Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    08-01-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lied

    Een gedicht van Gerbrand Bredero 1585-1618

    GEESTIG LIED

    Stem : Ik schouw de wereld an.

    Wat dat de wereld is,
    Dat weet ik al te wis
    God beter ‘t, door ’t verzoeken,
    Want ik heb daar verkeerd
    En meer van haar geleerd
    Als van de beste boeken.

    Want of ik schoon al las
    Hetgeen zo kunstig was
    Als goddelijk geschreven,
    ’t En ging ter ziel noch zin
    Zo nijver mij niet in
    Als ’t eigen zelfs beleven.

    Nu heb ik ’t al verzocht,
    Zo dol als onbedocht,
    Zo rauw als onberaden.
    Och God! ik heb te blind
    En al te zeer bemind
    De dingen die mij schaden.

    Een hoofd vol wind en wijn,
    Een hart vol zuchts en pijn,
    Een lichaam gans vol kwalen
    Heeft Venus en de kroes,
    Of zelfs die leide droes,
    Mij dikwijls doen behalen.

    Och! een bedroefd gemoed
    En een hart zeer verwoed
    Van duizend naberouwen
    Van overdaad en lust,
    Met een ziel ongerust
    Heb ik in ’t lest behouwen.

    Hoe streng breekt mij dit op,
    Mijn kruifde, krulde kop
    Die brengt mijn voor de jaren,
    In mijn tijds lenten voort
    Op ’t zwart en ’t zwetig zwoord
    Veel grijze, grauwe haren.

    Wanneer een ander leit
    Gestrekt en uitgespreid
    En rust met lijf en leden,
    Dan plaagt mij aldermeest
    De kwelling van mijn geest
    Met beulse wredigheden.

    Dan dringt mij door de huid
    Het bange water uit
    Door kommerlijke zorgen,
    Dies mij het harte barst
    En wenst, alzo geparst,
    De ongeboren morgen.

    En nimmer ik de dag
    Alzo gelukkig zag,
    Dat zij mij vol verblijdden,
    Voorwaar, ‘k heb uur noch tijd
    Of ellik heeft zijn strijd,
    Zijn lief, zijn leed, zijn lijden.

    Al ’tgene dat de liên
    Ter wereld mogen zien
    Of immermeer verwerven
    En wens ik niet zo zeer
    Als zalig in de Heer
    Te leven en te sterven.

    ------------------------------------------

    Wis – goed
    Beter – verbetere
    Verkeerd – vertoefd
    Of ik schoon – ofschoon ik
    Verzocht – meegemaakt
    Rauw – plompverloren
    Vol wind en wijn – beneveld door wijn
    Zuchts – ziekte
    Die leide droes – de vervloekte duivel
    Verwoed – ontsteld
    Naberouwen - gevoelens van wroeging
    Kruifde, krulde – wilde, krullerige
    In mijn tijds lenten – in mijn jongelingsjaren
    Zwetig zwoord – klamme huid
    Leit uitgespreid – ligt te slapen
    Bange water – angstzweet
    Dies  - vandaar
    Ongeboren – nog niet aangebroken

    Aandachtig Liedboek

    08-01-2019 om 19:47 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-01-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.onder

    Een gedicht van Jan Jacob Slauerhoff 1898-1936

    Onder het zonnezeil

    Onder het zonnezeil, verrukt door de wind,
    Zit ik gelukkig.
    ’t Noodlot is nukkig,
    Maar er blijft niets meer dat me aan ’t leven bindt.
    De vrouwen, vroeger voor eeuwig bemind,
    Liet ik gelukkig
    Vroegtijdig achter zonder kind.
    Ik heb genoeg aan de natuur,
    Altijd grootmoedig,
    En aan de stille of stormende oceaan,
    Eindloos voorspoedig.
    Een vluchtig avontuur
    Houdt me even opgetogen:
    Meeuw, door een golf bewogen,
    Veilig bevleugeld, toebehorend aan
    ’t Onmeetlijk, onuitputtelijk azuur.

