De vorige keer gaf ik de tip om een foto te maken van mensen die toch al gefotografeerd worden. Ze zijn over het algemeen in een opperbeste stemming en vinden het absoluut niet erg dat ook nog iemand anders een foto van ze neemt.
De tip van vandaag is een andere. Iedere stad kent wel zijn gelegenheidsmuzikanten. Mensen die met toestemming van de overheid muziek maken op een drukbezochte plaats om zo wat geld op te halen.  Ze willen juist graag gehoord en gezien worden.
Nu kun je er niet bij voorbaat vanuit gaan dat ze ook graag gefotografeerd willen worden. Lokaal kom ik bijvoorbeeld regelmatig iemand tegen die op een erbarmelijke manier met gitaar en gezang iets van reggae probeert na te bootsen, maar boos wordt als je zomaar een foto van hem zou maken. Hij wil echt geld zien.
De meeste straatmuzikanten hebben er echter minder moeite mee. Als je twijfelt, kun je het beste eerst vanuit een heel wijde boog wat om de muzikant(en) heendribbbelen en af en toe de camera voor het gezicht houden voor een foto, maar niet noodzakelijk van de muzikanten zelf.  Je merkt dan al snel of men het normaal vindt of minder prettig. Zo kun je al heen en weer lopend langzaam wat dichterbij komen tot de afstand voldoende dichtbij is voor een foto.
De foto die ik hier laat zien, is genomen met een stevige tele van 420mm, hetgeen dus betekent dat ik op vele meters afstand ben gebleven. Rustig beginnen en zo langzaam meer zelfvertrouwen en ervaring opbouwen. Straatfotografie kun je vooral leren door het te gaan doen. Stap voor stap.