Onze Gustaf …  
Zoals sommigen onder jullie al weten is het mijn bedoeling om af en toe iets te schrijven over Onze Gustaf. Meer bepaald over de gesprekken die we samen hebben al is het juister te stellen; over de gesprekken die hij met mij heeft, of nog, over de monologen die hij voert, of nog, over de tirades die hij tegen mij (of tegen de muren, het plafond of de wereld) afsteekt.  
Waar en hoe ga ik dat geschrijf posten? Inderdaad, op een eigen blog en als pas gepensioneerde doe ik dat natuurlijk op Seniorenweb!!!  

En wie is Onze Gustaf?”   Euh … dat is niet simpel want in feite is Onze Gustaf gewoon Onze Gustaf, een soort begrip dus. Iets, ‘k bedoel iemand die er gewoon is en die gewoon is wie hij is. Dat is zo omdat hij er precies altijd al geweest is en omdat hij niet anders kan dan Onze Gustaf zijn, gewoon zijn eigen zijn dus (wat dat dan op zijn beurt ook weer mag betekenen).  

Hoe het komt dat hij “Onze Gustaf” wordt genoemd en frequent in mijn leven aanwezig is kan ik proberen uit te leggen via een omweg.
Toen ik klein was, ja inderdaad lang geleden, waren er tante Chris en nonkel Frits. Dat was toen ook gewoon een feit, die mensen waren er gewoon en we gingen van tijd tot tijd bij hen op zondagbezoek of zij bij ons. Later kreeg ik van mijn oudere zusters te horen dat tante Chris geen echte tante en nonkel Frits geen echte nonkel waren. Ze brachten dat zo met een air van “allez wete gij da ni! hihi…”. Dat van “wete gij da ni” zal me trouwens heel mijn leven achtervolgen, de laatste tijd valt het mee maar in den tijd van het scholeke was dat dagelijkse kost.

Maar goed ‘k wijk af.   Zoals tante Chris tante Chris was en nonkel Frits nonkel Frits, zo is dus Onze Gustaf Onze Gustaf en zoals tante Chris en nonkel Frits in onze familie voorkwamen zo komt Onze Gustaf dus voor in mijn bestaan.  
Hoe is dat gekomen? ‘k Weet het niet, op een dag, die ik me overigens niet herinner, was hij er gewoon en tot nu toe is hij er nog altijd gewoon. Hij is, voor zover ik weet, ook niet van zinnens om uit mijn leven of uit het leven tout court te verdwijnen.  Hij komt van tijd binnenvallen, binnenwaaien en soms binnenstormen.

We wonen allebei op den boerenbuiten en dat binnenvallen is voor ons in feite de gewoonste zaak van de wereld. We zitten gewoonlijk aan de keukentafel zoals dat hoort op den buiten. In de zomer kan het zijn dat we op het terras zitten maar dat vindt hij maar niks. De Wortegemse staat altijd fris. 

Ja inderdaad ‘k moet nog één ding verduidelijken; en waar komt dan dien “Onze” vandaan? Dat zit in feite vervat in het verhaal van de tante die geen tante was en de nonkel die geen nonkel was. In die tijd kon het niet, vermoed ik, dat ons vader en ons moeder gewoon vrienden hadden en/of dat wij als kinderen daar gewoon Chris en Frits zouden tegen zeggen. Dus die toevoeging tante en nonkel gaven die mensen een plaats in de familie. Voilà! Bij ons is dat dan “Onze” omdat we hier op den buiten nogal gemakkelijk over “onze” spreken en omdat dat getante en dat genonkel wat oubollig is in mijn ogen en daarbij “ze” hebben dus echt wel gelogen in den tijd hé.  

Hm …. En die hoofdletter dan? … zult u misschien opmerken … Dat is niet uit te leggen. U zult dat wel merken uit mijn verslaggeving …  

Ik hoop dat het nu wat duidelijker is wie Onze Gustaf is. Als u vragen hebt, stel ze maar al zal ik in acht van de tien keren niet kunnen antwoorden.  
°°°°°

- Een voorsmaakje -  
Om u op een zachte en gemakkelijke manier te laten kennisaken met Onze Gustaf vertel ik nu een kort stukje uit een babbel met Onze Gustaf (de rest ben ik vergeten):  

Onze Gustaf zat rustig aan tafel en keek door het raam. Zoals gewoonlijk nam hij niet veel notie van mijn aanwezigheid. Toen hij min of meer in mijn richting draaide met zijn bovenlijf, allicht om zijn borrel te pakken, deed ik een ongewone en ongebruikelijke poging om een onderwerp van gesprek te lanceren:

Gustaf weet ge het nog? De affaire van de gebleekte koffiefilters?
Hij keek me aan met een blik van ongeloof of was het ingehouden uitlachen…
De koffiefilters ….. be-la-che-lijk…. Hij verhief zelfs zijn stem niet.
‘k Lachte schaapachtig…
Allez zei hij, ge hebt dat toch nooit gelooft hoop ik dat van die filterzakjes, het bleken, het milieu en oeioeioei en aiaiai,  de riviertjes, vol met bleekstof, vol met chloor, vol! Geen vissen meer of nog alleen mismaakten wegens chemisch genetisch verminkt door de grootindustrie!