    07-01-2019 om 21:41 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-01-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vluchtelingen

    Een gedicht van Jan Campert 1902-1943

    De drie vluchtelingen

    Het eerst zag ik de vrouw, dat ligt
    nu eenmaal in mijn aard.
    Hoe gerimpeld was haar gezicht
    (een berglandschap in kaart).
    Door welk hels en aards gericht
    werd haar geen leed bespaard?

    Onder de doek rond het gelaat
    sliertten wat haren grauw;
    zij stond daar als ene die staat
    -een doodvermoeide vrouw –
    op de hoek van een voorstadsstraat
    in sneeuw en winterkou.

    Zij keek niet om naar de man,
    een pak in de ene hand.
    Ik dacht: dit is haar zoon. En dàn:
    zij zijn zeker hier gestrand
    en zij weten niet wat er van
    hen worden moet in mijn land.

    In de ene hand het pakket
    gewikkeld in vaal papier;
    ter rechter met rode baret
    een mager meisje, wier
    verwilderde ogen ontzet
    vroegen: wat doe ik hier?

    Het leek of de man wat zei aan
    de vrouw, die voor hen liep.
    Misschien: wij moeten verder gaan…
    En zij, in dromen diep,
    hoorde nauw zijn schuchter vermaan
    en ging alsof zij sliep.

    Ik volgde hen over ’t perron
    - de vrouw, de man, het kind –
    de trap af  en uit het station…
    Waar Amsterdam begint
    scheen over het water de zon
    en woei een voorjaarswind.

    De man lei het pak op de grond
    en knipperde in het licht;
    de vrouw , die zichzelve hervond,
    knoopte het jasje dicht
    van het kind; ik die bij hen stond
    liep door met dit gedicht.

    Verzamelde gedichten 1922-1943

    06-01-2019 om 21:42 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-01-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Een gedicht van Edgar Cairo 1948-2000

    AAN MIJN SPEELKAMERADEN

    Eenklaps... in mij
    ontwaakt diep het gevoel,
    zo diep als ooit
    een mens zich voelt
    in liefde die ontluikt.

    Doordat het oog
    der mensheid
    niet wou zien
    dat elke huid
    'n lichaam past,
    verloor de ziel
    pigment.

    Tot nogtoe
    waren het louter emoties
    die ons bouwden
    tot vleespoppen.

    Mens, haal je adem!

    05-01-2019 om 17:27 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    03-01-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stadsklokken

    Een gedicht van C.S Adama van Scheltema 1877-1924

    Stadsklokken

    Een laatste roep der donkre stad verzonk,
    Het zwijgend water wiegde gouden spranken,
    Nog poosde een late lichtschijn bij een kranke,
    Bij zure arbeid, of een zoete dronk.

    Toen galmde de verlaten stad en schonk
    Een donkre stroom van volle bronzen klanken
    In mijne open ziel, - ik boog tot danken,
    Toen 't dreunend antwoord in een cirkel klonk.

    Zo breekt een lied uit elke hoge toren,
    En slaat een band van jublende geluiden
    Om ieder eenzaam hart, dat nog kan horen;

    Een krans van klokken komt me 't uur beduiden,
    Daar stijgt mijn donkre ziel in lichte koren -
    Daar slaat mijn hart, dat als een klok gaat luiden!

    03-01-2019 om 22:31 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-01-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de brug

    Een gedicht van Willem de Merode 1887-1939

    DE BRUG

    Ik heb het fluitje aan mijn mond gezet.
    Mijn vingers overtrippelen de gaten
    Buiten mijn tuin ligt de rivier gebed
    In maanlicht, en er rijst een brug van jade.

    Een brug van jade overspant het licht,
    Mollig van schaduw aan haar ene zijde
    Een smalle schaduw schuifelt in het licht,
    En buigt zich over en staart in het wijde.

    Zij staart naar ’t overhangen van een boom,
    En hoort een fluiten uit het lover glijden.
    Dromerig fluit ik naar de lichte stroom.
    Dromerig staart zij, dromen wij dan beiden?

