Mijn kleindochter Annelien deed haar Eerste Communie. Tijdens de mis was er een mooie lezing.
De Stamboom
Als je een oom zou vragen: Hé boom, sta jij nou alleen ? Dan zou hij, denk ik, zeggen: Geef mij maar een boompje om me heen. Zou je aan je vader vragen: Hé vader, sta je nou alleen ? Dan zou hij, denk ik, zeggen: Geef mij maar mensen om me heen.
Als je aan een boom zou vragen: Aan wie geef jij het leven door ? Dan zou hij, denk ik, zeggen: Daar heb ik mijn takken voor. Zou je aan je moeder vragen: Aan wie geef jij het leven door ? Dan zou ze , denk ik, zeggen: Ja kijk, daar heb ik jou nu voor.
Als je aan een boom zou vragen: Jouw leven, waar komt dat vandaan ? dan zou hij, denk ik, zeggen: Mijn wortels voeren water aan.
Zou je aan je oma vragen: Jou leven van wara komt het vandaan ? dan zou ze, denk ik, zeggen: van oma's die niet meer bestaan.
Dus bomen zijn als mensen: geen van de twee staat graag alleen. In kinderen en takken zo groeit het leven om je heen. Jij, je vader en je moeder, dat is een soort van levensboom, die tak een eindje verder, dat is een tante of een oom.
En God, de vader van ons allen, van alle mensen, groot en klein. Ja kijk, je zal het wel weten, Hij zal jsteeds de wortel zijn.
Joris Dierynck is de zoon van Arthur Dierynck- Decrock, Kleinzoon van mijn vaders broer Jules Dierynck-Cardoen Emma en achterkleinzoon van mijn grootvader Bruno Dierynck-Malfait.
.Vader Arthur, grootvader Jules, nonkel Albert Dierynck en de zonen van zijn tante Marie-Louise , Jacques en André, waren eveneens leden van de brandweer.
Alhoewel vader en grootvader ook tot het Geluwse korps behoorden, hadden die geen enkele invloed op de beslissing van Joris Dierynck om tot de brandweer toe te treden. "Mijn vrienden waren allen brandweerman", aldus Joris, "en als er wat te doen was voor de pompiers, stond ik alleen. Daarom besloot ik ook toe te treden." Joris maakte al heel vlug promotie. Heel vroeger was er nog geen sprake van brevetten om bij de brandweer te horen. Ook niet voor officieren en bevelhebbers. Toen die verplichting er wel kwam slaagde de toenmalige Geluwse bevelhebber niet.
"Als noodoplossing liet men mij de kursus volgen", zo vertelt Joris. "Ik slaagde en werd de <dubbelganger aan de bevelhebber>, zoals dat in die tijd werd genoemd. In '56 werd ik onderluitenant en in '61 luitenant-dubbelganger. In januari '69 werd ik effektief bevelhebber van het Geluwse korps. Na de fusie ontstond er één Werviks korps met in iedere gemeente een officier als leider van de post. In Geluwe was ik dat en tevens werd ik tot officier-dienstchef benoemd met het bevel en supervisie over de beide posten."
Vader
Joris Dierynck was een bevelhebber van het vaderlijke type. "Heel streng was ik nooit", aldus Joris. "Ik verkoos rechtstreeks met de betrokkenen te spreken in plaats van in het publiek iemand de mantel uit te vegen. Dit belette niet dat ik bij een brand kort van stof kon zijn vooral als ik zag dat het niet naar wens verliep of dat wat op oefening werd aangeleerd niet precies werd uitgevoerd. Maar ik verneem nu dat er meer droef zijn dan blij. Dus zal ik het wel niet zo slecht hebben gedaan."
Joris Dierynck prijst zich gelukkig in zijn loopbaan als brandweerman nooit echte rampen te hebben meegemaakt. Branden met dodelijke slachtoffers waren er niet. Branden bij landbouwers of een vlashandelaar vroegen wel veel werk. Het ergste wat Joris meemaakte waren nog de overstromingen in '64.
Onderhoud.