De bomen oeioeioei tegen de grond voor de meneer van de madam zijn filterzakske voor hunne koffie! De vogeltjes, aiaiai geen twijgje meer om op te zitten, bleet bleet bleet…  
Dan rustig tot mij: seg zei ’t em, die niet gebleekte die zagen bruin hé, ja of ja?
Euh ja Gustaf
En hoe kwam da da die bruin zagen? Hij ging onverwijld verder: omdat de bomen bruin zien? Ik denk het ni hé! Hij glunderde gewoon en dan met verheven stem, roepen dus: Omdat ze die verfden natuurlijk!!!!! … Ze moesten bruin zien voor de groen mannen! …. Triomfantelijk liet hij een stilte en ik had niet echt behoefte aan een wederwoord ...   … Had ge in den tijd in de mot hoe rap nadat dat gezeik over die gebleekte witte zakskes begon er eco-bruin in de rekken lagen?

‘k keek met een blik van nee gecombineerd met de schaapslook…
Omdat die mannen die die bidonnekes bleekstof leverden ook in verf deden natuurlijk!!! En weer de triomfblik … En nog ietskes: als ge wilt dat die zakskes voor de groen mannen schoon egaal bruin zien dan moet ge die eerst bleken hé anders krijgde vlekken! Big smile.
Volgens mij was dat laatste manifest niet waar maar ne mens weet maar nooit.
‘k Schonk nog eens in, Wortgemse.  

°°°°

En nu een straffer situatie –  

Onze Gustaf kwam letterlijk binnengedonderd: GODVERDOEME
GODVERDOEME HOE IS HET MOGELIJK! ONTPLOFT IN MIJNE SMOEL !!! …
Oei Gustaf wat nu? (‘k wou nog zeggen k zien toch niks maar k durfde niet)…  
Een affiche! Knalle kleuren rood en geel, strepen en lijnen en die looser van Jim Base, zijn torso, zijne kletskop en zijne zonnenbril! Met ne vinger uitgestoken naar mij!!!! 
Fokking klootzak, modderfokker !!! (‘k dacht amaai Onze Gustaf is mee met zijnen tijd maar k hield wijselijk mijne mond) ‘k Keek naar Onze Gustaf met nen kleurlozen blik (leek me in deze situatie aangewezenJ) …
Onze Gustaf koelde een beetje af al was het nog niet over.
Gustaf ‘k kan ni volgen, wat is er gebeurd?
Awel (hij ontstak terug) die affiche van Jim Base!!! Driehonderd gratis, 'k herhaal drie-honderd gratis songs!!! Verniet!!! Drie-honderd !!!! Drie-honderd liekes!!! Verniet !!! Driehonderd !!!
En dan dramatisch: K MOET DIE NI HEBBE !!!!!!! …… IK MOET DIE NI HEBBE OF HOORDE NI GOE !!! …..
K Mompelde iets van ge moet die niet aanpakken maar dat hoorde Onze Gustaf echt  niet.

Hij ging verder, samenzweerderig, hij boog naar mij en vroeg:
Kunde gij nu voor mij eens efkes driehonderd liekes opnoeme die gij geere hoort? Vals vriendelijk: Kunde gij da? ... ‘k Dacht het al! zei hij triomfantelijk en hij ging verder
K Zal nog het eens herhalen En nu fluisterde hij ... Ik moet die ni hebbe.
Er volgde een dramatische stilte
En dan: Ik moet geen driehonderd liekes hebbe … Ni verniet en ni tegen betaling…
Ik moet geen driehonderd liekes hebbe want k zou ni weten waar da kik die moet leggen. Zelfgenoegzaam rechtte hij zijn bovenlijf en liet het verder doorzwenken tot tegen de leuning van zijne stoel. Zijnen blik was goud waard, de winnaar van een titanenstrijd, den Eddy Merckx van de denkers, de redenaars, de filosofen… …
Hij zag dat ik onder de indruk was van deze wending in zijn gedachtegang. Vaderlijk, lichtjes belerend ging hij verder:
Ge moet u niet laten vangen door dat soort onzin,
Duurzaamheid, duurzaamheid, daar gaat het over en –daar had ge zelf op kunnen komen- driehonderd liekes verniet, dat is niet duurzaam. Driehonderd liekes zijn sowieso al ni duurzaam. …

Wortegemse…  

‘k Heb nog dikwijls nagedacht over deze les van Onze Gustaf. Hij heeft daar echt wel een punt, al moet ik dat nu ook weer niet met zoveel woorden aan hem vertellen. Duurzaam, ‘k kan er een tijdje mee verder en ‘k ga mijn kot eens beginnen opruimen. 

°°°°°
- nog een uitsmijterke-  
Awel, zei Onze Gustaf dat is nu al meer dan een week dat hier alles wit ziet van de sneeuw.
Deze morgen stond ik op en keek door het raam, de sneeuw was helemaal weg en de weiden zagen terug wintersgroen. ‘k Moet zeggen dat is wennen. Echt raar. ‘k Peins dat de Zwitsers en de Oostenrijkers perfect verstaan wat ik bedoel…
Awel Gustaf zei ‘k, dat is super hé dat er ergens mensen zijn die A verstaan.
Onze Gustaf keek eens raar. ‘k Hield mijn gemeen lachske in en,
Wortegemse          

De Nieuwste Internet Explorer speciaal voor Hotmail Download nu gratis