    Chineesche gedichten (1933)

    02-01-2019 om 18:52 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-01-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wens

    Een gedicht van Goido Gezelle 1830-1899

     

    Ik wense u

    Ik wense u een jaar, dat zacht als zijde is ;
    Ik wense u een jaar, dat blank en blijde is;
    Ik wense u een jaar, dat ver van krank is,
    Een deugdelijk jaar zo breed als ’t lang is;
    Ik wense u een jaar, dat als ’t voorbij is,
    Een zalig jaar voor u en mij is.

    Jaarkrans (1893)

    01-01-2019 om 12:39 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-12-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.reken maar
    Een gedicht van Constantijn Huiygens 1596-1687

    Reken maar

    Men lacht om een ruiter met één spoor aan zijn voet.
    Hij lacht terug en zegt: het is zo ook wel goed,
    Als ik de ene kant van het paard aan zal sporen,
    Ik wed, dan gaat de andere vanzelf naar voren.

    30-12-2018 om 19:29 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-12-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.regende

    Een gedicht van Herman de Gorter 1864-1924

    Het regende in de stad

    Het regende in de stad,
    toen kwam er wat
    muziek van straatmuzikanten,
    die bliezen naar de kanten.
    Toen voelde ik de leugen
    van vrolijkheid in 't geheugen,
    die men als kind eens heeft,
    te dansen omdat men leeft.

    Verzen 1890

    29-12-2018 om 19:54 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    28-12-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.engelen

    Een gedicht van J.P. Heije 1809-1876

    Engelen

    In de Bijbel staat geschreven,
    Dat Gods Englen ons omzweven,
    En bewaken in de nacht;
    Dat geen boosheid ons kan hindren
    En dat alle vrome kindren
    Veilig slapen in hun wacht!

    Dikwijls als ik had gebeden
    Was 't, of op mijn oogeleden
    Nog een nachtkus werd gedrukt:
    Zou dat niet een Engel wezen,
    Dacht ik - en met heilig vrezen
    Heb ik 't hoofd ter rust gebukt.

    Al de kinderliederen (1861)

    28-12-2018 om 16:41 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-12-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kerstlied

    Een gedicht van Prosper van Langendonck 1862-1920

    Kerstlied

    De nacht was zwijgend,
    de nacht was donker
    in 't veld van Bethlehem.
    Geen stemme ruiste er
    op 't veld van Bethlehem.
    Doch eensklaps trilden vreugdepsalmen
    en hemels zongen de Englenkoren:
    Daar is een Kindeken, een Kindeken geboren.

    De herders zochten
    vol blij verwachten
    de stal van Bethlehem.
    Ze aanbaden Jezus
    met diep betrachten
    ten stal van Bethlehem.
    Hun hart sprong van loutre vreugde.
    Heil de Messias uitverkoren!
    Daar is een Kindeken, een Kindeken geboren.

    Drie wijzen kwamen
    toen hergetogen
    en zochten Bethlehem;
    helblinkend rees er
    een ster ten hogen
    en wees hun Bethlehem.
    Zij knielden daar, in stille aanbidding,
    en boden ruikwerk en trezoren:
    Daar is een Kindeken, een Kindeken geboren.

    Wij hooren immer
    die psalmen klinken
    om 't heilig Bethlehem.
    Wij zien nog immer
    die sterre blinken
    op 't heilig Bethlehem.
    Nog heel ons ziele streeft daarhenen;
    Daar is ons 't eeuwig heil beschoren:
    Daar is een Kindeken, een Kindeken geboren!

    26-12-2018 om 14:24 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-12-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.terugkeer

    Een gedicht van Hendrik Marsman  1899-1940

    Terugkeer uit den Vreemde

    Dit gebied is een landstreek des doods
    en de middag is grauw als de nacht...
    ach, hoe lang heb ik niet gezocht
    naar het pad van haar huis, naar haar tuin,
    naar het gras dat haar schrede betrad.

    zij was de eerste die in de lente des levens
    een zomer lang met mij was...
    maar zij verliet mij
    en zij verried de vluchtige tenten
    voor het veilge vijandelijk dak.

