De derde chemo. Als deze voorbij is zijn wij over de helft. Maar hij moet echter nog eerst gegeven worden. Dezelfde miserie als de beide vorige keren. Hopelijk is het bloedonderzoek bij de dokter positief. Een andere patient werd onverichterzake terug naar huis gestuurd omdat haar witte en rode bloedcellen zich niet voldoende hadden hersteld. Op zich is dat niet zo erg, is het niet dat men werkelijk naar de datum van de laatste chemo verlangt. In ons geval 21.6.2005. Met zo'n uitstel komt je planning in gevaar, en het is nog maar de vraag of je bloed de volgende week goed zit. Gelukkig was Dora haar bloed in orde.Op het ogenblik dat de rode chemo werd aangesloten werd ze missellijk en kreeg de neiging om over te geven. Gelukkig bleef dit uit. Eens deze periode voorbij loopt alles als gesmeerd. Chapeau aan het verplegend personeel van het daghospitaal. Niets is hen te veel, over alles wordt de nodige uitleg gegeven. Wie ook niet mag vergeten worden zijn de vrijwilligers. Ze komen rond met soep, en wat later met koffie of thee. Ook hen is niets te veel. Dan is er eindelijk het einde van deze derde kuur. Op weg naar huis om wat rust. Is het nu zo dat er telkens wat van die vuiligheid in je bloed achterblijft, maar Dora werd al ziek voor wij thuis waren. Niet zo heel erg, maar toch begon het al vroeg. Vanaf dan is het de dagen aftellen. De donderdag is de ergste, en vanaf de zaterdag wordt alles wat beter. Het is nu maandag 3.5.2005 en alles gaat goed. Volgende week de vierde chemo, en begint alles terug opnieuw. Maar wij hebben er dan al vier achter de rug. En het einde van de kuur, daar vechten wij voor. Deze vuiligheid zal ons niet klein krijgen.
