Sinds zes jaar heb ik parkinson. Dankzij een cocktail van medicamenten heb ik een quasi normaal leven. De dokter raadde mij aan elke dag een fikse wandeling te doen.
Sinds twee jaar heb ik een hond. Een beagle.
En zeg nooit zomaar hond tegen een beagle. Onuitputtelijke energie, bruisend temperament en vooral onmogelijke eigenzinnigheid sieren zijn karakter. Op het internet vond ik de nodige uitleg om haar karakter te leren kennen. Een beagle-teef in de fleur van haar leven heeft ook elke dag een fikse wandeling nodig, net als haar baasje. En zo gingen beagle en haar baasje, elke dag wandelen in de bossen van de Merode. En elke dag voelden we dat het goed was, het elke dag beter ging, met allebei. Niet alleen fysiek maar ook geestelijk. We groeiden stilletjes naar elkaar toe, Zazou, de beagle, begon mijn bevelen op te volgen en ik -het baasje- werd alerter en minder parkinson-gevoelig. Bovendien was het ook goed voor de lijn want we werden samen zeven kilo lichter. Allebei gewonnen!
Na drie (3) jaar in een diepe schrijf-coma gelegen te hebben, heeft een stem mij uit deze coma gehaald en heb ik besloten de draad weer op te nemen en, na mijn ziel nog eens te beroeren, in de hoop enige inspiratie te vinden, zal ik u mijn zieleroerselen weer ontbloten; tenminste, als de kat mijn computer niet als krabpaal gebruikt...
Ik ben ondertussen ook 3 jaar ouder, daarom heb ik een fotooke van mijn nieuwe uiterlijk bijgevoegd. Zonder snor en wat meer afgetakeld. Je zal het ermee moeten doen.
Ik denk dat mijn stijl ondertussen ook veranderd is, daar moet de lezer zelf maar over oordelen.
De Rudy, een collega en vriend van de markt te Heist op den Berg is een neef van Paul Michiels, in Heist zeggen ze Polle Pap, omdat hij in een vorig leven melkboer was in Heist en omstreken, dus Paul Michiels, de helft van Soulsister. Als goede vriend en neef mocht hij bij een volgende gelegenheid eens achter de coulissen (backstage) een kijkje komen nemen en een paar vrienden meebrengen.
Den Tony is een goede vriend van de Rudy, en omdat ik dan weer een goede vriend was van den Tony mochten we beiden met de Rudy backstage bij Paul Michiels ter gelegenheid van het optreden in de Zoerla in Zoerle Parwijs (Westerlo).
De artiesten zaten daar gewoon in de kelder van de Zoerla een babbeltje te slaan in afwachting van hun optreden. Ze waren zeker met een stuk of dertien, want er waren buiten de zangers en de rest van de groep (The ballroomquartet) ook nog strijkers (ik bedoel wel violisten) en een zangeres waarvan ik de naam vergeten ben.
We werden zeer hartelijk ontvangen door Paul Michiels himself en kregen direkt een drankje aange boden uit de frigo van de artiesten. Na een praatje gemaakt te hebben, waarbij de Rudy en de Paul veel jeugdherinneringen ophaalden, vroeg ik of we een foto mochten nemen, en het mocht, dus kan je hierbij een paar foto's bewonderen van ons gezelschap. Op de bovenste foto, den Tony met Paul Michiels, op de middelste foto ikzelf met de Paul en op de onderste foto de Rudy, neef van Paul Michiels.
Het optreden zelf was een belevenis. Niet dat ik het zo geweldig vond omdat ik als gast het optreden mocht bijwonen, maar het was echt professioneel gebracht, en af. Het optreden was gebracht onder het motto "Tribute to Roy Orbison", waarbij al die oude successen van Roy Orbison perfect naar voor kwamen met de nodige visuele effecten en perfect gezongen. Heerlijk.
Na het optreden mochten we terug achter de coulissen en Paul Michiels vroeg aan ons, stervelingen, of het goed was. En het was goed. Nadat hij zich even opgefrist had ging hij samen met ons de zaal in om nog een paar Duvels (ik heb er zelfs een mogen trakteren) te drinken met de achtergebleven fans. Al goed dat we een Bob bij hadden (den Tony), om ons naar huis te brengen want we hebben nog een tijdje nagekaart en genoten.