    ik heb haar vervloekt en veracht,
    want zij liet mij zwervende gaan
    alleen langs de wegen des levens,
    maar naar haar bleef ik hunkren,
    in welk bed ik ook lag.

    en met het stijgen der jaren
    steeg ook de wanhoop en verschraalde de moed;
    k had allengs haast geen wens meer
    dan nog eenmaal bij haar te zitten, in de gloed

    van het haardvuur, desnoods als mijns vijands gast.
    want al deze dingen die ik bestreefd en gehad
    heb: trots en verwoedheid, en een moed als men zelden bezat,
    zij verdwijnen in een onstilbaar verlangen
    als de schaduw des doods wast...

    en zij wast, ik voel mij langzaam vermoeien,
    en de vrees haar noóit meer te zien
    trok mij weg uit het zuiden, uit het gloeien
    om nog eenmaal haar handen te zien.

    en nu is zij dood, zij is dood...
    de tuinman die het mij zei,
    opziende van zijn schop, wees mij
    het pad naar haar graf.

    en wat rest mij hier bij haar graf
    dan herdenken en bitterheid
    dat zij wie haar gaf: vrijheid en namen en dromen
    als geen minnaar haar gaf,
    ook dit heeft genomen:
    bij haar te zijn in haar graf.

    Forum. Jaargang 2 (1933)

    24-12-2018 om 22:07 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-12-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.november

    Een gedicht van Jacqueline van der Waals 1868-1922

    25 november 1898

    De deur ging langzaam open; ik rook een kerkhofgeur.
    Ik staarde stil in de zwarte leegte der open deur.
    Een lange grauwe gestalte, bovennatuurlijk groot,
    Stond zwijgend op de drempel en wachtte, het was de dood.
    Met blauwe glans verlichtten de ogen het bleke gelaat
    Met flauw en weifelend schijnsel, als hout dat langzaam vergaat.

    `Wat blijft gij daar en op de drempel stil en dreigend staan?
    Ik heb U daareven geroepen; kom binnen en raak mij aan.
    Uw witte koele handen bezitten wondermacht
    Reeds hebben ze menige lijder rust en genezing gebracht.
    Leg zachtjes Uw hand op mijn voorhoofd, dat pijnlijk klopt en gloeit
    En eindig de droom des levens, die mij benauwt en vermoeit'.

    Een lange stilte volgde.  Ik staarde naar het licht,
    Dat flauwer werd en flauwer...  De deur ging langzaam dicht.

    22-12-2018 om 21:42 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-12-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.starre

    Een gedicht van P.A. de Génestet 1829-1861

    Schitterende starre

    Ik zag een starre schittren,
      Maar ’t was niet aan de trans;
    ’t Was in twee dierbre ogen,
      Een starretje vol glans.

    ’t Betoverde en bezielde
      Mijn hart, mijn geest, mijn jeugd,
    ’t Spreidde in mijn blijde woning
      Gods licht en vrede en vreugd.

    Het blonk op al mijn wegen
      Zo vriendlijk en zo zacht,
    Een zonnetje van zegen,
      Te morgen en te nacht.

    Het blonk van heilge liefde
      Voor zoveel goeds en groots;
    Het scheen een licht des levens,
      Maar ’t bleek - een boô des doods!

    Dat was het Teringstarretje –
    Beware Gods genaê,
    Dat gij het ooit ziet schittren
      In ’t oog van kind of gaê!

    21-12-2018 om 22:28 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-12-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.krekel

    Een gedicht van Willem Bilderdijk 1756-1831

    De krekel

    Voor schatten is uw heil
    Niet veil,
    Door woorden niet te melden;
    o Krekel, die, op d’ eikenbast,
    U met een luttel daauw vergast,
    En huppelt door de velden!

    Waar gij, op akkers, graan
    Ziet staan,
    In voren, zaadjes schieten;
    Voor u is ’t, dat het koren wast;
    En wat de boer in schuren tast,
    Gij moogt het al genieten.

    De noeste boer besteedt
    Zijn zweet
    Voor u, voor uw genoegen:
    En als uw zuizen hem vermaakt,
    De vors rikkikt, het eendje kwaakt,
    Vergeet hij al zijn zwoegen.

