rondrit met caravan door het bovenste deel van Duitsland
06-10-2018
Laatste dag Nahetal in Rheinhessen
Het leven van de kluizenaars in de later middeleeuwen intrigeerde ons. Misschien moeten we hier ook intrekken of een camping beginnen uitbouwen. Onze laatste dag in Guldental in het Nahetal, in Rheinhessen, in Duitsland, zal er straks op zitten. Morgen rijden we naar Vlaanderen. Dan houdt deze blog ook op. De komende maanden zijn er om nieuwe plannen te smeden. Waarheen de volgende trip gaat, weten we nog niet, maar het zal verder zijn dan Blankenberge. Er rest ons niets meer dan een welgemeende groet te brengen aan alle trouwe lezers!
Vandaag, vrijdag, was een ideale dag om langs de Rijn te flaneren, een fotostatief op te stellen, het teleobjectief te monteren en wat foto’s te nemen van de vele internationale treinen. Ik was niet alleen, want vele tientallen leeftijdsgenoten stonden ook langs de spoorbaan met hun fototoestel in aanslag. Ik bespaar de lezer de catalogus van mijn rijke oogst. Ik plaats dan hier nog wat beelden van de Rijn bij de Lorelei en het ochtendgloren in Guldental.
"Warum ist es am Rhein so schön?" Wij zochten het op. We reden naar Rüdesheim am Rhein en wandelden door de Drosselgasse. De geur van verschaald bier en wijn hangt er permanent. Dan reden we maar naar de Lorelei en namen de veerboor naar St. Goar. Via Emmelshausen en Stromberg reden we dan terug naar de camping. De apotheker van Stromberg houdt er leuke ideeën op na. Oktoberfest met veel bier kan hoofdpijn veroorzaken. Hij heeft alles klaarliggen op er iets aan te doen.
3 Oktober is de dag van de Duitse eenheid, de herdenking van de hereniging van Oost met West. Deze nationale feestdag vieren wij met een stoere wandeling door de wijnvelden van Guldental. Gisela en haar hond Anna waren er ook bij. Vergezichten, wijnranken en prachtig weer zorgden voor een prachtige feestdag.
Bij Gisela in Pfaffen-Schwabenheim werden we goed ontvangen. Gisela is onlangs weduwe geworden. De goedlachse Harald kenden we ook goed en is slechts 71 jaar geworden. Zo zaten we nu aan tafel met drieën. We konden vele herinneringen ophalen. In de namiddag trokken we naar een “Weingut” om er een voorraadje Rheinhessen binnen te halen.
We zitten in Rheinhessen. Daarom zijn we deze morgen naar Bad Kreuznach gereden om er de winkels te bekijken. Dan reden we naar Bingen, en daar maakten we terug kennismaking met de Rijn. Bingen is de stad van Hildegarde von Bingen. Hildegarde was nog een oud lief van mij, maar wegens het grote leeftijdsverschil is de relatie nooit verder open gebloeid.
We staan op camping Lindelgrund in Guldental tegen Bad Kreuznach. Guldental is een dorp in het Nahetal niet ver van de Rijn en van Bingen. En dan is er de grote stad Bad Kreuznach nog. De installatie is vlot verlopen en meteen hebben we deze namiddag een wandeltrip gedaan van 8 kilometer. Zo verkennen we het gebied. We passeerden wijnvelden. We zitten immers in Rheinhessen, een befaamd wijngebied. Niet ver van de camping is een oord, waar ooit, 300 jaar geleden, eremieten geleefd hadden in de okeren rotsen. Er staat nog een beeld van een man met een zwaard, dat tot aan zijn enkel reikt. Eerst had ik stoute indrukken, omdat ik dacht dat er iets anders tussen zijn benen stak.
We staan voor een nachtje in Motten-Klothen, in Bayern, niet ver van Fulda! De rit was moeizaam, omdat er overal in Duitsland op de autostrades “Baustellen” zijn. Dit geeft ellenlange files tot gevolg. Daarom zijn we na Kassel van de autostrade gereden en dan ging het vlotter over Fulda. Camping Rhönperle is een typische doorgangscamping, mooi gelegen in de vallei van de Rhön. Morgen staan we vroeg op en trekken 250 kilometer verder via Frankfurt naar Rheinhessen, Rheinland-Pfalz.
Een bewolkt dagje hebben we vandaag. Het is dan ook onze laatste dag in de Harz. Ik bereid de volgende etappes voor, telefoneer naar campings en maak een routeplanning. Het is ook een beetje een kuisdagje. Dan gaan we naar Edeka om proviand in te slaan voor de komende dagen. Vanavond gaan we forel eten in Braunlage. Morgen rijden we zuidwest naar de Rhönvallei, de grens tussen Bayern en Hessen. Ik plaats hier nog een paar foto’s van de onvergetelijke Brocken en de betoverende reis met de stoomtrein.
Op naar Brocken! Met de stoomtrein van de Harzer Schmalspurbahn zijn we vanuit Wernigerode naar Brocken gereden 1142 meter hoog. De stoomlocomotief moet hoog klimmen en de stoker moet zijn best doen om permanent kolen te scheppen om de hoogte te kunnen bereiken. Ik controleerde de temperatuur van de waterketel: 280 graden, OK dus. De druk van 16 kg was ook in orde en de watervoorraad werd bijgevuld in Drei Annen Hohne. Niets kon fout lopen. De machine moest met volle kracht 600 meter hoogte overwinnen. Stoomwolken en roet beheersten het landschap. Eenmaal op Brocken was het prachtig weer, een van de zeldzame dagen, want meestal hangt er mist of regent het. En van herfst tot lente ligt er sneeuw, 40 centimeter hoog. Elisabeth en Günter hadden er ook pret in.