We hebben Facebook ontdekt. Mijn vrienden en ik. Het begon met een uitnodiging van de Willy Jonckbloed om mij in te schrijven bij Facebook. Nadat ik was ingeschreven heb ik eens rondgekeken en ik zag dat het goed was.
Facebook is dan ook een sociaal netwerk en daar ik denk dat ik nogal sociaal van aard ben voelde ik mij er direkt thuis. Nu moet ik wel zeggen, je hebt echte vrienden en je hebt Facebook-vrienden. Ik heb Facebook vrienden die op hun beurt meer dan honderd Facebook-vrienden hebben. Zijn dat nog vrienden? Mensen die je zelf van haar noch pluim kent?
Dus je hebt Facebook-vrienden en Facebook-vrienden, ondertussen heb ik al ontdekt dat je vrienden kunt bombarderen tot Top-vrienden. Ik heb in totaal al zo'n dertigtal vrienden op Facebook. Enkele die ik persoonlijk goed ken zijn top-vrienden. Dat vind ik al meer dan genoeg. Elke fatsoenlijke belg heeft er slechts twee, soms vier of vijf echte vrienden. Ik bedoel dan ook vrienden die voor jou door een vuur gaan.
Maar op Facebook heb je dus Facebook-vrienden. Je krijgt er ook regelmatig nieuwe voorgesteld. Dat zijn dan gewoonlijk vrienden van uw vrienden. Persoonlijk vind ik dat je hierin niet te ver mag gaan. Het moeten toch minstens mensen zijn die je persoonlijk kent, of toch zo een beetje zielsverwanten, of mensen die dezelfde interesses hebben, die bijvoorbeeld fan zijn van iemand waar je zelf ook fan van bent, of die zich aangesloten hebben bij een groep waar je zelf ook lid van bent.
Want op Facebook kan je ook een fan worden van iets of iemand, ik ben bijvoorbeeld een fan van de groep Queen en Pink Floyd. Je kan ook aansluiten bij een groep. Zelf ben ik aangesloten bij de groep van mensen met de naam "Peeters". Ik ben nu eenmaal een Peeters. De markantste groep waar ik mij heb bij aangesloten is de groep "VBP Verantwoord blijven plakken" (1350 leden!). Het is wat de naam zegt, een groep van mensen die, als ze blijven plakken, dat toch wel verantwoord vinden. Je hebt een sociaal leven of je hebt het niet.
Trouwens, als je geen groep vindt waar je je in thuis voelt, maak je zelf je eigen groep! Zo heeft mijn broer zelf de groep "Wieters" opgericht. Zelf ben ik marktkramer en wilde dus aansluiten bij de groep "Marktkramers" maar die was er niet! Geen marktkramers! Stel u voor! Dus heb ik maar zelf een groep opgericht van "Marktkramers". We zijn al met zijn vieren. Van de dertigduizend marktkramers in België zijn er al vier aangesloten bij de groep. Maar ik geef het niet op. Binnen een jaar moeten we met honderd zijn! Je zal wel zien.
Met een beetje vertraging het relaas van verleden dinsdag, wieterdag.
Wie waren er ook allemaal alweer? Juist, er waren ook enkele Wieterinnen (of Wieteressen?) zoals Aline met haar visuele moppen, er is niemand die zo'n gezichten kan trekken als Aline van tante Madeleine. Als ze de mop vertelt van die kamelen rolt iedereen over de vloer (van het lachen hé). Nicole, haar zuster, was er ook, dat is de droge tegenhanger van Aline, maar niet minder plezant.
Onder de mannen was er een discussie over het verkeersreglement, ik zeg wel discussie, zoals, -mag een fietser over het fietspad rijden aan de verkeerde kant van de weg-? We denken dat het mag, al is het maar over een beperkte afstand...Enfin, iedereen had zo zijn eigen interpretatie.
Tussen haakjes, dinsdag was de Jan er terug, terug van weg geweest.De Jan Rutten is de zoon van tante Irma. De familierelaties van de Jan moet ik toch eens uit de doeken doen. De Jan is een neef van mij en de andere aanwezige Wieters, maar van de Rik, de cafébaas is hij twee keer familie. De ouders van de Rik en die van de Jan waren broer en zus! Ik bedoel maar, de moeder van de Jan was de zuster van de vader van de Rik en de moeder van de Rik was de zuster van de vader van de Jan. Dus de Rik en de Jan zijn zowel familie langs moeders kant als langs vaders kant. Als het te moeilijk wordt sla je deze alinea maar over.
