en ziek, dan moet er ook solidariteit bestaan om die kosten te dragen. Daarom mag dit niet geprivatiseerd worden. Bovendien moet men ervoor zorgen dat de kosten in de hand gehouden worden". Vandecasteele verwijst naar de kosten van woon- en zorgcentra. "Het gemiddelde pensioen bedraagt 966,19 euro. Voor 85+ is dat 860 euro. Als je daarvan de kosten van een woon- of zorgcentrum moet betalen, dan stelt zich een ernstig probleem want dit bedrag is nauwelijks of helemaal niet toereikend." Ook supplementen moeten betaalbaar blijven. "Er moet een verbod komen voor supplementen voor een- of tweepersoonskamers en een betere terugbetaling van kosten aan chronisch zieken."
Stem "OKRA telt bijna een kwart miljoen leden. De groep ouderen is nog groter. In de praktijk stellen we echter vast dat er met hen weinig rekening wordt gehouden", aldus nog Vandecasteele. Ouderen zijn commercieel geen interessant publiek en zijn al evenmin de toekomst. Toch beschikken ze over een kapitaal aan talent en mogelijkheden. Men is vergeten dat men pensioenen slechts door arbeid kan verwerven en vele gepensioneerden moeite hebben om rond te komen. Heel wat ouderen leven kort bij de armoedegrens. Wie het financieel minder goed heeft moet zijn centen uittellen. OKRA wil met partners ouderen een stem geven. Maar dat vertaalt zich niet in vertegenwoordiging en verkiesbare plaatsen. De overheid moet nochtans weten dat inspraak van het middenveld bij het beleid aan iedereen ten goede komt."
BRUSSEL (Kerknet) - In Kerk+Leven van morgen woensdag 23 mei doet Mgr. Paul Van den Berghe, de bisschop van Antwerpen, rake uitspraken over migratie en asielbeleid. Niet alleen neemt hij de overheid op de korrel omdat na een jaar kerkasiel weinig of niets veranderd is en "de minister weliswaar in stilte heel wat dossiers heeft geregulariseerd, maar de regels er beslist niet edelmoediger op zijn geworden". Hij richt zich ook tot de eigen kerkelijke achterban en nodigt de gelovigen uit hun angst onder ogen te zien en de 'vreemde' te ontmoeten. "Migratie is een mensenrecht. Als Kerk vind ik het heel belangrijk dat we werken aan die morele bewustmaking."
Mgr. Paul Van den Berghe (Foto Kerknet) Mgr. Paul Van den Berghe stelt zonder omwegen dat de christelijke solidariteit niet louter theorie mag blijven, maar dat "we bereid moeten zijn omwille van die solidariteit armer te worden. Rijker van geest wellicht, maar armer in de portemonnee. Dat is de consequentie." Het artikel in Kerk+Leven kadert in een serie naar aanleiding van de verkiezingen die enkele hete hangijzers vanuit christelijk perspectief benadert. De tekst van het interview in Kerk + Leven is na te lezen via de startpagina van Kerknet: www.kerknet.be, samen met de tekst van 'Het fenomeen van de migratie' en de beleidsoriëntaties van Kerkwerk Multicultureel Samenleven voor de volgende regering inzake het asielbeleid.
De missie van C'axent is een relevante verschilmakende invloed te hebben op politiek en maatschappelijk vlak en het mobiliseren van politici die de waarden van C'axent vertegenwoordigen door het aandragen van concrete, werkbare en vernieuwende oplossingen.
VISIE
Met het oog op een deelname aan de politieke besluitvorming op alle niveaus, wil C'axent haarmeerwaardebinnen het politieke gebeuren in ons land aantonen, maatschappelijk gewaardeerde politici op alle niveaus leveren engewaardeerd wordenvoor de bijdrage aan het maatschappelijke debat over waarden en normen.
WAARDEN
C'axentbaseert haar missie op christelijk geïnspireerde waarden, verantwoordelijkheidszin, openheid, integriteit, solidariteit, rechtvaardigheid, het natuurlijk gezin als referentie, diep ontzag voor de waardigheid van ieder mens en respect voor de hele scheppingsorde.
