Toen The Bangles in 1986 'Walk Like An Egyptian' uitbrachten werd de single al snel een wereldhit. Jongeren werden op straat gezien met het typisch danspasje dat hoorde bij de videoclip. Tijdens de Golfoorlog van 1990-1991 vond de BBC het plots noodzakelijk het liedje uit de ether te verbannen want "met een bepaalde bevolkingsgroep mag toch niet gelachen worden" (sic)!
In 2013 bracht de Engelse zangeres 'Walking On Water' uit, haar nieuwste single die prompt door de BBC in de ban werd geslagen want "met religie mag niet gelachen worden"! Vreemd is dat Regi en Milk Inc. nooit problemen hebben gehad op onze radiozenders met 'Walk On Water'. En terloops, basilisken lopen ook over water! Die hagedissoort, ook wel Jezus Christushagedis genoemd, werd ook nooit een strobreed in de weg gelegd.
Toen ik tijdens de maand juli 1969 een maand lang bij een Engels gezin inwoonde stond Max Romeo genoteerd in de Britse hitlijsten met 'Wet Dream'. Het was één van de allereerste reggaenummers na de twee hitsingles van Desmond Dekker ('Isrealites' en 'It Mek'). Alhoewel het nummer slechts tweemaal werd gedraaid op de BBC vanwege de seksuele connotaties, stond het in augustus 1969 toch in de Top-10. Het werd ondanks de boycot dagelijks meermaals gedraaid in Carnaby Street. In Nederland werd het nummer omgedoopt tot 'The Dream' waar het in september 1969 de elfde plaats in de Top-40 bereikte. Max Romeo liet het niet aan zijn hart komen en heeft altijd beweerd dat de tekst over een lekkend dak ging ...
Yoko Ono las in 1969 een interview in Nova Magazine waarin de zin "woman is the nigger of the world" voorkwam en ook op de cover. Inspiratie hiervoor was de novelle van Zora Neale Hurston 'Their Eyes Were Watching God', waarin de grootmoeder van hoofdfiguur Janie Crawford zegt: "De nigger woman is de mule uh de world so fur as Ah can see.". John Lennon was in eerste instantie gekant tegen de titel maar toen hij de cover van Nova Magazine had gezien ging hij overstag. Samen met Yoko schreef hij het nummer 'Woman Is The Nigger Of The World' in de zomer van 1969. Het werd pas uitgebracht in 1972, als single en op de elpee 'Some Time In New York City'. Hierbij werden ze bijgestaan door de Plastic Ono Band, Elephant's Memory en The Invisible Strings. Bijna onmiddellijk weerden de meeste Amerikaanse radiostations het protestlied vanwege het woord "nigger". Toch waren er ook positieve reacties van Internationale Vrouwenbewegingen die John & Yoko gelijkgaven want het gewraakte woord was natuurlijk een synoniem voor slavin. Dit was het derde protestlied van John & Yoko dat in 1972 uit de ether werd verbannen!
Toen Louis Neefs eind 1963 het "live" plaatje 'Six Teen Tons' (sic) uitbracht was er geen vuiltje aan de lucht. Het werd in 1964 zelfs regelmatig op de radio gespeeld. Tegenwoordig wordt het nog altijd gedraaid in "popcorn" kringen. Maar dat was eventjes anders in 1976 toen het singletje werd heruitgegeven. Toevallig of niet waren er dat jaar gemeenteraadsverkiezingen en de Vlaamse zanger met het donkerbruin stemgeluid stond op de verkiezingslijst in Mechelen. Het gevolg was dat hij niet mocht gedraaid worden op de BRT-radio, zelfs toen hij in de BRT Top 30 stond met zijn versie van 'Sixteen Tons'.