Zoals je ziet heb ik er deze week ook een foto bijgedaan van de Rik, onze neef en cafébaas met het uiterlijk van een buitenwipper. In een vroeger leven was hij inderdaad buitenwipper in verschillende dancings uit de streek. Wij proberen hem wel te vriend te houden. Hij kan altijd nog eens van pas komen, wie weet.
De Krol en de Vital waren dinsdag aan de stille kant en André Cras had zijn kat gestuurd (alhoewel hij er geen heeft zegt hij). We zijn ook wat vroeger naar huis gereden wegens het vriesweer. Met acht Wieters hadden we trouwens een fatsoenlijke opkomst gezien de omstandigheden.
Ik hoop dat er deze keer weer geen dt-fout in staat want dan krijg ik weer een boze reactie.
Dinsdag jongstleden (25 november) was het maar een kleine wieterdag.
Het slechte weer en ijsweg gooiden roet in het eten. We waren maar met vier, eigenlijk met vijf als je Rik de cafébaas meetelt, want dat is ook een Wieter.
De Rik was zelfs de held van de avond want zijn verhalen over de tijd van "ons Matil", zijn moeder, en het kattekwaad dat hij ooit heeft uitgestoken waren plezant om naar te luisteren. Spijtig voor ons dat later op de avond het voltallige gemeentebestuur van Laakdal kwam binnengevallen in het café, want toen moest hij zijn woordenvloed stoppen en terug cafébaas gaan spelen.
Zoals altijd waren André en Vital Cras ook van de partij. Aan den André van tante Aline hebben we wel een fenomeen in de familie, want voor degenen die het nog niet wisten, hij heeft indertijd nauw samengewerkt me minister Jos Dupré - op politiek vlak dan -. Hij heeft ook vergaderingen bijgewoond in aanwezigheid van Marc Eyskens, Frank Swaelen en nog verschillende andere figuren uit de politieke wereld. Hij is ook jarenlang secretaris geweest van voetbalclub Westerlo -jaja degenen die nu in eerste klas spelen! -.
De Vital is onze specialist op het gebied van Fauna en Flora. Hij weet perfect hoe de kippen paren en wanneer ge uw notenboom moet snoeien. Daarom alleen al is het de moeite waard om de samenkomsten van de Wieters bij te wonen. Ben jij geen Wieter? Sorry, alleen erkende Wieters zijn toegelaten. Spijtig dat al deze kennis aan u voorbijgaat.
Roger en ikzelf, dat durf ik gerust bekennen, gaan niet alleen voor de gezellige sfeer, maar ook om nog iets bij te leren, tenslotte ben je nooit te oud om te leren.
Volgende keer gaan we naar de Rik op 9 december. Dan verjaart wel mijn kleindochter, dus ik denk dat ik wat later zal zijn.
Ik ben de voorbije week een paar dagen naar de Ardennen geweest met mijn vrouw en een bevriend echtpaar. Het was een promotiereisje van €99 voor een verblijf van twee nachten, telkens met ontbijt en avondmaal met vier gangen!
We vertrokken dinsdagmorgen langs Geel Punt waar we in Hotel Vivaldi konden ontbijten (buffet) en reden dan verder over Luik naar Nadrin, een deelgemeente van Houffalize.
Het ontbijtbuffet en het avondmaal in het hotel waren zo uitgebreid dat ik 2 kg bijgekomen ben.
De streek van Houffalize en La Roche is dan ook nog wondermooi om te wandelen zodat ik echt heb genoten van ons reisje.
Donderdagavond zijn we teruggekomen langs Heist op den Berg waar we in de "Brochetto" nog eens goed getafeld hebben met steengril en barbecue.
Vrijdagavond belde de vrouw van mijn vriend dat ze kleren vergeten was in het hotel. We zijn dus zaterdagmorgend maar teruggereden om ze te gaan halen en hebben er ditmaal een uitstapje van gemaakt in de sneeuw. Het waren mooie taferelen in die besneeuwde Ardennen (zoals je kunt zien op de foto's).