    Gij zijt geen haatlijk leed-
    profeet
    Als duizend onweerkraaiers;
    Maar, zomerboô, maar zongezant
    Bevestigt ge aan ’t bezwangerd land
    De onzeekre hoop des zaaiers.

    Gij draagt de gunst der Min-
    godin;
    Der Heliconiaden;
    Apol verleende u de snuit
    Een zoet en zangerig geluid,
    Waar aan geen jaren schaden.

    En matig, en benij-
    dingvrij;
    In altijd vrolijk zingen;
    Bereikt ge, o kleen en bloedloos dier,
    De staat der hoge Goden schier,
    En spot met stervelingen.

    20-12-2018 om 22:21 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    18-12-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mist

    Een gedicht van P.C. Boutens 1870-1943

    In de mist

    De zon wordt onverbeeldbaar schoon
    Boven de mist die houdt omhangen
    Der wereld windestille woon
    In dit vertederd dagenlang verlangen.

    Weer blankt de boskamp, een besloten zaal,
    Een witte kamer die de bruid verwacht,
    In smetteloze glanzeloze praal
    Op uit de zwarte nacht.

    't Berijpte hout van alle kanten
    In gaasgeplooiden wand verscholen
    Reikt diepe tuilen van chrysanthen,
    Asters en gladiolen.

    Daar daalt langs wolkentreê uit hoge toren
    Van naakte voetjes luideloze tred:
    Leden omsluierd overgloren
    Het sneeuwen statiebed.

    Vergeten liedjes(1909)

    18-12-2018 om 22:28 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-12-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.jeugd

    Een gedicht van Hendrik Muller 1855-1927

    Jeugd

    Een handvol verwelkende bloemen,
    Geplukt met een bevende hand,
    En gesnoerd met een rozenband -
    Is dat wel een ruiker te noemen?

    Een handvol bedrieglijke vreugd,
    Met een ijdel hart genoten,
    In de kring der uren besloten -
    Is dat wel een zalige jeugd?

    Gedichten (1878)

    17-12-2018 om 22:23 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-12-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stank

    Een gedicht van Abraham van Collem 1885-1933

    ER IS DE STANK VAN GELD

    Er is de stank van geld, de geur van gas,
    De laagheid van het woord, de veinzerij,
    En de oude penningen van het verraad.

    Er is het altijd dragen van een last,
    Er is een mompeling van de verkochte,
    Er is het clownschap van de kunstenaar.

    Er is – Niets Is – Er is alleen het woord,
    Het machteloze, het verkondigde
    Van kameraadschap op de rijke aarde.

    15-12-2018 om 17:19 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-12-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.waartoe

    Een gedicht van René de Clercq 1877-1932

    Waartoe, waartoe

    Waartoe, waartoe
    elke stap die ik zet, elke val die ik doe?

    Ver schrijdend baan ik zelf mijn baan.
    Een sterke mens leert eeuwig gaan.

    Wanneer, wanneer
    zijn de dagen daar dat ik sterven leer?

    Sterven kan ik iedere dag.
    Dies leef ik wat ik leven mag.

    Meidoorn

    14-12-2018 om 22:23 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-12-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.filosoferen

    De mens in de filosofie van het leven

    Zijn
     
    Zijn dat is de zin
    De zin is het zijn
    Niet altijd te verstaan
    Alleen op weg gaan
    Jezelf ontdekken
    Dat kan tot zegen strekken
    Maar wie zich aan het eigene wil onttrekken
    Zal dan spoedig ontdekken
    Dat het leven je niet geeft wat je verwacht
    Bij velen ontdek je dan de nacht
    De nacht van het leven
    Kan heel zwaar in het zijn wegen
    Want dan is de zin er niet
    En wandel je door het leven met het ik verdriet
    Dan is er niet het genieten
    Van de dingen die klein zijn
    Het grote begeren
    Kan een mens de afgrond in dirigeren!
     

    13-12-2018 om 22:13 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!