Bij het afscheid knaagt er wel iets bij Joris Dierynck. "Tot op vandaag was ik altijd de eerste en de laatste erbij als er iets gebeurde. Nu moet ik vaststellen dat ik overbodig ben," zo mijmert jij. "Ik ben er wel op voorbereid want ik weet uiteraard al van vroeger dan vandaag dat ik er een punt moet achter zetten, zodat het niet meer zo pijnlijk overkomt. Wat ik het meest zal missen is het onderhoud van het wagenpark. Als inspekteur bij Touring Wegenhulp had ik daarin enige ervaring en ik maakte er mijn hobby van iedere zaterdagvoormiddag in het arsenaal door te brengen voor het onderhoud van het materiaal.
(Officieel heeft hij in april 1991 de sleutels van het arsenaal Geluwe overgedragen aan zijn opvolger Noël Durnez, met de uitdrukkelijke wens er als gewezen TW-inspekteur er toch nog binnen te kunnen om een handje toe te steken als het moet.
Joris Dierynck droeg steeds de korpsgeest hoog in het vaandel, en hij had de "kunst" zijn mannen te motiveren.
Mijn geboortedorp heeft niet alleen een slimste mens ter wereld op TV maar ook een internetradio en een mooie site over het dorp op: www.geluwe.be.
Dit was een gelegenheid voor TV één om op 23 november een interessante reportage uit te brengen over hetverenigingsleven en de sociale binding in het dorp. Bij de voorbereiding en de opnames stond Geluwe wat op stelten en waren heel wat verenigingen, Geluwnaren en prominenten er bij betrokken. Zo zag ik verschillende malen mijn broers dochter Claudine in beeld en voor de micro.
Bij het openen van deze site was ik verrast door de professionaliteit, de mooie lay-out en debrede informatie, mede de kwaliteit van hun creatieve en innoverende internetradio.
Op de site zag ik vertrouwde fotos zoals van de kerk, het oudstrijdersstandbeeld op de platse voor de deur van mijn ouders waar ik woonde, St.Denijsplein 24.
Als gewezen Geluwnaar kon ik mij weer wat inleven in de tijd van toen. Ja, het deed mij iets het relaas te horen van mijn leeftijdsgenoot, buur en vriend Werner Vanneste en Lucien Couckuyt over de vreselijke bominslag .
Ik voelde mij weer wat Geluwnaar en was een beetje fier over mijn Geluwse roots.Daar heb ik van 1932 tot 1962 ook het sociale leven gedeeld op school, in de Chiro, de KSA, de H.Hartbond, de Missiekring met Meester Hugo Driessens, als secretaris van de Middenstandsbond en uitgever van het reclameblaadje t Gaperke, bestuurslid van het Davidsfonds en van Vlaamse strijdverenigingen van die tijd tegen de talentelling, de marsen op Brussel, voor School en Gezin, voor een Vlaamse Expo58 enz.
Ik ging enthousiast op zoek in mijn stamboom sedert wanneer mijn Geluwse roots begonnen zijn.
Mijn grootvader langs vaders zijde Bruno Dierynck, geboren in Langemark huwde op 25/6/1874 met Sylvia Malfait geboren te Geluwe op 6/5/ 1851.
Langs moeders zijde huwde Vandamme Philippus te Beselare in 1785 met Lescouhier Johanna die op 15/2/1848 te Geluwe overleed zodat men in die tussentijd naar Geluwe was komen wonen. Van toen af tot nu woont het gros van mijn familie nog in Geluwe en kom er regelmatig terug.
Mijn beide grootouders hielden als bijberoep een buurtcafé open zoals er in die tijd vele waren; langs vaders zijde was dit De Leiestraat die nu nog steeds bestaat, langs moeders zijde was dit De Roobaert in 1941 bij een roofmoord uitgebrand ( zie mijn blog De Roobaert).
Grootvader Jules Vandamme was wellicht de laatste of één van de laatste die een Sjeeze of paardenkoets had. Iedere zondag kwam hij van de Molenhoek naar de Platze voor de hoogmis en stalde dan zijn koets bij Paul Huyghe op de hoek van de Menenstraat en de Kerkhoftraat. Ik herinner mij nog dat als men van iemand zei dat hij overleden was men dikwijls zei Hij ligt achter Paul Huyghes.