BRUSSEL (KerkNet) - Jeanne Devos bevestigt aan KerkNet Vlaanderen de alarmerende berichten over groeiend hindoefundamentalisme in India. "Dat gevaar bedreigt echter elke godsdienst", relativeert ze meteen. "We kennen het zelfs binnen de eigen muren. Hoe vaak menen we niet dat we de waarheid in pacht hebben en dat dit de enige waarheid is?" Eigen aan India is dat het hindoenationalisme politiek wordt uitgespeeld. "Men kiest niet langer voor een partij, maar voor een bepaalde godsdienst. Openheid en solidariteit nastreven is in gegeven omstandigheden bijzonder moeilijk, evenzeer voor hindoes. Goddank, blijft het hindoefundamentalisme vooralsnog beperkt tot een kleine minderheid. Nieuw is dat het vroegere natuurlijke bondgenootschap van christenen en moslims in India wordt bedreigd. Ben je blank en christen, dan wordt je nu al snel bestempeld als aanhanger van Bush." Voor de toekomst van India vreest Jeanne Devos echter vooral het gevaar van de privat isering van de drinkwatervoorziening. "Schoon water is een mensenrecht, toch stellen we nu al vast dat de drinkwatervoorziening almaar vaker wordt geprivatiseerd en vooral in dienst staat van de ondernemingen. Daardoor zullen armen in de toekomst gedwongen worden hun drinkwater te kopen, ook al hebben ze daarvoor geen geld."
Wij moeten leren echt te geloven in de kracht van de spiritualiteit. Je kan proberen te bidden, je kan proberen om de eucharistie met aandacht mee te vieren, om te mediteren over het Woord, om te aanbidden,... En dikwijls zou je tegen jezelf willen zeggen: waar zit ik op te wachten, met daarbovenop al die verstrooiingen?
Kijk eens naar een kip die aan het broeden is. Wij kunnen vol bewondering staan voor haar geduld: daar maar blijven zitten, blijven broeden, niet bewegen Zij moet werkelijk veel moed hebben om daar in het duister te blijven zitten, verborgen, terwijl de andere voedsel pikken, rondlopen en mee kraaien met de haan
Daardoor kunnen wij ook beter de invloed van het gebed begrijpen. Wat doet een kip die broedt? Onbeweeglijk, onverdroten, met veel geduld, geeft zij haar warmte door aan de eieren zij blijft met volharding in het donker zitten. Soms vraagt zij zich af: Wat zit ik hier op die eieren te doen? Op het einde van eenentwintig dagen begrijpt zij het, zij ervaart de effecten van het leven, kleine bekjes pikken in haar achterste, zij ziet kuikentjes. Broeden geeft leven, en doet haar kraaien. Broeden verandert vruchtbare eieren in een levende kuikentjes.
Wel nu, als wij bidden zijn wij ook aan het broeden. Wij ontvangen de warmte van de Heilige Geest. Het gebed trekt de Heilige Geest aan en door de Heilige Geest wordt ons leven getransformeerd. Het geestelijk leven, de spiritualiteit, heeft als effect leven, in onszelf en rondom ons.
BRUSSEL (KerkNet) - In Brussel werd 'Denken en doen. Een leven in spiritualiteit' (Davidsfonds) voorgesteld, Jeanne Devos' nieuwste boek. Jeanne Devos, even op bezoek is haar vaderland, zegt sinds kort er te zijn achtergekomen dat er twee Jeannes Devos bestaan, omdat ze naast zuster van de Jacht ook de woordvoerster is van twee miljoen sterke vrouwen en tienduizenden kinderen uit India.
Zuster jeanne devos en BD-voorzitster Agnes Pas (foto: KerkNet)
"Hun krachten bundelen gebeurt niet op basis van godsdienst of diploma, maar door de armen en kinderen zelf aan het woord te laten. Hun kracht is enorm en hun uithoudingsvermogen blijft mijn bewondering wekken. In een tijdperk waarin de economie globaliseert moeten wij solidair zijn met de armen en hen versterken." Zuster Jeanne koos er bewust voor haar inzet te beperken tot de huisarbeidsters, toen bleek dat bovengenoemde geconcentreerde actie vruchten afwierp. Zo erkenden alvast Verenigde Naties deze vorm van huisarbeid als een moderne vorm van slavernij. "Dit is geen project, maar een proces, nu en in de toekomst. Daarbij vertrekken we vanuit mensen die slachtoffer zijn, maar evenzeer vanuit hun kracht. Ik heb ervaren dat de weg die men daarbij moet gaan vanzelf duidelijk wordt", aldus zuster Jeanne. "Mijn gedrevenheid dank ik aan een spiritualiteit ontleend aan de mystiek van het straatlawaai, van de strijd van mensen, van het samen op weg gaan en van de mantra's - een soort schietgebed waaruit de onderliggende kracht voortspruit. Spiritualiteit is voor mij je verbonden weten met een overstijgende kracht, die ik de Voorzienigheid noem. Daardoor voel ik mezelf een instrument: de draden zijn gespannen, maar iemand heeft het patroon vooraf bedacht."
Zuster Jeanne Devos neemt het eerste exemplaar van 'Denken en doen'in ontvangst
Mgr. Paul Van den Berghe (Foto Kerknet)