's Avonds zijn we nog gestopt bij de "Mexican Grill" in Jezus Eik. Eten à volentée voor €30. Apperitief, wijn en nagerechten, alles inbegrepen!
Op 11 november ll kwamen we weer samen met de Wieters,
Het was de eerste keer na de zomer dat we bij de Rik waren, Hij (de Rik) was precies ook blij dat we terug waren, want op het einde van de avond, toen we wilden vertrekken, heeft hij er nog eentje getrakteerd.
Den Eddy Peeters (van nonkel bet) was ook nog eens van de partij, Normaal gaat hij elke dinsdag 60 km met de fiets rijden maar ter gelegenheid van “wapenstilstandsdag” ging de rit niet door en was hij fit genoeg om tot bij de Rik te komen, Trouwens, de samenkomsten met den Eddy erbij zijn altijd wat geannimeerder dan anders.
Vooral toen Gilberte (van tante Aline) en haar kleinkinderen gaan slapen waren werd de sfeer een beetje dynamischer en "mannelijker".
Met Maria van Tante Aline gaat het al wat beter. Ze ligt niet meer op intensieve zorgen. Men onderzoekt nog altijd wat er mis is. Gilberte gaat haar regelmatig bezoeken. Voor meer details verwijs ik u dus naar Gilberte Cras.
De Krol (Karel van tante Madeleine) was er deze keer niet. Die stuurde een SMS met "groetjes vanuit het warme Benidorm".
Roger van nonkel Frans was pas terug uit de kliniek met een niercrisis (de niercrisis had hij wel daargelaten). Het schijnt dat een niercrisis erger is dan een bevalling, maar daar kon hij niet over meespreken want hij was nog niet bevallen. Het niersteentje dat de pijn veroorzaakte was te klein om met de verbrijzelaar kapot te schieten, het moet er nog vanzelf afkomen. Voor het geval van een nieuwe crisis had hij wel een suppositoirke bij, "Dat werkt rapper dan een spuitje" zei hij.
Zo is er elke samenkomst wat nieuws te beleven. De meest interne gesprekken en verklaringen kan ik hier natuurlijk niet uit de doeken doen, daar moet je zelf maar komen naar luisteren.
De afwezigen waren er niet maar hadden weer ongelijk.
Gisteren 28 oktober kwamen de Wieters weer samen bij Aline.
Het was de laatste keer dit jaar want vanaf volgende week is Aline op dinsdag gesloten en gaan we terug naar de Rik van nonkel Jef (café Henry's Markt 6 Vorst Laakdal)
De opkomst was behoorlijk, op een bepaald moment waren we met 11 Wieters samen, waaronder 2 jonge Wieters van 10 en 14 jaar nl. Romy en Robbe Bauweraerts, kinderen van Griet van Gilbert van Aline van Tist van de Wieter.
Het onderwerp van gesprek was de opname in het ziekenhuis van Maria Cras (van tante Aline). Ze ligt op de afdeling spoedgevallen, men weet eigenlijk nog niet wat er scheelt, afwachten dus.
Roger van Nonkel Frans kwam ook maar eventjes goeiedag zeggen want het gaat niet goed met zijn moeder (tante Martha). Ze is ook al 89 jaar oud.
Slecht nieuws ook van Agnita van Swa van tante Suska, ze sukkelt blijkbaar ook met haar gezondheid. Details op aanvraag.
Maar voor de rest werd er wél gelachen met de laatste wedervaren der verschillende aanwezigen, Nicole van Tante Madeleine wordt gestalkt maar ze vindt het blijkbaar plezant (voorlopig), de Haloweentocht van Aline zorgde voor absurde toestanden met veel hilariteit en de laatste moppen zorgden voor scheten van het lachen.
Kortom het was weer een plezante avond met lookworst en mosterd, rode wijn en Leffe.
De afwezigen hadden ongelijk.
Volgende keer komen we samen op 11 november bij de Rik.
Wie waren er ook allemaal alweer? Juist, er waren ook enkele Wieterinnen (of Wieteressen?) zoals Aline met haar visuele moppen, er is niemand die zo'n gezichten kan trekken als Aline van tante Madeleine. Als ze de mop vertelt van die kamelen rolt iedereen over de vloer (van het lachen hé). Nicole, haar zuster, was er ook, dat is de droge tegenhanger van Aline, maar niet minder plezant.