Op 11 november overleed onze stamgenoot MARCEL DECLERCQ. Hij was geboren op 30 januari 1933 te Moorslede en huwde op 19 mei 1962 te Geluwe met Rosa Pype, dochter van Henri Pype en Martha Vandamme. Marcel was Meesterhoefsmid en leraar in dit vak.Door zijn kennis en specialisatie gaf hij velen raad bijde verzorging van dieren, vooral het paard. Hij was vereremerkt met de Gouden Medaille van de Orde van Leopold II en het Ereteken van de arbeid. Zelf geen kinderen had hij een pleegkind opgenomen en ook de siel aangeleerd.
Martha Vandamme ° Geluwe 2/11/1918 + Geluwe 5/9/1974 x 21/11/1923 met Pype Henri ° 10/2/1893 + 29/5/1883
Kinders uit dit gezin:
1. Suzanna ° 4/8/1924 + 14/9/1924
2. Margriet ° 4/2/1924 + 29/9/1924
3. Isabelle ° 19/11/1925 x 14/9/1950 met Georges Raes
4. Albert ° 22/4/1928 x 15/10/1960 met t Hooft Monique +
5. Oscar ° 4/11/1932 x 28/12/1960 met Versavel Nelly
6. Rosa ° 9/11/1935 x 19/5/ 1962 met Declercq Marcel.
Genealogie is een veel beoefende bezigheid, eerder door speurders van middelbare leeftijd, zo niet senioren.
Zich interesseren aan zijn aan zijn familieverleden, op zoek gaan naar reeds lang overleden voorzaten en een beetje familiegeschiedenis schrijven is een vorm van piëteitsvol memoriaal.
In de jaren '75 was ik ook gebeten door de microbe om te spitten Naar de wortels van mijn bestaan. Ik begon met de voorouders langs moeder's zijde omdat de enige grootvader die ik gekend heb Jules Vandamme was. Het leidde mij zelfs er toe de " Familievereinging Vandamme" op te richten met drie grote familiereünies; 600 Vandammes te Geluwe in 1979, 2000 te Damme in 1980 en 750 te Damme in 1985.
Wat later ben ik begonnen met de voorouders langs vader's zijde. Tot nog toe ontbrak mij voldoende tijd om verder te graven.Toch kan ik reeds enkele gegevens publiceren. Misschien vinden stamboomzoekers in de streek van Wervik en Langemark war meer; Feit is wel dat mijn beide verstgevonden stamvaders komen uit de streek van Langemark waar veel documentatie binst de W.O. verloren gegaan is.
Marktzangers over de vreselijke moord van de Roobaert
DE ROOBAERT
JULES VANDAMME
Mijn grootvader Jules Vandamme was lanbouwer op de Molenhoek te Geluwe, aan de grens met Beselare en baatte ook een tijd een buurtcafé uit nl. De Roobaert. De hofstede was oorspronkelijk eigendom van pater Vanhaverbeke die de grond geërfd had van Huygheste Geluwe. De naam van de herberg duidde niet op een vis of op de Roobaertbeek, maar de pater had die naam bedacht, zinspelend op zijn rosten baard.
Jules was tweemaal gehuwd, eerstin 1886 met Dewitte Sylvia en later op 145/10/1908 metEugenie Mahieu. In zijn eerste huwelijk waren er tien kinderen.
Augustin ° 6/11/1887 en daags nadien gestorven.
Camille ° 1/9/1888 en + ?
Martha ° 20/10/ 1889+ 8/3/ 1894, 5 jaar oud.
Emile° 15/9/1891+22/2/1899, 8 jaar oud
Alix ° 14/11/ 1893+16/6/1970, mijn moeder en vanaf 1899 de oudste dochter.
Martha ° 0/2/1895+ 5/9/1974
Achiel° 18/9//1898+14/2/1919 als zieke soldaat in de oorlog
Margriet°9/6/1900+22/2/1941 met haar man en dochter vermoord door rovers.
Georges° 21/6/ 1910+?
Antoinette°7/4/1912+ 9/2/ 1949
Van zijn tien kinderen bleven maar de drie dochtersgeruime tijd in leven .
Achiel als soldaat met tyfus gehospitaliseerdte Antwerpen in het militair hospitaal.Zijn overlijdensprentje vermeldde: En vreugdig zag hij den zegepraal van t Vaderland en op t oogenblik dat hij de zoete hoop mocht koesteren weldra zijn geboortegrond en de geliefden zijns herten, Vader en Moeder, Broeders en Zusters den bloedverwanten weder te zien, velde hem de ziekte neder en hij stierf zoo als hij geleefd had, als een goede christen.
De drievoudigemoord en brandstichting van De Roobaert was eveneens een zeer zware dobber. De moord haalde de grootste krantenkoppen en uitgebreid verslag. De bekende marktzanger Achiel Coppenolle en zijn dochteruit Torhout brachten op de markten hun lied;
Het lied van de vreselijke moord.
Te Geluwe, t is ongehoord, Wierd er zoo wreed vermoord De man, de vrouw en het kind Vond men daar gans verminkt. Zij wierden daar zoo wreed vermoord en verbrand Door nen laffen tiran.
Refrein: Denkt aan het knaapje,
Het arme schaapje.
Nog gansch alleen in leven.
Denkt hoe t kin d stond te beven,
Geen vader, moeder, geen zusje of broeder.
Het kind dat blijft nu alleen
Hier op het s werelds plein.
Vader die werd eerst vermoord Daarna de vrouw gedood. En door het vuur, o wat een schand, Werden ze gansch vebrand. t Arme kindje zo onschuldig en rein stierf ook vol smart en pijn.
Een jongen van dertien jaar ging naar de school, zie daar kwam den zaterdag naar huis, ach God, war een zwaar kruis, hij vond zijn vader en moeder vermoord en zijn zusje ook gedood.
Hieronder schilderij van "De Roobaert" met de schuur waar Hector Degrande, Marguerite en Yvonne Vandamme vermoord werden
° Langemark 13/01/1850 + Geluwe 19/02/1912 Hij was mijn grootvader langs vaders zijde. Metser en vanaf 1903 herbergier In de Leiestraat te Geluwe. Gehuwd te Geluwe op 24/6/1874 met SYLVIA HASPASIA MALFAIT. ° Geluwe 6/5/1850, dochter van Johannes-Baptist uit Geluwe en Cecilia-Franciska Mahieu uit Menen + Geluwe 7/4/1922
Zijn gezin telde 15 kinderen waarvan een tweeling,de jongste op één na. Die jongste zoon was mijn vader Albert.Men zegde toen Bij de Dieryncks zitten er 17 aan tafel zen wanneer Bruno met zijn zeven zonen naar de papierfabriek in Bousbecque trok met de overzetboot over de Leie mocht niemand anders dan zij op de boot.
De kinderen waren:
1. Paul (Leopold) ° Geluwe 05/05/1870 + Tourcoing 16/1/1955
Hij was meester-knecht in het Papierekot te Bousbecque. Waarvan Antoine, Gerard en Madeleine.
2. Marie gehuwd met August Vanhee, vlashandelaar en herbergier De Leiestraat.
3.Jules gehuwd met Emma Cardoen
Aannemer-metser, groentenverkoper , herbergier Den Anker die nog verder uitgebaat werd door dochter en kleindochter Hij was ook brandweercommandant met opvolging van zoon en kleinzoons.
4.Theophiel-Aloïs ° Menen 11/11/1878 + Asse 22/12/ 1918 gehuwd te Geluwe 9/2/1903 met Sidonia- Maria Lesage ° Geluwe 25/4/1878 + Asse 29/10/1918 Hij was metser en zij was mutsenmaakster
5.Charles gehuwd met Flavie Verbeke
6.Cyriel uitgeweken naar de USA
7.Adeline-Celine ° Menen 23/7/1882 + Dadizele 10/2/1957 Gehuwd met Oscar Vandorpe, timmerman ° Dadizele 4/10/1882 + Dadizele 17/4/ 1970
8.Maurice ongehuwd
9.Camille.Hij was timmerman in Toucoing en soldaat in oorlog 14/18
10.Valentine ongehuwd en gouvernante bij een textielfabrikant in Tourcoing
Mijn kleindochter Annelien deed haar Eerste Communie. Tijdens de mis was er een mooie lezing.
